Hi Senna, Heb altijd in je hoofd.. als het niet gaat dan kan je weg gaan.. en probeer het wat op te bouwen, steeds iets langer blijven, gewoon rustig aan. Als het niet gaat dan gaat het niet. In overleg met je arts kan je ook je medicatie aanpassen en heb je al cognitieve therapie gevolgd? Sterkte meid.. en bedenk maar zo.. er zijn veel meer meiden met deze angst, je bent niet alleen. Een paniekaanval gaat ook altijd weer over (kan noot langer dan 20 min. duren), flauwvallen gaat niet gebeuren en er is ook nog nooit iemand aan dood gegaan (dat riedeltje had ik altijd in mijn hoofd..
ja idd, Nou heb er gister met manlief over gehad. Ik heb heel veel plezier gehad in het gastouder zijn en ga het weer proberen dat te doen. Ik heb geen aanvallen als ik mijn medicijnen goed slik. Gastouder zijn is makkelijk te combineren en ik hoef niet bang te zijn dat mijn huishouden in de soep loop
Hoi Senna, Klopt, Venlafaxine is het hoofbestanddeel van Efexor, maar de opnamebestanddelen van merknaam Efexor en merknaam Venlafaxine zijn anders. Dat betekent dus dat sommige mensen die daar gevoelig voor zijn het bestanddeel venlafaxine niet goed opnemen in het lichaam en het niet goed werkt. Ik nam helemaal niets meer op, dus ging ik van 75 mg naar 0 en dat merk je wel. Ik heb sowieso 75 mg nodig om aan mijn niveau te kunnen voldoen, dus ik had nu steeds een tekort. Niet iedereen is hier gevoelig voor, maar helaas wel een groepje. Efexor is niet hetzelfde als Venlafaxine Via deze link kan je er meer over lezen. Wij hebben elkaar via internet gevonden, omdat we tegen dezelfde problemen aanliepen en heerlijk als meer mensen hetzelfde hebben, want dan kan je naar een oplossing werken.
Hi Frommeltje, Dat oergevoel ben ik wel heel benieuwd naar. Weet je wat het is.. als je een kind in huis hebt dat niet van jezelf is dan kan je bij een paniekaanval het gevoel hebben dat dat kind je "in de weg" zit. Daarom pas ik ook nooit op. Hoe is dat bij een kind van jezelf? Oh dat gevoel bij het opgesloten zitten is heel herkenbaar en dat je liever zelf in de wagen ligt ook, haha.. erg eigenlijk he.. Oxazepam heb ik ook eventjes gehad toen het niet zo goed ging, maar vrij snel weer afgebouwd. Het is voor ontspanning van je lichaam. De een reageert gewoon heftiger op medicatie dan de ander. Ik ben een keer overgestapt van Efexor naar het B merk Venlafaxine en binnen 4 weken was ik totaal terug bij af, terwijl het al een jaar heel goed ging, heel stabiel en kon alles doen, lekker in mijn vel en heel ver afgebouwd. 4 weken later kon ik mijn bed niet meer uit en de straat niet meer op. Dus overstappen naar een ander merk doen we niet meer Wat waren de gevoelens ten opzichte van je meisje toen ze steeds op bezoek kwam? Had je wel veel behoefte aan haar en week je paniek voor haar? Ik kan me daar nog niet echt wat bij voorstellen merk je wel.. [/QUOTE] Een kind van een ander is ook anders dan een kind van jezelf.. dat verantwoordelijkheids gevoel is immens, maar dat kan je ook benauwen natuurlijk! Ik denk dat het bij jou gewoon heel jammer is dat het overstappen niet goed is gegaan. Ik denk dat als je gewoon was doorgegaan je ook ontzettend gegroeid zou zijn... nu is het onderbroken en dat is jammer. Hoe sterker je zelf wordt hoe beter je het ook allemaal aankan. Ik ben nu overgestapt en ook vandaag niets gemerkt, niets naars iig. Ik ben wel heel erg chagrijnig geweest, zat meer in mezelf dan anders. Misschien komt het daardoor en anders ben ik gewoon chagrijnig wakker geworden! Kan ook! Op de momenten dat mijn meisje langskwam vond ik dat geweldig. Ik was dol op haar, maar ik was ook heel blij dat ze weer met mijn mama meeging... ik was zo moe dan en was zo met mezelf bezig en zat zo in de knoop... was echt een vervelende periode. Maar heb je mensen in je omgeving die weten van je angsten? Je moet maar denken dat alles goed gaat en als het even niet gaat dan is dat zo... dan zijn er altijd oplossingen voor! Je zult zien dat het dan ook goed gaat, omdat je er niet te zenuwachtig voor bent. Ik moet het ook hoor... ik moet ook tegen mezelf zeggen dat ik het kan... ben ook best geschrokken van mijn eerdere ervaring!
