Toch bestaan ze. Mijn dochter doet het nooit in het openbaar. Dan is ze echt altijd poeslief. Nog steeds. Ook in een winkel. Ik maak altijd van te voren afspraken met haar voor we vertrekken. Maar goed, ze is gek op naar de stad gaan dus zal ze zich altijd goed gedragen om gezellig te winkelen. Thuis kon ze toen ze jonger was wel driftig zijn. Maar goed, thuis is niet erg. Bij Julian tot nu toe geen driftbuien en loopt altijd netjes mee. Maar goed hij is nu 20 maanden dus dat kan natuurlijk wel veranderen, ha ha.
Eigenlijk wel he, maar ik vind het nu wel ff lekker rustig nu we niks horen Mochten ze weer contact opnemen dan horen ze wel waarom.
Om maar met een positief verhaal te beginnen Mijn zoontje kan er ook iets van.. Man, wat kan hij krijsen en drammen zeg in het openbaar.. Alleen jammer dat me dat vrij weinig doet, moet er eerder om lachen dan boos worden.. We liepen in de stad, 's morgens direct om 9.30 uur, lekker rustig en dan kon hij mooi los door de winkelstraat rennen.. We waren in de Zeeman en hij wilde iets hebben, maar dat mocht niet van mij aangezien hij dat boekje thuis al had liggen.. Krijsen! Tja.. Dus na 3 waarschuwingen wilde ik hem in de buggy zetten, maar daar was meneer het totaal niet mee eens.. Prima, dan niet, dan moet je lopen. Maar dat wilde hij ook niet.. Hij gooit zichzelf zo op de grond en begint om zich heen te slaan en te schoppen.. Prima, ik wacht wel.. En echt iedereen die langs kwam bemoeide zich ermee, zodat het alleen maar erger werd.. Ik was het zo ontzettend zat met die lui.. Komt er een oudere man aan (jaar of 70/80?) en roept ineens keihard: Nou en nu allemaal doorlopen, deze vrouw probeert haar kind op te voeden. Alsof jullie deze fase nooit hebben gehad.. Hielp wel, iedereen liep ineens door Zegt ie later: Volhouden kindje, hij draait wel bij, al zal het even duren. Zolang je maar zorgt dat jij de langste adem hebt. Succes meisje. Voor de rest valt het op zich wel mee, vaak is hij hartstikke lief en luisterd voor een peuter best goed vind ik.. 'Och kindje, vind je het niet zo leuk meer.' Zucht.. Goh, denk je? 'Joh geef hem toch wat hij wil hebben, dan hebben jullie beide een leuke dag' Uh echt niet.. nee is nee en hij moet daarnaar luisteren. 'Nou wat een stomme mama heb jij. Mag jij niet een koekje?' Nee, hij heeft er al twee op (koffie drinken op mn werk) en straks thuis moet hij nog een boterham eten. 'Goh mijn kinderen hebben dat nooit gedaan toen ze klein waren.' Nee het zal.. geloof daar dus helemaal niks van.. 'Laat hem maar een dagje bij mij, dan krijg je een mak kind terug.' Ja vast Zucht..
Wat hier ook goed werkt de laatste tijd; Als hij zich in de supermarkt boos op de grond gaat liggen, zeg ik; Moet je nu niet slaan, schoppen en heel hard gillen? Want dit maakt niet echt indruk.' om vervolgens verder te lopen. Zit me dan glazig aan te kijken.. Zegt een keer nee, staat op en komt achter me aan..
