mijn zoontje is tijdelijk en niet onder dwang uit huis geplaatst, ik zorgde goed voor mijn zoontje dat was het probleem niet, dus tijdelijk uit huis en over een jaar komt mijn zoontje weer thuis, maar de kriebel voor een 2e is heel sterk aanwezig, van de ene kant voel ik me schuldig naar mijn zoontje, maar van de andere kant weet ik dat ik goed voor mijn zoontje en evt brusje zorg. Maar ik weet dat ik beter kan wachten tot mijn zoontje weer thuis is, maar mijn gevoel speelt heel erg op om weer zwanger te worden. wat zouden jullie doen? ik vind het zo dubbel, en ik heb he er erg moeilijk mee.
Ik zou er eerst voor zorgen dat je alle mogelijkheden heb dat je zoontje weer bij jouw kan wonen en dan pas aan een 2e kindje gaan denken... ik weet natuurlijk niet wat de reden is dat je zoontje tijdelijk uit huis is geplaatst maar zou je wel in staat zijn om nu een brusje full-time en voor de komende 18 jaar in huis te hebben? Of beide?
Ik ken jouw situatie niet, en denk dat de reden waarom je zoontje (tijdelijk) uit huis is wel heel belangrijk is. Waarom denk je zelf dat het beter is dat je wacht totdat je zoontje weer thuis is?
sja... ik snap het eigelijk niet... je kan nu niet voor je zoontje zorgen maar wel voor zijn brusje? Misschien als je het hele verhaal uitlegt dat we het beter begrijpen?
de reden is dat ik mijzelf tekort schoot en niet naar de zorg van mijn zoontje dat ging super. mijn zoontje komt gewoon weer thuis dat is ook zeker. en de rede dat ik zou wachten is puur voor mijn gevoel naar mijn zoontje toe
als jij jezelf al tekort schoot met 1 kindje, hoe denk je dan dat dat met een tweede kindje wordt? ik zou wachten tot je jezelf weer "onder controle" hebt en pas beginnen aan een tweede wanneer het goed gaat met jezelf en je zoontje
Ik zou ook wachten tot je zoontje weer thuis is en zorg dan dat je leven met hem erbij ook weer helemaal op de rails is! Je moet dadelijk toch weer wennen lijkt me voor hem ook lastig als hij dan gelijk een broertje of zusje erbij krijgt. En wie zegt dat je met een 2de niet weer jezelf tekort schiet? het is namelijk best zwaar een tweede erbij en vooral als je jezelf al niet zo op orde hebt(spreekt uit ervaring zit nu in een PND en dat is echt niet grappig)
Als je niet goed voor jezelf kan zorgen, lukt het ook niet goed om voor een 'ander' te zorgen. In dit geval je kindje. Straks zit er een kindje in je buik, waarom zou je dan wel goed voor jezelf zorgen?
Tsja het lijkt me dat bij een tweede kindje het dan niet anders zou zijn toch? Je gevoel naar je zoontje vind ik dan ook terecht en ik zou niet aan een tweede kindje beginnen voordat je zoontje weer thuis is en je weet hoe dat gaat.
ik begin ook niet aan een 2e voordat mijn zoontje weer thuis is, maar ik loop heel erg tegen mijn gevoel aan, ik voel me schuldig dat ik er al over nadenk terwijl hij niet thuis is, mijn gevoel wil heel graag, maar verstandelijk wil ik gewoon wachten, maar ik krijg dat ''wens'' gevoel niet weg dat word steeds sterker. en het is gewoon echt mijn gevoel wat me nu heel erg dwars zit.
