Sinds een paar weken weten we wat er met ons zoontje aan de hand is. Of wat er niet aan de hand is, het is maar net hoe je het bekijkt . Hij is hoogsensitief. En na alle wanhoop die we inmiddels gehad hebben is dat eigenlijk best een opluchting. ...... Nou had ik een heel lang verhaal getikt, maar misschien moet ik het gewoon kort houden. Moet een hoogsensitief kind een eigen kamer hebben of kan er prima een kamer gedeeld worden? Wat zijn jullie ervaringen? Beweegredenen voor wel of niet bij broertje of zusje op de kamer? Er zullen hier straks twee kinderen op 1 kamer moeten slapen. Vraag is alleen nog welke twee. De oudste twee of straks de jongste twee We weten nu nog niet of nummer drie een jongen of een meisje is.
Ik ben zelf behoorlijk prikkelgevoelig, en ik zou zeggen ja. (sorry niet helemaal wat je zoekt waarschijnlijk) Ik merk dat ik het fijn vond/vind om een eigen plekje, een prikkelarme omgeving te hebben met mijn eigen dingetjes, waar een hsk zoveel waarde aan hecht. Ik kon ook erg overstuur raken als mijn broer alles kwam verbouwen. Hopelijk krijg je nog antwoorden van hsk-ouders! Succes.
hier heeft onzer oudste wel veel last van prikkels en als het anders loopt dan hij denkt is hij erg overstuur wij zitten sinds dat hij bijna 2 was met extra hulp en weten we al veel, maar geven ze hem geen "stempel" wij lopen sinds kort bij het autismeteam hun hebben vermoeden asperge maar alles moet nog worden uitgezocht hier hebben we een speciale speelkamer waar hij zich kan terug trekken wij hebben er voor gekozen dat de jongens bij elkaar op de kamer slapen dit gebeurd nu al zodat alles en iedereen er langzaam aan kan wennen dat er een een kleintje komt wij weten ook niet wat de kleine word (jongens/meisje) ook onze jongste kan niet over veel prikkels ober een jaar of 8 (denk ik ) gaan we verbouwen en komt er nog een slaapkamer boven zodat iedereen tijdens pubertijd een eigen plekje heeft alles goed bespreken met je kinderen/duidelijkheid/1 lijntrekken ewtc is erg belangrijk o ja gefeliciteerd met jullie zwangerschap!!!! jullie oudste is even oud als onze jongste
Ik zou je zoon een eigen slaapkamer geven. Ik heb zelf ook HS en mijn slaapkamer is echt mijn rustplek.
ik zou zeggen.. JA tegen een eigen kamer.. het is HEEL erg belangrijk voor zo'n kind om een plek te hebben waar hij zich terug kan trekken.. ik denk dat iemand die dat niet heeft zich dit niet voor kan stellen.. dus ik zou hem echt geen kamer laten delen !
Ik kan me er ook helemaal geen voorstelling van maken. Ik en mijn man zijn zelf ook zeker niet sensitief. Mijn jongste zoon ook niet. Dat is zo'n ander kereltje. Echt een wereld van verschil. Ik denk dat we dan inderdaad nog hard aan het werk moeten om ervoor te zorgen dat de babykamer omgetoverd gaat worden in een peuterkamer en dat de andere kamer een baby/dreumes kamer moet gaan worden. Als hij het erg nodig gaat hebben, wil ook dat die mogelijkheid er voor hem is. In huis is verder geen plekje waar hij zich kan terugtrekken. We willen ook wel graag verhuizen, maar op dit moment ligt dat gewoon niet binnen de mogelijkheden. In ieder geval bedankt voor jullie antwoorden.
ik zou liever ook zien dat onze beide jongens een eigen kamertje hadden maar dat gaat niet helaas. heb je verder ook proffesionele hulp ? die ook hier bij kan begeleiden en samen kijken naar een goeie keuze toen onze kereltjes nog wat jonger waren was de jongste in de kamer en de oudste in de keuken hij kon zich hier terug trekken er stond een tafeltje met stoeltje en speelgoed bak nu kan hij zich terug trekken in de speelkamer (dit was voorheen een computer kamer) vooral met verjaardagen dan mag iedereen spelen in de hele beneden verdieping maar als jelle aan mij aangeeft dat het te druk word/of ik zie dit dan mag niemand meer in de speelkamewr komen alleen jelle dit gaat erg goed terwijl voorheen jelle altijd door drukte (visite/verjaardagen) erg door het lint ging erg moe was en vaak de hele middag op bed lag omdat de he;le ochtend zijn energie op at
mijn zoontje is ook erg snel geprikkeld... hij is nu 7 jaar en kan dus veel duidelijk maken. wat voor hem ook erg belangrijk was is dat hijzelf mocht zeggen hoe en waar het bed in zn slaapkamer stond (het ziet er niet uit hoe ie staat maar het werkt wel!!) toen ging bij mij een lichtje branden en hebben we samen de rest van de kamer ingericht.
