Even mijn persoonlijke mening, misschien heb je er iets aan, misschien ook niet. Mij lijkt het niet echt slim om hem tijd met het kind te geven. Hoe ga je later aan je zoon/dochter uitleggen wie die man is? Hoe leg je dat uit naar de omgeving toe, hoe verstop je zoiets? Hoe leg je aan een kind uit dat het een geheim is? Hoe ga je vermijden dat het kind ooit 'papa' naar huis volgt? Dat iemand ooit de connectie maakt? Hoe leg je die extra kados onder de kerstboom uit? Dat is vragen om problemen meid... een kind kan niet zwijgen, een kind snapt niet dat er geheimen moeten zijn. En een vader die met zijn kind bezig is, dat is gewoon niet te verstoppen dat er een band is tussen die twee. Heel eerlijk zie ik maar twee mogelijkheden. Ofwel breek je alle contact met de vader. Kies je ervoor om helemaal alleen voor de opvoeding te gaan, zowel financieel als emotioneel. Wat er is gebeurd, is gebeurd, maar ligt dan voorgoed achter jullie. Er is dan ook geen reden om zijn vriendin er mee lastig te vallen, als je kan zwijgen, dan zwijg je. En ja dat is hard, maar je bent niet de eerste die dit doet, en zeker niet de laatste. Als je het echt wil, dan kan je het best. Of, de vader wil mee helpen, en je wil hem dat niet ontzeggen. Dan moeten jij en de vader er eerlijk voor uit komen tegen zijn vriendin, en de gevolgen dragen, wat die ook zijn. Nu is niet de moment om leugens op leugens te stapelen. Het lijkt de makkelijke oplossing om dat wel te doen, maar een relatie met een kind verstop je heus niet zomaar. Ooit komt dat dan uit, en de ravage zal dan enorm zijn. Doe haar dat niet aan, doe (alledrie) zijn kinderen dat niet aan. In elk geval héél veel succes, het is absoluut geen makkelijke keuze. Kop op meid, iedereen maakt fouten. Achteruit kunnen we niet, alleen maar vooruit. En ik denk dat de gemiddelde mens toch zou verschieten als ze zouden weten hoe vaak jouw situatie eigenlijk de norm is. De mens is niet gemaakt om monogaam te zijn, en ja, soms leid dat tot dikke miserie. Wil niet zeggen dat je kindje eronder moet leiden, of dat jij geen héél gelukkig leven kan en mag hebben Nog een bedenking; als je tegen abortie bent, is adoptie dan misschien een optie?
Een vriend van me is er na jaren achter gekomen dat zijn vader nog een kind bij een andere vrouw had dan zijn moeder en daar ook gezinnetje speelde, hij heeft het hier echt heel echt moeilijk mee gehad en heeft nu na jaren pas weer een soort van relatie met zijn vader. Je kan wel zeggen dat je niet wil dat hij zijn vriendin verlaat maar daarmee is het verhaal niet af. Ik zou niet willen liegen tegen mijn kind, je gevoel zegt toch dat je het beste voor hem/haar wil, en weten wie je ouders zijn is toch een belangrijke basis. (en een kind hoort je te kunnen vertrouwen toch) Wat hij doet is eigenlijk een keuze die hij moet maken, maar als jij eerlijk bent tegen je kind is de kans natuurlijk groot dat er ooit een moment komt dat het uitkomt. (en later is wat dat betreft waarschijnlijk echt niet beter dan eerder). De consequenties zullen heel erg groot zijn voor iedereen óók de kinderen. Ik kan je geen concreet advies geven alleen bedenk het bovenstaande als je hierover een keuze maakt. Ik wens je heel veel wijsheid.
Dit kindje wil heel graag geboren worden. Met jou als mama. Je slikte de pil, gebruikte een condoom, nam de morningafterpil, en toch ben je zwanger. Wonderen gebeuren. De situatie is niet ideaal, zeker niet. Maar je komt er wel uit hoor. Ik denk dat je het best misschien nog wel al het contact met de vader kan verbreken. Want je zal denk ik straks snel merken dat het voor hem in deze situatie alleen de lusten zijn van jouw kindje maar niet de lasten. En dat zal niet werken. Veel wijsheid en sterkte.
Ik denk dat er twee opties zijn: hij is eerlijk naar zijn vrouw toe en jullie zien dan wel wat er gebeurt, maar je kan altijd eerlijk en oprecht zijn naar je kindje toe over wie zijn/haar vader is etc. Geen geheime bezoekjes etc., wat uiteindelijk toch wel een keer uitkomt. En anders het contact verbreken.. Af en toe bezoekjes e.d. gaat denk ik echt niet werken. Mijn keuze zou zijn liever zo snel mogelijk eerlijkheid in plaats van maar zien hoelang het geheim kan blijven.
