Hoe doen jullie dat toch, meegaan met de pijn? Ik las dit hier al voor mijn tweede bevalling, en tijdens de weeen van die bevalling dacht ik echt van o ja, ik moet met de pijn meegaan. Maar dat kon ik gewoon echt niet...
1. Laat je goed voorlichten over hoe bevallingen kunnen verlopen (natuurlijk, keizersnee, ingrepen, pijnstilling, ziekenhuis, thuis etc etc), bedenk hoe je het graag zou willen en laat het daarna los. 2. als de bevalling eenmaal begonnen is, laat het over je heen komen. Je lijf weet wel wat er gebeurt en kan het meestal helemaal prima zelf af. 3. Luister goed naar je vk of gyn.
Volg een cursus zwangerschapsyoga. Daar leer je goede ademhalingstechnieken. Dat meegaan in de pijn lukt als je heel goed concentreert. Dus weinig mensen om je heen, licht gedimd, eventueel lekker muziekje, liggen op je zij (bijvoorbeeld), ogen dicht, niet meer praten en dan die ademhaling (5 tellen in en in 7 tellen uit). Ik had ook een mantra op de uitademing...de-ze-wee-komt-nooit-meer-terug of al-tijd-is-kort-jak-je-ziek. Iedere wee brengt je dichterbij je kindje. Oh ja en een pethidineinjectie werkt ook, word je echt zo stoned als een garnaal. Lekker zweverig toch, maar het werkt wel. Maar om eerlijk te zijn doet het echt megapijn en aan het eind ben je blij dat het erop zit!
Tip 1: zorg dat batterijen/accu van fototoestel opgeladen zijn en zorg dat papa dat checkt voor kindje geboren wordt! (heb van mijn eerste slechts 3 wazige foto's, gemaakt met mobieltje, in de tijd dat de kwaliteit daarvan nog dubieus was, omdat onze camera op het moment supreme er mee ophield...) Tip 2: idem als iedereen al zei, go with the flow en volg je instinct. Ik ben bij mijn eerste redelijk paniekerig geweest, omdat bevalling niet 'volgens het boekje' liep. Het liep heel anders dan ik had gedacht en die paniek was een rotgevoel, had energie wel beter kunnen gebruiken . Daarnaast heb ik heel krampachtig (in het begin) proberen te zuchten en puffen zoals ik had geleerd, maar dat werkte gewoon niet. Pas toen ik stopte met nadenken en instinctief ging handelen (en hyperventileren ), ging alles een stuk soepeler en prettiger. Tip 3: koop in de thuiszorg winkel van te voren elastieken 'wegwerp' onderbroekjes (die je ook in ziekenhuis hebt) in je eigen maat, zodat je in kraamtijd geen last hebt van verschuivende kraamverbanden of snijdend/drukkend ondergoed. Ze zitten wel in sommige kraampakketten, maar bij mij waren die net niet goede maat.
1. Overgeven aan de situatie 2. Zoveel mogelijk rust (geen geklets, niet te veel licht), zorg ervoor dat jij je prettig voelt (zo veel als mogelijk) 3. Niet bang zijn voor de pijn, voor wat komen gaat en als je bang bent dat altijd uitspreken 4. Goed fototoetstel dat is opgeladen en genoeg ruimte heeft
Wanneer je een wee ervaart of " erin mee gaat " Merk je dat er een begin is een hoogtepunt en daarna weer afbouwd. Zo kan je ervaren dat het tijdelijk is en over gaat.
Andere tips niet gelezen, maar hier de mijne: 1. Zorg dat je je laat horen! Als jij iets anders denkt dan de Vk: zeg het dan! Ik liet me aanpraten dat ik 'maar voorweeen' had, maar dat was niet zo en dat wist IK wel, maar ik nam het maar aan van de 'experts'... Had ik anders moeten doen 2. Ontspan!! Probeer alles maar gewoon te laten gebeuren, maak je niet druk om banale zaken en realiseer je waar je het allemaal voor doet. 3. Zorg dat je man/vriend veeeeeeel foto's maakt! Ik heb er maar een paar van voor en vlak na de bevalling en dat vind ik soms best jammer. Digitale foto's zijn zo gewist mocht je er achteraf spijt van hebben, maar je kunt er beter te veel hebben dan te weinig... Succes!