Lieve dames. We kunnen het. we zijn sterk en we kunnen het aan voor onze kindjes en toekomstige kindjes. dikke knuff
Jullie zijn inmiddels een clubje geworden. Daarom verplaats ik dit topic naar 'zwanger worden clubs'. Lotte
he meiden, heb me een tijdje terug bij jullie in het clubje gemengd en daarna eigenlijk weinig van me laten horen,,, Was toen al overtijd en ben uiteindelijk 22 dagen overtijd gegaan voor ik ongi werd. Die onzekere tijd heeft me niet heel veel goed gedaan maar gelukkig was daar mijn psycholoog. Dat deed me dan gelukkig wel weer goed. En toen was ik eigenlijk wel heel blij met een clubje van meiden die mij wel begrijpen maar omdat ik al lang niks had laten horen werd ik angstig om iets te gaan schrijven. Want wat zouden jullie wel niet van me denken dat ik me meld en daarna niet terug kom snel..... Dus nu eindelijk de stap durven nemen en ben ik weer gezellig bij jullie ga het proberen om nu regelmatig gezellig mee te komen kletsen met jullie!
Lieve karlijn. wat super stoer dat je je weg weer terug hebt gevonden naar ons. Jij bent er voor ons en wij zijn er ook voor jou.
Heb alles van iedereen ook wel zitten lezen dus weet een beetje hoe en wat enzo maar ga vanaf nu lekker meelezen en mee reageren. Ik kom trouwens uit Noord Brabant! daar vroeg iemand naar waar we allemaal vandaan komen!
[/QUOTE] Een kind van een ander is ook anders dan een kind van jezelf.. dat verantwoordelijkheids gevoel is immens, maar dat kan je ook benauwen natuurlijk! Ik denk dat het bij jou gewoon heel jammer is dat het overstappen niet goed is gegaan. Ik denk dat als je gewoon was doorgegaan je ook ontzettend gegroeid zou zijn... nu is het onderbroken en dat is jammer. Hoe sterker je zelf wordt hoe beter je het ook allemaal aankan. Ik ben nu overgestapt en ook vandaag niets gemerkt, niets naars iig. Ik ben wel heel erg chagrijnig geweest, zat meer in mezelf dan anders. Misschien komt het daardoor en anders ben ik gewoon chagrijnig wakker geworden! Kan ook! Op de momenten dat mijn meisje langskwam vond ik dat geweldig. Ik was dol op haar, maar ik was ook heel blij dat ze weer met mijn mama meeging... ik was zo moe dan en was zo met mezelf bezig en zat zo in de knoop... was echt een vervelende periode. Maar heb je mensen in je omgeving die weten van je angsten? Je moet maar denken dat alles goed gaat en als het even niet gaat dan is dat zo... dan zijn er altijd oplossingen voor! Je zult zien dat het dan ook goed gaat, omdat je er niet te zenuwachtig voor bent. Ik moet het ook hoor... ik moet ook tegen mezelf zeggen dat ik het kan... ben ook best geschrokken van mijn eerdere ervaring![/QUOTE] Ja ik denk ook dat het overstappen en misgaan daarvan vooral de oorzaak is geweest van mijn onzekerheid. Ik kan wel heel rationeel denken, daarom ook mijn vraag naar ervaringen. Aan de andere kant is het ook heel goed dat ik zo terugviel, want ik ben nu veel steviger in mijn schoenen gaan staan en durf veel meer aan als daarvoor. Elk nadeel heeft zijn voordeel Hoe lang heeft die periode voor je geduurd? Ze was 2 weken bij je moeder, maar hoe lang heb je daarna over gedaan om weer op niveau terug te komen? Ja, iedereen in mijn omgeving weet het, zelfs de kapper Ik vertel het altijd gewoon, want dan kan het er ook gewoon zijn en ben ik veel relaxter. Bij mijn huidige baan (6 jaar nu) ben ik ook aangenomen met dit in het achterhoofd. Zij wilde het wel met mij proberen en daar ben ik ze altijd dankbaar voor, wanneer krijg je zo'n kans! Was je 's morgens erg misselijk? Ik weet dat ik daarvan in paniek raak.. daar moet ik dan echt even doorheen.. hoe heb je dat gedaan? En wordt je momenteel begeleid?
Hoi Karlijn, Wees nooit bang om ergens terug te komen.. de deur staat altijd open en je moet gewoon doen wat goed voor je is en waar jouw behoefte ligt. Daar is dit voor.. We hebben allemaal onze angsten en ik denk dat je die juist hier heel goed kwijt kunt!
Oh Senna, is dat je eerste afspraak? En waar ga je naar de Poli? Ik ben 4 weken terug in Amersfoort geweest en het was super! Echt.. je kunt daar gewoon helemaal jezelf zijn, met al je angsten er omheen. Ze weten wat je hebt en vinden niks raar. Als je ergens helemaal jezelf kunt zijn is het daar wel.. Vertel, je eerste gesprek?
nee maar denk niet dat het een vrolijk gesprek zou worden. waarschijnlijk willen ze niet met mij verder voor IUI