Tja dat je veel reactie krijgt waar je niet op zat te wachten zit er wel een beetje in met zo een verhaal. Ik zal je niet veroordelen, maar mijn mening geven wat ik vind dat je moet doen. Ik zou niet gaan voor een geheime band met je kindje en de vader. Een kind kan je dat niet uitleggen, een kind kan niet stil zijn. Als je niet in je omgeving vertelt dat je minaar de vader is zal je kindje er misschien over gaan praten en hoe leg je dat uit? En als je het je kindje dan wel verteld, hoe leg je dan uit dat hij wel altijd bij zijn "echte" gezin is. Of je moet alle banden verbreken met de vader en gewoon je kindje alleen opvoeden, maar dan ontneem je jouw kindje wel een vaderfiguur in zijn/haar leven. Later zal je kind waarschijnlijk toch op zoek willen naar zijn/haar biologisch vader en stel je het probleem alleen maar uit. Of je kiest voor een wat minder fijne weg en je bent eerlijk tegenover je omgeving en je minaar tegenover zijn vrouw en kinderen. Waardoor je kind wel een band kan op bouwen met zijn/haar vader zonder stiekem gedoe. Maar ja daar zullen jullie waarschijnlijk niet om staan te springen. Je kiest voor dit kind dus zul je ook je verantwoordelijkheden moeten nemen. Verder wens in je veel succes met je wondertje in je buik.
Precies de woorden die ik wilde gaan zeggen. Verder ga ik proberen om niet te oordelen, want ik heb zelf (gelukkig) nog nooit in die situatie gezeten en zou dus ook niet weten wat ik zou doen. Dat is nogal makkelijk kletsen dan. Ik zou je adviseren om, hoe moeilijk het ook is, toch eerlijk te zijn en het boek open te maken bij zijn vrouw. Daar heeft zij recht op, en zijn andere kinderen ook. Jullie hebben de keuze gemaakt voor de affaire, geef haar dan op zijn minst de keuze om bij hem weg te gaan ja of nee. Eigenlijk maken jullie die keuze nu voor haar en dat vind ik niet kunnen. Het komt toch ooit wel uit, linksom of rechtsom... Verder wil ik je heel veel wijsheid en sterkte wensen.
ik vind dit vreselijk voor de vrouw van je minaar! maar ja dat weet je zelf vast ook wel. veel sterkte in ieder geval!
Het enige juiste in deze erg onjuiste situatie zou mijns inziens zijn dat hij dit opbiecht aan zijn vriendin en jij de relatie met hem per direct verbreekt
pfff bij het lezen van je verhaal roept het veel verschillende reacties bij mij op... maar ook ik adviseer jou om eerlijk te zijn... niet voor jou, je minnaar OF zijn vrouw... maar voor de half broertje(s) zusje(s) die jou ongeboren baby heeft.... ik denk dat wanneer jullie doorgaan met deze situatie en het komt over x aantal jaar naar buiten dat het juist bij hun veel problemen kan opwekken... want denk nou eens verder na... in het ergste geval heeft jou kindje later bloed of orgaan nodig.. en vader blijkt goede donor te zijn.. als hij er voor "jullie" kindje wil zijn zou hij zeker doen wat hij kan doen... maar dat houdt in dat het ook bekend word voor de buiten wereld... en pas dan heb je echt de poppen aan het dansen... en daarbij vind ik dat jullie ook open kaart moeten spelen om ook die vrouw een kans te geven een andere kant op te gaan in haar leven... wat als dit jaren door gaat?? die vrouw zou kapot zijn... ze had inmiddels haar leven alweer opnieuw hebben kunnen bouwen... zelf had je dit ook niet leuk gevonden en had je het graag willen weten zodat je je eigen keuze's kan maken... en ik bedoel dit echt niet negatief... echt niet... maar ook ik kende mijn vader niet en dat heeft mij veel problemen gegeven en ik hoop dat jij dat je kindje wilt besparen!! heel veel succes met alles!
Hey meis, Nou je verzoek om niet te oordelen over de situatie lukt niet helemaal geloof ik. Maar volgens mij ben jij hard genoeg voor jezelf en de situatie is nou eenmaal zo. Ik vind het knap dat jij voor jezelf kiest en zo helder voor ogen hebt dat je het alleen wil gaan doen ondanks de weerstand die je misschien van je omgeving zal krijgen. De rest komt vanzelf wel meis, je omgeving zal je misschien verrassen door je met alles te willen helpen. Het vind zijn weg wel, blijf vertrouwen op je eigen kracht. Over de situatie tussen hem en zijn vrouw..tsja.. Ik vind dat eerlijk gezegd iets tussen hen en ik ben ook van mening dat het jou niet aan te rekenen valt dat hij vreemd gaat terwijl hij getrouwd is en kinderen heeft. Die keuze heeft hij toch echt zelf gemaakt. Het zou hem sieren om nu dan ook alles op te biechten maar ik vind dat echt zijn taak, niet die van jou. Succes met alles!
