De mate van heftigheid hangt per kind af. Hier heb ik met mijn zoon geen terrible two gehad. Tegen 3 jaar werd het pittiger in de zin van slechter luisteren. Nu is hij over de 3,5 jaar en wordt het weer een stuk rustiger. Al met al een redelijk relaxte periode tot nu toe. Met mijn dochter kan het misschien wel weer anders gaan. Gaat dus niet voor alle kids in die mate op.
sja... dat wil doordrammen is soms wel eens lastig. Ze kan af en toe veranderen in een draak... maar het is ook heel leuk om hele gesprekken met dr te gaan voeren en jezelf terug te horen in de manier van praten. Leuk naar voorstellingen met je kind. Elke leeftijd heeft zijn charmes en zijn mindere dingen.
Het wordt alleen maar leuker! Tuurlijk zucht ik weleens maar over het algemeen vind ik dit de leukste tijd tot nu toe. De zelfstandigheid De eigen wil Het kunnen herinneren en prachtig kunnen navertellen van dingen Emoties onder woorden kunnen brengen
Grappig om te lezen allemaal Hebben jullie niet het idee dat we vaak te snel geneigd zijn te zeuren, ipv de mooie dingen te zien. ik betrap mezelf erook soms op, altijd de zorgen en moeilijkheden vertellen. Iemand zei dus tegen mij oh nee niet aan een tweede beginnen als de eerste 2 is wanneer baby geboren wordt want dat is een ellende, dan denk ik, het kan toch niet alleen ellende zijn. Tot nu toe vind ik de babyperiode juist moeilijker dan nu, hij is misschien soms driftig maar over het algemeen gewoon een vrolijk en gelukkig jongetje. Ik vond het babygedoe juist moeilijker, als ze huilen dat je dan niet weet wat er aan de hand is
Hangt enorm van het kind af. Hier geen terrible two met zoon (ik houd wel rekening met heftige tijden met onze dochter ). Zoonlief kon al goed praten, goed bewegen en was nauwelijks gefrustreerd. Ik vond het juist nog leuker worden, echt kunnen communiceren, de eigen wil, een echt einge mensje.
@MinieJ, ik vond de babytijd ook moeilijker, na het eerste jaar vond ik het steeds leuker worden en dat vind ik nog steeds. Ik heb een hele dwarse peuter op het moment maar eigenlijk is een eigen wil best een goed teken.
Jaaah dan kan je creatief worden in oplossingen en er lol in hebben, ik las laatst dat een forumlid na een driftbui applaus gaf voor de voorstelling "de stervende zwaan"
Ik vind het een heerlijke leeftijd. <3 Hier wordt niet gebeten of gespuugd, heel heel af en toe wil ze wel eens slaan, maar dat kappen we dan gelijk af (slaan of schoppen is naar de gang tot ze klaar is, dan knuffel geven en sorry zeggen en dan is het weer oké). En zoals je in mijn onderschrift kunt zien was ik tot voor kort ook zwanger. Maar ik vond het erg fijn dat ze wat zelfstandiger was en dus zelf ook dingen kon doen en mij soms ook een beetje kon helpen. De eigen wil vind ik ook erg leuk en inderdaad het vertellen van dingen en dingen onder woorden kunnen brengen. En het bijna alles nog leuk vinden, maar wat dat betreft heb ik geloof ik ook wel een vrij makkelijk kind. En wat ik leuk vond aan een 2-jarige en zwangerschap is dat ze het best redelijk begrijpt en heel erg geïnteresseerd was in alles wat met baby's te maken had en de baby nu ook erg leuk vindt. Ik weet dat dat niet altijd zo is, maar hier dus wel en daar kan ik heel erg van genieten.
Soms is het best moeilijk, maar je vraagt of er ook leuke ontwikkelingen zijn. Ja, die zijn er zeker. Heerlijk hoe ze zelf verhaaltjes gaan verzinnen, bezig zijn met nieuwe dingen, jou na gaan doen qua praten, bijdehand zijn. De meeste tijd zijn ze nog echt wel die lieve kleine schatjes die ze altijd al waren.
