Onze oudstewas super rustig en lief onze 2e is een echte duivel haha al vanaf zijn 1.5 zegt hij op alles nee luister voor geen meter gooit met dingen gaat driftig op de grond liggen huilen enz enz nu heb ik ook nog een baby van 3 mnd en t is zwaar met een beugel in huis wij zijden tegen elkaar als we van tevoren hadden geweten hoe koppig hij zou zijn hadden we gewacht met een 3e TOT hij 3 zou zijn of zo.
Hier een lief meisje wat soms een draakje is. Ze hier is hier aardig pittig en ondernemend maar ook weer heel lief. Het zijn vaak momenten bij haar en als ik zelf moe en geirriteerd ben, hebben we een zware dag maar dat zegt dan ook meer over mij dan over haar. Over het algemeen is het meestal gezellig, kan ze lief spelen, vindt ze het leuk om dingen samen te doen en kan ik erg lachen om haar uitspraken. Ze begint hier nu ook dingen terug te vertellen en weet ook goed wat ze wil. Het helpt hier vooral om haar van tevoren te vertellen wat er gaat gebeuren. Bijv. als ze op de glijbaan zit, duidelijk aangeven wanneer de laatste keer is en dat het daarna klaar is. Dan is het geen probleem. Zo mag ze hier s avonds een filmpje kijken op de laptop voor het slapen gaan en ik geef dan van tevoren aan dat als het filmpje klaar is, ze op bed moet. En nog een keer als hij bijna afgelopen is. Dan weet ze dat en is het ook geen probleem. Qua zwangerschap is het goed te doen. Natuurlijk ben ik wel eens moe en kan dan minder hebben maar over het algemeen valt het me alles mee. Ik ben benieuwd hoe ze straks op de baby reageert. Tot nu toe vindt ze baby's geweldig en vliegt ze er gelijk op af. Maar ze hangt bij momenten wel erg aan mij dus dat zal wel even moeten wennen voor haar. Doorslapen begon hier net te komen maar door ziek zijn is het weer mis maar daar maak ik me niet te druk meer om.
Hier is mijn jongste echt een monster! Als hij zijn zin niet krijgt schreeuwen slaan etc. Zet hem gelijk in de hoek als hij slaat, en als hij ergens mee gooit naar mij zet ik hem ook in de hoek. Als we in de winkel zijn en hij wilt iets hebben gaat hij eerst gillen en op de grond liggen. Als ik naar hem toe loop slaat hij zichzelf en schreeuwt hard mamaaaa nee auw auw!! Bij mijn oudste zoon hielp het om net alsof weg te gaan, weg lopen en doei zeggen, dan kwam hij huilend achter mij aan. Maar de jongste vind het best, zegt gewoon doei terug en blijft zitten/staan waar hij is. Of hij loopt zelf weg. Hij gooit zijn eten op de grond en gaat gillen als hij moet eten van mij om vervolgens om een koekje te vragen. Van lief jongetje is hij veranderd in een monster, maar zolang je blijft verbieden en belonen voor goed gedrag komt het vanzelf wel goed! Hoop ik!! :-D
Oh jee dat is wel een beetje genant als je in de supermarkt staat en je kind schreeuwt auw nee mama, haha...gelukkig begrijpen de meeste moeders wel dat het niet altijd makkelijk is een peuter. Maar als je nog geen moeder bent is het moeilijker te begrijpen denk ik, dan denken mensen al snel oh die moeder doet het niet goed
zwart-wit gezien ligt het aan mij, want dwars = dwars. als ik me goed/uitgerust voel dan kan ik er ook beter tegen. Het neemt niet weg dat terror gedrag geen gewenst gedrag is. Maar goed, Rome is ook niet in 1 dag gebouwd
Hier hetzelfde. Bij de oudste bereidde ik me ook heel erg voor op een zware tijd met de peuterpubertijd in aantocht, maar is me echt 1000% meegevallen. Ik vind haar eigenlijk pas de laatste paar maanden wat lastiger, ze is er enorm aan toe om naar de basisschool te gaan (nog 2 maandjes, dan mag ze eindelijk), dan zijn ook nog allebei haar leidsters op het KDV in de ziektewet gegaan, begint haar zusje ook steeds meer om aandacht te vragen, dus ja, ze kan de laatste tijd wel wat vervelend zijn. Maar zie dat zelf verder niet als een probleem. Het hoort er gewoon bij en over het algemeen is het prima op te lossen door te gaan praten en haar even lekker laten uitrazen. Haar zusje is echter wel van een ander kaliber. Dat is een klein driftkikkertje die er absoluut niet tegen kan als ze haar zin niet krijgt. Zal nog wat gaan worden dus Maar ook daar komen we wel uit en ik weet zeker dat we met haar ook net zo goed nog meer dan genoeg hele leuke momenten mee gaan maken Ze kan nu al zo heerlijk komen knuffelen, haar grote zus over de haren aaien als grote zus verdrietig is, gekke bekken trekken (ze is echt een komiek in de dop ), dus ja, het zal bij haar best wat pittiger worden dan bij haar zus, maar dat het nou zo erg zal zijn als wat vaak beweerd wordt? Nee, daar geloof ik dus niet in.
