12 april word ik geopereerd aan mijn knie. Ik moet dan blijven tot ik mijn knie 90 graden kan buigen. De vorige 2 operaties was dit met 5 en 6 dagen. Maar nu ik een dochter van 1jaar heb zie ik hier zo tegen op. Het doet me zeer om haar die 5 a 6 dagen alleen achter te laten bij haar papa. Hij zorgt super goed voor haar en kan dit ook zeker wel allen dus ze is zeker wel in goede handen bij haar papa. Maar ik ga haar gewoon ontzettend missen en wil haar gewoon bij me hebben. Het is nog 3 weken maar lig er nu al wakker van en doet nu al zeer als ik er aan denk.
ik snap dat je het daar moeilijk mee hebt ! maar die operatie is nodig (ga ik vanuit ) denk ook om jezelf , en kan de papa niet met haar op bezoek komen ? het is niet hetzelfde natuurlijk en ja je zal haar zeker missen maar het komt wel goed ! probeer der nu niet teveel aan te denken ! geniet nu nog lekker 3 weken van haar en probeer niet teveel te piekeren , komt vast allemaal goed !
nou dat is wel fijn ! zo zie je haar toch . veel succes met de operatie ! en probeer je wat van het gedacht af te zetten dat je haar moet missen , het is niet fijn en het is helemaal niet prettig dat je je slecht voelt maar het is normaal , dat is moedergevoel komt allemaal wel goed !
Ooh ik snap goed dat je hier wakker om kunt liggen hoor! Ik zou mijn zoontje ook niet zo lang kunnen missen. Maar probeer je niet al te gek te maken: 'Je lijdt het meest, door het lijden dat je vreest.' Succes~!
Heb hier ook een week in het ziekenhuis gelegen, Eef is ruim 2.5.. Vond het echt heel moeilijk, maar kon me er op een gegeven moment wel bij neerleggen. Eef vond het super leuk op mijn kamertje, nam spulletjes voor me mee. Heeft ook nooit gehuild als ze weg moest (ik wel). Heb wel gemerkt dat toen ik thuis kwam ze heel dicht bij me bleef en ze heeft veel over het ziekenhuis gepraat. Als ik nu voor controle moet vertel ik het haar gewoon en ze heeft er totaal geen moeite mee. Iemand gaf mij het advies om elke dag iets in een boekje te schrijven voor haar, mijn man las dat ' s avonds dan aan haar voor. Ik heb ook tekeningen voor haar gemaakt over wat ik op een dag had gedaan.. Even realistisch, jij gaat het hier veel moeilijker mee krijgen dan zij, ze weet dit over een paar weken niet eens meer. Voel je niet al te schuldig en probeer ook te genieten van de rust, als je straks weer thuis bent zal het denk ik best ff zwaar worden!
Owh, ik zou er ook wakker van liggen Ik ben tijdens mijn zwangerschap met viade seh opgenomen. 'gelukkig'. Had ik zo'n pijn dat ik het op dat moment nog niet echt doorhad, maar daarna.. Sjongejonge, wat heb ik gehuild Maar, eerlijk is eerlijk, eigenlijk alleen maar als ze kwam en ging. De rest van de dag ging het wel. Mijn moeder kwam 'sochtends met haar( mocht van de verpleging) 's middags kreeg ik gewoon bezoek, en 's avonds kwam mijn man met mijn moeder en dochter... Eigenlijk vermaakte ik me wel, maar goed, ik was ook zwanger en de rust van het ziekenhuis had mij heel goed gedaan! Sterkte hoor!!! Komtgoed!!!
ik kan je gevoel goed begrijpen! Heb zelf een week in het ziekenhuis gelegen vanwege infarct dus totaal onverwachts. Man wat heb ik gehuild Toen ze weg ging. En esmée zwaaide me gewoon uit! Wij dachten ook dat 2x1 uur genoeg was. Maar ze bleef een hele middag. Iedere x kwam ze en viel ze op mn borst in slaap. Ik ga niet liegen dat het mee valt zonder je dochter maar Esmée heeft niet laten merken dat ze me mist. Ik had het er moeilijker mee dat zij! Heel veel succes met je operatie!
Daar ben ik ook wel bang voor dat ik steeds heel verdrietig zal zijn als ze weer naar huis gaat. Voor Fleur maakt het ook niet uit denk ik want als ik haar naar weg breng naar het kinderdagverblijf zwaait ze me met een grote glimlach uit.
Maar meis, je mag toch ook gewoon verdrietig zijn? Is toch niet zo gek.. Ik miste Eef ook echt ontzettend, vond ik nog erger dan dat ik ziek was. Leuke naam trouwens, fleur!
heel logisch, maar denk er ook aan dat je dit ook voor een gedeelte voor je dochter doet. want jij kan straks weer meer. ik heb 1 wk ziekenhuis gelegen dat shannon 8 weken oud was en net 6,5 week thuis en 3 dagen ziekenhuis in sept. vanwege vastzetting , toen heb ik ze niet gezien omdat het te ver weg was voor hun zelf en ik had echt genoeg aan mezelf toen. colin weet het nog, maar die heeft meer last van mijn ziekenhuisverblijf tijdens de zwangerschap van shannon als met mijn rug, dat was duidelijker voor hem, mama kan niet goed lopen en tillen dus moet de dochter haar beter maken.
Eigenlijk als ik er heel goed bij na denk word die week ziekenhuis mijn makkelijkste week terwijl ik in gedachte die het moeilijkst vind Daarna bij thuis komst word het allemaal een stuk moeilijker aangezien mijn vriend weer terug moet gaan werken die week daarna en ik dan afhankelijk ga zijn van familie omdat ik zelf met krukken zal lopen. Kan dan ook mijn dochter niet optillen en naar bed brengen moet allemaal door familie en vrienden gedaan worden. Het gekke is dat ik me daar nu nog niet druk over maak omdat ik er dan wel de controle over heb denk ik.
Idd, ik mocht ook alleen maar liggen en uitrusten toen ik thuis kwam, erg lollig met een peuter.. Al dat geregel, werd er gek van.. In het ziekenhuis heb ik heerlijk gelezen, tv gekeken en dutjes gedaan.. Voelde me thuis ook schuldiger naar haar toe want ik was er wel, naar mocht niet veel. Hopelijk valt je de pijn een beetje mee, maar het is voor een goed doel toch?