Oke, heb even jullie advies nodig. Ik heb een vriendin die psychische niet helemaal in orde is. Ze is momenteel 14 weken zwanger en ik vraag me af of het wel verstandig is om dit kindje te krijgen. Even kort een beeld over haar, het is een dame met verschillende gezichten, het ene moment is ze heel vrolijk en het andere moment duikt ze het liefst ergens in een donker hoekje. Het ergste is ook dat ze zichzelf snijd. In mijn ogen is dit een teken van aandacht vragen maar als we haar die dan geven dan komt het over alsof dat het toch niet is. Ik weet het echt even niet meer met haar. Mensen om haar heen geven haar de tips om het kindje weg te halen maar ik weet niet wat ik moet zeggen tegen dr, ze vroeg laatst mijn mening maar ik weet het echt niet .. Wat zou jij doen als goeie vriendin zijnde ?
Mij lijkt dat ze hulp moet zetten, want dit red je gewoon niet alleen. Dat zo iemand maar geen kind moet krijgen vind ik absoluut onzin en echt kéíhard om te zeggen. Ik denk dat jij hier als vriendin niet heel veel aan kunt doen, misschien kun je aanbieden met haar mee te gaan als ze naar de huisarts of een psycholoog stapt..
hmm ik zou niet precies weten wat je dan het beste kan doen maarja je wilt wel dat het kind goed terecht komt... en om het nog wel te laten halen is ook weer zo heftig. heeft ze geen vriend met wie ze het kind kan verzorgen? en anders zowiezo misschien iets met jeugdzorg erbij en eventueel als jij er voor open staat dat jij haar ook helpt met de zorg van het kindje? zowiezo heel veel sterkte hoop dat je hier goede adviezen voor krijgt.
wat betreft dr vriend dat is een een heel kort verhaal, ze weet gewoonweg niet wie het is. Of ze weet het wel en zegt het niet. Ik heb al meerdere malen aangeboden om met haar naar een psych te gaan of naar wat voor hulp die ze nodig zijn hebben te gaan maar ze wijst het af, ze zegt dat ze er dan wel over is.
Heeft ze geen hulp omdat ze aan automutilatie doet? Weten meer mensen daar vanaf? Is ze bewust zwanger geworden of "per ongeluk"? En hoe staat haar partner hierin? Is ze zelf wel blij met de zwangerschap? Zijn denk ik allemaal zaken die meewegen
lastige situatie, idd ze moet hulp zoeken, en misschien dat je dat kan blijven aankaarten bij haar,en misschien ook meegaan naar de huisarts. dat snijden, tja aandacht, t kan verslavend zijn, iets anders voelen dat de dingen die ze nu voelt.
Ze is onbewust zwanger geraakt, ze krijgt geen hulp verder want dat wilt ze gewoon niet. Ik ben al zo vaak boos op haar geweest, zo vaak verdrietig, sta altijd voor dr klaar en raap dr altijd op als ik weer eens gebeld word als je ze in het weekend weer eens plat ligt in een kroeg ofzo. Ik zit nu echt met mijn handen in het haar, ik gun haar echt wel dat kindje maar vraag me gewoon af of het wel verstandig is.
Ik zou haar zeker niet aanraden om het weg te laten halen! Dit is iets waar alleen zij over kan beslissen. Ik heb er blijkbaar moeite mee dat dit zoiets is waar zo luchtig over gedaan wordt. (maar dat kan wel weer aan mij liggen, sorry ik bedoel het niet verkeerd) Help haar, steun haar en stimuleer haar juiste hulp te zoeken. Heeft ze trouwens hulp?
