Hallo aanstaanda mama's! Sinds vandaag ben ik ook lid van deze site hihi Ik zal me eventjes kort voorstellen, ik ben mandy en ben 18 jaar oud en samen met mijn vriend willen wij onze grootste wens in vervulling laten gaan namelijk een kindje! Nu hoor ik sommige mensen al denken '18 jaar!' ja dat klopt ja, ook mijn vriend is 18 jaar. Ik ken mijn vriend al 4 jaar lang, en sinds een tijdje zijn we officieel 'samen', nu hebben we allebei het een en ander meegemaakt wat ons een stuk volwassener heeft gemaakt van de gemiddelde 18 jarige. Naar lang te hebben gepraat zijn we tot het besluit gekomen dat we er voor gaan en heb ik 3 februari mijn laatste pil ingenomen, 6 februari was ik ongi en donderdag was dat verdwenen, normaal ben ik altijd veel langer en heftiger ongesteld maar ik had die maand erg last van tussentijds bloedverlies dus vandaar dat mijn ongi minder was. nu heb ik 14 februari (valentijnsdag) mijn eiersprong gevoeld en had licht bloedverlies en natuurlijk hebben we gevreeen net zoals bijna elke dag. (erg verliefd haha) wij hopen natuurlijk dat het in een keer raak is maar die kans is erg klein aangezien ik nergens last van heb en ook geen innesteling heb gevoeld. als ik 14 febrauri bevrucht zou zijn zou ik nu 2 weken en 1 dag zwanger zijn als het goed is. als ik nog aan de pil zou zijn zou ik zaterdag 3 of zondag 4 februari ongi moeten worden. Wel heb ik sinds deze week een raar gevoel in me onderbuik, een beetje zeurderig gevoel alsof me ongi niet wil doorzetten maar zo erg als ongi buikpijn is het ook weer niet. zijn er dames die mijn verhaal herkennen, ik wil niet te veel hopen maar geduld is ver te zoeken.
welkom ! ik wil even zeggen dat leeftijd niets zegt over de persoon ook ik was jong volwassen , op 18 jaar woonde ik volledig zelfstandig , ging naar school , ging werken en deed men huishouden , ben zelf op men 19 getrouwd en ben nu 21 jaar , een dochter van 1 jaar en nu bijna 25 weken zwanger . ik begrijp dat jullie heel verliefd zijn maar weet wel dat een kindje je relatie verrijkt maar ook druk zet op een relatie (korte nachten , slapeloze nachten , huilpartijen ) ik hoop dat jullie daar allemaal klaar voor zijn en jullie eigen stekje hebben en een vaste toekomst voor het kindje ? ow en wat je klacht betreft alsof je ongi niet door wil komen kan betekenen dat je ongi deraan komt of een zwangerschapssymptoom maar ook ontpillingsverschijnselen , tijd brengt raad meid !
Hallo meid, Wat spannend dat jullie voor een kindje willen gaan. Mag ik vragen of jullie ook al een eigen huisje hebben of is dat niet aan de orde? Weten jullie ouders ook dat jullie voor een kindje gaan? Dat zeurderige gevoel kan nog heel goed van het ontpillen komen. Ik heb ongeveer 1 a 2 maanden last gehad van allerlei symptomen die uiteindelijk gewoon door het stoppen van de pil kwamen. Het is erg vervelend vooral als je denkt zwanger te zijn. Er zijn natuurlijk mensen die in 1x zwanger raken zonder echt ongesteld te zijn geweest. Jij hebt ook nog geen echte menstruatie gehad omdat je pas net met de pil gestopt bent. Gewoon goed je cyclus bijhouden en dan kijken of het regelmatig is. Enne succes met zwanger worden. !
Ja hier hebben wij het erg goed over gehad, ook met mijn moeder en alles is goed geregeld, mijn vriend werkt 6 dagen in de week en op dit moment studeer ik nog maar kan mijn studie ook thuis volgen zodat ik er kan zijn voor ons kindje. Vervelend vind ik dat mensen je beoordelen op een getal, geestelijk zijn wij veel volwassener, en tjaa dat onderbuik gevoel heb ik nooit eerder gehad maar laat ik me niet teveel zwanger gaan voelen voor ik een test heb gezien met positief erop!
een eigen huisje is op dit moment niet aan de orde, maar wel hebben wij 2 slaapkamers over waar we dus een baby kamertje van kunnen maken. Onze ouders weten inderdaad dat wij ervoor willen gaan en we hebben alles goed besproken.
