Volgens mij heb je een rotvent, zijn ouders hebben ws. woorden met hem en daarom komen ze dus minder langs. Schuif de schuld niet af op je schoonouders, maar gewoon waar die hoort, bij je man!
Heel herkenbaar! Hier ook praktisch geen contact met de vader van mijn man. Onze dochter wordt nu bijna 1 en hij heeft haar nog maar 3 keer gezien, de laatste keer was in september. Manlief vindt ook dat ik me er niet druk om moet maken maar ik doe het toch. Net of zij niet belangrijk genoeg is. Aan de andere kant geven mijn ouders haar wel veel aandacht en zijn wel erg geinteresseerd. Het verschil is zo groot, misschien maakt dat het dubbel zo moeilijk
hoe durf je hier zo'n bericht neer te zetten?.. je durft niet eens tegen je vriend te zeggen dat je het erg vind wat hij doet met zijn dochter.. je eigen dochtertje na 5 jaar contact gewoon aan de kant zetten !! .. HOE MOET DAT ARME KIND ZICH WEL NIET VOELEN !??? wat een vieze arrogante egoistische K**vent heb jij zeg... ik zou niet eens samen willen zijn met een vent die zijn eigen kind gewoon de rug toe keert.. en jou eigen kind? hoe moet die zich later wel niet voelen als hij hoort dat hij een zusje heeft.. maar papa heeft haar in de steek gelaten en daardoor kent hij zijn zusje niet.. ik zou me echt verschrikkelijk voelen als mijn vader zoiets deed. !! als mijn vriend nog een kind had.. dan zou ik EISSEN dat hij een relatie met dat kind opbouwt.. en weigert hij dat.. dan zou ik niet met hem samen kunnen zijn.. zo iemand heeft echt geen hart.. iemand die zoiets kan doen die verdiend het niet om vader te zijn.. van zijn dochter of van jouw zoon !! bah ik ben echt kokend !.. kan je voorstellen hoe die opa en oma zich voelen.. wat moeten die zich K*t voelen iedere keer als ze jouw zoontje zien, en dan moeten denken dat ze nog een kleindochter heeft die geen aandacht van papa krijgt..
dit geld ook voor de dochter van jouw man.. waarom is jouw zoontje dan belangrijker? hij mist alleen zijn opa en oma.. (die heeft hij niet echt nodig).. dat arme meisje moet haar vader missen..
als ik het zo lees,snap ik heel erg goed dat jou schoonouders afstand van jullie nemen. als je vriend zo makkelijk zijn rug toekeert naar zijn eigen vlees en bloed,kan hij dat bij jullie zoon ook doen. en als zijn ouders zich dan hechten aan jou zoon,zien ze die ook niet meer,omdat je vriend zijn kind niet meer wil zien. ik snap echt niet dat hij zijn eigen vlees en bloed zo makkelijk aan de kant zet. is zijn dochtertje nu niet leuk meer nu ze ouder is??? hou mijn hart vast voor jullie kleine man. dus ik zou me als opa en oma ook niet zomaar gaan hechten aan zo'n kleintje. zou eens gaan praten met zijn ouders zonder hem erbij. kijken wat ze te zeggen hebben. misschien houd hij wel dingen voor je achter,en heeft hij iets tegen zijn ouders gezegt in de zin van dat jij niet wil dat ze komen.
Tsja, wat hij zijn dochter heeft aangedaan, dat kan natuurlijk ook over Alex gebeuren. Over een tijdje is Alex niet meer nieuw en dan is het gewoon en niet meer speciaal/leuk. Gaat ie Alex dan ook beschouwen als een ongeluk? Het is heel makkelijk om je rug toe te keren, maar men moet de gevolgen hoe dan ook altijd accepteren. Waar ik bang voor ben, is dat jullie uit elkaar gaan, en dat het zusje en Alex elkaar dan al helemaal nooit meer zien...... Praat eens met je ''voorganger'' en vraag wat er gebeurd is, voordat het jou overkomt.
wow in het begin vond ik het zielig voor je... maar ach god dat arme dochtertje van je man... Ik zou echt nooit met zo een man kunnen samen leven. Sorry, zou hem een schop onder zijn kont geven. Ze was een ongelukje en hij wilde dr nooit. Gatverdamme... wordt echt misselijk van deze vent. Ik hoop niet dat jullie ooit uit elkaar gaan want dan kijkt hij niet meer naar je zoontje om. En neem maar geen 2e kindje, want je man kan zich schijnbaar niet op 2 kinderen tegelijk concentreren... bah, als ik je schoonouders was zou ik ook mijn handen ervan afgetrokken hebben... Dat je dat pikt zeg van je man...