Ik zelf ben psychisch ook niet helemaal 100% ik heb OPS en psychoses en gaan nu onderzoeken of ik niet aan schizofrenie leid. En heb ook aan automutilatie gedaan ( dit is al heel lang geleden ) Ik heb deze diagnose pas sinds kort en ja ik heb ook een zoontje. En ook ik kreeg laatst de opmerking dat ik met "mijn aandoening" geen kinderen zou moeten krijgen. Enige wat ik je mee kan geven steun je vriendin waar je kan! Praat met haar en probeer haar zover te krijgen dat ze hulp zoekt zowel voor zichzelf als haar zoontje!
nee je kan iemand niet dwingen nee, maar hoe moet ik dat zeggen, uhm.. zal ik t zo zeggen, ik herken me in jou vriendin.. vrolijk, niet vrolijk.. jezelf snijden.. tja, dat heb ik ook gedaan.. ik kreeg hulp van alle kanten, maar ik wou geen hulp.. ik kon t zelf wel allemaal.. uiteindelijk heeft iemand me recht aangekeken en heeft gezegd dit kan zo niet langer! je kunt nu de hulp aanvaarden, en mijn steun krijgen. of je staat er alleen voor, want zoals jij je gedraagd kun je andere mensen niet aan doen. dat heeft mijn ogen wel opengedaan. ik zag niet in hoe mijn gedrag andere zeer deden, dit heb ik echt moeten horen.
Nee, dat mag je niet zeggen en ja, het is keihard, maar als vervolgens moeders totaal niet voor 't kind kan zorgen en alles mis loopt wat er maar mis kan lopen, gaan we met z'n allen wel lopen roepen dat er te laat ingegrepen is, niet goed opgelet is, of dat jeugdzorg z'n werk niet doet, of dat het misschien wel beter was geweest als ze 't kind helemaal niet had gekregen! Ik vind het zo hypocriet, dat je zoiets blijkbaar dan wél achteraf mag zeggen.. Maar goed, wat zou ik doen als goede vriendin zijnde.. Tsja, ik heb zoiets van dichtbij meegemaakt en je kunt niet veel meer doen dan er voor haar zijn en voor haar ongeboren kindje. Ze is zwanger en vanuit dat oogpunt moet je redeneren, of het nou wel of niet verstandig is het kindje te laten komen. Ik zou haar proberen te steunen, welke keuze ze ook maakt en, even hard gezegd misschien, wel een oogje in 't zeil blijven houden ook.
Maar dit heb ik al een paar keer gedaan. Heb al zo vaak gezegd dat ik er niet meer kom halen en dat ze het maar uit moet zoeken en dat ze echt moet stoppen anders raakt ze mij ook kwijt ( ze is namelijk al iedereen kwijt, geen familie meer en vrienden gebruiken dr alleen maar ) 2 weken terug toch weer opgehaald, toen werd ik weer eens gebeld met de vraag of ik dr op kon komen halen want mevrouw had al zoveel gedronken dat ze niet meer op dr beentjes kon blijven staan, toen ik daar aankwam zag ik aan dr ogen dat ze niet alleen alcohol op had... En dan kan ik wel zeggen ik help je niet maar ik kan haar toch niet laten liggen ??
Ze is als een zusje voor me, ken dr al mijn hele leven en weet het allemaal echt niet meer. Aan de ene kant zeg ik laat dat kindje gewoon weg halen want een kindje opvoeden in deze omstandigheden lijkt me nou niet je van het.
Ik zou zelf eens met instanties bellen om te vragen wat je zou kunnen doen.. Zeker als er ook drugs en drank in t spel is.
Had ze zoveel gedronken terwijl ze zwanger was??? Pff... ik begin nu pas je vraag te begrijpen... ocharme die baby... Misschien moet je je toch nog eens erg kwaad maken en eisen dat ze een afspraak maakt met een dokter/psychiater. Stel haar voor om mee te gaan ofzo... Zeg haar dat je haar wel wil helpen maar dat ze nu eindelijk eens mee moet werken..
pff t is idd heel erg lastig, ik heb verder geen tips voor je, maar ik vind het knap van je dat je haar blijft helpen. dat maakt jou wel een hele goede vriendin. en ze mag erg blij zijn met jou