Hoi meiden Ik zit al sinds 2007 met het probleem dat rijangst heet. Inmiddels heb ik een baan waarvoor ik met de auto moet en ik heb nu een eigen auto. Dit is een benzine dus rijdt wel iets lastiger dan een diesel. Maar ik ervaar nu dat elke rit een steeds grotere strop wordt. Ik zit met klamme handen en een ontzettend hoge hartslag achter het stuur. Ik zie er op mijn vrije dag tegenop dat mijn werkdag weer begint en tijdens de werkdag zie ik op tegen de terugrit. Het maakt me radeloos. De stress is zo enorm! Ik zou bijna geneigd zijn mijn werk ervoor op te zeggen, maar dat zou belachelijk zijn. Wat moet ik hier toch mee? Ik had gehoopt dat het door te doen beter zou gaan, maar het wordt met de dag erger
Omg... dit moet voorbestemd zijn ! Ik heb precies hetzelfde. Heb nu 2 jaar mijn rijbewijs, maar ik zie op tegen het autorijden... Ik doe het dan ook bijna nooit. Heb mijn werk gelukkig op fiets- of zelfs loopafstand, maar ik vind autorijden echt niet leuk. Als ik moet autorijden zie ik er mega tegen op en net wat jij zegt, zit ik met klamme handen achter het stuur. Heb je ook dat je tegen bepaalde situaties in het verkeer op ziet ?
Ja zeker: filerijden, invoegen, drukte, parkeren in een volle straat... Het is zo belemmerend! En die angst gaat echt de spuigaten uit lopen zo
Ik vind op een helling staan ook doodeng, omdat ik bang ben dat de auto uit valt en ik terug rol ofzo... heel irritant. Voor jou is het zelfs nog een stapje erger omdat je vaak moet rijden...
Weet niet of ik je echt kan helpen maar kan je wel vertellen wat ik heb gedaan toen zoiets had. Ik heb het gekregen toen ik niet meer auto kon rijden toen ik zwanger was van de eerste (had carpaaltunnensyndroom). Ben toen bevallen met een keizesnee waardoor ik na de bevalling ook een tijd niet kon/durfde te rijden. Het werd van kwaad tot erger tot ik gewoon geen smoesjes meer had en nog steeds niet durfde te rijden. Ik ben toen begonnen met kleine stukjes rijden met mijn man er naast en heb dat steeds uitgebouwd. Ik durf nog steeds niet (alleen) ver te rijden en al helemaal niet als ik de omgeving niet ken, maar kleine stukjes in de buurt gaan prima. Ik heb ook wel gehoord van mensen die een aantal rijlessen nemen om het vertrouwen teurg te krijgen. Ik hoop echt dat het je gaat lukken om weer vertrouwd achter het stuur te zitten want het zou echt zonde zijn als je je baan hierdoor moet opzeggen. Veel succes.
Ja, dat heb ik ook. Dan denk ik waar kan ik even langs waar ik geen obstakels tegen kom... heel slecht !
Misschien een stom idee hoor, maar misschien is het handiger als je een automaat gaat rijden? Dan ben iig 1 handeling kwijt tijdens het rijden. Ik kan in beide rijden, ben ook niet angstig, maar ik merk wel dat voor mij de automaat het meest relaxed rijdt. Lost ook het helling verhaal op .. een automaat in stationair zal zodra je de rem loslaat gaan rijden, en op een helling niet achteruit rijden ...
Ik zou ook aanraden om een paar lessen te nemen om zekerder te worden in de auto.. Ik had heel erg snelweg angst.. Nu ik het vaak gedaan heb (omdat vriendlief in het gips zit 3 maanden) heb ik er geen last meer van.. Dus vaak doen helpt ook!
heel herkenbaar zeg! Ik heb mijn rijbewijs nu 1,5 jaar en stukjes in de omgeving en voor mij bekende wegen gaan nog wel. Moet ik echt ver weg wat ik soms wel moet, aangezien mijn vader op 2,5 uur rijden en mijn moeder op ruim 3 uur rijden woont doe ik altijd met mijn man ernaast en de tomtom aan. Dit helpt mij en maakt mij iets minder angstig omdat die van te voren aangeeft wanneer ik van rijstrook ed moet wisselen. Maar eerlijk is eerlijk, als ik het kan vermijden en mijn man wil rijden geef ik het ook graag uit handen. Ik doe het dus wel, maar fijn is anders.
