Niet iedereen staat weer letterlijk te springen na een bevallen/ks.. als je niet in staat bent om je eigen kindje bij je te kunnen nemen als hij/zij huilt is dat al erg genoeg.. Geef dan vooral nog een trap na..
Nou ik kan me het gelukkig ook niet voorstellen, omdat ik het niet meegemaakt hebt, maar ik denk niet dat die bewuste moeder heeft gedacht "en nu geef ik mijn kind aan de verpleging want ik wil eens wat slapen"!!! Dat zal waarschijnlijk voor haar ook heel moeilijk zijn geweest, maar ze kon waarschijnlijk niet anders. En dat jij nou na 2 dagen weer helemaal op de been was en alles weer zelf kon doen, daar kan bij een ander wel 6 weken voor nodig zijn!
hier slapen ze altijd in hun eigen bedjes... enkel als ze echt ziek zijn of zoals de laatste tijd dat mijn oudste dochter niet in slaap kan komen door het vele hoesten, neem ik haar eventjes in bed en zodra ze slaapt leg ik haar weer terug... ik wil niet hebben dat ze midden in de nacht bij ons in bed komen hoor... nergens voor nodig!
Nou skye en roeltje, ik zou de moeders die wel zo redeneren niet graag de kost willen geven. Cygnet om op je vraag terug te komen trouwens; hier gaat mijn kleine vriend omstreeks 19:00 naar boven, ben ik rond 19:45 terug beneden. Ik ga gemiddeld rond 23:00 naar bed (ooit 21:00, ooit 01:00), laat hem dan even plassen en dan tussen 06:15 en 07:00 worden we wakker! Nog even lekker tv kijken, met een cracker en ranja, en dan naar beneden
Ja, echt heel erg jammer dat je het zo weinig hoort. Mijn zoontje slaapt bij ons in bed en hij gaat pas naar zijn eigen bedje als hij aangeeft dit zelf te willen. Dus als hij tot zijn 4de of langer bij mij in bed wil slapen, dan mag dat van ons. Zo zal het met volgende kinderen ook gaan. Waarom wij hiervoor gekozen hebben? Heel simpel: ik vind het verschrikkelijk om alleen te slapen en slaap veel beter met andere mensen op 1 kamer (altijd geweest) en ga ervan uit dat dit voor mijn kind ook geld. Daarnaast vind ik het heerlijk met bv in de nacht, hoef ik mijn bed niet uit. Mijn vriend en ik hebben het voor de geboorte hier uitgebreid over gehad en staan allebei voor 100% achter onze beslissing. Wat ook meehelpt is dat ik zelf ook tot mijn 4de bij mijn ouders in bed heb geslapen, dus voor mij was het al iets natuurlijks. Maar ook ik loop hier niet mee te koop in mijn omgeving. Idd als reden dat je de meest achterlijke opmerkingen krijgt: mensen begrijpen het gewoon niet. Dan krijg je opmerkingen zoals hier gemaakt worden 'dat het niet normaal is'. Wat is normaal? Wie ben jij om het 'niet normaal' te noemen? Ik zit trouwens ook op een ander forum voor natuurlijk ouderschap, daar slaapt vrijwel iedereen met zijn kind(eren) in 1 bed. Dus het wordt wel gedaan hier in Nederland, maar helaas hoor je het in je omgeving nooit. Mijn antwoord aan TS is dus duidelijk denk ik Ik zou er zeker geen probleem van maken en er aan toegeven. Dit natuurlijk alleen als jullie er beide achter staan. Het is voor een kind heel erg naar als hij/zij het gevoel krijgt dat hij/zij niet welkom is bij papa en mama in bed. Er komt vanzelf een moment dat je dochter het niet meer nodig heeft, maar nu zoekt ze de veiligheid op van papa en mama.
Hoezo? Het is richtlijn dat na een grote operatie met deze vorm van pijnstelling de patiënt minimaal 2 nachten verblijft met mogelijkheid tot 36-48 uur observatie (trombose, infectiecontrole, katheder, drain etc etc). Het zou heel kwalijk zijn geweest wanneer het ziekenhuis een vrouw met een kz na één nacht vrijwillig ontslaat.
Overdag slaapt mijn zoontje wel op zijn kamer, op een of andere manier vindt hij dat prettig. In de avond (18.00 uur) breng ik hem naar bed in ons bed en blijf bij hem tot hij in slaap valt. Als hij slaapt ga ik weer naar de woonkamer. Soms wordt hij nog 1x wakker voordat ik naar bed ga: dan geef ik hem een bv en slaapt hij weer verder. Als ik naar bed ga, kruip ik er gewoon bij. Heel simpel eigenlijk Maar ik moet er ook wel bij zeggen, dat er wel avonden zijn dat hij wilt dat ik bij hem blijf, omdat hij dan steeds wakker wordt en gaat huilen. Ik ga dan mee in de behoefte van mijn zoontje en blijf bij hem in bed liggen. Vaak val ik dan ook in slaap en pak meteen een lekkere nacht mee. Dit is vaak incidenteel en heeft vaak te maken met een tandje/verkouden/etc...
