Hai meiden, beetje rare titel, maar ik "zit" met de volgende vraag: Onze dochter is 2 jaar en 4 maanden en slaapt nog (heerlijk) in haar ledikant. Toch wil ik haar binnenkort wel overdoen naar een peuterbed of een eenpersoonsbed, maar dat betekent dat ze uit bed kan komen... Dat lijkt me zo raar...straks staat ze ineens 's nachts naast ons bedn, ik zou me werkelijk rot schrikken haha! Of ze gaat spelen in haar kamer...of struikelen over speelgoed, de babykamer in, de badkamer in etc etc. Kan iemand me wat dat betreft gerust stellen? (ze wordt eigenlijk nooit 'snachts wakker, maar toch )
Hier is het eigenlijk nog nooit gebeurd....hoogtens dat ze om 7 uur bij ons in de slaapkamer stond...dan schrik je wel even Maar ze slaapt er al ruim een jaar in! We hebben nooit gezegd dat ze niet uit bed mag komen, ook nooit hoeven zeggen. Ze heeft wel een plankje aan de zijkant voor het vallen.
Hoi, Jij beschrijft precies waar ik ook bang voor was toen onze dochter (net twee was ze) over ging naar een groot bed. Nu, een half jaar verder, is ze er 1 keer uit geweest. En geloof me, je hoort het! Tenminste ik was wakker voor ze bij mijn bed was, dus was mij niet rot geschrokken!. Verder komt ze er eigenlijk nooit uit en dus ook nergens ander. Wij hebben wel, voor de zekerheid, deurstoppen op de deuren boven. Dat zijn van die dingen die je over de bovenkant (of zijkant) van je deur kan doen en als die dan dicht gegooid word kunnen er geen vingers tussen komen. Ook als ze in de ochtend wakker wordt blijft ze liggen en roept ze naar ons. Wij hebben verteld dat ze ons altijd kan roepen en wij dan komen. Al met al valt het dus allemaal echt heel mee. Gewoon je kind vertellen hoe en waar, dan komt het helemaal goed!
Onze dochter is er nooit uit gekomen. Sterker nog, ze heeft ruim een jaar lang ons 's morgens geroepen als ze wakker was. Pas als wij er waren kwam ze haar bed uit. Voor de zekerheid hadden we de eerste periode de deurklink van haar kamer omhoog gezet. Kon ze wel in haar kamertje 'dwalen' maar niet de gang op/ trap af/ etc. Nooit nodig geweest, maar wel een fijn gevoel.
Mijn dochter komt wel regelmatig uit bed, maar zodra... dan hoor je het meteen en ze gaat altijd opzoek naar mij. Dus ze gaat niet echt spoken. Dit is echter enkel sporadisch... een keer in de maand doet ze dit 's nachts tot nu toe. 's avonds bij het naar bed gaan is het af en toe moeilijker om haar in bed te houden. Ze slaapt trouwens nog in haar ledikant met de 2 spijlen eruit, omdat ze eroverheen klimt als ze erin zitten. Ze is ook 2 jaar 4 maanden.
wij hadden voor onze dochter haar ledikant ook omgebouwd naar peuterbed. de eerste 2 weken ging perfect totdat ze in de gaten kreeg dat ze kon opstaan.een paar keer ging ze gewoon spelen op haar kamer en hebben we haar terug moeten leggen. de laatste keer kwam ze echter muisstil naar beneden en we zijn ons dan ook rotgeschrokken.weer in bed gelegd en toen kwam ze s'morgens weer. s'avonds hebben wij haar bedje omgedraaid tegen de muur aan zodat ze aan 1 kant weer de spijlen heeft en ze kan er niet meer uit nu.en wij kunnen weer gerust slapen. ohja ze is ook 2jaar en 4maanden
daar was ik ook bang voor... en vooral dat ze dan in de badkamer gaat snuffelen... we hebben een kastje hoog aan de muur gemaakt en daar alles wat gevaarlijk kan zijn zoals scheermessen, lotions wat er smakelijk uitziet daarin gezet.... enige wat ze daar nu kan is plassen poepen en met water klooien... heeft ze overigens nooit gedaan. wel op haar kamer met vanalles spelen... zusje wakker maken... ik werd eens wakker van een geluid en ging kijken.. lag ze lekker bij dr zusje in haar ledikant... haha
de nacht komt dat ze er wel een keer uit komt. mijn zoontje lag al een half jaar in zijn grote bed, zonder problemen tot hij ging slaapwandelen, fase heeft 3 maanden geduurd, met naast ons bed staan lopen door de gang enz... had hier te maken met het principe niet begrijpen van dood gaan van mijn vader. toen ik het hem goed uit kon leggen was dat over. ik was er ook altijd bang voor, maar als het gebeurt heb je het maar gehad. hier overigens een schuifje op de badkamerdeur, hij zat toen net in de fase dat vanalles in de wc verdween. het ging vanzelf over, af en toe gebeurt het nog wel eens, maar meestal roept hij. hier overigens naar een groot bed met bijna 3 jaar, hij lag nog heerlijk in zijn ledikant, maar hij lag steeds klem.
