Ja precies ik voel mij dan ook ontzettend rot. Ik voel dan echt elk vetje op mijn lijf bewegen als ik beweeg! Wat natuurlijk ontzettende onzin is... Maar zo voelt het wel. Vandaag gezond gegeten dan drilt er niets, maar stel ik had wat koekjes op dan voelde ik het echt met elke stat! Voor mij is het idd ook iets als overleven. Vandaag heb ik een toetje, dus dan ga ik heel actief nog mijn huis doen s´avonds, puur om even wat extra´s te verbranden! Grrr!
hier ook een mega jojo'er alles of niets persoon.... of alles op 1 dag, volgende dag leven op sapjes en fruit, etc... "normaal" eetpatroon... wasda??? mijn beste periodes zijn nog met het Sonja Bakker boek - brood - zuivel - groente - fruit - af en toe wat lekkers en dat strakke regime heb ik ook nodig, maar zodra ik 'klaar' ben, is het lastig de rem erop te houden... je wil overal aan 'meedoen' kutdag opt werk gehad, wel een chocoladereepje verdiend (van 200 gram) ongesteld, dan mag je ook chocola... goh ik moet tanken, kan ik ook wel ff een snicker (en een twix) kopen, eet ik bij het avondeten wel wat minder.... etc.............................................. ik WEET het wel, maar waarom doe ik er dan niks aan?????????????
Dat heb ik gelukkig ook niet nee. Wel thuis overdag. Dan MOET ik iets, maakt niet uit wat en dan ga ik steeds weer de kastjes bij langs. Even kijken, deurtje dicht. Nog een keer kijken... net zolang tot ik iets heb gevonden waarvan ik denk dat dat wel voldoening geeft. Vooral op dagen dat ik alleen thuis ben is dat heel erg, dan ben ik er bijna de hele dag mee bezig, echt heel vermoeiend. In de loop van de ochtend krijg ik zo'n onrustig gevoel dat ik iets moet hebben en dat iets is dan geen fruit of een boterham ofzo. Ik probeer het te negeren, of er even over na te denken, de situatie te benoemen voor mezelf, maar in elk geval wil ik er niet aan toegeven. En tóch blijft het in m'n hoofd zitten, ik zoek dan afleiding, maar zodra die aandacht even verslapt, dan is dat vreetmonster in m'n hoofd er weer. Als ik er aan toe geef dan is de beer los... Dan gaat er van alles in m'n mond, dan denk ik er expres niet over na en dan eet ik gewoon. Een schaaltje droge cruesli, een plakje kaas, een koek. Gewoon stom schransen. Oh men... heftig om het hier zo te benoemen zeg
avonds op bed al in je hoofd bedenken wat je morgen 'mag' eten... etc.. vrijdag a.s. gaan we naar subway bij mij opt werk............... wel doen/niet doen/wel doen/ niet doen/ wel doen/ niet doend... doe het uiteindelijk toch wel...
Zo herkenbaar. Ik zie mezelf ook vervormd. In mijn beleving zie ik er nog uit net zoals na de zwangerschap, toen er 20 kilo was blijven plakken. Met het veranderen van mijn figuur is dat spiegelbeeld in mijn beleving niets veranderd. Met heel wat relativeren weet ik oo kdat het onzin is, maar toch...
wow, zo herkenbaar... tegen de tijd dan zoonlief naar bed gaat al nadenken, wat hebben we in de kast... wat kan ik eten/maken/bakken... enne, vroeger, zodra manlief om 19.00weggin naar bijv. sporten ofzo, sprong ik zo in de auto naar supermarkt om chocolade... dat kan nu niet meer met de kleine erbij hihi
hoi, ik weet precies wat je bedoeld ik ben ook altijd dik geweest,nu was ik heel lang niet op de weegschaal geweest en ik schrok ervan 104kg! gelijk begonnen met afvallen na 1,5 week was ik 97 heel blij dat ik bij de 100 weg was nu weeg ik 78 kilo en ben nog ssteeds volop bezig. maar ik heb het wel nog hoor soms van de vreetdagen noem ik het maar,en dan spijt,eet voordat je naar de winkel gaat dat helpt ook echt.en tel je kcal dan zul je schrikken wat je binnen krijgt! suc6
hebben jullie ook gelijk die stomme patricia in beeld met haar 16kilo afgevallen nue we het hier over hebben??? ik haat slimme reclame
Dat heb ik dus ook. Ik ga kijken, er ligt niets wat ik op dat moment wil...maar 5 minuten later trek ik die kast weer open. En dan neem ik toch iets waar ik dan niet eens zoveel zin in heb maar bij gebrek aan beter.... Inderdaad heftig om het hier te benoemen!!! Ow en voor de meiden die juist met het tegenovergestelde zitten: ook van jullie heel knap hier je verhaal te doen. Mijn beste vriendin/nichtje heeft ernstige anorexia gehad. Weet je, ik veroordeel niemand vanwege zijn gewicht. Als mensen van 60 kilo klagen over hun gewicht en dikke kont bij wijze van, denk ik altijd: die persoon zit er net zo erg mee als ik, of je nu 10 of 40 kilo overgewicht hebt, het gevoel is hetzelfde. Ik zal ook nooit zeggen dat een ander niet moet zeuren, als ze dunner zijn dan ik. Omdat voor hun gevoel ze er net zoveel problemen mee kunnen hebben. Mijn nichtje is nu ook zwanger, ze heeft bijv. erg veel moeite met het aankomen. Ze ziet er echt super goed uit vind ik, heeft een heel mooi klein buikje, maar voor haar gevoel is het één groot drama...
