Hoe hebben jullie je werkgever het verteld?

Hoi, gefeliciteerd!
Gewoon vertellen dat je zwanger bent zou ik zeggen. Als alles goed gaat zou ik niet weten waarom je geen vast contract zou krijgen en voor het einde van je jaarcontract heeft je leidinggevende het vast wel door
Zonder gekheid, niet mee wachten, maakt het alleen maar onnodig beladen. Ook leidinggevenden snappen dat het risico erin zit als je een jonge vrouw aanneemt.
Overigens kost het een werkgever meestal geen geld, het UWV betaalt het zwangerschapsverlof.

Ik heb trouwens zelf verteld dat ik zwanger was op de eerste dag in mijn nieuwe functie na een mooie promotie. Nou was ik daarvoor een maand vrij (huwelijksreis ) dus kon het ook niet eerder vertellen. Maar niemand die daar vervelend of raar op reageerde hoor.

 

gefeliciteerd met je zwangerschap!

mijn man had met mijn baas gebeld omdat ik in het ziekenhuis was opgenomen met uitdroging door het vele spugen

 

Van harte met je zwangerschap!

Ik heb het mijn leidinggevende verteld tijdens een evaluatiegesprek. Zij was op dat moment ook zwanger en stond op het punt om met verlof te gaan. Dus ik dacht HA ik pik een graantje mee van de emoties en hormonen

 

Bij de eerste had hij een vermoeden doordat er flink geroddeld was onder mijn collega's.... hoe die het wisten geen idee ik wist het zelf net een dag.....
en bij deze ben ik naar mijn loedinggevende toe gegaan voordat het uit kon lekken. Was ook een veel lastigere situatie want werkte net twee weken bij dit bedrijf en ik kwam erachter dat degene die ik zou vervangen een maand eerder is uitgerekend dan ik....

 

Ik heb het "gewoon" verteld, dus even binnenlopen bij mn leidinggevende en heb verteld dat ik zwanger was.

 

De eerste keer heb ik het m'n baas verteld nadat we met het bedrijfsteam over de finish van de Dam tot Dam loop waren gekomen. "Knap he, ik heb 't met z'n tweeën gedaan."
Ik was toen 13 weken zwanger. Let wel, we liepen de 4 mijl, ik was niet zo stoer dat ik zwanger en ongetraind (was tot dan toe echt te beroerd om te gaan hardlopen, 't was eigenlijk de eerste dag van de zwangerschap dat ik me iets beter voelde) de hele 10 mijl kon lopen.

De tweede keer heb ik het mijn direct leidinggevende verteld op één dag na de positieve test. Was een bijzondere situatie, we zaten midden in een reorganisatie die nogal beroerd verliep. Ik dacht; ze kan wel wat goed nieuws gebruiken. Ze moest een traantje wegpinken en heeft me heel hartelijk gefeliciteerd. (zij heeft haar kinderen middels ICSI gekregen, en zij zal een zwangerschap dan ook nooit als iets negatiefs of 'onhandigs' benaderen.)
De directieleden heb ik het na 12 weken verteld. Zij reageerden toen zeer wisselend. De een was vooral opgelucht dat ik niet kwam vertellen dat ik uit dienst wilde. De ander was heel koeltjes (vond het slecht getimed, denk ik; hij heeft er uiteindelijk ook voor gezorgd dat ik na het verlof geen baan meer had) en de laatste was heel blij voor me (timing maakt niet uit, het is jouw leven waar het om gaat!).

Mijn ervaring is, dat het niet uitmaakt wanneer je het vertelt en hoe, en wat je juridische status is als werknemer. Als een baas het niet ziet zitten met een zwangere / jonge moeder, dan vindt hij/zij een manier om je eruit te krijgen of om je het werken moeilijk te maken. En als een baas begrijpt wat zwangerschap en moederschap inhouden, hoe belangrijk dat is, dan zal hij/zij het je nooit moeilijker gaan maken dan nodig is.