Ben hier door hevig verschoten en vanmorgend bij mn ouders terug ingetrokke. Hij begon hevig te tieren dat hij me ni kwijt wilde enz maar heb toch doorgezet. Ik zal wel zien hoe ik de banden van alex met zen zusje goe maak maar eerst mn eige settele. Pff khad dit egt int begin nooit zien aankomen.
Helemaal mee eens, van A tot Z. Dat je nu bij hem weg bent begrijp ik niet goed, je was toch gelukkig met hem? Tenminste, zo lang je zoontje zijn aandacht kreeg? Kan je wel op een briefje geven dat hij zijn zoontje nu ook gaat negeren, net als zijn dochter.
Misschien zie ik het verkeerd, maar nu komt het op mij over alsof je weg bent gegaan bij hem, om wat wij hier hebben gezegd...??? In je eerste bericht stond nl niets van dat je niet meer van hem houdt of bij hem weg wil...en nu ineens ben je weg en bij je ouders ingetrokken?? Ik snap het niet zo goed meer...
Had daar al over nagedacht mr hoopte alty datem zou verandere. En kvoel me door sommege reacties pss of ek een slechte mama / stiefmama zen enz omdak ni direct zen weggegaan. Wa moetek nu doen? Kben hier be mn mama om na te denke. En kan nog alty terug. Weet et nimeer ze. Oja me de mama vn zusje gebeld . Ze mag er papa nimmer zien zei ze ik wel. Ze zegt dat het kind nu heel gelukkig is.
Tel me de mama: me ons meisje is alles goe. Ze mist haar papa niet. Ze heeft meer aan haar stiefpapa. Ik zei das supper da het zo goe gaat! Dan zei ze wel dat ze mij mist ze wil soms haar 2 de mama. ( ze noemde me zo uit er eige) . Kheb gezegd datk binnekort ga langskome en dit vond de mama en dochter supper. En kga nog iets late wete mn zoontje gaat dan mee. Dus mn zoontje heeft terug zn zusje maar de papa- dochter relatie laat ik aan hem over. Dat was ook een beslissing van my en haar mama. Dusjah afw8te he. Maar wat zou ik nu doen me mijn relatie? Teruggaan of ni?
jeetje mama alex kan je wat minder msn taal gebruiken. Heb de grootst mogelijke moeite om te lezen wat je nu bedoelt... Maar ik kan je geen advies geven over je relatie. Ik zou mijn vent wel een schop onder zijn kont geven en flink pissed zijn als hij zo iets zou doen bij zijn dochtertje, maar er spelen toch ook andere zaken mee. Hoe is jullie relatie, hoe is hij als vader etc... Hou je nog van hem? Ik vind het een beetje raar dat je 7 maanden nadat hij het contact met zijn dochtertje heeft verbroken zomaar ineens bij hem weg gaat als enige reden en dan niet eens met hem erover praat...
Ik heb alles gelezen en weet even niet wat ik moet zeggen. Ben jij nu echt uit de heldere hemel weggegaan bij je man? Jullie zijn beide nogal... Impulsief... Ik zou nu een heel goed gesprek voeren met zijn ouders. Over alles. Zij hebben waarschijnlijk niet voor niks contact verminderd. Daarnaast ook uitgebreid praten met de ex van je man. Mbt andere reacties: in sommige kan ik me vinden, maar in sommige gevallen vind ik dat er nogal gemakkelijk wordt gedacht over de relatie tussen het kind en grootouders. Ik ben van mening dat een kind recht heeft op een hechte relatie met opa en oma. Dat is maar 1 stap verder dan eigen ouders he! En een slechte verstandshouding tussen souders en s-dochter vind ik echt een zwakke reden om een kind zonder opa en oma te laten opgroeien.