Ik ben ook zo.....herkenbaar allemaal. Heb net weer 2 roze koeken op en een boterham met pasta, terwijl ik 3 dagen gezond had gegeten.. Gisteren met het werk uit eten geweest, week vantevoren constant aan zitten denken wel of geen toetje, had voor mezelf besloten alleen een kop thee....is dus een mega toetje geworden Voel me vies vet en ongelukkig en nog ongelukkiger als ik denk aan het mooie weer, want dan moet ik blotere dingen aan BAH. Waarom kan ik ook die knop niet omzetten? Ik heb er elke dag huilbuien van en ik wil juist een blije mama zijn!
dit herken ik zo erg. ook met dat het weer mooier weer word ik heb dan altijd het idee dat mensen me meer bekijken
Kan nu niet uitgebreid typen, even kort. Ik heb boulimie en binge eating gehad. Ik ben wel naar een psych gegaan en heb alles achter de eerstoornis aangepakt. Ik ben er 100% vanaf en ben er nu ook aan toe op een goede manier af te vallen. Het verwerken en genezen verrijkt je leven. Dus laat je leven niet vergallen en zet die stap!!!
Herkenbaar voor slechte periodes. Die nog vrij recent zijn, helaas. Vreselijk toch? En erg bevrijdend om er weer uit los te komen. Gek genoeg ben ik daar pas los van als ik een bepaalde ondergrens van gewicht over ben (naar de bovenkant he, ik bedoel dus dat ik me in de regel minder eetgestoord gedraag als ik wat dikker ben, ondanks dat ik me dan minder mooi voel Eigenlijk best omgekeerd ).
Ik heb dat omgekeerde ook wel hoor. Stel ik zou nu 2 kilo lichter zijn, dan zit ik eigenlijk op een 1 kilo na op mijn (voor mezelf bepaalde) ideale gewicht. Zou ik dan snaaien dan steek ik mijn vinger in mijn keel om alles er weer uit te krijgen. Dus eigenlijk ben ik met mijn huidge gewicht ook iets minder eetgestoord bezig, terwijl ik echt niet tevreden ben met mijn gewicht! Ik snap er ook nooit iets van. En mijn nieuwe frustratie is dat ik sinds 2 maanden sport en 2 kilo ben aangekomen. Ik weet dat het van het sporten komt, maar toch moeilijk te accepteren!
Wat een verhalen hier, heftig hoor! Ik heb ook iets met eten, wil het geen eetstoornis noemen, maar het loopt niet lekker. Ik heb ondergewicht, 53 kilo bij 1,76. Dus niet heel veel, maar het is toch ondergewicht. Zelf denk ik dat ik ongeveer hetzelfde figuur heb als mijn lsanke vriendinnen, maar zij zeggen allemaal dat ik veel dunner ben! Omdat ik graag binnenkort zwanger wil worden ben ik mijn best gaan doen aan te komen. Heb erg veel gegeten in die tijd en na 2 maanden was er een halve kilo bij. Werd verkouden, en ja hoor er weer af. Nu heb ik als ik probeer meer te eten contant buikpijn wat me erg ontmoedigd. Om dit moment heb ik het een soort van opgegeven ofzo en eet ik bijna nooit 3 maaltijden op een dag. ontbijt en lunch is soms in 1. soms kiwi als ontbijt en lunch 1 boterham en avondeten is wel altijd een goeie gezonde maaltijd. Verder eet ik niet tussendoor. Niet omdat ik het niet wil, maar waarom zou ik? En nu blijf ik 53 kilo. Als ik meer eet benik ook 53 kilo en als ik echt extreem veel meer ga eten dan val ik zelf af... Het lijkt mij een ongezonde relatie met eten, maar weet ook niet zo goed wat ik er aan moet doen. tis zoals het is..
