Je kunt misschien wel stellen: Je oude leven is voorbij zodra je kinderen hebt. Hoe je het ook wendt of keert, door je kinderen moet je je aanpassen. Sommigen ervaren dit misschien als zwaar, anderen juist als extra leuk. Maar er zijn maar zelden mensen die hun oude leven voor 100% kunnen behouden met kinderen. Persoonlijk vind ik het nu waardevoller mét kinderen. Het geeft mijn leven gewoon extra invulling. Ik leef niet alleen voor mijzelf maar ben ook de 'manager' van het leven van mijn kids. En ik geniet met volle teugen van ieder stapje in de ontwikkeling. En natuurlijk is het ook wel eens zwaar in bepaalde fases.
Nou ik vind dat mijn leven wel erg is veranderd ander huis ander leven niet negatief maar soms denk ik wat gaat het ook allemaal snel voordat ik zwanger werd was ik echt iemand die genoot van gezelligheid en een feestje mijn vriend en ik woonden in een klein gezellig huisje lekker genieten van de vrijheid en nu is dat toch anders maar toch ontzettend leuk!
ik meen het echt ook als ik zeg dat mijn leven pas echt geweldig werd toen ons zoontje geboren werd! echt alsof het zo hoorde vanaf het begin! natuurlijk is het wel eens zwaar maar nergens meer heen kunnen enz.? nee wij doen alles nog gewoon! meneer gaat overal mee heen. ik sta blij op en ga blij naar bed.. en dat is echt pas vanaf dat hij er is!
wij willen graag een 4e, nou de opmerkingen vliegen hier ook om de oren; *je hebt nu wel genoeg tijd verknoeid aan kinderen *het word tijd dat je aan jezelf denkt *het word tijd dat je gaat werken *je hebt er toch al 3 is dat nog niet genoeg *je hebt van beide soorten al wat wat wil je nou nog meer? en zo kan ik nog wel even doorgaan. Tuurlijk is het niet leuk om te horen maar er mee zitten nee!
Hihi ik kreeg de opmerkingen ook tijdens mijn zwangerschap. Ik vroeg wel s: goh heb jij dat dan zo ervaren toen je dochter/zoon kwam? Meestal was dat niet zo Ik geniet nu ontzettend van de kleine, vaders en ik kunnen lekker verliefd naar dr staren, heerlijk toch?!
Oh nee zo ervaar ik dat zeker niet. Ik merk wel dat ik iets heb afgesloten. Het onbezorgde, het vrije gedeelte. Nu wordt er wat meer gepland, er wordt meer nagedacht en natuurlijk heb je ineens een stuk meer verantwoordelijkheid. Mijn leven is niet voorbij, maar het is ook niet zo dat mijn leven pas nu is begonnen.
ik vond het eerste jaar met mijn dochter echt een eitje vergeleken bij wat ik verwacht had. Ik heb heel veel alleen gedaan ivm een veel reizende man en ver wonende familie, maar ik vond alles prima te doen en vooral heel erg leuk. Ik/wij sleepte haar gewoon overal mee naar toe, zijn veel op reis geweest gingen gewoon naar restaurants, gingen varen, soms namen we haar zelfs mee naar feestjes. Ze sliep gewoon overal prima en vond alles leuk en gezellig. Nu is het wel anders en merk ik dat ik veel vaker voor haar thuis blijf/ eerder naar huis ga zodat ze gewoon genoeg slaap krijgt. En ik heb veel meer werk aan haar omdat ze veel dingen een beetje kan maar totaal geen gevaar ziet. Dus nu na het eerste jaar is het voor mij wel echt anders, maar met wat aanpassingen kan nog steeds heel veel wat eerst ook kon. Hoewel ik er ook heel erg naar uitkijk vind ik het ook spannend hoe het zal zijn met nummer twee erbij.
Mijn leven is alleen maar mooier geworden , anders ,maar het is hecht niet voorbij !!!!!!!! Juist nog meer rede om te leven !!
Ik was altijd nogal.. Uhm.. Zwaar op de hand.. Sinds Eef er is heb ik geleerd dingen los te laten en te genieten van wat er goed gaat, daarnaast heb ik nog nooit zoveel lol gehad (ze is een echte grappenmaakster). Je oude leventje is misschien voorbij, maar ik vind mijn nieuwe leven veel leuker!
Oh, wat fijn om dit te lezen!!! Ik ben nu 15 weken zwanger en helemaal gelukkig (met m'n mannetje en ons kleine kindje op komst). Maar in de omgeving zijn er een paar mensen die alleen de negatieve dingen kunnen opnoemen (je leven is voorbij met kinderen, geniet nog maar zolang het kan, oh wacht maar op alle poepluiers en slapeloze nachten). Ik begrijp best dat het zwaar gaat zijn, maar ik kan niet wachten op de poepluiers . Zo jammer dat er mensen zijn die het leuk vinden om alleen de negatieve punten te benadrukken, zeker wanneer je zelf zo gelukkig bent en lekker op je wolk wil blijven zitten.