Eva was en is een erg makkelijk meisje, de peuterpuberteit begon met 3 jaar, maar viel alsnog érg mee. Lisa is heel anders, veel onstuimiger. Gaat standaard in het gangpad van de winkel liggen als ze haar zin niet krijgt, slaapt véél onrustiger en vaak niet door. Haar stopwoorden zijn 'niet doen' en 'ga weg'. Als ze 's nachts huilt en wij haar willen troosten, slaat ze met haar handje naar achteren (ze slaapt op haar buik) en zegt dan 'niet doen, ga weg!'. Ik vind het echt hilarisch . Als ze boos is op Eva gaat ze slaan en zegt ze 'domme Eva', met zo'n boze blik. Ik vind het allemaal heel komisch, maar we pakken haar wel aan en kunnen er goed mee omgaan, ik vind het niet zwaar ofzo, ik vind het vooral leuk. En Lisa is nog niet eens 2 . Maar ze moet wel tegen een zus opboksen natuurlijk (al is die meestal heel lief). Maar Lisa is vooral heel lief, geeft spontaan kusjes, knuffelt graag en zegt ook dingen als 'mama lief' en 'Eva mijn lieve zus' (met de nadruk op mijn, smelt...) Het is gewoon zo geweldig zo'n klein mini mensje met eigen mening en maniertjes (nu is Lisa ook naar zo'n 85 cm en dus niet echt groot)
Ik vind het best zwaar. Waarschijnlijk ook omdat ik zwanger ben. Mijn zoon heeft een pittig karaktertje en wil echt zijn eigen zin doordrijven. Dat gebeurt natuurlijk niet maar dan hebben we wel enorme strijd. Vooral als hij moe is steekt dit gedrag de kop op. Wat enorm leuk is is het praten. Ik lach me suf om bepaalde uitspraken. Daarnaast hebben we nooit drama met slapen en eten gaat ook redelijk. Ach het hoort erbij. Het ene kind heeft het meer als het andere. Ligt voor een groot deel dus ook aan het karakter. En als straks de hormonen uit mijn lichaam zijn kan ik er vast een stuk beter mee omgaan.
Verschilt echt per kind hoor. Mijn dochter was heel makkelijk. Mijn zoon daarentegen was echt een monstertje! Nu hij drie en half is gaat het gelukkig een stuk beter
I love it!!! Ik vind het nu echt super!! ik heb ook wel een schat van een zoon eigenlijk. Oke hij heeft ook wel eens driftbuien enz maar die zijn ook snel weer over. Ik vind de ontwikkeling zo leuk nu! Daarin tegen vind ik de babytijd echt niet leuk kan niet wachten tot ze wat ouder is
+1 (kon ik geschreven hebben) Sinds een paar weken is Tim echt Terror Tim. vooral als hij moe is en ik ook. Dan is hij niet voor rede vatbaar en kun je geen dialoog met hem voeren. En steeds ombuigen/afleiden, pfff, daar heb ik niet altijd zin in als ik moe ben. Gelukkig komt Grappige Papa vaak to the rescue
Ja, maar ligt het dan aan het kind of de moeder? Mijn zoontje doet ook moeilijker als ik mij niet goed voel. Ja, dan ben ik ook niet de vrolijkste en gezelligste. Ik vind dat wel logisch.
Heb lang niet alle antwoorden terug gelezen.. maar hier een bijna-2-duiveltje ... en wat vind ik het leuk !!! Ze kan eindelijk zeggen wat ze wil. Ookal is dat niet altijd ( = vaak niet ) wat ik wil.. Ok ze wordt boos als ik iets doe wat niet naar haar zin is ( luier verschonen als ze net lekker zit te spelen/ haar in het karretje van de supermarkt zetten/ haar schoenen WEL aan doen.../ haar NIET nog een koekje geven/ de pen afpakken waar ze net de tafel mee wilde bekladden... etc etc... ) maar boosheid duurt niet lang en vandaag zei ze; " mama ik vin jij liefff... " * SMELT * echt ik vind het heerlijk mijn lieve dwarse kletskous met haar eigen willetje.. vanmiddag zei ze ook bij het wakker worden; " Sanne ogen dicht doen.. hoef nie meer... " ahhh... Vond de periode dat ze baby was en ik niet met haar kon communiceren en ze huilde en ik wist niet wat er was vele malen moeilijker !
Ik vind het wel meevallen, kreeg ook horrorverhalen maar ja, het is zwaar, het is vermoeiend, ik word af en toe flink gestoord van haar, maar het hoort er ook bij. Ik had het erger verwacht (misschien komt het nog?).