Ik hoop dat je zo'n tweede soort baas hebt. dan komt het allemaal in orde!

 

via sms hihi mijn leidinggevende was met zwangerschaps verlof en de vervanger zei sms haar even vind ze leuk haha

 

ik heb mijn baas gezegd dat we gezinsuitbreiding kregen
hij dacht even aan een hond hahaha duurde ff voordat het kwartje viel

 

Ik heb mij leidinggevende direct op de hoogte gesteld, na een aantal positieve testen.
Hij wist dat we al ruim 3 jaar bezig waren en dat ik al 2 eerdere miskramen heb gehad.
De reden waarom ik het zo vroeg heb verteld, omdat ik onzeker en bang was dat het weer mis zou gaan en mocht het mis gaan, dat hij wist waarom ik dan niet aanwezig was op het werk.

Gelukkig hebben we een kerngezonde zoon gekregen en de rest van ons team heb ik met 13 weken op de hoogte gesteld.

 

Bij de eerste gaf mijn leidinggevende me een schot voor open doel: hij liep te foeteren op zijn kinderen en riep toen tegen me: 'kinderen, begin er nooit aan'. Waarop ik heel droog antwoordde: 'te laat'...

De kop die hij toen trok was echt legendarisch... Dat had hij niet aan zien komen (hij was echt superblij voor me)..

Bij deze zwangerschap heb ik het na een overplaatsing gelijk aan mijn nieuwe leidinggevende verteld. Was toen nog heel pril, maar vond het wel zo eerlijk om het gelijk te vertellen. En ook daar een hele fijne en leuke reactie.

 

Hier wist mijn bedrijfsleidster dat we al even bezig waren en dat we in de mmm zaten. Op een zondag had ik eindelijk een positieve test in handen. Heb er een foto van gemaakt en direct naar haar gestuurd. Ze was dus eigenlijk de eerste die het wist.....bloos....Ze ging net als ons helemaal uit haar dak. En al de hele zwangerschap is ze echt een grote steun. Voor mn gevoel is het wel een voordeel als je leidinggevende zelf kinderen heeft.

 

Ik werk in een heel klein team (2 collega's en 2 bazen, that's it), dus iedereen had het meteen al door haha. Het viel ze meteen al op dat ik overgestapt was van koffie naar thee en dat ik in eens helemaal geen sushi meer at (bestellen we minstens 1x per week als lunch). Maar ze hebben gewacht tot ik er zelf mee kwam.

Voor de eerste afspraak met de VK heb ik gezegd dat ik naar de tandarts moest, en 2 weken daarna aan de bazen verteld dat ik iets moest op biechten en helemaa niet naar de tandarts was geweest, maar naar de VK. Ze waren super blij voor me en denken ook echt mee.

Kreeg vandaag nog te horen "Doe je wel rustig aan? Goed aan jezelf denken he? Als je iets niet afkrijgt, maakt niet uit hoor"

 

De eerste keer heb ik het vrij snel verteld, ik geloof bij 8 weken al. Dit omdat ik net een opleidingstraject was ingegaan waarvoor ik minstens 28 uur moest werken, en dat wilde ik na de zwangerschap niet meer. Gelukkig wel een positieve reactie gehad.

De tweede keer heb ik het nog sneller verteld. Bij 6 weken al. Mijn schoonvader lag op sterven en samen met die gierende hormonen was ik echt een emotioneel wrak... Als mijn collega's al verkeerd naar me keken begon ik al te janken, terwijl ik normaal de nuchterheid zelve ben. Dat verschil viel dus wel op. Ook zij reageerde positief, en was ondanks de omstandigheden erg blij voor ons.

Overigens had ik bij de tweede een jaarcontract en dat was geen probleem. Sterker nog, mijn contract is omgezet naar onbepaalde tijd op de dag dat Jitte geboren werd...

 

Wat heb je dat leuk en origineel verteld zeg!
Fijn dat ze allemaal zo leuk en positief gereageerd hebben!
Geniet ervan.