Natuurlijk is dat niet raar. Je hebt gewoon een zorg-, knuffel en lief-zijn-voor behoefte. Die kun je op verschillende manieren, gedeeltelijk en/of volledig, vervullen. Bij een kind komt duidelijk meer kijken, maar zorg en liefde heb je voor allebei! Mijn hondje is ook een soort kindje van ons. Eerlijk gezegd is het knuffelen en de aandacht bij de komst van de tweeling wel sterk verminderd. Maar zodra die twee van huis zijn of op bed, krijgt ons 'derde kind' wel weer zijn uitgebreide aandacht. (de aandacht van de tweeling mag overigens van onze hond soms wel wat minder )
Nee ik zag mijn huisdieren nooit als mijn kinderen, ik hield wel van ze maar die liefde lag echt ver af van de liefde die ik voel voor mijn kinderen.
Ik zie een huisdier niet als vervanging voor een kind, maar meer als toevoeging aan het gezin. Onze poezedame is kort na de geboorte van ons zoontje overleden. Bewust wilden we nog geen ander diertje in huis halen, maar nu 5 maanden verder missen vriend en ik de warmte en gezelligheid van een huisdiertje. Vandaar dat wij het als toevoeging aan ons gezin zien.
Wij hebben drie hondjes en drie paarden. We zijn 12 jaar bezig geweest voor we ons zoontje kregen en nu dus 13 jaar voor een broertje of zusje via de mmm. Ik zag mijn hondjes wel degelijk als mijn kinderen. We kochten alles voor ze , verwenden ze echt tot en met. Hetzelfde als mijn paarden. Het deed me ook heel veel pijn als mensen zeiden dat we onze dieren teveel als kinderen zagen. Nu verwennen we ze iets minder, simpelweg omdat we minder tijd hebben door ons zoontje. Maar ze zijn alle 6 stuk voor stuk onderdeel van ons gezin!!
Je bent totaal geen uitzondering, hier mijn 2 kindjes!! View attachment 228709 View attachment 228712 Zelfs nu ik mijn dochtertje heb, hebben mijn 2 andere meisjes niks te kort!! Liefs
Oh nee hoor, mijn huisdieren noem ik altijd mijn harige kinderen, ook nu ik zelf kinderen heb. Ik knuffel ze plat en noem mezelf ook mama , maar verder, no worries, buiten dat behandel ik ze wel gewoon als dieren en niet als mensjes .
Haha heel herkenbaar hoor Mijn kat is ook echt mijn kindje. Zelfs nu ik zwanger ben Mijn kat is ook echt zo'n lekker tut die van knuffelen houd, heerlijk!
Onze twee katjes zijn ook echt mijn kindjes....sta ook voor hun verse vis en kipfilet te koken zodat ze lekker verwend worden...koop vaak wat leuks en vind het ook heerlijk om ze te bemoederen...vooral de oudste vind dat heerlijk om bij mij of bij bob-man te liggen Dus nee ik vind het volkomen normaal Al gaan sommige mensen wel iets te ver (persoonlijke mening) als ik van die dames zie met een soort kinderwagentje waar dan de hond in past...no offence to anyone maar ik krijg daar persoonlijk een beetje de kriebeltjes van hahahaha
Ik noem ze ook altijd mijn kindjes,, en ik zeg ook altijd kom maar bij ons mams.. Maarrr ze worden niet enorm verwend hoor!! Onze poes.. mag niet buiten, heeft een enorme krabpaal op de "logeer'kamer/ poezenkamer hihi Onze hond kan buiten & binnen spelen.. Mag overal in huis komen (behalve babykamer).. Als Mylène huilt, dan staat de hond voor haar deur op mij te wachten hihi _______ Ohja, over het dottige!! Meeste mensen vinden onze hond eng!! Staffordshire Bull Terriër.. En onze poes.. tja een gevalletje apart!! Zijn beide 3 jaartjes, en de poes doet alsof ze een oude theemuts is!!
Onze vorige buren hadden er 2. Dachten allebei dat het schoothondjes waren, en waren enorme lieverds. Daarom vind ik hem echt niet eng.... Onze kater is ook 3, en gedraagt zich net als die van jou alsof hij bejaard is. Iets lekkers lust ie heel graag, maar er voor in de benen komen??? Absoluut niet! Stel je toch es voor dat ie moe wordt.... ps. Zie dat je in Emmen woont. Leuk! Ik woon vlakbij, in Tweede Exloërmond.
vind er ook niks vreemds aan, maar kan wel te ver gaan vind ik, ken namelijk iemand die zegt tegen haar hond: Kom maar bij MAMA! of.. dadelijk komt PAPA thuis (hond wordt vervolgens helemaal happy)
Ik moet meteen weer denken aan het gevleugelde "dan neem je toch gewoon een hond" M'n huisdier is geen vervanging voor een kindje maar het compenseert wel een soort warmte/zorg..
Ik kan me heel goed voorstellen dat je, als je geen kind hebt maar wel een grote wens, voor een huisdier kiest zodat je toch voor iemand kan zorgen. Echt als mijn kinderen heb ik ze nooit gezien, kleding aan en in een kinderwagen gaat me ook echt veel te ver voor een dier. Maar vond het altijd fijn om voor mijn kat te zorgen toen mijn zoon er nog niet was.
Wij hebben twee katers (6 en 7jaar).. Het zijn en blijven echt "mijn poezenkindjes"! Maar ze zijn niet ter vervanging van een kind. De een knuffelt je graag plat, de ander hangt het liefste als een baby in je armen of over je schouder. Ze zijn erg lief en ik zorg er met alle liefde voor. Ze worden door mijn schoonouders ook wel de "kleinkatjes" genoemd... dat wel bij gebrek aan kleinkinderen haha. Tja we hebben het er geregeld over omdat ze vaak rare fratsen hebben of wanneer we ze weer flink in de watten hebben gelegd
Vind ik ook altijd zo erg als mensen dat zeggen. Ik vind m'n kat gewoon heerlijk om een stukje liefde en warmte bij kwijt te kunnen die je anders niet kwijt kunt. En hij is gewoon gewillig slachtoffer....
Ik bemoeder zo ongeveer alles wat los en vast zit . Inclusief de auto :O. Mijn honden en katten zijn mijn kindjes ja. Schaam me er niets voor en zal ook niet veranderen als er straks een kleine is. Alleen moet de aandacht gedeeld worden. Maar dat moeten ze nu ook al dus dat zit wel snor. Ik vind er niets mis mee tenzij je een dier (of de auto ) er schade mee aan doet.
Ja dat is het voor mij ook. Een stukje liefde en warmte voor iemand (of een dier) en soms effe lekker kunnen uithuilen met knuffelend beessie op schoot