haha meid snap je laatste zin zooo goed al weet ik zeker dat je elke dag meer en meer gaat hopen en ook van dat getal , weet er alles van mij verklaarde ze zot dat ik zo jong trouwde en zwanger werd etc , maar we zijn enorm gelukkig en daar draaid het om ! ga je dan thuis wonen ? woont je vriend bij jou en je mama in ? sorry voor de vragen bedoel het helemaal niet verkeerd probeer wat meer inzicht te krijgen in de situatie . gaan julie dan ook proberen om zelf een eigen stekje te vinden ? dat is op termijn natuurlijk wel fijn . of hebben jullie bij je mama veel ruimte ?
haha geef niet, alleen fijn die interesse. Ik en mijn vriend zijn dolgelukkig samen, wij hebben hier erg veel ruimte dus dat zou een tijdelijke oplossing kunnen zijn, wij willen liever niet in een flatje gepropt zitten om ons eigen stekkie te hebben. Wij hebben hier uitgebreid met mijn moeder over gepraat en zei vond het prima zolang wij geen leuk huisje hadden voor ons. Van mijn kan het niet snel genoeg gaan maar zo werkt het helaas niet.
helaas niet nee gaan jullie het financieel redden ? en ook nog kunnen sparen ? je lijkt het wel allemaal goed besproken en overwogen te hebben he ? vind je het zelf niet verstandiger om te wachten tot je studies afgerond zijn ? zou dat niet makkelijker zijn ? of is het geen zware studie ?
nou ben blij voor jullie hoop dat het mag lukken en dat je een mooie toekomst tegemoed gaat met je vriend en een kindjevan jullie beiden !
Hoi mandy, wat leuk.. wat heb jij n geluk met je ouders en de ruimte die jullie daar hebben! Ik en mijn vriend zijn 21.. we gingen ook voor een kleintje (hadden toen eigen woning) ik was al snel zwanger, helaas een mk geworden. Hierna zijn we even gestopt en toen zijn we weer verder gegaan. Helaas moesten wij ons huisje verlaten en wonen nu noodgedwongen bij mijn moeder in. We hebben hier samen een kleine zolder, thats it. Dus wij moeten helaas stoppen met alles. Ik wil jou hartstikke veel succes, plezier en liefde toewensen aan je toekomstige gezinnetje en ik hoop dat je snel zwanger zult zijn...
Hey Mandy! Cijfertjes zeggen niks hoor. Je bent er klaar voor als je er klaar voor bent! De een is dat met 18 en de ander pas met 28! Zelf vind ik het juist goed om jong moeder te worden (als het je gegeven is!) Ben je als je kinderen wat ouder zijn zelf ook nog lekker jong. Lijkt me alleen maar voordelen hebben Zelf ben ik 20 en zijn bezig voor ons eerste kindje! @baby90, wat knap van je dat je er tussentijds mee kunt stoppen! Maar de mogelijkheden moeten er natuurlijk wel zijn. Geeft voor jezelf ook een rustig gevoel denk ik!
ik wil ook even reageren en meer om t feit dat je je goed moet realiseren waar je aan begint,ik ben zelf bijna 26 en begin nu pas voor een 1 e kindje,mijn moeder daar entegen was bewust 18 toen ik geboren werd en dacht toen ook dat ze volwassen genoeg enz enz was en nu zegt ze wel eens als ik over kon doen zou ik een paar jaar gewacht hebben, er zijn een heleboel dingen die je niet meer zo 1,2,3 kan doen als je een kindje heb.en geen eigen plek hebben jullie,waarom zo`n haast waarom wacht je niet tot je een eigen plekje heb?en wat is er mis met een flat?wij wonen ook in een flat en en blijven hier ook als er een kindje komt ik bedoel t niet verkeert hoor wens je heel veel succes
Hey meid, Ik snap dat je je al heel volwassen voelt, maar aan de manier van typen kan ik merken dat je nog erg jong bent. Denk er goed overna, je bent maar één keer jong. Zorg dat je eerst je leven op orde hebt, ga een huisje kopen, ga een tijdje samenwonen en praat dan over kindjes of stoppen met de pil. Ik dacht met 18 ook al erg volwassen te zijn, ik woonde al op mezelf en was veel zelfstandiger dan leeftijdsgenoten. Maar wat ben ik blij dat ik nog geen kind heb van 4,5 jaar. Ik heb op kamers gewoond, daarna in een flatje samengewoond (toen wou ik ook zo graag een kindje) maar ik heb gewacht tot we een eigen huis hadden en pas toen we hier een jaar woonden ben ik gestopt met de pil! Ik zou er dus echt heel goed overnadenken, want de kans is groot dat het je (te) zwaar valt en dat de papa en jij dan uiteindelijk uit elkaar gaan. Ook kun je niet van je moeder verwachten dat zij jouw kindje op gaat voeden en dat moet je ook niet willen!
