daar heb ik op zich respect voor als je dan om die reden geen spiraal neemt dat vind ik tenminste consequent. Maar als je gelooft kan je toch niet even kiezen wat je wel besluit te geloven in welke mate je het jezelf uitkomt toch? Naar mijn mening dan. Op zich heb ik juist dan wel respect als mensen dit wel consequent doen en ook de gevolgen dan aanvaarden.
Is geen realiteit, is een gevoel. Voor jou is dat zo, voor mij is dat ook zo, maar dat maakt het geen realiteit. Het is in het begin slechts een mens in wording, maar er wordt, in principe, nog niet gesproken over een mens.
Maar geloof staat toch niet zo zwart/wit beschreven dat er geen plaats meer is voor eigen interpretatie? Ikzelf ben ook niet gelovig, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik jou post(s) ook behoorlijk respectloos vond overkomen. Al hoeft dat natuurlijk niet zo zijn bedoeld.
Dat vind jij. Dus als jij een posi test hebt vertel jij "wat" tegen mensen? Ik ben zwanger van een mens in wording! Of wij krijgen een 'kindje'. Ik heb er zo mijn eigen mening over,en denk vele met mij hier op zp. Zoals ik al zei,wij hopen deze maand onze emmy'tjes teruggeplaatst te krijgen, en hopelijk mogen die mooi door groeien en *leven*
Maar jij bepaalt vervolgens al wel wat dan in jouw ogen wel en niet consequent handelen volgens geloof is... Want je noemt de spiraal, (die er hier om de door jouw genoemde redenen idd niet in komt), medisch ingrijpen, (tja, daar kun je ook andere logica achter plakken)... En zoals genoemd: je kunt datzelfde ook op een veel respectvollere manier aansnijden!
Ik ben ook van mening dat het al een leven is ver voor onze standaarden. Abortus, tja hoe zeg ik dat. Ik vind het ver gaan om te bepalen voor een ander of iemand al dan niet abortus mag of moet plegen. Dat is mijn plaats niet. Wel kan ik zeggen dat ik er voor mezelf tegen ben tenzij er van bepaalde situaties sprake is. Bijvoorbeeld als ik zwanger zou raken door verkrachting, tja hoe hard ook, dan zou ik echt abortus overwegen. Ik zou niet op die manier kunnen leven. Ik hoop dat ik dat nooit hoef mee te maken want ik zou enorm in conflict liggen met wat ik als eerste zei, dat het al vanaf start of misschien zelfs daarvoor al leven is. Echter, ik denk in zo'n geval dat mijn verstand dan zou winnen.
Ik neem aan dat je het dan over het feit hebt dat Rozemarijn een abortus wel goedkeurt als het leven van de moeder in gevaar komt? Ik weet geen teksten hoor, maar in de bijbel staan volgens mij richtlijnen dat dit wel kan... en wat betreft de rest.... de bijbel is boek waar je vele kanten uit kunt, de een interpreteerd het zo en de ander weer zo.... er bestaat zeker het gevaar dat we dingen interpreteren zoals we graag zouden willen dat het er staat, maar he, we zijn ook mensen he en we proberen het zo goed mogelijk te doen, maar we zijn zeker niet perfect!
Wat ik vind maakt in dit geval niet uit, er wordt in dat stadium nog niet gesproken over een mens. Dus wat ik zeg als ik zwanger ben maakt ook niet uit. Een mening, of zelfs heel veel dezelfde meningen maakt nog geen realiteit.
idd wat zeg je dan.....we zijn zwanger van een embryo? Embryo...baby...mens in wording... Het is en blijft een wonder ...een mens
Tuurlijk is het een wonder, je zal me nooit iets anders horen zeggen. Ik kijk nog elke dag vol verwondering en bewondering naar mijn kleine wonder. Maar het ging er mij over dat het een mens was en dat is realiteit, daarop reageerde ik dat het een gevoel was, geen realiteit.
Voor mij is een ongeboren vrucht de eerste 10-12 weken geen mens, maar iets moois wat tot een mens kan uitgroeien. Voor mij is dit puur een gevoelskwestie, want ik heb niet het gevoel dat ik acht kinderen ben verloren. Wel acht keer een groot wonder en hebben wij acht keer onze droom in duigen zien vallen. Dat het nog geen mens is, betekent voor ons niet dat het niks is.
overigens zeg ik altijd gewoon ik ben zwanger...je bent toch niet zwanger van een hond of een kat.... dus zwanger van een baby dat is voor mij als witte sneeuw
Ik vrees dat ik dit niet helemaal begrijp. Of je moet me persoonlijk kennen, dan snap ik de post al beter.
waar komt het vandaan dat het een mens in wording is dan? Omdat het nog niet volmaakt is zo vroeg? Kijk dat je baby zich nog veel meer moet ontwikkelen zeker! Maar het is al die tijd toch gewoon een mens.....
Nee dat bedoel ik eigenlijk nog geeneens maar veel gelovige mensen doen wel aan andere medische handelingen om hun eigen leven(skwaliteit) te verbeteren, dat mag dan wel maar je mag niet beslissen over leven of dood, maar dat doe je al door gebruik te maken van medische wetenschap toch? Dus waar trek je dan de grens, wanneer het jezelf uitkomt? Als je bv niet zwanger kan worden dan is dat toch ook aan God? Als je dan gebruikt maakt van de mogelijkheden van tegenwoordig (die ik zeer goed vind trouwens en ook achtersta) dan beslis je toch zelf ook over leven of dood maar in dit geval leven waarbij als door God besloten was dat er geen leven zou komen... Dus andersom kan je dat dan toch ook besluiten? Anders zou het maar 1 kant uit werken als je zelf kiest voor leven (door middel van wat voor behandeling dan ook en ik iemand van harte gun!!) waarom zou het dan niet andersom besloten mogen worden, allebei de beslissingen worden genomen door mens....
Zoals ik het al aangaf is het gevoelsmatig, want het voelt voor mij niet dat ik zoveel kinderen ben verloren. Ze zagen er ook niet uit als een mens. Wel kon je duidelijk zien dat het een mens ging worden. Vandaar mens in wording. Daarnaast vind ik ons verdriet ook absoluut niet vergelijkbaar met ouders die hun kind zijn verloren. Natuurlijk waren wij ook verdrietig, maar als ik naar een vriendin kijk die haar kind is verloren is dat verdriet veel dieper en intenser. Wij zijn een droom op een kindje verloren en dat is wat anders.