Is zo'n wens niet een beetje symptomatisch voor je probleem? Nu is je zoontje weg, heb je niks meer dagelijks om je heen om je voor weg te cijferen (als dat is wat je deed, ik moet het een beetje inschatten op basis van wat je schrijft)... en nu wil je een tweede? Het hele idee van de uithuisplaatsing (wat al heftig genoeg is lijkt me ) is dat jij de boel weer op orde krijgt. Om te beginnen voor je bestaande kind. Ik zou precies daarom dus echt niet aan een tweede beginnen! Heb je begeleiding voor dit probleem? Ik vind dat je er best luchtig over doet - een kind wordt toch niet zomaar een jaar uit huis geplaatst lijkt mij
ik vind het nogal wat je zoontje voor een jaar het huis uit, dat gebeurt niet zomaar lijkt mij, dus ik denk dat je dan eerst heel goed aan jezelf moet denken en zorgen dat jij weer helemaal op en top bent, en dan je zoon maar snel thuis krijgen voordat je voor een 2e gaat. Maar begrijp wel dat je gevoel zo sterk is maar bedenk je dat dit niet voor niks is, dus eerst aan jezelf werken en je gezin weer thuis krijg lijkt mij ? Je wilt toch dat je zoon zo snel mogelijk weer thuiskomt? daar ga je eerst voor vechten lijkt mij!
debby dat zou heel goed kunnen wat jij nu zegt, maar ja hoe kom ik van dat gevoel ''wens voor 2e'' af, want ik voel me daar niet lekker bij
Kan je dit niet bespreken met iemand die jou begeleidt? Ik mag toch aannemen dat je in een traject of iets zit? Die wens is begrijpelijk denk ik (je bent een mens met verlangens die heel natuurlijk zijn ), maar ik zou echt rationeel zijn hier en eerst focussen op waarom je zoontje uit huis is geplaatst!
Mij lijkt het eerlijk Gezegt onlogisch dat je kind uit huis wordt geplaatst omdat je jezelf verwaarloosd?? Normaal halen ze een kind weg doe zelf verwaarloosd of mishandeld wordt! (pas op!! Dit is geen beschuldiging ofzo!!) Ik zou indd eerst voor jezelf zorgen en voor je bestaand kind! Anders nemen ze je Mss een 2de ook wel af. Succes!!
ik sliep en at niet meer en was depressief, ik heb toen zelf aan de bel getrokken en daarom zeggen ze nu dat ik eerst aan mijzelf moet denken. en mischien is mijn wens nu ook zo groot omdat ik mijn zoontje mis en me heel eenzaam voel, maar tussen gevoel en verstand zit een hoop, mijn verstand zegt ook niet beginnen aan een 2 voordat mijn zoontje weer thuis is en alles goed gaat, maar gevoel is heel erg belemmerd en het omgekeerde, en daar zit ik mee want dat kan ik niet weg zetten
Oké,ik begrijp jou wens! Ben je samen met een vriend/man? Lijkt me indd moeilijk als je jezelf zo verwaarloosd. Goed van jezelf dat je inziet dat het geen goed idee is. Mss een andere bezigheid zoeken en dan Mss niet meer hier op zp komen. Ook omdat je anders aan niks anders kunt denken. Succes!!
sweetmommy, Ik denk ook dat het goed is dat je inziet dat het niet verstandig is. Je schrijft dat je zoontje nog een jaar uit huis word geplaatst, dan lijkt het mij dat je het nog allemaal niet op orde hebt met jezelf. Ik snap dat je wens groot is, maar ik denk ook niet dat het op dit moment goed is voor een tweede kindje en jezelf. Volgens mij kun je beter eerst goed aan jezelf werken, zodat je weer stabiel bent en voor je zoontje en jezelf kunt zorgen. Ik denk dat jou vraag op dit forum niet de plek is, maar dat je het beter met je hulpverleners kunt oppakken. Ik neem aan dat je die hebt. Misschien denk je wat denkt die maaike wel niet... Zelf wouden we jaren geleden voor een kindje gaan en toen werd ik ernstig ziek. Het heeft uiteindelijk vier jaar geduurd voordat we groen licht kregen om voor een kindje te gaan. Ik begrijp je wens dus heel erg goed, maar als je zelf niet gezond, stabiel bent vind ik dat je een kindje geen veilige en liefdevolle verzorging kunt geven. liefs