Jaa soms zie je mensen best raar naar mij kijken, alsof ik mijn kids sla. Gelukkig weet ik zelf wel beter hihi. Ik herken dit van mijn oudste echt niet, die was niet zo'n draak... Beloofd wat voor de echte pubertijd!
ik moet eerlijk zeggen dat het best pittig is de peuterpuberteit en een baby. maar er zijn zeker ook erg leuke dingen. ze kunnen steeds meer dingen en ook het praten gaat steeds beter en daardoor beleef je ook hilarische momenten. ik denk dat het wel het belangrijkste is dat regels regels zijn en jij bepaalt hoe de dingen gaan en niet je peuter. duidelijkheid is heel belangrijk en prettig voor je peuter, leg de dingen kort en bondig uit zodat ze weten waar ze aan toe zijn en dan kom je een heel eind. succes ermee. liefs doris
- Keihard lachen om de meest vreemde dingen - ontroerende knuffels - lekker eigenwijs zijn - als mijn zoontje gaat zingen en ik zing mee: hou es op! (nou, zo slecht zing ik echt niet hoor). - ze worden steeds ondernemender en kunnen steeds meer. - leuke en hilarische uitspraken (wacht ik nog steeds op, mijn zoontje is niet zo'n prater). - samen puzzelen vindt mijn zoontje geweldig. Lees: hij puzzelt, ik zit erbij. Mag niks aanraken, maar het is wel gezellig. En hij brabbelt/kletst aan een stuk door. En de oudste hangt de clown uit om de jongste te entertainen. Ook heel lief. Ik vind het steeds gezelliger worden. En die driftbuien, tja, het ene kind heeft er meer last van dan het andere kind en de ene ouder heeft er ook meer moeite mee dan de ander. Soms is het best frustrerend, maar het is ook ontzettend leuk hoor, als ze 2 zijn.
Dit stukje had ik geschreven kunnen hebben... Heb er zelf 7 weken gebroken nachten opzitten en ons oudste dochtertje wil niet gaan slapen 's avonds, dus heeft er vaak maar een uur of 9 opzitten als ze opstaat. Maar gisteren was dus de hel! Hou haar op donderdag thuis van het KDV om leuke dingen te doen, maar oh, wat wilde ik gisteren die deur gewoon achter me dichtgooien Vanochtend dan weer een gevecht om haar aangekleed te krijgen, maar het is duidelijk dat ze de grenzen aan het aftasten is. Bij m'n vriend heeft ze de duidelijk al gevonden, maar ik ben nog niet strikt genoeg vrees ik. Gelukkig is ze naar haar babyzusje toe lief, al lag ze gisteren in het wippertje, met het tutje van de baby en het dekentje van de baby Hoezo aandacht zoeken Maar dit zijn gelukkig de uitzonderingen. Voor de rest is ze echt superlief, erg aanhankelijk en deelt ze spontaan knuffels en kusjes uit bij de vleet!
