@cindy, wat ben je vervelend aanwezig! Volgens mij hebben al meerdere moeders aangegeven dat hun kindjes vanzelf aangeven dat ze in hun eigen bed willen slapen zo rond 3 jaar. Hoe kom je dan op leeftijden van 15 jaar? Je snapt toch zelf ook wel dat niet 1 puber van die leeftijd dan nog bij z'n ouder wil slapen? Mijn dochter geeft ook aan waar ze behoefte aan heeft en slaapt de meeste nachten in haar eigen bed. Ze wil pas sinds kort af en toe bij mij slapen en meestal leg ik haar na een kwartiertje weer over. Als dat niet lukt, slaapt ze bij ons en vaak geeft ze halverwege de nacht wel aan dat ze naar haar eigen bedje wil. Ze begint s avonds wel altijd in haar eigen bedje en ze weet dat als er wat is, papa en mama bij haar komen en vaak wil ze dan bij ons liggen.
Mijn man doet geen oog dicht als er een kind bij ons in bed ligt ... ik zelf ook maar nauwelijks, dus dat is al genoeg reden om het niet te doen. Nu slapen onze kinderen ook niet of nauwelijks bij ons in bed. Dus hier zijn de keren dat we het hebben geprobeerd op max 2 handen te tellen
Mijn jongste komt nog regelmatig bij ons in bed liggen, vind ik ook niet meer dan normaal. Ik sta ook helemaal negatief tegenover samen slapen. Mijn kinderen sliepen eigenlijk heel snel (vanaf een maand of 6) in hun eigen bedje en dat ging prima, dus dan lieten we het zo, maar als de baby straks bij ons wil blijven slapen tot een jaar of 3 vind ik dat ook prima. En hier is de oudste na mijn bevalling (heftig, geëindigd in ks), ook 1 keer meegenomen door de verpleging. En dat vond ik vreselijk, maar ik reageerde helaas verkeerd op de morfine en was niet meer voor rede vatbaar. Bij de 2e daarom geen morfine meer en baby lekker bij me gehouden.
@babebabe: haha, ik geef bv, minimaal 2 jaar, sta niet negatief tegenover samen slapen (sowieso het eerste half jaar bij ons) en ik draag ook nog met een draagdoek, maar hippie. Nee, dat ben ik echt niet hoor. Pff, wat een vooroordelen weer.
Wat jammer zo'n reactie. Vooral als het jou drijfveer en argument is om je kindje niet bij je in bed te nemen. Het gaat voorbij aan elke ontwikkelingsfase in een mensenleven. Het is ook niet mijn eerste keuze om samen met mijn kinderen en man in één bed te slapen. Alleen heb ik daar meer begrip voor dan mensen die om bovenstaande reden het niet doen. Ik vind het juist belangrijk dat je in de behoefte van je kindje kan voorzien per fase. Juist bij het opgroeien van mijn kinderen zie ik het zo verschuiven. Daar bewust van zijn en van genieten vind ik één van de mooie ervaringen van het moederschap.
Dan moet je maar alles lezen als je wilt weten hoe ik op de puber kwam. Weet je wat ik niet snap.....ik geef alleen aan dat ik het niet wil dat mijn kinderen bij ons in bed gaan slapen....ik vindt dat niet normaal....waarom mag ik dat niet vinden
aaaahhhh ik bedoel alleen dat IK het niet normaal vindt......Ik dus......snap dat nu!!....ja sorry maar ik wordt er gek van....
Hahahaha! Oh my gosh... Ik ga er ook maar niet meer op in, 1 tip... Schaaf je ABN bij, misschien kom je dan íets intelligenter over (al betwijfel ik dat).
Hoezo is ik vondt niet goed dan? O en het ging àl even niet meer om je mening maar meer over je houding tegenover andere....
@cindy: alleen even antwoord op je vraag: ik en verleden tijd zijn nooit met dt, het is dus ik vind of ik vond. Verder, kun je ook uitleggen waaróm je het niet normaal vindt? Baby's zitten 9 maanden bij hun moeder in de buik en dan is het ineens abnormaal als ze daarna ook lekker bij hun moeder willen zijn? Of vindt je het pas abnormaal na een bepaalde leeftijd?
Suus daar heeft ze geen antwoord op, als je dat bizar vindt ben je uit de hoogte... Dan weet je het alvast
Waarom moet dat 'niet normaal' vinden er nog achteraan? Meegaan in de behoefte van je kind is niet abnormaal. Dat jij als moeder andere keuzes maakt is prima. Het gaat er alleen om hoe je naar anderen toe reageert.
Nou... Ik ga zeker niet mee in iedere behoefte van mijn kind hoor! Dat zou een dolle boel worden Dus ik vind meegaan in de behoefte van mijn kind alleen tot op zekere hoogte 'normaal'. En wat voor de één een normale grens is, is voor de ander 'abnormaal'. Ieder mens heeft toch wel (net) weer andere 'normen' en waarden. Sorry, maar ik vind Cindy niet heel erg grof overkomen..? Ik denk niet dat ze abnormaal als aanvallend bedoelt? In haar beleving is het buiten de norm. Kan toch? Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Mijn zoontjes slapen altijd in hun eigen bed. 1x heeft J bij mij geslapen omdat hij hele hoge koorts had, over de 41. Hij deed zo raar dat ik hem bij me heb laten slapen om hem in de gaten te houden. Voor de rest nog nooit. Ik kan absoluut niet slapen als ze tussen ons in liggen. Mijn zoontjes slapen wel samen op 1 kamer, dat is ook altijd al zo geweest en ze willen ook niet beide een eigen kamertje
Jeetje wat volwassen dames.......belachelijke uitspraken en sorry dat ik niet aan jullie eisen voldoe wat betreft het ABN shame on me.....