Hoi meiden, Wie moet er, net als ik, om wat voor reden dan ook ook verplcicht wachten totdat je zwanger mag worden? In november heb ik een mola zwangerschap gehad, waarvoor ik 2x ben gecuretteerd en daarna mijn HCG onder de 3 moest komen. Dat was 9 februari eindelijk zover, en is ons half jaar verplicht wachten ingegaan wat standaard is bij een complete mola. Elke maand moet ik nu prikken of mn HCG stabiel blijft. Als dit zo is mogen we in augustus weer beginnen met clomid. Op zich gaat het nu goed, werk weer volledig en geniet van leuke dingen. Toch blijft het moeilijk om allemaal zwangere vriendinnen om me heen te hebben, heb het gevoel dat 'iedereen' ons inhaalt. De tijd dat wij moeten wachten duurt nog zolang... Dus ik dacht misschien zijn er meer meiden hier die nog niet zwanger mogen worden, jullie snappen vast goed hoe frustrerend wachten kan zijn op sommige momenten.
Ik weet heel goed hoe je je voelt. Ons voorbereidingstraject duurde 1,5 jaar. Maar gisteren hebben we dan eindelijk goed nieuws gehad! Dus op dit moment hoeven we niet meer te wachten, maar ik weet hoe frustrerend het kan zijn! Hou voor ogen dat het voor een goed doel is en dat het echt beter is te wachten.. Ik vind overrigens deze laatste maand het ergst. Wij kregen in januari al te horen dat het waarschijnlijk goed was, maar voor definitief groen licht moesten we toestemming krijgen van de internist. Zoooo wat duurde die laatste 3 weken laaaaang. En nu vind ik het ook lang duren, ben pas van het weekend ongesteld geworden, dus moet toch nog zeker een dikke 1,5 week wachten voordat we kunnen gaan klussen!
En of ik je gevoel herken! Voor ons zit de wachttijd van een jaar er bijna op. Dit ook vanwege een mola zwangerschap. Ook vind ik het nu spannend worden, omdat we er na volgende week weer voor mogen gaan. Ben zo bang dat ik dit nog een keer ga meemaken. Dat is het voordeel als je niet mag, dan heb je ook geen spanning en onzekerheid.
Hier ook een tijd moeten wachten op groen licht ivm met erfelijkheid en DNA onderzoeken. Wij hebben nu deze ronde weer groen licht gekregen. Ik vond het ook heel moeilijk om om mij heen te horen dat er dames weer zwanger waren. Ik ben de tijd gaan benutten om echt even aan mezelf te werken, psygisch en lichamelijk. Zo had ik het gevoel niet stil te zitten wachten maar naar de datum toe te gaan werken. Dat hielp mij wel door de dagen heen. Ik duim voor je dat het snel voorbij is en je daarna weer snel zwanger mag worden waarbij alles wel goed mag gaan...
Dank voor jullie reacties meiden. Ik doe precies wat jij gedaan hebt Lara, aan mezelf werken. Doe van alles (lichamelijk en psychisch) om me beter te voelen en er straks weer volop voor te kunnen gaan! En leuke dingen plannen zoals nog een verre vakantie helpt ook. Fijn dat jullie wachttijd erop zit. Hoop dat het wachten op een positieve test snel voorbij is en een goeie zwangerschap in aantocht is! Idd Voske, nu begint de spanning weer. Merk wel dat het 'fijn' is om daar niet mee bezig te hoeven zijn, die 2 wachtweken na de eisprong duurden altijd zoo lang. Maar ja nu nog 5 maanden wachten nog meer, dus kan ik telkens die 2 weken ook wel aan . En jij ook! Alleen jammer dat onbezorgd zwanger worden/zijn er niet meer inzit he? Zijn er nog meiden die nu nog in hun wachttijd zitten?