goede tip, maar heb je helaas niet altijd in de hand. Ik had vanaf 00.30 uur rugweeen en heb uiteindelijk voor ik het ziekenhuis in mocht maar 2,5 uur slaap gehad. Ik wou dat ik wat rust gehad had voor die tijd... maar ja niets aan te doen Mijn 3 tips: - Lees geen horrorverhalen. Wel informatie, maar geen horrorverhalen. Ga je alleen maar van stressen en dat is nergens goed voor - Laat het gewoon over je heen komen. Je hebt het toch niet in de hand. Zo'n bevallingsplan is leuk voor je gevoel enzo, maar bij mij is het totaal niet zoals mijn bevallingsplan gegaan - Maak je niet te druk
- het verschilt per persoon, maar ik heb heeeel veel gehad aan mijn ademhalingsoefeningen. Ik heb zeker de eerste 7 cm ontsluiting hier goed mee kunnen opvangen en - toeval of niet - dat ging ook allemaal volgens het boekje. Ik zou je dus zeker adviseren een 'pufcursusje' te doen (hoe suf dat ook lijkt...) - het is al gezegd, maar inderdaad: blijf rustig en neem het zoals het komt. Probeer je geen voorstelling vooraf te maken, maar gewoon mee te gaan in wat er gebeurt. Je staat onder professionele begeleiding, dus heb er vertrouwen in dat het goed komt - en mijn gouden tip, zelf gekregen van een vriendin en zo waar gebleken: als je gaat denken 'oké, hier ga ik dus dood aan' of 'ik kan dit geen minuut langer meer volhouden' dan heb je volledige ontsluiting, en na de hel van ontsluiting is persen zooooo lekker!
Dit was voor mij dan 2x niet het geval, vond persen het ergste eraf. Die weeen waren wel te doen, maar dat persen vond ik hel. Ik ben het wel met je eens, heb ook kwa voorbereiding een cursus gevolgd, los ervan dat het erg gezellig was heb ik er wel wat aan gehad. Was heel bewust met m'n ademhaling bezig en ik ben 2x thuis bevallen, zonder bg van vk (was te laat) dus dat was wel lekker dat ik voorbereid was.
'Lekker' is natuurlijk ook wel relatief he, ik heb idd liever een stuk chocola . Maar ik vond het prettig dat je wat kon doen, en er zat ook meer tijd tussen de persweeen bij mij, dan tussen de laatste 3 cm ontsluitingsweeen. Ik kon weer een beetje op adem komen toen.
Tip 1: geef je hele bevalling aan wat JIJ wilt Tip 2: stop wat lekkers in je vluchttas voor na de bevalling als een mars oid. (en wat ik ook fijn vond was bij de 2de bevalling wat make-up. Dat had ik de eerste keer niet gedaan, en toen ik moest blijven baalde ik ) Tip 3: vergeet niet heel veel foto's te maken!
alles is geloof ik al gezegd, maar goed hier de mijne: 1 jij krijgt het kindje, dus jij bent de baas!(als je niet lekker ligt, een hand nodig bent, meer/minder licht, muziekje, water, geklets van omstanders zat bent, zeggen!) 2 zorg dat je je kindje na de bevalling naakt op je naakte borst krijgt, ook na een spoedkeizersnee, in geval van algehele narcose, inhalen die tijd! (deze hoort eigenlijk op 1 te staan, is bij mij mis gegaan na spoedkeizersnee, en heb er nog verdriet van) 3 geen parfum op doen, je kindje kan daar niet goed tegen en moet mama ruiken zoals mama is. ow, ja en neem iets lekkers mee om je zelf te belonen na de bevalling, je hebt het verdient! 2
1. luister goed naar de gyn of vk 2. humor is wel sterk tot aanbeveling 3. denk dat je strakt je wondertje kan vast pakken (dat gedachte gaf mij veel energie)
Mijn tips, na 2 bevallingen: 1. Ga niet vanaf het eerste krampje liggen wachten op wat er nog meer komt. De eerste keer heb ik 10 uur in bed gelegen (en uiteindelijk onder de douche gezeten), terwijl ik bij de tweede keer heb rondgelopen tot ik volledige ontsluiting had (laatste 20 minuten onder de douche gestaan). Tijdens een wee draaide ik dan met mijn heupen, terwijl ik over het aanrecht hing. Hielp bij mij heel goed, en de zwaartekracht helpt dan mee. (de eerste keer heb ik er bijna 12 uur over gedaan, de 2e keer 2,5 uur) 2. Probeer niet in paniek te raken van de pijn. Dan gaat het alleen maar meer pijn doen namelijk. De tweede keer had ik denk ik evenveel pijn als de eerste keer, maar heb ik het heel anders ervaren. Bij allebei de bevallingen had ik zowel rug- als buikweeën, die elkaar snel opvolgden. (tip voor rugweeën: warme douche erop!) 3. Zorg dat je, als het even kan, je kindje lekker lang op je borst mag houden. Mijn dochtertje heeft er volgens mij een uur gelegen, zelf de borst gevonden, en ze mocht ook blijven liggen tijdens het hechten. Pas toen ik eraan toe was om te gaan douchen, zijn de controles gedaan, heeft ze een luier aangekregen, en heeft mijn man haar overgenomen, op zijn blote borst. Lekker veel huid-op-huid dus!
Ik heb hier al wat gepost maar toch... Ga niet denken van 'O wat een pijn heb ik' of 'ik kan het niet' van dat soort dingen. Want je hebt dan dus gewoon pech! Het stopt pas als je kind er is! Dus over je heen laten komen.
Dit! Aan punt 1 wil ik toevoegen dat als het voor je gemoedrust zou helpen, je eventueel een bevallingsplan kan schrijven. Bespreek dit met degene die de bevalling zal leiden en met degene(n) die erbij is/zijn. Tijdens de bevalling kan het lastig zijn om dan je wensen duidelijk te maken.