@Roeltje: wat lief van die man! Hij heeft groot gelijk Op die leeftijd was mn zoontje ook nog een engeltje buitenshuis Och wat verlang ik terug naar die tijd soms Nu is ie 26 mnd en heeft ie wel eens driftbuien als ie niet krijgt wat ie wil. Soms gaat ie op de grond liggen krijsen en om zich heen schoppen, soms gaat ie heel stil demonstratief liggen en soms zet ie het gewoon op een krijsen en huilen. Reacties in winkels variëren van blijven staren alsof het heel gek is als ik het negeer tot opmerkingen als 'je laat je kind toch niet op de grond liggen, da's hartstikke koud' en zelfs 'kun je dat kind niet laten ophouden?' . Ik trek me niks van zulke opmerkingen aan hoor, ik weet zelf het beste hoe ik met mn kind om kan gaan en zn gedrag negeren werkt het snelst. Gelukkig zijn er ook mensen die dingen zeggen als 'ach wat een moeilijke leeftijd hé' of 'dat gaat vanzelf weer over hoor'. Dat vind ik heel wat positiever om te horen!
ik heb het ook vaak maar ik reageer er niet op ik laat de mensen lekker lullen en ik weet zelf wel beter maar kom niet in de buurt van mijn kinderwagen dan gaan ze een streep te ver dan krijgen ze wel een eh mond gelukkig komt het zelde voor en kan ik altijd lekker wandelen of eh de stad in heel zelde heb ik een meisje dat eh haar eh aandacht wil op een verkeerde manier en dan heb je al van alels gedaan en word ze heerlijk driftig ach ik laat dat lekker en negeer heel dat gedrag snap dat je echt moe word van die mensen die overal wel een antwoord op weet te geven
Herkenbaar hoor. Als hij mij mept in de winkel grijp ik hem ook wel even in zijn armpje en leg uit dat ik daar niet van gediend ben. Kijken mensen ook raar. Of als ik hem al krijzend in de kar rondrijd,is het idd ook vaak van ohh mag je niets van je moeder etc. Dan zeg ik altijf quasi grappig nee we doen niet meer aan eten tegenwoordig,veelste duur.
Tsja, dat volk heb je altijd. Ik doe net alsof ik ze niet hoor. Jongere mensen komen er op een dag ook wel achter. Oudere mensen kunnen zich vast niet meer herinneren hoe hun kind(eren) was/waren (dementie? ) Hier een peuter die driftig wordt als hij zijn zin niet krijgt. Dan gooit hij zichzelf op de grond. De reactie die hij bij mij opwekt is eerder dat ik moet lachen om zijn toneelstuk. Maar andere mensen die klagen dan dat hij in de weg ligt/niet door loopt/willen hem opzij duwen . Dan zeg ik "nee Jason, kom hier" en zegt een man "Jason loop door" en duwt hem naar voren. Blijf van mijn kind af! :x
de tijd van in een winkel driftig worden hebben wij gehad. Toen ze 1,5 of net 2 was had ze een favoriete neerstortplaats voor de vriezer bij albert heijn, waarom?? Omdat ze bij de deli een worstje gekregen had en die was op tegen de tijd dat we bij de vriezer richting de kassa liepen en dan werd ze boos dat ze niet terug mocht voor een nieuwe Maar nu heb ik inmiddels een klein dametje van 3,5 die shoppen net zo leuk vind als mama, dus die vind het heerlijk boodschappen doen of de stad in
Daar moet je je gewoon niks van aan trekken Mijn eerste dochter was altijd keurig netjes en beleefd. Deed alles wat ik zei, gedroeg zich voorbeeldig in het openbaar en ik dacht werkelijk dat het aan mijn opvoeding lag Dus in mijn ogen kregen die schreeuwende jankende kinderen gewoon geen goede opvoeding. Ik dacht ook echt eigen schuld als er weer een kind brullend op de grond in de supermarkt lag. Ik kon me daar ook echt aan ergeren. Goed toen kreeg ik dochter nummer 2............ en had ik al vrij snel door dat ieder kind nu eenmaal anders is Die lag ook wel eens schreeuwend op de vloer in de supermarkt gelukkig wel een korte periode maar ze heeft het wel eens gedaan. Ik zie het nu gewoon als onwetendheid van andere mensen
Hier ook een peutertje wat soms erg boos kan worden. En dan vooral mensen die zeggen: goh heeft ie het gehad...(terwijl hij 1 minuut daarvoor nog supervrolijk was). Ik vind het soms wel vervelend. Zeker als het al de zoveelste is...