Heel goed dat je voor het kindje kiest.. Ik vind jou en die man alleen heeeeel erg egoitisch door het kindje zijn vader te ontnemen.. Als je toch je verantwoordelijkhied neemt moet die vent ook op zijn blaren zitten en het eerlijk opbiechten aan zijn vriendin.. Want jouw kindje heeft ook recht op zijn vader
Ik ga maar niks zeggen over de manier waarop je zwangerschap begonnen is. Een goede vriendin van mij zit (al jaren) in een soortgelijke relatie. (Alleen dan niet zwanger.) Ik moet zeggen dat ik daar in het begin veel moeite mee heb gehad. Zowel voor de andere partner als voor haarzelf. Ik vond dat ze zichzelf te kort deed. Inmiddels weet ik wel dat het zo simpel vaak niet ligt. Hoewel ik haar nog steeds van harte een relatie gun met een partner er altijd voor haar kan zijn, maar dat terzijde. Wat betreft de vraag wat jij / jullie je kind vertellen, denk ik dat jij je hierover nog even niet druk hoeft te maken. Ik denk dat het namelijk pas over een jaar of twee gaat spelen. Eerst de zwangerschap natuurlijk nog. Aan een baby valt nog niet zoveel te vertellen, wat betreft familieband. Dus het duurt nog even. Kijk tegen die tijd wat de situatie is. Misschien is zijn vriendin er dan wel achter en kan hij toch een echte vader voor jouw kindje zijn. Of misschien heb jijzelf tegen die tijd een stabiele relatie die een vaderrol op zich wil nemen. Ik denk niet dat ik een jong kind zou belasten met "Ik vertel jou wel wie je papa is, maar opa en oma mogen het niet weten." Want dat is wat je in eerste instantie zegt: de omgeving mag het niet weten. Maar hoe zie je dat voor je, als je je kind vervolgens wel papa leert zeggen tegen je minnaar? Denk je dat een kind van 1,5 het benul heeft om dat geheim te houden? Dat gaat dus sowieso niet werken! Je weet niet hoe de situatie is tegen de tijd dat je iets aan je kind moet gaan vertellen. Dus denk ik dat jij je er -hoe moeilijk ook- nu niet druk om moet maken. Je hebt (denk ik) ook wel andere dingen aan je hoofd. Ik wens je veel sterkte. Dit is een situatie die in mijn ogen uiteindelijk alleen maar verliezers kan kennen. Maar het is nu te laat om het ongedaan te maken. Dus maak er het beste van en geniet van je zwangerschap en straks van je kindje!
Dankjewel meiden die niet geoordeeld hebben.. echt onwijs bedankt, doet me heel goed. Voor de mensen die wel een (voor)oordeel alweer klaar hadden, nogmaals.. Ik heb de situatie uitgelegd hoe het zit en niet gevraagd hoe ik het anders had moeten doen etc . Ik vraag geen relatieadvies. Voor degene die het absoluut niet vinden kunnen dat ik mijn kind haar/zijn vader ontneem op deze manier: Er kunnen zoveel situaties zijn waarin een vader ontbreekt. Stel dat je man het hazepad neemt terwijl je zwanger bent?Of stel dat je ongepland zwanger bent, maar je bent zelf niet gelukkig meer met je man? Of je wordt bewust alleenstaande moeder (BAM) ? Of in een erg geval : Je bent verkracht en zwanger geraakt? Dan zouden al deze vrouwen dus beter een abortus kunnen plegen omdat een kind een vader nodig heeft ? Tuurlijk is de beste situatie het huisje-boompje-beestje verhaal, maar niet bij iedereen loopt het in het leven zo. Ik heb hier ook niet om gevraagd , en had het ook liever anders gezien. Maar ik heb er voor gekozen om voor mijn kindje te vechten op de manier hoe ik dat wil en besproken heb met mijn minnaar. Nogmaals: Beide zaten we hier op niet wachten, maar het is niet terug te draaien. En moet ik het beste ervan maken. Dus moeders/zwangere/ en proberende met een man thuis , heb niet meteen je oordeel. Ik vraag advies over wat ik mijn kindje later het beste kan vertellen en vraag naar tips en meiden in een soortgelijke situatie of misschien meiden die zelf zo opgegroeid zijn. Sorry voor het lange verhaal: Maar als je alleen maar negatief kan zijn over hoe slecht we wel niet zijn en dat het schande is, klik mijn topic dan ook niet aan, ik noem dat leedvermaak ! Nogmaals voor de meiden die neutraal geantwoord hebben: Heel erg bedankt ! Gelukkig zijn er mensen die niet alleen zwart of wit zien.. Zo.. dat lucht op ..