Ik was op mijn 18de onverwachts zwanger,meteen heeeeel welkom. Maar get was zeker weten wel zwaar! Al mijn vrienden hadden/hebben geen kinderen. Ik ben super dolgelukkig met hem.
Hi Xmandy, Wat herkenbaar die oordelen die iedereen heeft. Ik ben erg christelijk opgevoed, en leef nu wat minder volgens alle regels maar heb wel veel dingen daaruit meegekregen. Ik trouwde door deels door mijn opvoeding, maar vooral omdat ikhet wilde jong, en kreeg dat veel negatieve reacties op. Niet door mijn familie en mensen uit de kerk, maar door collega's, kennissen, tijdens stappen enzo. En toen was ik eenmaal getrouwd en werd ik niet direct zwanger kreeg ik weer negatieve reacties door kenissen en mensen uit de kerkelijke omgeving! mensen weten altijd alles beter en hebben zo snel een oordeel! Verder was ik op mijn 18 ook erg 'volwassen'. meer volwassen dan mijn leeftijdsgenoten. Ouderen om mij heen zeiden dat en adviseerde mij te proberen meer jong te zijn. Maar in de jaren daarna bleef ik hangen in mijn ontwikkeling. Inmiddels ben ik niet volwassener dan mijn leeftijdsgenoten, gewoon gelijk. (ben 25) En ik ben erg blij dat ik die jaren voor mijn eigen ontwikkeling heb kunnen gebruiken, en niet een kind op heb hoeven voeden. Begrijp me niet verkeerd, een kindje is een droom!! Maar dat volwassen zijn was juist niet zo heel erg goed, want volwassener zijn dan je leeftijdsgenoten hoort eigenlijk niet. Meestal betekend dat dat je veel heb meegemaakt en ook veel te verwerken hebt. En als ik eerlijk ben merkte ik ook aan jouw manier van schrijven dat je wellicht volwassen ben/lijkt, maar ook nog heel veel te leren hebt! Maar ik ben niet jij, en ik weet dat het verlangen naar een kindje heel sterk kan zijn! Ik wil je dan ook sterkte wensen de komende tijd, het is niet makkelijk allemaal. Ik hoop dat je gelukkig kan zijn, wat er ook gebeurt!
Hoi Mandy, ik vind het knap van je dat jullie de beslissing hebben gemaakt om voor een kleintje te gaan. Jullie weten natuurlijk (tot op zekere hoogte, want we hebben het nog niet meegemaakt) dat een kindje heel zwaar kan zijn, mij zegt het feit dat jullie het er uitgebreidt met je moeder over gehad hebben dat jullie daarin volwassen genoeg zijn. In mijn mening hoef je niet super volwassen te zijn en overal weet van te hebben om een goede ouder te zijn, ja het is zeker zo dat met tijd en jaren de wijsheid komt en dus dat je over 5 of 7 jaar verder zult zijn dan nu, maar het betekent zeker niet dat dit een slechte keus zal zijn. Als jullie het niet over een maandje hebben besloten, dan zullen jullie er overnagedacht hebben. En bij je moeder een gezinnetje beginnen is tegenwoordig niet echt meer 'in'. het is feitelijk gezien ouderwets maar omdat het anders is is het nog niet slecht. Ikzelf ben 21 jaar oud en mn verloofde ook, we gaan 2 mei trouwen en hebben een inkomen, we zijn nu 4 en half jaar samen en ik ben 8 weken zwanger van ons eerste kleintje. En...... We wonen samen met mn vader, omdat dat is hoe wij ons gezinnetje willen beginnen. Als je wat meer contact wilt met jonge meiden met een kinderwens kom dan eens langs in het topic: meiden begin 20 die zwanger willen worden, je bent dan nog geen 20 maar je zal het toch wel een keer worden. Daar staan de neuzen meestal dezelfde kant op. Wat betreft het gevoel dat je in je buik hebt, heel goed kans dat je aan het ontpillen bent, heb gehoort dat die 'ontwennings' verschijnselen wel eens op een zwangerschap kunnen lijken. Ontpillen kan een paar maandjes duren, wat niet wil zeggen dat het ook niet meteen raak kan zijn. Ik zou zeggen wacht op je nod (niet ongesteld dag) en test dan, enigste mogelijkheid (afgezien van ongi) dat je zekerheid geeft.