Jeej wat herkenbaar. Inderdaad, deurtje open, deurtje dicht en dan toch maar genoegen nemen met een broodje pindakaas bijvoorbeeld. Ik doe vaak de boodschappen en dan gaat er ook vaak van alles lekkers in de kar. Mocht ik dan een zak chips leeg hebben gegeten als mijn vriend aan het werk is, dan rij ik snel weer naar de winkel m een nieuwe zak chips te kopen. Zo lijkt het net of ik nooit zoveel eet. Warm eten neem ik nooit overdreven veel. Zolang ik samen met anderen ben gedraag ik me netjes maar zodra ik alleen ben........ Waar een ander aankomt op vakantie, val ik juist af. Omdat ik steeds mijn vriend om mij heen heb kan ik niet stiekum snaaien. En zoals iemand al zei: Ik weet zo goed wat ik fout doen maar WAAROM doe ik er dan niets aan???!!!! Lastig, het mag een wonder heten dat ik nog niet 200 kg weeg. Ben met mijn 1m80 113 kilo echt wel veel te zwaar. Kleren kopen vind ik ook echt vreselijk dat is meestal het moment waar op ik denk en nu stop ik er mee! maar ja chocolade is ook echt verslavend! GRRR
Totaan mijn 18e sportte ik heel veel en was altijd rond de 50 kilo. Toen stopte ik plotseling met sport, maar mijn eetpatroon bleef hetzelfde, met als gevolg dat ik in een half jaar van 50 naar 85 kilo ging. Ik ben ook vrij klein, dus dat was vrij fors. Op een gegeven moment werd ik door een vreemde vrouw op straat ineens voor vet varken uitgescholden en toen begon ik met mijn eten elke dag uitspugen, boven op mijn kamer thuis. Dit heb ik een half jaar gedaan, toen zat ik weer op 58 kilo. Mijn ouders en zus hebben nooit wat gemerkt en niemand weet het. Sinds die tijd ben ik een emotie eter. Heb ook rond mijn 20ste een jaar in een depressie gezeten, maar zelf er weer uit gekomen. Ik schommel erg met mijn gewicht en ben niet trouw met op juiste tijden eten. Soms realiseer ik me in de avond dat ik de hele dag nog niets gegeten heb, soms eet ik 3 Snickers of Marsen of wat dan ook achter elkaar, want dan kan ik niet stoppen. Dus ja, ik heb wel een soort van eetstoornis, denk ik.
Aan kant ben ik ook erg blij met t mooie weer, aan de kant zo terdeprtetimerend. Idd blotere kleding waar ik me ongemakkelijk voel. Als we onder de mensen zijn constant vergelijken met een ander. Iedereen ziet er in mijn ogen dan beter uit. Ook als ze zwaarder zijn, want dan vind ik weer dat ze leuker gekleed gaan bijv. ineetmomenten eet ik ook echt alles hoor, zelfs de vleeswaren gaan eraan. Ben dit zo zat. Wel al eens bij de psycholoog gelopen, dat hielp op dat moment even, maar nu niet meer. Het is idd enorm vermoeiend allemaal. Sporten is ook zoiets, dat doe ik dus niet uit schaamte. Spojrtschool durf ik niet. Vorig jaar alles gekocht om te gaan hardlopen, ook daar stop ik dan mee naar een paar keer. En dan voel ik me weer zon.mislukkeling; als ik t vol had gehouden, had ik me nu beter en gelukkiger gevoeld, denk ik dan
Wat een heftig topic is dit geworden zeg... Ik vind het vooral zo erg dat iets moois als eten zo'n groot probleem kan worden. Ik ga er zelf een paar dagen over nadenken, gisteravond ben ik heel erg geschrokken toen ik deze dingen allemaal opschreef en wat dingen las over BED. Ik wil niet zeggen dat ik het heb, maar ik herken mezelf in heel veel dingen en ik vraag me af of ik het zelf kan oplossen. Mijn eerste gevoel zegt dat ik er hulp bij wil, aan de andere kant wil ik het ook graag zelf proberen. Vandaag in ieder geval weer opgeschreven wat ik ga eten vandaag, het is een mooi lijstje geworden. Ik hoop dat ik er genoeg aan heb en het kan volhouden. En dan begint het weekend weer. Morgen weer een dag alleen thuis, dat wordt weer leuk...