Beste mama´s die ´nog moeten´.... wij schrijven wat dingetjes van ons af maaaar laat je niet gek maken, laat je niet bang maken en schreeuw niet dat je nog terugwilt. Wat wij ons ook herinneren zijn de prachtige momenten die op ons netvlies staan: het moment dat je kind op je buik gelegd wordt en oogcontact met je maakt... de geur van je kindje...de opluchting als je kindje er dan toch echt uit is... de tranen in de ogen van je man... het besef dat je moeder bent van dit prachtige kind... en ja, soms hoef je niet eens te persen en hoef je geen helse bevalling te doorstaan. Vertrouw op jezelf!
Ge-wel-dig topic, dit!!! Dit soort info helpt me vaak wel om dingen wat gemakkelijker te ondergaan. Want zelfs de meest vreselijke dingen (stolsels als tennisballen, nachtelijk zweten, poepen wat amper lukt) zijn blijkbaar volkomen normaal..
Ik weet niet of het al voorbij is gekomen (ben beetje lui met lezen soms..) Maar dat je ook na je bevalling nog ontzettend vaak bepoteld wordt door kraamverzorgsters, dokters of verloskundigen. In je kraamdagen zeg maar. Op een gegeven moment had ik echt zoiets van:"BLIJF allemaal met jullie poten van van me aaaaaaaaaaaaf" . Of ben ik nou de enige die dat na een paar dagen spuugzat was?
Helemaal mee eens. Ene...niet voor niets willen veeel dames, na zo'n bevalling en kraamtijd te hebben doorgemaakt, het met liefde nog eens of zelfs meer dan dat, meemaken. Want uiteindelijk vergeet je echt niet alles ( dat is echt onzin) maar de "gewone" nare elementen verdwijnen wél naar de achtergrond als je eenmaal je kindje in je armen hebt.
Jaaa inderdaad! Hoeveel verpleegkundigen/artsen/verloskundigen etc er in de kraamweek aan mijn borsten hebben gezeten, niet meer normaal.. De borstvoeding ging niet zo lekker dus iedereen wilde helpen, maar ik werd dat wel zat ja! En dan nog het dagelijks controleren van de hechtingen
Echt een goed topic! En deze quote gaf me ook tranen in mijn ogen.... (hormonen? ) Dank je en jullie wel!
-dat ook het gevoel dat je moet plassen persdrang kan zijn en je niet per se het gevoel hoeft te hebben dat je moet poepen
In het ziekenhuis krijg je zo´n grote beker en die heb ik gewoon mee naar huis genomen Als je thuis bevalt weet ik niet of je die ook krijgt.
Leuk topic om te lezen, veel dingen ook erg herkenbaar. Waarom niemand mij verteld heeft dat... Je ook een bevalling kan hebben zonder echte weeen en persweeen. Ookal heb je weeenopwekkers gehad. Ze soms te vroeg trekken aan je placenta, waardoor deze afbreekt aan de navelstreng. En ze met hun arm naar binnen gaan (niet gemerkt maar zijn mijn vriend)
Ow ja.. dat je bij het vrijen na de bevalling niet verbaasd moet zijn dat je je vriend amper voelt. Het is wel erg opgerekt, maar dit komt helemaal goed.
Ik lees een boel dingen die ik gelukkig wel wist... Er is een ontzettend leuke aflevering van Oprah waarbij zij een aantal beroemde moeders (waaronder Felicia Rashad, van de Cosby show) op een bank had zitten en zij vertelden de dingen die hun moeder hen NIET had verteld... dit zijn de dingen die ik iedereen die in de laatste loodjes zit nog even voor hou: - je kunt last hebben van naweeën en flink ook! - stuwing kan pijn doen en lekkage is irritant - vloeien en niet een beetje (daar is dat onflatteuze kraamverband voor en extra netbroekjes zijn handig!) - hechtingen (dus de bidon is inderdaad handig) komen veel voor - het samentrekken van de baarmoeder als je bv geeft (in het begin) - die stomme controles van de VK / kraam - je kunt geen kant meer op - die ellende kraamtranen (die 9 maanden kunnen aanhouden) - die nog ellendigere dementie.. oh, die gaat dus ook niet gelijk over.. - spierpijn... - keelpijn - obstipatie' - incontinentie.. bij de eerste was dat na een paar maanden zo goed als over maar na de tweede... helaas... het gaat al stukken beter (na bijna 2 jaar ) - de onzekerheid... En IEDEREEN maar dan ook IEDEREEN die nog bemoeizuchter en betweteriger worden dan tijdens je zwangerschap.. Kan dat? Ja dat kan.. en het gebeurt! maar is dit erg? Nee joh.. helemaal niet... je bent toch wel de gelukkigste mens op aarde
* Dat na 6 maanden je nog eens een emo dip kan krijgen, ivm ontzwangeren. (deze duurt gelukkig niet zo lang) (dipje in je hormonen zorgen hier voor) * Dat je echt niet de enigste bent die de eerste weken kan denken: waar zijn we aan begonnen? En kan ik het wel?
precies wat ik wilde schrijven! met name die dip ben er gewoon depri van geweest. en voelde me zo schuldig! '' ik had nu immers wat ik zoooo graag wilde''
Hier ook hoor.. half depressief. En idd alleen maar omdat ik het idee had dat ik gelukkig moest zijn. maar ik was alleen maar heel onzeker, bang, en dacht idd; jeetje.. waar zijn we aan begonnen. Maar ik was vooral heel onzeker.
Na zes maanden nog? Die dip heb ik gelukkig niet gehad! Ik moest wel even wennen maar vanaf de geboorte van mijn zoontje ben ik elke dag een stukje gelukkiger aan het worden. Ahhh wat klinkt dat zoetsappig .
Ik heb me de eerste tijd zelfs afgevraagd waar ik nu zo van moest genieten. Maar ik was dan ook dag en nacht alleen met een kind dat uuuuren achter elkaar huilde.
Wat een geweldig topic !! Waarom heeft niemand mij verteld dat - Bij het begin van de bevalling de aanstaande vader zo ontzettend nerveus wordt dat je hém moet kalmeren in plaats van andersom - dat hechten véél meer pijn doet dan de hele bevalling bij elkaar - dat je ook persdrang kunt hebben zonder het gevoel dat je moet poepen. Toen ik bij de eerste aangaf dat ik persdrang had vroegen ze 'Heb je het gevoel dat je moet poepen?' Ik zei maar ja, omdat ik overal had gelezen dat het zo zou moeten voelen. Maar zo voelde het voor mij niet. Het voelde gewoon alsof mijn kind eruit kwam - Dat de eerste weken zo heftig kunnen zijn dat je smeekt om een paar uur slaap. - Dat het uiteindelijk allemaal zo dubbel en dwars je kindje waard is, dat je de bevalling en kraamtijd nog gaat missen ook als de kaartjes niet meer binnenstromen en al het bezoek al is geweest