Hey meiden! Wil jullie even een hart onder de riem steken! Ook hier hebben we een tijdje moeten wachten omwille van een partiële molazwangerschap. Wij hebben die tijd gebruikt om aan onszelf te werken, zowel lichamelijk als mentaal. En ook om ons huis piekfijn in orde te brengen. Ik vond het ook ontzettend moeilijk om zwangere mensen om me heen te hebben. Gelukkig kon ik er met mijn man heel goed over praten, ook al voelde het voor hem een beetje anders. Ik wens jullie veel sterkte om deze periode door te komen. Mijn advies zou zijn: zoek zo veel mogelijk afleiding! Liefs!
Wij staan nu ook even in de wacht. Ik heb in juli en in januari een miskraam gehad. Nu zijn we doorgestuurd voor een chromosonenonderzoek. Ik weet nog niet precies hoe en wat, maar we wachten het gesprek van 19 maart af. Denk dat we moeten wachten totdat we de uitslag hebben lijkt me. En dat kan wel een maand of drie duren.
Hi meiden, Wat moeilijk zeg, en molazwangerschap en dan moeten wachten... Heftig hoor! Mijn moeder heeft ook een molazwangerschap gehad. Ze is er 2 jaar ziek van geweest en daarna moet ze nog 2 jaar wachten. MAAR... daarna heeftze nog 3 gezonde kinderen gehad! Zelf moet ik eigenlijk ook nog een tijdje wachten omdat ik medicijnen slik en die moet afbouwen. Ik heb geen verbod van een art of wie dan ook. Maar de medicijnen ssamn met een zwangerschap is niet goed. Nu ben ik al wel getopt met de nuvaring om te ontringen en zijn we niet meer bezig met veilig klussen maar eigenlijk is het nog niet zo'n goed idee om zwanfer te worden. dan moet ik ineens stoppen met medicatie, en dan krijg ik het heel zwaar. En als ik het zwaar heb, heeft mn kindje het ook zwaar denk ik...
@ TCSM: superfijn dat je nu weer zwanger bent! Ja, afleiding zoeken is ook wat helpt, gelukkig ben ik daar wel goed in . @ Banjabes: wat gaat er onderzocht worden? Dat duurt lang voordat je dan de uitslag krijgt, of kan het ook sneller? Spannend hoor. Vind je het moeilijk nu zwangeren te zien? @ 2xtantein1week: duurt het lang voordat je medicijnen afgebouwd zijn? Spannende tijd ook, wel of niet zwanger worden als het eigenlijk nog niet goed is. Heb je de keus gemaakt het af te wachten en intussen de medicijnen af te bouwen? Fijn dat je moeder gezonde kids heeft gekregen erna. Ik heb er ook wel vertrouwen in hoor, maar toch is een onbezorgde zwangerschap me flink afgenomen.
Hi Uk1983: Nou, ik begrijp dat heel goed hoor, dat je echt niet blij bent met het wachten en niet meer onbezorgt zwanger kunt zijn. Ik hoop dat het snel voor je goed komt! Maar aug lijkt nog zover weg. Ik heb ook in mijn hoofd in juli of aug voor het echie te kunnen beginnen, maar ik weet het niet. De medicijnen die ik moet afbouwen is slaapmedicatie. En vanaf vandaag weet ik dat ik morgen ga beginnen! SPannend. Nu is het zo dat ik toen ik 16/17 wa een erg sterke kinderwens had. Op mij 17e begon mijn slapeloosheid en rond die tijd is mijn kinderwens verdwenen, heel simpel omdat ik het absoluut niet aan kon om voor een kind te zorgen, voor mijzelf zorgen kon ik eigenlijk al niet. Niet slapen is echt niet vol te houden! Sinds ongeveer een jaar slik ik medicatie en is ook mijn kinderwens terug. Ik denk dat ik nu voor een kindje kan zorgen(met vallen en opstaan) en ik denk ook dat ik een bevalling aankan.(eerst leek dat onoverkomelijk voor mij) Maar waar ik zo bang voor ben is dat als ik van de medicatie af ben ik weer zo moe wordt dat mijn nkinderqwens weer verdwijnt. In slechte tijden red ik het al bijna niet om boodschappen tedoen, de werled is dan te groot, te vol en te overweldigend. kiezenw at te kopen is dan teveel. En dan is een kind opvoedenhelemaal niet te doen... Dus het is echt nog spannend, wanneer en hoe ik kan beginnen... Maar ik hoop ongeveer gelijk met jou!
