En hoe dacht jij dan te weten dat ze voldoende had?? Serieuze vraag hoor. Praten kon ze nog niet, ze hoefde dus niet over te geven. Angst is een slechte raadgever. Een baby/klein kind overeet zich doorgaans niet. Honger en dorst is een mechanisme om te overleven. Uitzonderingen zijn er altijd. En vaak met een reden.
Hier ook eentje die dooreet tot ie overloopt als ik hem zn gang laat gaan. Het mondje blijft gewoon maar open gaan! Ik geef hem een flinke portie, en daar doet ie het maar mee. Hij doet het er overigens prima op, groeit goed en gilt niet de boel bij elkaar als zn bord leeg is. Prima dus maar geen gevalletje 'zelf aangeven dat ie klaar is met eten'.
Hier heeft ze altijd zelf gegeten en laat haar altijd zelf bepalen hoeveel. Rond 1 jaar heeft ze een periode gehad dat ze de hele dag door at maar ze groeide toen ook slecht dus ze had het gewoon nodig. Wel gaf ik bijv. aan na 2 porties fruit dat ze dan bijv. een cracker mocht.
Omdat het een serieuze vraag is, doe ik m'n best om een serieus antwoord te geven. Je opmerkingen zetten me wel een beetje aan het denken, maar ik geloof niet dat we het verkeerd hebben gedaan. 't Is ook niet zo dat we haar ooit iets hebben ontzegd waarna ze vervolgens heeft gehuild omdat ze nog honger of dorst had. We laten het alleen (nog) niet aan haar over om te pakken wat ze wil. Dat overgeven heeft ze best vaak gedaan. Toen ze nog aan de borst dronk liet ik haar natuurlijk zoveel drinken als ze wilde. Zij spuugde gemiddeld eens per dag een (voor mijn idee) volledige voeding uit. Dat heb ik nooit kunnen koppelen aan bijvoorbeeld mijn voeding - en ik heb daar van alles in geprobeerd, voedselallergieën zijn ons niet vreemd. Ik heb toen absoluut geen rem opgelegd maar hield het erbij om eens per dag de kamer te dweilen en allebei schone kleren aan te trekken (want dat was wel nodig na het spugen). Ik ben het gaan koppelen aan 'overeten' toen zij met vaste voeding zo gulzig ging eten dat ze regelmatig overgaf na het eten. En ook dat had niets te maken met wat ze at, puur met hoeveel ze at en hoeveel tijd ze nam om te kauwen. Ik weet natuurlijk niet 100% zeker dat het overgeven door overeten kwam. Maar het ging wel veel beter als ik het haar wat meer gedoseerd aanbood. Met ongeveer 1 jaar oud ben ik haar toch wat grenzen gaan opleggen. Bijvoorbeeld niet meer dan 3 stuks fruit tussendoor. Al was het maar omdat zij een voorkeur had voor zuur fruit waardoor ze de dag erna vuurrode en soms zelfs bloedende billen had. En ook niet meer dan 3 boterhammen per maaltijd. Overigens at ze dan 's avonds ook nog eens zoveel als een bescheiden volwassene... Omdat zij dus vroeger kon eten tot ze moest spugen, en omdat ze echt enorm veel at, ging ik er niet zonder meer van uit dat zij een goed werkende interne 'ik heb genoeg' wekker had. Daarom heb ik ervoor gekozen om haar wat af te remmen. Ik wil haar niet aanleren om steeds meer en meer en meer te gaan eten. Net zo goed als ik zoonlief zijn gang niet laat gaan met koek of chocola. Ik wil dat hij dat als iets bijzonders blijft zien, en niet als iets waarmee hij z'n buik kan vullen zodat hij 's avonds geen hap meer wil eten. Nu is dat afremmen niet meer nodig, omdat zij alleen eet als haar iets wordt aangeboden en ze het niet zomaar zelf kan pakken. We sturen er een beetje op dat ze ook groente eet en niet alleen maar pasta, aardappel en vlees (je krijgt pas iets bij als je je hele bordje leeg hebt). Zolang er geen eten in haar blikveld ligt, vraagt ze er niet om. Ze slaapt goed, ze eet goed, ze groeit goed, ze beweegt de hele dag. Volgens mij doen we er wel goed aan, met de manier waarop we het doen. Ze is een heerlijke, gezonde en vrolijke peuter. Misschien was het ook wel goed gekomen als ik haar nooit had afgeremd, maar ik vond (en vind) dat ik daar wel goede redenen voor had. 3 stuks fruit, 5 boterhammen, 2 crackers én 2 bordjes warm eten per dag vond ik wel genoeg. En dat was echt niet uitzonderlijk als ze zo veel at.
Oh, Bri, ze moest dus wél overgeven. Dat haalde ik niet uit je eerdere bericht. Misschien ben ik wel gezegend met een kind dat heel goed aan kan geven wanneer hij voldoende heeft. Als ik een koektrommel met zijn lievelingskoekjes naast hem neer zet en de kamer uitga, zal hij er een paar pakken, maar de trommel niet leegeten. Genoeg is genoeg. Ik denk dat eea ook te maken heeft met langdurig bv op verzoek en Rapley eten. Fles/bord moet leeg en je mag niet nog een boterham dat kennen we hier gewoon niet. Als mijn zoontje nog een boterham wil, is dat omdat hij honger heeft en niet omdat zijn oog groter is dan zijn maag. Ik heb dus eens gelezen dat een normaal gezond kind (sorry) dat principe ook niet kent. Ik denk wel dat een kind dat geleerd heeft het bord leeg te eten of niet nog een bordje mag anders met eten om zal gaan.