Er zit misschien wel een verschil in, maar ook kinderen van 9 jaar hebben soms (tijdelijk) de behoefte aan veiligheid en geborgenheid van papa en mama in de nacht. Ik als kind sleepte rond die leeftijd ook regelmatig nog een matrasje naar de slaapkamer van mijn ouders omdat ik niet alleen wilde slapen. Het is immers ook nog een kind die last kan hebben van nachtmerrie's, angsten, etc...
Ik denk dat er idd best veel gezinnen in NL zijn waar kind(eren) wel eens of een periode bij de ouders slapen. Ik weet dat mijn zusje ook een paar maanden rond 3/4 jaar 's nachts steeds bij mijn ouders in bed kroop. Ging vanzelf weer over. Ik denk niet dat ik het ooit ga toelaten (voor een langere periode, een keer een paar uurtjes ws wel ). Mijn dochter is vreselijk gevoelig voor gewenning. Tot nu toe heb ik nog nooit iets van angst ofzo bij haar als reden gezien voor slaapproblemen, dus weet nog niet hoe we dat tzt gaan oplossen als ze echt enorm bang is om te gaan slapen. Overigens heb ikzelf wel nog steeds de babyfoon op mijn nachtkastje staan, omdat mij dat een fijn gevoel geeft (dat ik haar direct hoor als er wat is).
Mens loop je daar nog steeds over door te zagen....schakel het AMK in, want ik ben een vreselijke moeder! Ik kon namelijk niet meteen na mijn ks meteen mijn bed uitspringen. Maar ja, jij bent natuurlijk super mama! want jij kon alles na je ks zelf en slaapt nog steeds met je kind in bed...nou meid applaus! Ben je nou eindelijk klaar???
Ik heb inderdaad al jankend mijn baby moeten zien vertrekken. Arme kind had last van krampjes en misselijkheid, maar ik kon niks voor haar doen. Kon me niet bewegen. Tja...dan kan je dus kiezen, of NIKS doen of je kind mee laten nemen en de zuster er mee op en neer laten lopen. Er hebben daadwerkelijk 2 verpleegsters op me in staan praten dat het echt beter was om haar even mee te nemen, zodat ik 3-4 uurtjes kon slapen. EN godssa...ben ik me weer aan het verdedigen omdat supermama er maar over door blijf zeuren....
@mamavanjuul: Toen ik nog in het ziekenhuis lag na mijn bevalling (geen ks maar wel heel ellendig met allerlei complicaties) heeft mijn zoontje ook 1 nacht op de zusterpost 'geslapen', omdat ik het echt niet meer trok en gewoon moest slapen. Nou, mss ben ik een verschrikkelijke moeder, maar ik had er geen moment spijt van. Voelde me de dag daarna weer stukke beter en kon daardoor beter voor mijn zoontje zorgen. Daarvoor lig je in het ziekenhuis lijkt mij... Mijn zoontje slaapt bij ons in bed. Het een heeft dus niks met het ander te maken hoor. Laat je niet zo opjutten door zo iemand Er zijn gelukkig veel mensen die het wel snappen!
Ja, het is de vraag of je 'gewenning' erg vindt. Ik heb er heel bewust voor gekozen om mijn zoontje bij ons in bed te laten slapen. Maar zoals ik al zei, als 1 van de ouders er niet achter staat moet je het zeker niet doen. Dan werkt het namelijk niet en worden zowel jij, je partner als je kind er niet gelukkiger van. Als ze ooit bang is, kun je ook een matrasje naast jullie bed leggen die ze kan opzoeken als ze daar behoefte aan heeft. Heeft ze toch haar eigen bed, maar wel even de veiligheid van papa en mama.
Prima ik geef toe dat mijn laatste posts wellicht kort door de bocht waren; mijn excuses! Echter was ik hierin niet de enige geloof ik, maar oké
dag 2 na KS weer 'op de been' of whatever zijn is uitzondering, geen regel.... en (tegenwoordig) is slapen bij de ouders ook meer uitzondering, dan regel Jelmar heeft nooit bij ons geslapen, simpelweg omdat het nooit 'nodig' is geweest, en hij ook geen 'behoefte' er aan, alleen sochtends, als hij voor 7 uur wakker word ligtie wel eens bij ons, maar das meer spelen dan slapen... ik vind "natural parenting" zoals dat geloof ik heet dat je kind tot zijn 8e ofzo BV krijgt en bij je slaapt hippiecommune achtig gedoe... maar goed, als dat jou levensstijl is, Enjoy! veel plezier! word gelukkig met elkaar! dat doen wij ook, allemaal op onze eigen kamer zonder bv en papa en mama gaan af en toe een weekendje samen weg zonder kotertje een ieder doet waar hij/zij zich prettig bij voelt/in gelooft end of story