Ze gaan een chromosomenonderzoek doen. Ik hoop dat het sneller kan, maar dat denk ik niet. Het is een vrij ingewikkelde procedure waarbij ze alle cromosomen moeten bekijken. Ja, ik vind het heel spannend allemaal. En er zijn alleen maar zwangeren om me heen. Vandaag was mijn uitgerekende datum van de eerste miskraam. Zo moeilijk!
Ah, Banjabes, wat naar! Ik tuur een dikke knuffel door de computer heen! Heftige dag vor je! sterkte hoor!
Ook ik moet wachten voordat ik zwanger mag worden, ivm medicijnen. Ik ben deze week gestopt ermee en moet nu 3 maanden wachten. Ik gebruik erbij nog een ander medicijn en ben nog aan het twijfelen of ik hiermee doorga of niet. De arts zei dat ik dit zelf moest beslissen, het wordt tegenwoordig wel gewoon gebruikt tijdens zwangerschappen, maar er is nog niet veel onderzoek naar gedaan. Moeilijke beslissing dus. Ik stop wel volgende week al met de anticonceptie pil, zodat mijn cyclus op gang kan komen, maar t/m mei gaan we dan condooms gebruiken.
Ik slik een medicijn tegen reuma, ik heb artritis psoriatica. Ik ben pas deze week gestopt, dus ik merk nu eigenlijk nog niks. Daarbij gebruik ik ook nog altijd het andere medicijn, ik hoop dat dit de klachten voldoende onderdrukt (hoewel ik niet weet of ik dit wel blijf gebruiken). Ik las dat jij medicijnen tegen slapeloosheid gebruikte. Hoe gaat het met jou? Ben je er allang mee gestopt? Ik herken wel wat je schrijft, dat je bang bent dat je kinderwens verdwijnt als de slapeloosheid terug zou komen. Ik ben ook bang dat ik weer overal ontstekingen krijg, bij artritis psoriatica gaat het om gewrichtsontstekingen met daarbij een huidaandoening (psoriasis). Als ik van beide veel last heb, voel ik me gewoon helemaal ellendig en ben ik eigenlijk tot bijna niks in staat. Ik hoop gewoon dat het allemaal mee gaat vallen!
O, gigi, wat rot dat je reuma hebt! Ik hoop echt dat je het gaat trekken op de medicijnen die wel mogen..! Als er geen vevelende dingen voor je kindje van bekend zijn is het misschien wel goed ze te blijven slikken. Ontstekingen zijn ook niet goed als je zwanger bent... Sterkte hoor, hoop echt dat het goed blijft gaan. Het gaat nog goed met mij want ik ben nog niet gestopt. Vanavond ga ik beginnen! Maar ga rustig afbouwen, dus hoop dat dat gaat werken. Van de arts(neuroloog) moest ik in 1x stoppen. Maar ja, dan weet ik zeker dat ik niet slaap. De apotheker heeft me aangeraden om langzaam af te bouwen en mijn lichaam telken te laten wennen aan de nieuwe dosis. Dat ga ik dan maar doen...! Eigenlijk vind ik het wel fijn dat je herkent dat je bang bent je kinderwens te verliezen. Het liefst heb ik natuurlijk dat je helemaal geen aandoening hebt. Maar het is fijn herkenning te vinden! Is de psoriases goed zichtbaar? Of is het vooral onder je kleren? Lijkt me moeilijk om te hebben!