Mijn zoon slaapt nu ongeveer 3 maanden in een 1-persoonsbed. Daarvoor in een ledikantje zonder zijkant (ongeveer een half jaar). Het ledikantje hebben we nog wel eens omgrdraaid, hij wilde zich veilig voelen dat er niks in zijn bed kon komen. Nu komt hij er sporadisch uit. Afgelopen week hebben we een dramanacht gehad, even testen geloof ik. Verder gaat het prima.
hier doe ik alle deuren dicht boven behalve onze slaapkamer en haar eigen kamer die zijn open, ze komt eigenlijk zelden in de nacht haar bed uit en zo wel dan hoor ik haar 1e 3 passen al zetten dus gelukkig nog nooit geschrokken kasten en dergelijke krijgt ze wel open maar op de een of andere manier laat ze ze dicht in de nacht en avond als ze wakker is
De eerste keer dat Lenn uit bed kwam ben ik me lam geschrokken. Zo ineens riep hij knoerthard MAMAAAA in mn oor.. Tja.. Sindsdien komt hij wel naar onze slaapkamer maar komt of stilletjes bij ons liggen of hij schud me zachtjes wakker.. Maar vaak hoor ik hem al aankomen.. Dwalen doet hij eigenlijk nooit.. Nouja, één keer.. Toen lag er een puzzel van 1000 stukjes op het dressoir op de overloop.. Die heeft meneer 's morgens om half 6 over het traphekje gekiept.. Elise had een dramanacht dus ik lag op de bank die nacht en man gewoon boven.. Die had Lenn dus niet gehoord en schijnbaar kreeg Lenn hem niet wakker (vaste slaper) Tja, toen zag hij die doos
Mijn mannetje is nog nooit zelf uit bed gekomen. Zelfs 's ochtends blijft hij netjes in zijn bedje tot hij gehaald wordt . Dat terwijl hij verder toch best een onderzoekend en ondernemend type is...
hihi aan mij heb je niet veel dan, daniel komt laatste weken, na zn laatste oorontsteking elke nacht zo ogneveer uit zn bed. Steekt ff de gang over en kruipt bij ons in bed
Tim slaapt al een maandje in zijn nieuwe bed. hij klimt er zelf in en uit als we er bij zijn. als we er niet bij zijn, blijft hij liggen. soms wel irritant, want als zijn knuffel 's nachts uit bed gevallen is, dan moet ik daarheen om hem terug te geven. Zijn deur is tijdens het slapen dicht met de klink omhoog. het duurt volgens mij niet lang voor hij die openkrijgt denk ik. 's nacht is hij nogal verdwaasd en dan lukt het hem zeker niet. dus dat vind ik wel fijn dat hij 's nachts dan niet kan gaan dolen. De badkamer is ook met de klink omhoog en onze deur ook, maar die staat open. het traphekje is altijd dicht. Als hij 's nachts zindelijk is, dan veranderen we dat natuurlijk allemaal. voor nu ben ik niet bang dat hij opeens naast mijn bed gaat staan loeien.
ja dat gebeurt regelmatig... maar meestal hoor ik dr al aan komen sluipen. Soms niet... ik heb een keer gehad dat ik wakker werd en mijn dochter naast mijn bed op de grond lag te slapen (ons bed is erg hoog en ze komt er niet zelf op)
Dat wachten in bed tot ze gehaald worden... kun je dat ze aanleren? Ik betwijfel het bij mijn dochter... maar wil best een poging wagen. Hoe doe je dat?
Geen idee of je dat aan kan leren? Mijn mannetje doet het vanaf het begin zo. Ik heb hem wel eens 's ochtends door de babyfoon gezegd dat ie zelf naar ons toe mocht komen, maar dat vertikt ie gewoon . Hij wacht gewoon net zo lang tot een van ons hem met een slaperige kop uit bed komt halen!
Mss een onverwachte reactie, maar waarom laat je haar niet gewoon lekker in haar ledikant als ze daar nog lekker in ligt? Ik zie dat je een tweede krijgt, dus mss doe je het om praktische redenen, dan snap ik het wel. Maar hier ook een tweede op komst en baby gaat eerste half jaar (als dat past) in wiegje, dus zoonlief van 2,5 jaar blijft voorlopig nog lekker in zijn ledikantje. Kan ook toch?
Dit is voor mij? Mijn dochter klimt zelf over haar Ledikant. Ze ligt sowieso nog in haar ledikant, alleen met de spijlen eruit. Mijn kleine die in juli verwacht wordt komt ook gewoon in een wiegje te liggen. Maar goed... dat houdt nog steeds in dat mijn dochter haar bedje uit kan komen, als het niet door de spijlen is, klimt ze er dus wel overheen.
Om deze reden heb ik zoonlief zo lang mogelijk in het ledikant laten slapen. Hij ligt pas sinds kort in een eenpersoonsbed (hij is in januari 3 geworden). Die tijd van overal aanzitten en spullen uit kasten trekken heeft hij nu wel gehad, dus daar ben ik nu niet meer bang voor. Hij kan ook niet van de trap af omdat er een traphek voor zit. En wat blijkt... hij is pas 1 keer 's nachts uit bed gekomen, toen vond ik hem mekkerend op de overloop. Verder blijft hij keurig in zijn bed en roept hij ons. Ik zou haar gewoon uitleggen dat ze niet zelf uit bed mag komen. Ze is denk ik oud genoeg om dat te begrijpen (maar of ze dan ook luistert, dat is een tweede natuurlijk )