Ik ben een klein beetje gerustgesteld maar voel me nog wel ontzettend onzeker. Zit steeds aan mijn borsten te voelen of ze nog wel gevoelig aanvoelen moet wel vaak plassen, maar ben de hele tijd gefocust op: hoe doet mijn lichaam? Ben zo bang dat het hartje inmiddels gestopt is... Maar ik word zo moe van mezelf om dat steeds zo te denken, ik moet gewoon genieten eigenlijk. Maar dat is toch wel moeilijk, gezien mijn verleden. Was idd erg heftig. De ma heb ik niet veel verdriet van gehad, maar door het overlijden van mijn dochter gingen we echt door een hel. Het was verschrikkelijk. We hebben ook anderhalf jaar op haar moeten wachten, ben je eindelijk zwanger, gaat het zo laat in de zw-schap nog mis, wie verwacht dat dan nog... We hebben haar begraven op de begraafplaats hier in de buurt, dus we hebben wel een mooi plekje om haar te bezoeken. En ik zal haar nooit verzwijgen. Zij heeft ons al tot een papa en mama gemaakt.
Ik ga wel weer de nekplooimeting doen, ze kunnen er nog veel meer uit opmaken dan alleen of het kindje het down syndroom heeft. Dan maar heel egoistisch, maar je kan ook denken wat heeft zo'n kindje eraan als het een zware hart afwijking heeft. Bij de twin ook gedaan en was toch een heel geruststelling.
klopt, we schelen maar één of twee dagen en bij mij was er een krachtig kloppend hartje. Dus het kan, of je zit net op de grens dat ie net wel of net niet klopt.
Mja... Ik denk dat ik nog maar afwacht. Wil niet het risico lopen te vroeg een echo te doen en daardoor over de rooie te zijn
hoe gaat dat eigenlijk in zn werk een nekplooimeting gebeurd dat gewoon met een echo??? Had de vorige keer namelijk niet gedaan............
@beckje meis je moet doen wat je het best lijkt en waar je je goed bij voelt. @jel, meis effe dikke knuffel want vind het ook erg heftig om te lezen en kan me de wanhoop en die machteloosheid heel erg goed voorstellen. En als je je nu klote voelt of onzeker hier lekker komen klagen meis... we spreken je moed in. Want deze keer gaat het wel goed, maar snap je gevoel ontzettend. Moet zeggen dat wij heel veel geluk hebben gehad met onze eerste zoon. Hij is met 39 weken geboren en doet het super goed. Ook tijdens de zwangerschap, ben wel veel ziek misselijk geweest zelfs tegen het randje van opname ziekenhuis. Maar goed je hebt het er allemaal voor over. Maar nu ben ik dus van onze 2e zwanger en het is net alsof ik veel banger ben als de vorige x. Snap het niet goed, ik besef veel meer dat het allemaal niet verzelfsprekend is. Maar probeer te genieten, maar ik heb ook soms wat ongi buikpijn en dan weet ik niet hoe vlug ik naar de wc moet om te kijken. Of dat ik meen dat ik iets voel lopen maar dat het gewoon niets is. We moeten maar tegen ons zelf zeggen dat we er toch geen invloed op hebben hoe het loopt. En dat het loopt zoals het loopt. Maar we blijven positief het gaat helemaal goed komen met ons!!
Wij gaan waarschijnlijk geen nekplooimeting doen. Hebben we bij de eerste ook niet gedaan. Down syndroom zit wel bij m'n vriend in de familie, maar ons kindje is hoe dan ook gewoon welkom
Ik kan me alleen maar bij je aansluiten. De zwangerschap die we nu hebben is alleen maar spannend. Wij hebben een zelfde verleden als jij, al weet ik niet waar jouw kind aan is overleden. Bij ons is het pure pech, na 31 weken een hartstilstand. Ik heb de indruk, dat mijn ega best wel blij is met de zwangerschap. Ik op zich ook wel, maar heb toch ook spanning. Zeker als ik hier op het forum lees, dat de een bloedverlies heeft en de ander heeft weer een lege vruchtzak. Het bloedverlies heeft ze geen last van, maar we hebben nog geen echo gehad. Het enige wat wij nu kunnen doen, is hopen en bidden....
Bedankt dat ik hier mag komen klagen. Ik zal het onthouden. Ik had net wel weer een beetje bruin bloed bij het afvegen. Nu was het dus een beetje bruin, gister was het rood. Dus maar weer even aankijken.... Wat is het toch allemaal spannend. Ik hoop dat het inderdaad allemaal goed komt, met een ieder van ons. Deze zwangerschap begon met een heel goed gevoel, maar nu zie ik ook hoe snel al dat gevoel weer afgepakt kan worden. Als ik zie dat de tweede echo ook goed is, ben ik een stuk gerustgestelder. Ben je nu ook al zo ziek en misselijk of valt het tot nu toe mee?
Het is inderdaad gewoon een echo en je moet even bloed laten prikken. Tjee wat een narigheid meiden, dat het zo laat nog fout is gegaan! Succes en probeer toch te genieten van de zwangerschap.
Wat erg dat het bij jullie puur pech was. Ja bij ons natuurlijk ook, maar ons dochtertje was verder kerngezond. Ze is overleden aan een placenta-infarct. Op het laatste moment slipten ineens mijn bloedvaatjes van de placenta dicht wat haar fataal werd. De gyn heeft nooit geweten dat mijn placenta slecht werkte (blijkbaar) maar het gebeurde ook heel acuut. Ze had ook een prima gewicht, bijna 4,5 pond en 45 cm. Alleen de laatste dag voelde ik haar toen niet en heb toen aan de bel getrokken. Toen is alles heel snel gegaan. Was echt vreselijk om mee te maken. Dat gun ik mijn vijand nog niet. Inderdaad, gewoon hopen en bidden. Voor iedereen zijn dit spannende weken. (En voor ons de overige weken uiteraard nog extra spannend...)