Ach, het is ook niet zo zwart wit, volgens mij zitten we niet zo ver van elkaar af hier. Ze is geen ziekelijke overeetster a la syndroom van Prader-Willi (en nu geeft ze trouwens ook alleen maar over als ze ziek is, blijkbaar werkt haar maagje nu ook wat beter), maar ik probeer wel een beetje te sturen op wat ik gezond eetgedrag vind. Dat houdt voor mij in: - beperkt aantal eetmomenten per dag (dus niet continu eten voor het pakken) om tandbederf te voorkomen - koek, chocola, snoep en snacks beperkt aanbieden aangezien ze dat nog wel eens lekkerder vinden dan bijv. broccoli en ik die voedingsstoffen toch wat waardevoller vind - bord hoeft niet leeg (geen trek hebben mag; je hoeft echt niet met tegenzin te eten), en dan bieden we niet iets anders aan - groente en fruit mag in principe altijd (alleen niet meerdere bananen ivm verstopping, of meerdere sinaasappels ivm kapotte billen bij onze luierdragende dame en op is op) Het lijken misschien veel regels, maar de praktijk is dat we onze kinderen niet vaak iets hoeven te weigeren. We bieden genoeg aan, met genoeg variatie, geloof ik. Dat het voor kinderen die met de fles worden grootgebracht wat minder vanzelf gaat om een goed 'genoeg'-gevoel (en herkenning daarvan) te ontwikkelen, daar ben ik ook wel van overtuigd. Maar het geven van BV op verzoek is helaas ook geen garantie dat het meteen goed werkt. Daar is soms toch een soort leerproces voor nodig, of misschien wel een fysieke groei, maar in elk geval tijd.
Ik hanteer dezelfde regels hoor. Eten weigeren hoef ik sowieso niet, want mijn zoontje eet niet veel. Maar als we bij hoge mate van uitzondering langs de MD gaan en hij krijgt frietjes (iets dat hij heel lekker vindt) die we op dat blad uitspreiden, zal hij zich echt niet overeten omdat hij dat zo lekker vindt.
nee, dat zou ik ook gewoon doen, daar zullen ze zich inderdaad niet aan overeten. ik ben wel benieuwd hoe je dit zou doen: pas waren we bij opa&oma op bezoek. er kwamen een paar schaaltjes op tafel, met paaseitjes en paaskoekjes. Heerlijk, vindt m'n zoon. We hebben er toen voor gekozen om hem te zeggen dat hij er 3 mocht hebben, omdat hij 3 jaar is (en vooruit, je bent nu bijna 4, dus die 4e mag ook wel). Als het aan hem lag, zou hij er lekker van dooreten. Dan overeet hij zich er vast niet aan, maar ik weet wel zeker dat hij dan geen brood meer zou hoeven voor de lunch. Dat heeft toch niet mijn voorkeur, dat hij z'n brood vervangt door koek en chocola. Dus toch een beperking... Kun jij je zoon dan wel laten pakken wat hij wil, en eet hij dan nog gewoon een broodje? Of maakt het jou niet uit als hij een keer geen brood eet, maar wel koek en chocola? Zoals gezegd: je opmerkingen zetten me wel aan het denken. Misschien zou ik het los kunnen laten, en de kinderen zelf de keuze laten hoeveel koek/chocola etc ze pakken...
Beide. Ervaringen uit het verleden leren dat zoon zichzelf kan beheersen (laatst ook bij opa en oma een schaaltje met paaseitjes waar hij er twee van nam, zonder dat ik daar wat over zei vantevoren). Bij de lunch 'gewoon' nog een hele volkorenboterham met kaas. Mocht het zo zijn dat hij er 3 zou nemen, zou dat wel mijn max zijn. Maar dan zeg ik 'dit is de laatste, het is goed zo' en dat accepteert hij. Of hij dan nog brood zou eten, zou me niet uitmaken. Opa en oma wonen ver weg en als we daar zijn is het een feestje en dan eet je niet zoals thuis.
Dank voor je uitleg. Volgens mij komt het in de praktijk redelijk op hetzelfde neer. sorry TS dat we je topic hebben gekaapt, hopelijk schiet je er toch ook wat mee op
Haha, geeft niet hoor Ik vind het wel interessant om te lezen. Jullie kindjes zijn al wel een stuk ouder dan m'n zoontje, want die is dus pas 10 maanden. Daardoor vind ik het dus lastig in te schatten allemaal... In de 7,5 mnd die ik borstvoeding gaf, vond ik het al moeilijk. Hij had nogal last van krampjes en wilde dan graag ergens op sabbelen. Daar gebruikte hij dan mijn boobs voor en dat was op een gegeven moment écht te pijnlijk Toen we ook heel erg last kregen van onze nagelriemen, zijn we toch maar een speen gaan geven, omdat hij zo'n sterke zuigbehoefte had. Toen had ik als 'regel': pakt hij de speen zonder morren en valt hij dan vredig in slaap, dan is het geen honger, want als hij echt wil drinken accepteert hij de speen niet Dat werkte wel. Ik vond volledige bv wel overzichtelijk, haha. Toen de fruit- en groentehapjes erbij kwamen en daarna ook boterhammen enzo, vond ik het maar lastig worden. We hebben nu dus wel ons ritme gevonden, maar 's avonds krijg ik dus soms de indruk dat hij maar door blijft eten en dat hij zich ongemakkelijk voelt met zo'n vol maagje in bed... Ik hoorde op het kdv wel van een moeder dat haar dochter ook lekker door bleef happen zolang ze gevoerd werd. Toen ze echt zelf ging eten, had ze sneller genoeg. We kijken het dus gewoon maar even aan...