nou dit had ik kunnen schrijven! 'waar begin je aan' 'je gooit je jeugd weg zo' 'je heb je hele leven nog voor je, waarom nu al kinderen?' Pff Ja ik ken ze allemaal helaas. En dan als je keertje even een mindere dag heb dat je dan opmerkingen krijgt 'wacht maar tot de 2de er is' of 'kzei het toch dat je veel te vroeg aan kinderen bent begonnen' pff ik werd er zo moe van he, alsof je kids 24/7 lief moeten zijn omdat je anders spijt krijgt van je kinder-keuze... Nu zwanger van 2de en heb hier en daar wel een opmerking gehad dat ik het zwaar ga krijgen, tja dat weet ik zelf ook wel maar toch gaan we voor een 2de Ene oor in, andere oor uit. Kreeg ook veel onnodige 'tips' waar je zo moe van word pff. Of als zoonlief verkouden is dan weer de vragen en opmerkingen of hij wel gezond eet enzo GRRR. Mensen laat me toch lekker mn eige kind opvoeden zoals ik dat wil. Jullie tijd is geweest, bemoei je er toch nie mee
Ik hoor die opmerkingen ook wel eens inderdaad... Ik ervaar het heel anders, natuurlijk is het wel eens pittig, maar dat hoort erbij. Het leven is wel anders geworden, maar niet op een negatieve manier. Ik moet er niet aan denken dat mijn dochter er niet zou zijn geweest! Hoe pittig ook, ik geniet elke dag zo van haar Spontane dingen doen, mis ik soms wel een beetje. Maar dat komt vanzelf wel weer iets meer (denk ik). spontaan een keer uitslapen ofzo
Mijn 1e reactie is ook dat mijn leven pas is begonnen bij de komst van mijn kinderen, maar dat komt ook misschien doordat ik relatief jong kinderen kreeg (23 1e). Mijn onbezorgde leventje is voorbij, alhoewel ik mij voor de kids ook zorgen maakte, alleen waren die dingen onbenulliger. Ik vind het in elk geval geweldig en zou nooit meer terug willen.
Heb dit ook erg!!! De bezorgdheid... Wat er allemaal kan gebeuren..de enorme verantwoordelijkheid. Soms eng, maar zou mijn kids niet meer willen missen!
Hier kan ik me wel in vinden! Behalve dan dat ik voor ik kinderen kreeg erg onzeker was over alles behalve over hoe ik mijn kinderen zou opvoeden. En dat is na de geboorte niet verandert. Ik had al sinds mn 16e een kinderwens en ben met 24 moeder geworden. Het is gewoon weer een ander stadium in je leven. En ieder stadium is anders. En bij elke zitten leuke en mindere kanten aan. Daarnaast maak je het jezelf soms moeilijker door naar anderen te luisteren als dat je zou doen als je gewoon naar je moeder gevoel luisterd. Voor bijna mama's; wordt een stukje dover voor die mensen die dat soort dingen uitkramen en zet je oren wat opener voor wat je hart zegt en dan komt het allemaal goed. Ook bij ouderschap staan de beste stuurlui aan wal
Ik vind wel dat mijn ene leven echt voorbij is. Sinds de kinderen heb ik echt een ander leven. Dat is niet te vergelijken. Zou het zelf niet zeggen, maar kan me wel voorstellen dat iemand zegt: geniet nog even van dit leven. Zonder zorgen, de vrijheid!! Dat mijn leven daarna zwaarder werd, maar zo veel mooier, rijker en veel om van te genieten, staat daar toch los van?!
Ik zie het ook wel als een ander leven.. maar niet dat mijn leven voorbij is oid.. zou niet weten waarom? Ik houd zielsveel van mijn kindjes. Wel heb ik soms wel het idee dat meer uit mijn leven had moeten halen voor het kinderen krijgen aangezien ik daar nu geen tijd meer voor heb.
Nou mijn leven zoals van voor mijn kindje is echt wel voorbij hoor. Nou had ik jaren best een euh, heftige levenstijl, die iewat is aangepast sinds ik mijn man heb leren kennen. Ik begon een nieuw hoofdstuk zeg maar. Maar zonder kind, zo nu en dan, toch nog even lekker zoals vroeger leven. Nu met mijn zoontje is mijn leven echt heel anders, bijna een nieuwe levenstijl. Alles staat in het teken van mijn zoontje, ik wil voor hem het beste, ik wil zijn routines bewaken, ik waak over hem, ik ben echt heel anders nu. En dat doe ik allemaal met liefde! Heerlijk. Ik zou ook echt niet kunnen leven zoals vroeger, nu ik de verantwoording voor mijn zoontje heb. En toch, heeeeeeeel soms, denk ik, goh, ik mis mijn oude leventje toch wel stiekem een beetje. Maar ja, dat is maar zelden. Ik word ook oud ha ha ha en ach, ik heb genoten van die levenstijl en nu geniet ik van mijn zoontje
Natuurlijk is het leven niet voorbij. Het is wel totaal anders. Ik denk eigenlijk dat de ouders die die 'foute' opmerkingen maken dat ook vinden, maar gewoon even de behoefte voelen om ook eens te ventileren dat je ook dingen moet opgeven voor het hebben van die kinderen van wie je natuurlijk ontzettend veel houdt. Ik ben blij dat ik voordat ik kinderen kreeg, veel heb genoten van de vrijheid en onbezorgdheid die minder verantwoordelijkheid geeft. Nu geniet ik van de veel grotere inhoud en betekenis die het hebben van kinderen mij geeft. En af en toe nog wel eens van het onbezorgde als ik de stad in ga en tb-man is bij de kindjes