mijn dochtertje heeft dus wel weer de eigen kamertje gekregen sinds we wisten dat ze hoogsensitief is ze trekt het gewoon echt niet dat de broer overal over heen dendert
ja idd dat hebben we bij onze oudste ook gedaan en werkt echt geweldig niet kijken hoe het bed staat maar dat zal mij een zorg zijn haha
onze oudste weten we zeker van dat hij hoogsensitief is. mijn jongste is nog onduidelijk. ze slapen sinds kort (door verbouwing) samen op 1 kamer en ik moet zeggen dat dit erg goed gaat. Dit betekend wel dat we 1 kamer nu gebruiken als speelkamer. Het voordeel hiervan is dat de slaapkamer een rustpunt blijft. en dat mijn oudste zich kan terugtrekken boven in de speelkamer als zijn broertje te druk is. maar ook omgekeerd kan dit. Zodra ze dalijk wat ouder zijn en weer apart willen realiseren we dit meteen voor ze. maar nu geven ze aan heel graag samen te slapen. Het helpt bij mijn oudste juist om het aan hem zelf te vragen. Ik heb hem gevraagd wat hij wilde. beiden een eigen kamer of samen op 1 kamer en dan een speelkamer. in eerste instantie wilde hij beiden een eigen kamer. Toen zei ik van slaap er even een nacht over. morgen vraagt mama het nog 1 keer en dat antwoord gaat het worden. Toen vertelde hij dat hij het toch wel heel fijn vond om samen met zijn broer te blijven. wat ik merk is dat vooral communiceren heel erg belangrijk is. goed uitleggen wat er mogelijk is en dan laten kiezen (binnen wat voor jullie realiseerbaar is) op deze manier kunnen ze het nog zelf beinvloeden waardoor ze er rustiger mee omgaan.
zo had ik dat vroeger ook.. was een jaar of 10 en gingen verhuizen.. ik wilde natuurlijk mijn kamer zelf uitkiezen. kleuren, indeling etc.. maar mijn moeder moest het persee doen... het werdt uiteindelijk 2 muren geel en 2 muren blauw.. echt niet wat ik wilde.. en ik moest de meubels precies zo laten staan, terwijl ik me daar echt niet fijn bij voelde .. en dan nog een zusje en vriendinnetjes die me altijd lastig vielen op 'mijn' kamer en alles overhoop haalde, en mijn persoonlijke spulletjes pakte.. ik had echt gewild dat mijn moeder had begrepen hoe ik me dan voelde.. wat ik ook deed of zei, het maakte niet uit mn zusje ging dr gang toch wel.. als mijn moeder mij gewoon mijn gang had laten gaan op 'mijn' kamer en gezorgd zou hebben dat ik mij terug kon trekken zonder dat zusje me weer lastig viel.. dan weet ik zeker dat ik een heel ander kind was geweest.. ik was nogal lastig op die leeftijd.. en nu weet ik dus ook waarom... dus dit wil ik wel als advies meegeven aan moeder met zo'n kinderen.. neem hun klachten ' ookal lijken ze voor jou niet belangrijk' zoals een zusje/broertje dat de kamer op komt zonder dat je zoon/dochter het wilt heel erg serieus.. dit is echt heel belangrijk..
Ik zelf ben een gevoelig type.. vroeger als klein meisje had ik dit nog sterker, zo kwamen er ook regelmatig 'familie leden' aan mijn bed. Ik vond het zelf erg prettig mijn slaapkamer met mn zus te delen. Wat wel belangrijk is, is dat ieder zijn eigen plekje heeft op de kamer en dat dit plekje onaangeraakt blijft voor de ander. Zo hadden we heel duidelijk van wie wat was... Mijn zus en ik schelen 8 jaar aan leeftijdsverschil en toch is dat altijd goed gegaan.... Het is zoals iemand eerder aangaf een beetje hoe je als ouder hierin duidelijk kunt zijn naar je kind. Succes ermee!
Mijn zoontje is onder behandeling van een sacraal therapeut. Dit vanwege die vreemde, niet te plaatsen helemaal over de toeren driftbuien die rustig een uur of langer duren. Ze ontstaan dus door complete overprikkeling, mede ook door het gewoon niet in staat zijn prikkels op een adequate manier te verwerken door zijn geboortetrauma. Die extremere buien heeft hij al sinds hij acht maanden is, daarvoor kon hij als we een dag van huis geweest waren (en met name bij mijn familie) lang en intens huilen. Mijn zoontje is nog niet bij machte om zelf met woorden aan te geven wat hij graag zou willen of niet. Het contact met zijn broertje is erg goed. Ook op de crèche waar ze beide in dezelfde groep zitten (flexibele opvang is van 0-4 bij ons) en ook daar entertaint de oudste de jongste regelmatig. Dus vanuit dat oogpunt zou ik zeggen dat ze prima bij elkaar op de kamer kunnen. Alleen houdt dat wel in dat hij nergens een plekje in huis heeft straks waar hij zich terug zou kunnen trekken op het moment dat hij overprikkeld raakt en rust en ruimte nodig heeft. Alleen op het toilet, maar dat lijkt me nou ook niet bepaald de meest comfortabele ruimte. Maar misschien dat ze eerst bij elkaar op de kamer kunnen en mocht het in de toekomst toch blijken dat hij meer baadt heeft bij een eigen kamer, kunnen we natuurlijk alsnog switchen. Maar gezien de laatste maanden best heftig waren, gun ik het hem zo om lekkerder in zijn vel te komen. Want hij is nog maar net onder behandeling, maar ik heb nu een kereltje dat ineens zingend door huis heen gaat, dat midden in de winkel begint te 'dansen' en echt lacht. Onvoorstelbaar.