Zucht mensen vergeten gewoon dat hun eigen kinderen (of zijzelf) ook wel eens mindere momenten hadden.... Nee, alles maar toelaten en toegeven, daar schieten we wat mee op.... ok, jengelen ze wellicht wat minder, maar krijg je toch andere problemen voor terug..... Herken het idd, al zijn mijn kindjes meer thuis vervelend dan "openbaar"..... maar ach.. zo vind ik het ook altijd zo "grappig" als je ergens met een kinderwagen/buggy loopt...de opmerkingen die je soms indirect krijgt, over dat je minder wendbaar bent...en te veel ruimte in neemt... (uhhh jij hebt altijd je kinderen gedragen??!!)
Ik had een tijdje geleden ook zoiets. Dochterlief, toen net 2, brulde in de supermarkt alles bij elkaar omdat ze nog een koekje wilde en die van mij niet kreeg. Komt er een vrouw naar d'r toe, scheurt een pak koekjes open en geeft er een aan mijn dochter met de boodschap 'ja boodschappen doen is ook helemaal niet leuk voor kindjes he'. Rot op joh.. moet ik d'r alleen thuis laten? En daarbij had ze al een plakje worst, koekje en pakje sap op.
Zo die had ik even onder uit de zak gegeven! Zo van, mijn kind mag geen koekjes van vreemde aan nemen!
maar scheurde die vrouw een pak van de winkel zelf open? Of had ze ze al betaald? sowieso, verbazingwekkend.
Herkenbaar, onze zoon kan ook flinke driftbuien krijgen. Thuis negeren gaat prima, maar in een winkel en al die ogen die je dan aankijken.... Wereld van verschil met onze dochter...
Wij gingen een keer naar AH samen met Sandro boodschappen doen maar hij was een beetje moe. Dus toen man en ik de boodschappen aan t inpakken waren kwam dr zo'n fossiel naar hem toe gelopen en propt zo dr vinger in zn mond En toen we weggingen zegt ze oma gaat weer weg hoor
Op zich irriteer ik me niet aan kinderen in het openbaar, tenzij het net die ettertjes zijn die altijd hun zin krijgen. Op mijn tanden dat ik dan moet bijten! Zo eens in de bibliotheek, een moeder die poeslief aan haar zoon vroeg waar hij wou gaan zitten. (aan elke tafel zat wel iemand) Zegt die jongen loeihard: nee niet hier, hier zitten allemaal stomme mensen! En zij: 'ja ok schat, we zoeken wel iets anders'. Euh? Hij zit waar jij verdorie zegt dat hij zit? En je leert hem beleefd te zijn tegen mensen? Ik heb mijn mond gehouden hoor, maar zo'n gedrag bevestig je toch niet? Een vriendin van me is zo eens uitgevlogen tegen een kind op haar werk. Collega had haar zoontje mee, en die zat o-ve-ral aan. 'Niet doen schat, kom daar eens af schat, laat liggen schat...' en kind bleef maar gaan en gaan en gaan, en de moeder bleef passief zitten. Maakt het kind de fout om aan mijn vriendin haar bureau iets op te pakken. Zij héél kordaat; 'leg dat terug!' En die kleine doet dat. Moeder, oprecht verbaasd; 'he, waarom luistert die naar jou?' Horendol wordt ik van zo'n mensen Ik heb één keer van een moeder loeihard onder mijn voeten gekregen. Ik bemoei me niet met kinderen, maar er liep er ineens eentje van de parking, récht de straat op. Ik heb die dan in reflex vastgegrepen, want er kwam een auto aan. Wat een uitbrander dat ik kreeg! Ik moest haar kind laten doen wat het zelf wilde. ... ah ok, dus ook onder autos laten lopen?