Maar de papa is niet weg, hij is er nog. Ooit zal het uitkomen dus waarom niet meteen open kaart spelen? Ok, dit zal voor jullie niet meteen de evidente beslissing lijken omdat jullie weten dat sommige mensen heel erg gekwetst zullen zijn als alles uitkomt. Maar ik vind dat die vrouw er recht op heeft het nu te weten en daarna een beslissing te maken met hoe ze verder wil in de relatie. En ik vind dat jullie kindje ook recht heeft op de waarheid. Als ik het zo lees is dit voor jullie echt geen optie? Ik denk trouwens niet dat iemand hier gezegd heeft dat alleenstaande mama's abortus moeten plegen... vind dat een raar idee van jou Het is niet omdat mensen tegen de omstandigheden zijn waarin het kindje er gekomen is, dat ze tegen jouw kindje zijn. Ik wens je in ieder geval veel wijsheid en sterkte in het maken van je keuzes. Hopelijk heb je voldoende steun van je omgeving. Ohja, en ook al was ik heel erg bot in het begin (iedereen reageert vanuit z'n eigen ervaringen en emoties... ) ik hoop wel dat jij en je beebje gelukkig worden.
Iedereen zegt hier steeds dat je zo'n slimme meid bent en dat je al hard genoeg bent voor jezelf. Maar als je serieus schrijft dat "het verre van het getrouwde man minnares cliche is" en "dat jullie veel van elkaar houden" dan moet ik daar toch heel hard om lachen. Ja! je bent wel een cliche, en nee, het is geen echte liefde. Want hij kijkt ook een andere vrouw diep in de ogen en steekt zijn pielemoos daarin als hij zin heeft. Ik ben zelf een tijdje de "2e vrouw" geweest tussen mijn 25e en mijn 28e en wat je ook denkt en heilig gelooft over dat jij degene bent bij wie het anders is en dat jij hem kan veranderen. Het is niet waar, en wat hij bij haar doet, doet hij ook bij jou als jij numero uno zou worden. Ik ben nu 33 en ik geneer me voor mezelf en voor mijn naieve levensopvattingen in die tijd. Gode zij dank ben ik nooit zwanger geraakt van die eikel. Je kunt in mijn optiek 2 kanten op hier: of alle contacten verbreken en alleenstaande moeder worden (met over een tijdje een papa voor je kindje, die misschien niet biologisch zijn vader is maar waar hij/zij wel veel meer aan heeft. Of open kaart spelen en die vrouw de kans geven een nieuw leven op te bouwen zonder mr Jerk. Maar ik denk dat ik wel weet wat je "geliefde" daarvan vindt... die wil dat vast niet want die vindt het wel best zo met 2 vrouwen... Anyways, succes. Het echte slachtoffer in deze situatie moet helaas nog geboren worden...
Beste Serinaxx, je vraag om advies. Mijn advies is om eerlijk te zijn tegenover je kind. Dit hoort je eerste prioriteit te zijn, want dit is de relatie die je voor de rest van je leven aangaat. Deze relatie wil je toch niet aangaan gebaseerd op leugens? De consequenties die deze eerlijkheid heeft voor de relatie met je minnaar of voor je minnaar vind ik niet van belang. Het gaat nu om je kind. Meerdere mensen hebben al het advies gegeven om de waarheid te vertellen. Het lijkt er op dat jij dit niet wil en dit dan wegzet als (voor)oordelen. Succes met de moeilijke situatie!
zijn allemaal situaties waar je niks aan kan doen toch? Beetje vreemde vergelijking.... Maar de enige waar jij en je minnaar nu aan moeten denken is het kindje wat je in je draagt en de verantwoordelijkheid nemen voor julie onvolwassen gedrag
volgens mij heeft deze situatie echt alleen maar verliezers.... en dat zijn in dit geval de kindEREN...... Sommigen vergeten dat hij er al twee heeft rondlopen..... dus kiest hij voor het ongeboren kind, zullen deze eronder lijden... kiest hij voor zijn gezin (wat hij in het begin al gelijk had moeten doen... is het ongeboren kindje de "dupe"..... dus tja....... Succes met deze situatie....