@jel, nee ben niet ziek of misselijk.. een beetje (sorry) diarree gevoel soms en moet echt veel boeren na het eten. Verder alleen een rommelde buik en wat lusteloze benen verder niets. Zie dat mijn borsten wel wat voller zijn maar daar heb ik geen last van. En snacht lig ik echt in een coma..!!! En jij wel klachten??
Nou, dan weet je tenminste iets. Een placenta-infarct. Bij Hayley was de placenta ook gewoon goed, Hayley had geen afwijkingen, ze was gezond. Iedereen kan een hartstilstand krijgen en Hayley dus ook. Bij deze keer zullen ze bij jou ook nog aandacht schenken aan de placenta. Tsja, het blijft naar, en zeker bij jullie... 34 weken. Normaal is een kind gewoon levensvatbaar. Je hebt haast zoiets van : Weet je wat? we gaan het kind gewoon halen bij 33 weken. Het is gewoon oneerlijk. Hoe hebben jullie jullie dochter nog genoemd? Ik heb het zelf willen aangeven bij de gemeente, dat wil zeggen, ik heb de formulieren willen overhandigen bij de gemeente, want alles was al geregeld. We zijn nu zo'n 6 weken ver, nog 34 spannende weken te gaan. Hoe houd ik dat vol......
Wat een vreselijke berichtjes... Heel veel sterkte, zoiets is gewoon zo vreselijk oneerlijk. Zeker als het kindje verder helemaal gezond is. Onbegrijpelijk dat zoeits gebeurd
pff soms lees je echt erge vehalen heb erg met die meiden tesoen ! ik heb met mezelf afgesproken even niet te gaan "zoeken" naar neatieve verhalen ik was net bij me broer die 3 prachtige dochters heeft en ik deelde mn onzekerheid hijzei : jij krijgt gewoon een gezonde baby !! doe niet zo onzeker !! dat vond ik wel erg lief ! Dus ik ga de komende tijd lekker positief doen tegen iedereen en mezelf !
@ Rensje, oh gelukkig dat je niet zo misselijk bent. Ik slaap 's nachts ook heerlijk. Inderdaad in coma. Mijn borsten zijn wat voller en ik ben heel moe steeds. De laatste twee dagen heb ik vrijgevraagd ivm die bloedverlies, dus ik heb nu een beetje kunnen rusten, dus vandaag valt de moeheid wel mee. Maar ik heb verder heel wat middagdutjes gedaan de afgelopen week. Verder lekker niet misselijk. Wel wat vaker plassen. @ Beckje, ja dat is zeker heel oneerlijk. @ Dinh, onze dochter heet Lenthe. Die naam hadden we al vanaf het begin af aan voor ons kindje, maar natuurlijk nooit verwacht dat ze zou overlijden. Maar we hebben haar wel gewoon die naam gegeven. Klopt, deze keer gaan ze aandacht schenken aan de placenta. Ik moet vanaf 12 weken waarschijnlijk aan de kinderaspirientjes, dat verdund het bloed. En is er minder kans op een infarct in de placenta dus. Maar de zwangerschap zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik zou nu om ieder dingetje bezorgt zijn waarschijnlijk. Ik kan eigenlijk pas juichen als ik een levend kindje in mijn armen krijg. Eerder vind ik dat nog erg moeilijk. Behappy, je hebt gelijk, lekker positief en optimistisch zijn. Ik doe schoonmaakwerk in een verzorgingstehuis en bij een paar adresjes. Niet het ideaalste werk tijdens een zwangerschap, maar eens kijken hoe dat straks gaat... De eerste maanden zal nog wel lukken. En jij?
Best moeilijk om niet af te gaan op nare berichten en alleen maar proberen te genieten. Daar moeten we elkaar maar een beetje bij helpen denk ik! Mijn onzekerheid: Ik zou nu 4w en 2d moeten zijn, zou zo een CB met indicator dan niet 2-3 moeten aangeven? Dit omdat mijn kv5 testen ook niet knallen?
Die vraag had ik eigenlijk ook wel eens verwacht. Mijn ega werkt in een nagelstudio. En voordat je gaat oordelen : 'Ja, die dampen' Sorry, maar dan ga ik in de verdediging. Hayley is daarop getest, ze had daar niks van in haar bloed. Hayley is gestorven aan een hartstilstand. En dan blijkt achteraf..... hartfalen zit bij mij in de familie. Ik had me ook voorgenomen, om negatieve berichten te vermijden. Je ontkomt er helaas niet aan. Maar ik hoop dat het geen Ria Bremer-syndroom wordt (naar Ria Bremer, presentatrice van Vinger Aan De Pols, waarbij mensen gingen zeggen: Oh, dat herken ik, dus heb ik het ook.) Nee, wat de ander meemaakt, dat hoeven wij niet mee te maken. En wat wij hebben meegemaakt, de kans op herhaling is nihil. Dat je het mee mag maken, is klein. De kans dat je het twee keer mee moet maken, is nog kleiner. Pfff..... wat zal ik blij zijn als het 29 maart is, dat we naar de VK kunnen. Dan is er pas plaats, maar ik zou zo graag wat eerder willen komen.