ik heb een vriendin en die ken ik al sinds de mavo.toen we allebei een naar een andere mbo gingen werd het even stil, maar na een tijdje stond ze weervoor de deur en was het weer gezellig. al met al ken ik haar al 15 jaar. we waren echt hartvriendinnen zoals je dat toen noemde. ik sliep bijna elk weekend bijvoorbeeld bij haar. maar nu de laatste 3 jaar word het steeds minder. ze heeft een jongen leren kennen die een uur rijden hier vandaan woont. in het begin was hij wel okey. maar toen kwam het. ze gingen samenwonen trouwen kindje. en nu hoor ik al niet vaak meer van haar. hij is ook echt de baas thuis volgens mij. we zouden een keertje samen naar de sauna gaan, maar dat mocht niet van hem want dat was te duur bijv. afspreken is ook altijd lastig. want er is altijd wel wat. hij is ook heel streng gelovig. mijn vriendin is gewoon gelovig om het maar zo te zeggen. maar als hij in de buurt is is zij opeens ook veel "heiliger'. nog een voorbeeld toen we weg gingen nam ik van hem afscheid. hij zat op de bank en ik wou naar hem toen bukken om te zoenen. hij ging staan en zei. zo doen wij dat hier!!!! al met al loopt de vriendschap wat stroefjes de laatste tijd. gisteren zijn we naar de verjaardag geweest van hun dochter, want zij werd een. toen ik binnen kwam dacht ik goh ze heeft best een dikke buik. zal ze misschien zwanger zijn. toen we samen in de keuken stonden zei ze doodleuk. oja had ik jou al verteld dat ik al 16 weken zwanger ben!!!!!!!!!!! ik was zo in shock dat ik maar gewoon vrolijk reageerde, maar ik viel echt even van mijn kurkje. en onderweg naar huis liet ik het inzinken en begon me aftevragen wat ik hier van moest denken ik vraag me nu echt af of ik nog energie moet gaan steken in deze vriendschap. ik heb haar wel eens eerder aangesproken op het feit dat we elkaar zo weinig zien en toen zei zij, ja maar we kunnen toch ook veel bellen, maar vervolgens belt zij mij niet!! ik zie haar nu zo'n 3x per jaar voor verjaardagen en zo'n 3 keer gewoon voor de gezelligheid. als ik met haar alleen ben is ze echt zoals ik haar ken, maar zodra hij erbij komt herken ik haar niet meer moest het even kwijt
O wat vervelend joh! En ik snap goed dat je even van je krukje ging toen ze je vertelde van haar zwangerschap. Mijn mening? Als ze jou als vriendin had gezien had ze je toch wel gebeld met het geweldige nieuws? Dan wil je dat toch delen? Ik zou me gekwetst voelen en gepasseerd.. Ik zou in jou geval met haar in gesprek gaan en aangeven hoe je je voelt en hoe jij de vroendschap nu ziet. Mischien opent dat haar ogen. Zo niet dan denk ik dat je haar gewoon moet laten gaan, hoe jammer ook.. Maar altijd vervelend als vriendschappen zo verwateren en al helemaal door de partners!!
Dat vind ik een hele rare uitspraak Poohbeer. Ik denk dat je het anders bedoeld als dat je het opschrijft? Tja ik denk dat je inderdaad je gevoelens eens op tafel moet leggen bij haar en dan kijken hoe zij het ziet. Misschien is ze zich van geen kwaad bewust. Jij ziet haar een aantal keer per jaar. Zij leeft in de tussen tijd door en verandert onbewust naar mate omgeving en leven dat van haar vragen. Ik snap dat het vooral door de houding van haar man erg vervelend en pijnlijk is. Maar goed, wat doe je er aan? Ze zal niet gaan scheiden omdat anders de vriendschap met jou kapot gaat denk ik. Praten en van daar uit je conclusie trekken.
mm ligt het aan mij dat ik het probleem niet zo heel erg zie? -Een dagje sauna is niet bepaald goedkoop, als dat het probleem was (en daar kan je van buitenaf gewoon echt niet over oordelen) kon je toch voorstellen iets anders te gaan doen? In mijn vriendinnenkring komt het regelmatig voor dat iemand verstek moet laten gaan om financiele redenen. -Hij stond voor je op bij het afscheid? Vind ik alleen maar netjes... al was de bijbehorende opmerking misschien wat belerend. -In welke fase vind je dat ze jou had "moeten" inlichten over haar zwangerschap? Ik heb buiten de meest directe familie (ouders, opa en oma, broers/zusjes) het voor IEDEREEN, inclusief mijn vriendinnen, stilgehouden tot na 13 weken, en de "insiders" uitdrukkelijk verzocht hetzelfde te doen. Als zij dat ook deed en toen toch al wist dat ze je binnen een paar weken zou zien, kan ik me voorstellen dat ze je het liever persoonlijk vertelde? -En inderdaad, lekker alleen afspreken! Zo gaat het met vriendschappen soms, iedereen heeft duizend dingen en het onderhouden van sociale contacten is niet altijd makkelijk, zeker als je verder weg woont en een hele weekenddag kwijt bent aan een afspraak. Als jij je hartsvriendin elke week wil zien, kies er dan eentje bij je in de buurt, en houd contact met haar als "een" vriendin.
Nee ik bedoel het zoals het er staat. Een vriendschap moet vanzelf gaan. Als jij veel moeite moet doen om welke vorm van contact te maken is het toch geen doen. Dan komt het van 1 kant. Als die anders ook graag vrienden wil zijn. Zal die ook van zich moeten laten horen.
Zie het probleem ook niet zo..kan het niet zo zijn dat je zelf ook wat de boot af gehouden hebt? En dat ze daarom ook niet gelijk verteld heeft over de zwangersschap? Ik heb het ook gehad met een vriendin, die heb ik het ook pas bij 16 weken verteld, omdat zij ook amper contact met mij opnam. Nu is het contact al wel veel beter gelukkig... Zij moet zelf weten wanneer zij dat wil vertellen. En ach....die vriend laat je er toch niet tussen staan? Negeer hem gewoon en laat haar lekker bij jou komen ofzo. Zou er niet te zwaar aan tillen hoor.