Ik heb alleen als tip....laat het over je heen komen Ja het doet pijn, ze gaan er lekkerder in dan uit......maar die pijn gaat over En idd luisteren naar je VK ( al vond ik dat ze naar mij moest luisteren )
Laat het over je heen komen Probeer te ontspannen Verzet je niet tegen de weeen vanwege de pijn En nog een belangrijke: schroom niet om om pijnstilling te vragen! Ik voelde me zo'n zwakkeling en wilde dat dus niet, maar toen ik echt niet meer kon en er wel aan moest was het zo'n verademing, dat ik het achteraf zo stom van mezelf vind dat ik zo koppig was hihi!
Mocht je worden ingeleid; laat je man niet naar huis gaan ook al kan het wel 5 dagen duren voordat de kleine zich aanmeldt. Mijn man werd naar huis gestuurd. Ik had harde buiken en ze zouden wel bellen als het zover was. 2 uur later terwijl ik 9 cm ontsluiting had moesten ze hem het bed nog uitbellen. Hij was net op tijd. Mooi dat hij het heeft meegemaakt, maar nooit meer dat ik in 3 kwartier zonder partner een kind op de wereld moet zetten (ik heb 3 kwartier het besef gehad dat de kleine er echt aan kwam). Oh en lekker warme sokken (warme voeten is open bekkenbodem) en bereid je een beetje voor wat betreft ademhalen en dat je een beetje weet wat de fases van bevallen zijn.
Tja, helaas heb je daar zelf niet altijd wat over te zeggen. Tip 1; zie niet tegen de bevalling op, maar kijk er naar uit. Tip 2; blijf niet in je ademhalingsoefeningen hangen wanneer ze voor jou niet werken op dat moment (ik raakte een beetje overstuur omdat ik met mijn ademshalingsoefeningen niets kon tijdens de weeënstorm en niet wist wat ik moest doen) Tip 3; als je niet echt gevoel hebt bij waar je naartoe moet persen of het gevoel hebt dat het niets opschiet, vraag om een spiegeltje. Het gaf mij heel veel energie en kracht toen ik het hoofdje zag en zag dat het steeds iets verder kwam.
Probeer niet in paniek te raken van de pijn, maar bedenk dat dat echt erbij hoort en dus niet anders is bij jou. (ik had weeenstorm en kwam maar niet in een "roes" en raakte in paniek) Inderdaad gelijk je kindje op je blote borst: heerlijk! Als je kan zou ik zeker thuisbevallen: totaal vertrouwd en je kindje en jij kunnen lekker gelijk slapen in het bekende bed, geen rompslomp. En het geeft ECHT geen rotzooi (waar mensen vaak bang voor zijn)!!!
Aanvullend: bijt je niet te vast in het thuis willen bevallen! Ik wilde het zooooo graag dat ik echt heel verdrietig ben geweest toen het niet kon. Dat maakte het allemaal onnodig erger, dus uit ervaring: hou het als 'hoop', maar niet als 'eis'.
Ik heb al een bevalling achter de rug, gaan voor een 2e, ben nog niet zwanger en ik vezamel nu al alle moed voor de bevalling tip 1: niet in paniek raken tip 2: niet in paniek raken tip 3: niet in paniek raken
Ik wil ook heel graag thuis bevallen, dus mijn moeder kwam ook al met de opmerking: Je kan maar beter denken dat je er WEL heen moet, dan kan het altijd meevallen als je er niet heen moet Nou ja, zo ongeveer vertelde ze het haha. Ik heb wel wat aan deze tips van iedereen, heb gelijk het gevoel dat straks de bevalling gewoon heel vlot verloopt
1. wees niet bang voor een evt ziekenhuisbevalling, dat was ik wel maar was nergens voor nodig.Ik dacht aan allerlei snoeren/apparaten en een nfuus te moeten.Niks van dat alles gehad. 2. laat het op je af komen. 3.bij thuisbevalling : rietjes (liggend drinken word anders erg lastig)
1. Heel cliché maar; Blijven ademen! Rustig blijven en vooral alles over je heen laten komen.. Terug kan toch niet meer, dus dan maar laten gebeuren =)! Ik ben er helemaal niet het type voor, maar het goed blijven ademen en luisteren naar wat de gynaecoloog zegt heeft me enorm geholpen! 2. Zorgen dat je je genoeg ingelezen hebt, maar tegelijkertijd geen verwachtingen hebben. Elke bevalling is anders! 3. Genoeg spullen bij je hebben! Liever teveel dan te weinig.. (Oh en check een paar keer na of de camera in je tas zit!! Die wil je echt niet vergeten!!)