Ik heb in 2010 rijlessen genomen en ben toen weer achter het stuur gestapt. Het ging met mijn nieuwe baan eerst ook even goed maar ik merk nu dat elke rit alleen maar erger en erger wordt. Die helling ken ik idd ook, brr. Ik word echt helemaal gek van mezelf!
Mag ik vragen aan de "angstigen" onder ons wat het nou de angst is? Want om je heel eerlijk te zeggen irriteer ik me echt aan mensen op de weg die niet kunnen rijden . Omdat ik totaal geen probleem met rijden heb, begrijp ik dat ook niet helemaal. Van die mensen die met hun klauwtjes angstig dat stuur zowat tot moes knijpen, met hun neus zowat tegen het raam zitten geplakt, helemaal verkrampt achter het stuur en niet met vooruitziende blik kunnen rijden, of het gas loslaten zodra ze op de linker baan inhalen (en dus vervolgens langzamer gaan rijden) etc... Wie wil me dat uitleggen, vooral voor mijn eigen begrip om anderen te begrijpen ...
In mijn geval is het dat ik bang ben de weg kwijt te raken, niet zozeer het rijden, maar als ik ergens rij waar ik onbekend ben weet ik dus niet wat voor weg ik kan verwachten, vandaar bij mij dus de tomtom. Voorbeeld: Moest mijn dochtertje naar mijn schoonzus brengen, die woont 25 km verder, = 2 dorpen verder, maar het ene dorp was helemaal afgesloten en toen moest ik dus omrijden wat niet goed was aangegeven, dan moet je dus langs weilanden enzo, dus niet bekend voor mij. Dat vind ik eng rijden en dan zet ik dus de tomtom aan. Het komt in mijn geval denk ik ook dat ik waar ik nu woon niet de omgeving goed ken. Ik kom van oorsprong uit rotterdam en daar ken ik zowat elke straat (bij wijze van spreke dan). Als ik daar rij, heb ik die angst dus niet omdat ik weet waar ik zit, raar eigenlijk.
Is het ook niet de angst voor de reacties die je lichaam geeft? Dus een beetje een angst voor dat heftige gevoel weer? Ik heb zelf een cursus angst de baas gevolgd - er waren wat meer dingetjes maar de rijangst was toch wel een belangrijk ding en een ding waarmee ik goed kon oefenen tijdens de cursus en dat heeft me echt zoveel geholpen! En ja: Principe is: Door te doen, kun je het weer beheersen. Maar met wat achtergrond info en wat lotgenoten ter plekke en wat mensen die je -terwijl ze wéten waar ze over praten- nét die schop onder je kont geven die je nodig hebt om iets tóch te doen- gaat het toch een stuk beter. Volgens mij heeft anwb ook cursussen tegen rijangst dus ik zou zéker iets van hulp zoeken daaromtrent want het geeft ook gelijk zóveel vrijheid terug als je weer gewoon in de auto kan stappen!
Er bestaan speciale cursussen om je rijangst de baas te worden. Waarom ga je niet zo'n cursus volgen?
Dit vind ik dus geen leuke reactie he... Dat ik rijangst heb, zegt toch niet dat ik niet kan rijden? Het stomme is namelijk dat dat prima gaat. Ik ga hier dus verder niet op in. Wil je wel meegeven dat het voor velen een punt van schaamte is (zo ook voor mij) en dat een reactie als die van jou dan echt bot is als iemand een probleem op tafel legt.
Het is bij mij denk ik een soort faalangst. Gek genoeg openbaart dit zich alleen bij autorijden. Ik ben bang voor vanalles wat er mis kan gaan. In mijn hoofd zeg ik tegen mezelf dat het onzin is en dat het prima gaat, maar toch blijft het verschrikkelijk om in de auto te stappen. Maar ik ga me toch maar eens verdiepen in cursussen. Blijkbaar hebben rijlessen niet het goede effect.
Hier ook iemand met rijangst en heb daardoor mijn rijbewijs nog niet ook Ben 2 keer begonnen met lessen, maar dus ook 2 keer weer gestopt. Ik zag elke keer zo tegen het lessen op, buikpijn, hoofdpijn, plassen, enz... En het ging elke keer harstikke goed, maar vond het doodeng, bang dat ik dingen over het hoofd zag, enz... en nu ben ik mama van een lieve meid en mis ik echt een auto!!! Ik kan er nooit zomaar even snel tussen uit... Terwijl ik autorijden opzich héérlijk vind! Meerijden dus... Nog iemand die om die reden dus ook geen roze papiertje heeft?