Hij heeft weleens van die momenten maar om ze extreem te noemen nee, of het moet nog komen. Ik mag hopen van niet hihi. Maar zoals gisteren middag bereiden we ons voor om naar de speeltuin te gaan, maar eerst wilde ik even snel langs de supermarkt. Had het hem dit duidelijk van te voren gezegd, we gaan eerst met de buggy naar de winkel daarna naar de speeltuin. Kreeg als antwoord, ja is goed. In de schuur zeg ik hem te gaan zitten in de buggy, krijg als antwoord nee. Ik zeg verbaasd nee? Hij NEE. Nou ok, gaat mama even lezen, we gaan dan blijkbaar niet naar buiten. Dus ik pak mn tijdschrift (heb er altijd eentje liggen) en ga daar rustig bij zitten. Komt hij steeds om de minuut zeggen, winkel NEE en duwde de buggy weg. Ik antwoord, is goed, dan niet, buiten ook nee. Na 10minuten komt hij weer heel lief zeggen ; ikke buggy. Ik zeg; ja hoor is goed, kom we gaan naar de winkel en dan lekker spelen in de speeltuin. Hij weer JAAAAAAAA! Hahaha, ik maak dus van alles nooit een strijd. Hij moet gewoon weten dat meneertje niet zomaar de regeltjes kan veranderen en dat mama duidelijk is en hij gewoon naar mama moet luisteren dan komt alles op rolletjes. Het vergt veel geduld, maar dat heb ik gelukkig wel.
helemaal mee eens, vind deze fase echt zo veel leuker. De driftbuien zijn hier ook, maar die zijn altijd snel voorbij. Het is dat hij nu zoveel kan, en praat als brugman, er gaat geen dag voorbij dat hij me niet laat schateren van al de grappige leuke dingen die hij kan, doet en zegt!! De babytijd vond ik juist heeeeeeeeel zwaar. Tot 22mnd sliep hij geen nacht 2 uurtjes achter elkaar, veel ziek geweest, veel huilen ooh drama gewoon..... Het gaat nu zoveel beter, de driftbuien en koppige momenten neem ik zo voor lief!
mijn zoontje word in juli 3 en zit dus midden in die 'ik ben 2 en ik zeg nee fase' maar hij heeft niks te willen mama is de baas en dat weet ie donders goed. als hij nee begint te gillen dan heeft ie pech en moet ie t toch doen(of juist niet) Ik kan nu zo 1 2 3 geen moment bedenken dat hij echt een tiran is ofzo. senario van het op de grond gillen en krijzen in de supermarkt is hier ook nog nooit voorgekomen. ook niet als hij zn stukje kaas wil die op een schaaltje bij kaasafdeling ligt. (tis een echte kaas monster) nee is nee en dat heeft ie maar gewoon te slikken en tegen mama in gaan heeft dan ook gene enkel effect. bij mn man is ie wat 'lastiger' in sommige situaties maar die laat ook finaal over zich heen lopen dus das zn eige schuld haha maar het echte 2jaar gedrag dat je veel hoort, nee dat hebben we hier gelukkig niet ik word dan ook gewaarschuwd voor ons 2de kindje straks omdat zoonlief zo makkelijk is, zou een 2de kindje het tegenovergestelde zijn... ben benieuwd sta open voor die uitdaging haha
Eva was/is precies als jouw zoontje, met 2 zei ze helemaal geen nee, dat begon pas een beetje met 3 jaar, maar heel minimaal Lisa is dus héél anders, die gaat al op de grond liggen als ik zeg dat ze moet doorlopen en het haar niet zint. Al wordt het minder nu, maar ze begint nu wel heel dwars te worden. Ze heeft niets te willen, maar probeer maar eens haar luier te doen of haar slaapzak aan te doen, makkelijk is anders . Als ik heel boos word begint ze heel hard te lachen... echt irritant. Ze doet niet vervelend om iets voor elkaar te krijgen, maar gewoon om vervelend te doen. Echt een mini ettertje