Ik heb het bij m'n uitvaartsverzekering papieren liggen, de liedjes en dat ik begraven wil worden enz
Nee! Ik kom uit de uitvaart wereld en hier word daar normaal over gesproken, ik weet wat wie wil en we regelen alles zelf.
Nee..... Ze zoeken maar uit wat ze met me doen... de dienst is er (in mijn ogen) voor de nabestaande en niet voor de overledene ik zit dan al "op mn wolkje"..... of er "lekker warmpjes" bij....
ik zal als TS ook even reageren. ik heb op het moment nog niets op papier staan, maar ik wil dat binnenkort wel gaan doen want ik weet nu wel een beetje wat ik zou willen...
Ik doe het niet meer maar mijn moeder had er een goed lopende zaak in dus er werd heel openlijk bij ons over gesproken. Eng is het helemaal niet! Al jou man overlijd is zijn lichaam dan eng?
het enige wat ik wil is een crematie de rest hoe en wat mogenz e zelf bepalen .. ik wil niet begraven worden om het feit dat er na verloopt van tijd bepaalde mensen nabestaanden mogen opdraaien voor de kosten van het graf en dan wil ik dus niet .. dus een crematie vindt ik mooier
Nee, alleen muziekwensen heb ik opgeschreven en ze weten dat ik begraven wil worden. Ik zou het wel leuk vinden als er een feestje wordt gegeven na de dienst. Ze moeten zo min mogelijk lang rouwen maar genieten van het leven.
Ik heb anders gekozen want ik heb het mijn man verteld en wil als ons zoontje later oud genoeg is het hem ook laten weten. Heb namelijk maar 1 wens,en dat is begraven worden. De rest wil ik dat mijn nabestaande doen wat hun prettig vinden. Dat heb ik ook met het donor zijn. Heb aan mijn man gevraagd of hij het goed vondt dat hij mogt beslissen.
Ik heb niets vastgelegd. Mijn man weet dat ik gecremeerd zou willen worden, meer wensen heb ik niet. En ook dat is niet echt een vaststaand iets ofzo. Tja ik weet niet... ik merk er toch niks meer van, ik heb er niks aan. Ik ben eerder geneigd om te zeggen dat ik het aan mijn nabestaanden over wil laten. Doe maar waar jullie je goed bij voelen, dan voelt het voor mij ook goed. Mij maakt het gewoon echt niet uit.
Ik heb wel zo veel mogelijk op papier gezet ( ofja eigenlijk via internet). Ben nog jong, word 24 dit jaar maar tja het kan zo afgelopen zijn. Ben van mening dat hoe meer ik aangeef wat ik graag zou willen ( niet echt hele speciale wensen hoor ) hoe minder ik mijn nabestaanden ermee opzadel. Om de paar jaar kijk ik het even na en wijzig ik evt. dingen.
ik doe dat expres niet. Ik wil dat mijn man en kids afscheid van me nemen op een manier die zij fijn vinden. Ik ben er niet bij dus hoe maakt me niet uit. Mijn man weet alleen dat ik graag begraven wil worden. Voor de rest maakt het me niet uit. Al wikkelen ze me in een doek.
nee en ik moet eerlijk bekennen {en dat weet fam dan weer wel} Ze doen maar wat ze willen, ik voel het toch niets.... misschien voor sommige wat kort door de boch maar zo denk ík erover.
Ik heb ook al het één en ander op papier staan. Muziek, begraven/cremeren, kist, geen cake en koffie etc. Heb het bestandje op mijn laptop staan. Dus als ik weg ben, hoeven de mensen alleen maar het bestandje te openen en ze kunnen meteen zien wat ik wil. De redenatie om niks op papier te zetten omdat je het toch niet meer meemaakt, vind ik erg dubbel. Aan de ene kant begrijp ik die reactie wel, maar het scheelt zo veel voor je nabestaanden als er al (gedeeltelijk) wat op papier staat. Dan hebben zij een hele grote zorg minder, en kunnen ze vooral bezig zijn met hun verdriet/rouwproces.
Nee, wij praten er wel over zodat we van elkaar weten wat we belangrijk vinden. Het overlaten aan de nabestaanden is prima maar zorg er wel voor dat de nabestaanden een idee hebben van wat je graag zou willen (op hoofdlijnen). De nabestaanden willen het tenslotte goed doen voor de overledene (eigen ervaring). Maar op papier zetten is voor mij teveel een script. De mensen om mij heen kennen mij goed en ik heb er dus veel vertouwen in dat zij het prima zullen organiseren. Mijn man en zus weten heel goed wat ik persé niet zou willen en dat weet ik ook van hen.
Ja, alles wat waarvan ik het belangrijk vindt: de muziek, de bloemen, soort/kleur kist, begraven of cremeren, alles staat erop. Ze mogen zelf alleen de kerk en de mensen die mogen komen regelen. En na 1 jaar wil ik geen jaardienst met een saaie koffietafel maar een herdenkingsmis en daarna een feest voor iedereen die mij lief had. Ik ga er nl van uit dat ze zich na een jaar weer redelijk op de rit hebben en aangezien ik zelf absoluut wel van een feestje hou, hoef ik geen saaie bedompige plechtige jaardienst maar wil ik een uitbundig feest (en wat jammer dat ik er dan zelf niet bij ben ). Klinkt heel cru als ik het zo nalees en ik hoop dat het nooit nodig zal zijn maar áls.... dan kan het maar beter gaan zoals ik het graag zou willen...