Zijn er geen middelen die je wel mag gebruiken tijdens zwangerschap? Of misschien homeopathische dingen? Nu gaat het, door de medicijnen, heel goed met de psoriasis. Maar als ik er erg last van heb, krijg ik het bijna overal, alleen eigenlijk niet in mijn gezicht. Het tast dan bijvoorbeeld ook mijn nagels aan en alles jeukt dant ontzettend. Je kunt je voorstellen dat ik in zo'n situatie weinig zin heb om te 'klussen', zeker als ik daarbij ook nog last van mijn gewrichten heb. Maar goed, we zullen zien. Wie weet valt het wel mee allemaal en ben ik me voor niks druk aan het maken. Ik wens je in elk geval ook heel veel succes ermee! Hou me maar op de hoogte
Nee, heb alles wat er maar is aan homeopatische middelen gebruikt, maar het werkt niet. Het probleem ligt echt dieper.. Maar als ik van de medicijnen af ben krijg ik een slaaponderzoek. ALs daar iets uit komt krijg ikmisschien hulp. Maar als er uit komt dat ik gewoon niet kan slapen(zonder lich. oorzaak) dan weten ze ook niet wat te doen.. Kan me goed voorstellen dat je weinig zin hebt om te vrijen. Het lijkt me ook eigenlijk niet te doen voor je om te bevallen als je veel onstekingen en last van psoriasis hebt. Of is het voor jou mogelijk om op medische indicatie voor een keizersnee te gaan? Is ook heftig en zwaar, maar je hoeft je danniet zo enorm in te spannen. Ja, ik hou je op de hoogte, jij mij ook? En de andere meiden die hier geschreven hebben ook?
@2xtantein1week: jee, lijkt me echt zo rot om niet te kunnen slapen. Heb ik ook een tijd gehad na de mola, maar 'gelukkig' wist ik waar dat van kwam. Wanneer kan je naar zo'n slaapcentrum? En je moet dus je medicijnen in een paar maanden afbouwen en daarna beginnen? Gaan we idd gelijk op! Jaa, aug is ook nog lang, ik deel daarom de maanden op in leuke dingen. We gaan bv in mei 3 weken naar Hawaii en als we terug komen is het al juni, dat helpt wel al blijft het gewoon kut. Hopelijk kan jij dat ook zo doen. @ Gigi: rot zeg reuma en psoriasis. Ik heb zelf constitutioneel eczeem en gebruik hormoonzalf wat natuurlijk niet mocht in de zwangerschap. Werd er gek van, maar ja alles voor een goed doel he. Kan me voorstellen dat jullie kinderwens zonder medicatie verdwijnt aangezien je je dan echt belabberd voelt. Hopelijk zijn er toch andere middellen die kunnen helpen? Hoe voelt het verder voor jullie om nog te moeten wachten, of heb je juist het gevoel dat je een stap vooruit zet naar het moment dat je zwanger mag raken? @ll: vorige week gelukkig een goeie bloeduitslag gekregen. Moet elke maand nu prikken voor de mola, en het is nog stabiel !
Aan de ene kant vind ik het jammer dat we moeten wachten, want als je eenmaal de beslissing hebt genomen wil je er natuurlijk het liefst meteen voor gaan! Maar aan de andere kant is het ook wel goed, zo hebben we in elk geval tijd om ons er op voor te bereiden. Ik vind elke stap die we nemen gewoon heel spannend, afgelopen week voor het eerst mijn medicijnen niet genomen, deze week stop ik alvast met de pil. Maar ik ben natuurlijk wel echt aan het aftellen In principe mogen we vanaf juni gaan proberen. In juli gaan we op vakantie, een verlate huwelijksreis, en stiekem hoop ik natuurlijk dat het dan raak zou zijn @2xtantein1week: ik weet niet of ik in aanmerking zou komen voor keizersnede, denk het eigenlijk niet. De reumatoloog zei dat in principe alles normaal kon verlopen. @uk1983: ik gebruik nu nog één medicijn, waarvan de reumataloog zei dat ik er in principe mee door mocht gaan, maar waarvan het effect op zwangerschap niet 100% duidelijk is. Ik twijfel dus nog of ik hiermee ook stop. Verder is er niet veel dat je mag gebruiken tijdens zwangerschap, eventueel paracetamol tegen pijn, maar daar heb ik niet zoveel aan. Overigens is mij verteld dat de meeste hormoonzalven gebruikt mogen worden tijdens zwangerschap