Ik denk dat je die vraag niet aan ons moet stellen....maar zelf even heel goed moet nadenken. Als je zo snel na reacties hier, ineens besluit om weg te gaan bij je man, dan vraag ik me af of je wel echt weet wat je wilt...en sta ik er eerlijk gezegd niet van te kijken als je vanavond ineens weer terug bent bij hem.... Sorry dat ik dit zo zeg, maar ik vind het maar een beetje een vreemd verhaal. Denk er over na, praat met je man (OOK over de relatie met zijn dochter, want jij kunt daarover niet je kop in het zand steken vind ik) en zeg ook wat jouw gevoel/ idee hierbij is. Je kunt nu eenmaal niet zeggen dat je het aan je man overlaat wat zijn relatie betreft....het gaat jou, maar vooral jullie zoontje ook aan...
Sorry voor de msn taal. Mijn bedoeling niet. Relatie was buiten de ruzies goed. Als papa voor alex eigenlijk supper . Ja ik hou van hem dat is het moeilijke kvoel me schuldig dat ik niet supper kwaad kan blijven. En ben even weg na vanmorgend hem nog is aangesproken te hebben . Hij weet dat ik bij mijn mama ben om na te denken. Dat begrijpt hij ook.
Een kind van 7 maanden straf je echt niet met beperkte of geen aandacht van opa en oma hoor.. Er zijn genoeg kinderen die groot worden zonder kennis te maken met één of meerdere grootouders. Ik kan ze trouwens wel begrijpen. Wie ik niet begrijp is jouw vriend.. die heeft wel iets uit te leggen. Een accidentje? Onbegrijpelijk dat we tegenwoordig nog zo over kinderen durven te spreken. De zwangerschap was misschien een ongelukje maar een kind is nooit een ongelukje. En DIT kind heeft in ieder geval recht op een VADER. Ik zou je vriend maar eens wat fatsoen bijbrengen. En concentreren op één kind.. enig idee hoe mensen dat doen die tweelingen krijgen of gewoon meer dan één kind hebben? Ik begrijp dat je niet zoveel zin hebt om te vechten maar realiseer je je ook dat wat hij nu doet, gemakkelijk NOG een keer gedaan wordt? Fatsoen heb je of je hebt het niet...
Ben het eens met voorgaande reacties en vindt alle relaties onderling een beetje vreemd... Het zijn toch allemaal onderwerpen waar je samen in goed fatsoen over moet kunnen praten??? Misschien vinden zijn ouders het ook wel heel erg dat ze hun kleinzoon niet zien??? Doordat ze niet achter de keuzes van hun zoon staan (ik overigens ook niet)?? Heb je ze inmiddels wel al gebeld? Hier gelukkig aan beiden kanten goed contact met de opa's en oma's. Het klopt dat ze het op die leeftijd nog niet missen, maar ben het met adi eens wat betreft de hechte band met opa's en oma's. Dat wil niet zeggen dat ze iedere week op de stoep moeten staan, maar dat er wel onderling contact is.... Stel je eens voor dat om een of andere domme reden jij later je kleinkind niet mag/ kan zien, dat is toch vreselijk! Kan me niet voorstellen dat er opa's en/ of oma's zijn die er geen verdriet van hebben als ze hun kleinkind (bijna) nooit zien! Laat staan dat je als vader het contact met je kind zo verbreekt... dat vind ik echt onbegrijpelijk. Succes met de hele situatie en maak ook geen overhaaste beslissingen. Bedenk en bespreek de situatie goed met je vriend, jouw ouders en evt zelfs zijn ouders.
Kzal er zeker over nadenken, bespreken. Kheb ook met zijn ouders gebeld en ben fameus verschoten. Volgens hun ligt het ni aan hem maar aan mij. Kben er nog niet goe van van wat ze tegen mij zeiden over my en men zoon. Ze reageren hun frustratie af op ons . Een kant versta ik het maar andere kant. Mijn zoon zit er voor niets tussen. Ze willen hem niet zien omdat het een zoon is van mij. En mijn partner moet eerst weggaan van mij . Dus officieel ergens anders wonen. Ben ik zo'n slecht mens dan? Oke jullie kennen mij niet maar kvraag het me toch af