Ik geef echt geen geld aan een bedelaar. Ooit op vakantie (ok, wel in het buitenland maar het zal overal ws hetzelfde zijn) was er ook een bedelaar die om geld vroeg. Vader van m'n vriendin gaf hem een zakje met 2 broodjes. Vers van de ochtend en belegd. Die man werd boos en smeet zo de broodjes weer onze kant op. Nou ja, sindsdien ben ik wel genezen. Als je blijkbaar voldoende hebt om van te eten óf je wilt het geld niet voor eten maar wat anders dan krijg je van mij echt niets hoor. Hetzelfde als in de stad waar we nu bij wonen. Staan regelmatig van die vrouwtjes te leuren bij de verkeerslichten. Met van die bordjes dat ze arm zijn en hun kinderen te eten moeten geven. Kwam ik er op een middag langs zaten ze daar met een hele maaltijd van de grote gele M. Nou ja, zo arm zullen ze het dan ook weer niet hebben als ze zichzelf (kinderen waren er niet bij) kunnen veroorloven...
Hier zie ik eigenlijk vrijwel nooit bedelaars. Maar enkelt eentje op het station maar geef er niet aan. Er staat wel wekelijks een man van de daklozenkrant bij het winkelcentrum hier, die geef ik altijd 'n euro en daar krijgen we dan weer een krantje voor terug .
Heb het gevoel dat het die vent is die altijd in de trein stapt tussen HS en Delft! Daar kwam er ook altijd eentje om 4,50 vragen voor een slaapplaats bij het leger des heils En nee ik geef niets. Vroeger wel bedelaars sigaretten gegeven (en aangestoken) dat vind ik best. Nu rook ik niet meer dus gebeurt niet meer. Debby, ik denk dat ik in India hetzelfde had gedaan.. daar zijn natuurlijk zo ontzettend veel arme mensen, en dan een vrouw met een baby op de arm heb je helemaal een zwak
ik heb het weleens gedaan.... ook zo'n zwerver in amsterdam, waar er tig van rondzwerven... die man zat met zn hond en een zak en wat spulletjes langs de kant van de weg te zingen.... hele aardige man... kan er niks aan doen maar vond het zo aandoenlijk.. wat een rotleven zullen die mensen hebben! ik was dus benieuwd naar zijn verhaal en vroeg na een praatje te hebben gemaakt hoe hij zover is gekomen om nu hier op straat te zwerven. nou natuurlijk hoeft het geen waarheid te zijn maar hij klonk wel oprecht naar mijn gevoel. hij had ooit een gezin en vrouw, we waren gelukkig hij werkte als loodgieter en zijn vrouw in de zorg als voedingsassistente.... op een dag ging de vrouw met de 4 kids op pad in de auto naar familie. hij moest overwerken en anders was hij meegegaan. vrouw en kinderen zijn die avond zwaar verongelukt. allemaal dood! hij is toen aan de alcohol geraakt en op die weg zijn werk, huis en alles kwijt geraakt en het interesseerde hem niet meer..... en toen zat hij daar... he bah ik vond het erg naar... hij stond op en zei ik ga er weer vandoor, en mag ik u bedanken voor uw lieve praatje mevrouw... heel erg bedankt zei die... en liep weg.... toen heb ik hem 10 euro gegeven... en hij begon er zowat van te huilen.... ik ben dan misschien naief maar heb wel een hart... en 10 euro os niks voor ons... vergeleken met het leven wat die man heeft... brrr...
Sinds ik 6 jaar terug in de verslavingszorg ging werken (en nog steeds werk) niet meer. Ik heb/had altijd een zwak voor zulk verhalen, maar uit zelf bescherming nooit meer gegeven anders kan ik al mijn clienten supporten. Nu werk ik in de stad waar ik woon en ken ik dus de meeste bedelende mensen op straat dus ze vragen mij niet! Maar ik moet wel zeggen over die man in de tram. Het kan wel zijn dat hij dagelijks vraagt, want hij moet dagelijks betalen voor nachtopvang van het leger des heils!
oke, ik zag hem voor het eerst maar ik ga het onthouden voor de volgende keer. het was trouwens wel bij halte grote markt maar daar komt hij dan waarschijnlijk vaak want dan kan hij meerdere mensen bereiken
in een restaurant zou ik het zeker ook niet waarderen, je komt daar om te onspannen/genieten. niet om zielige verhalen aantehoren
ja maar dat was wel de enige keer dat ik het daar gedaan heb. Mijn man heeft een hele orde kinderen achter zich aan gehad daar voor een beetje kleingeld en fruit. Je kan niet bezig blijven... We hebben wel 100 euro (een fortuin voor daar) gegeven aan het kindertehuis waar mijn man vandaan kwam...
Dat vind ik ook weer zo hard... iemand kan door een combinatie van ongeval, pech en gewoon een hard leven (zware jeugd, trauma's, verkeerde vrienden), ook ongewild op straat belanden. Zeker in de VS is dat het geval sinds de crisis... veel mensen zijn hun huis en baan kwijtgeraakt. Daar is nog minder sociale zekerheid dan hier, dus je zag echt voorheen keurige huisvaders met een job en alles nu moeten slapen in een oude truck en proberen bij de plaatselijke haven wat geld te verdienen... echt schrijnend.
Nee ik geef niks. Volgens mij hoef niemand hier zo te leven in Nederland en heb je bijna altijd recht op een uitkering/bijstand en dus hoef je niet te bedelen..
haha de dakloze kranteverkoper hier bij de supermarkt staat met blikken vol met redbull in zijn hand, die heeft vast wel geld
ik denk dat ik dan precies hetzelfde had gedaan er zijn natuurlijk ook een heleboel mensen die het echt moeilijk hebben.
Nee geef nooit wat vind er ook niets zieligs aan misschien kort door de bocht maar in nederland is het niet nodig om zwerver te zijn..
heel veel zwervers zijn psychiatrische patienten die in de geestelijke gezondheidszorg niet goed geholpen kunnen worden.... het blijven mensen.... vanuit mijn geloof vind ik dat ik ze moet helpen... het zijn mijn naasten, maar ik vind niet dat ik ze moet helpen door hun verslaving te financieren.... dus ik doe het dna inderdaad in natura... wat te eten en te drinken.... Ik zie bij ons bijna geen zwervers..... alleen soms ieman bij de supermarkt die krantjes verkoopt maar dat is echt sporadisch....
Mijn oom was zwerver en daar had deze gek voor gekozen, omdat hij verslaafd was en niets of niemand nodig had, dus nee ik zal geen cent aan deze mensen uitgeven klinkt hard is ook zo maar 9 van de 10 x komt het door hun zelf, iedereen kan werken en voorzichzelf zorgen.