Hallo Vroeg me wat af, hoe gaan jullie om met kritiek van andere mensen? Heb hier laatst eens een topic gemaakt over vrienden die helaas ons vrienden niet meer zijn. Maar nou hoorde ik van een vriendin van mij dat zij vind van mij dat ik altijd mijn eigen zin door wil drukken! Ik zie dat helemaal niet zo, maar wordt er bloed onzeker van! Ligt het dan aan mij? En wat zou ik kunnen doen om wat zekerder in mijn schoenen staan iemand tips?
hmm misschien wat onsaamhangend verhaal, waar het op neer komt, als andere mensen iets van mij vinden wordt ik heel onzeker en denk dat het altijd aan mij ligt.! Ik ben dus eigenlijk op zoek naar hoe ik dat kan ombuigen zodat ik niet altijd onzeker wordt en er beter tegen kan
Ik probeer de zaken tegenwoordig ook vanuit de hoek van een ander te bekijken. Soms wel confronterend maar het geeft mij ook een zekerder gevoel als ik zeker weet dat ik het goed doe.
Je zou eventueel een assertieviteitscursus volgen zodat je steviger in je schoenen komt te staan. Ik ben naar mijn eigen leven gaan kijken en echt beseft dat ik gelukkig ben en dat wat een ander mij te vertellen heeft me niet uitmaakt. Ik denk maar zo ik heb liever dat ze over me lullen dan van me eten.
Wat mij helpt is het besef dat IK IK ben en dat als anderen het niet goed vinden hoe IK ben zij altijd nog bij mij weg kunnen. Ik kan niet bij mezelf weg dus is het VEEL belangrijker dat ik tevreden ben over mezelf als dat anderen tevreden zijn over mij. Snap je wat ik bedoel? En het kan zijn dat ik een vreselijk onuitstaanbare bitch van een vrouw ben. Tja daar zal IK dan mee moeten leren leven of mezelf veranderen. Maar veranderen voor anderen daar ben ik mee gestopt want je bent toch nooit goed voor alle andere miljoene mensen. En dan blijf je aan de gang. Edit en uiteraard blijf ik het ook wel vanuit alle perspectieven bekijken. Ben tenslotte weegschaal. Maar ik probeer daarbij wel echt vooral naar of het voor mij gaat werken, te kijken. Dat deed ik vroeger dus vaak niet. Met allerlei problemen en ellende van dien.
ik heb me altijd maar aangepast aan iedereen om maar door iedereen aardig gevonden te worden. uiteindelijk deed ik het toch nooit goed genoeg. op een gegeven moment ging bij mij radicaal de knop om. er zijn nu een handje vol mensen waar ik om geef wiens mening ik veel waarde aan hecht en voor de rest. ik hoor het aan wat iemand te zeggen heeft, kan ik er wat mee blijft het hangen, kan ik er niks mee is het het ene oor in en het andere er weer snel uit! Uiteindelijk kan ik toch niet door iedereen maar lief gevonden worden, andersom geldt dat ook zo
Nou het lijkt wel of ik mijn eigen verhaal zit te lezen Ik heb heel veel gehad aan mijn maatschappelijk werker. Via haar kon ik ook cursus doen..
ik heb ops en ben daardoor extreem onzeker en ik kan niet tegen kritiek ( zowel positief als negatief ) Ik word daardoor nog onzekerder en voel me totaal niet op mn gemak! Ik ontwijk dus ook dingen waardoor dat zou kunnen gebeuren
ik herken je verhaal. Had hier voor aantal jaren terug ook ontzettend veel moeite mee. Uiteindelijk (na gedoe met werk) ben ik na een maatschappelijk werkster gegaan. En zij heeft mij geleerd om mezelf te nemen zoals ik ben. Nu heb ik zoiets van mensen die echt om mij geven nemen mij zoals ik ben. Met opbouwende kritiek heb ik geen problemen mee,zolang het maar positief bedoelt is.
Heeft lang geduurd voor ik het kon, maar kan tegenwoordig heel makkelijk mn schouders ophalen voor alles. Diep van binnen raken dingen me soms keihard maar de buitenkant zal ik het nooit laten zien dat ze me te pakken hadden.
Vaak laat ik het eerst even bezinken en zeg ik dat ik er later nog even op terug kom. Pas had een collega ook negatieve kritiek op mij, niet leuk natuurlijk maar achteraf begrijp ik het wel. We hebben het eerst rustig besproken. Vorige week kwam ik er nog even op terug gekomen en gevraagd hoe ze het nu vond gaan. Gelukkig ging het beter. Ik vind het vaak wel heel vervelend om te horen, de negatieve dingen dan. Met postieve dingenn dan krijg ik vaak een rood hoofd en zeg ik vaak oh maar dit, oh maar dat. Terwijl gewoon dank je wel en een glimlach ook goed zou zijn
Wat fijn dat er nog meer meiden zijn die zich hier in kunnen vinden. Ik wordt er echt heel onzeker van als mensen terechte kritiek, onterechte kritiek hebben! Een pscholoog is misschien dan ook wel weer eens een goed idee.! Want ik zou het vreselijk vinden als ons kindje later zo'n onzekere moeder heeft wil daar in iedergeval wel aan werken.
Ik wordt ook altijd heel onzeker van al die dingen die mensen vinden. Inmiddels doe ik het zo, ik pik er stronteigenwijs uit wat mij schikt (zonder al te egoïstisch te worden hoor, maar je moet echt grenzen stellen) en van de rest doe ik net of ik het niet gehoord heb. Als iemand mij rechtstreeks feedback geeft vraag ik altijd "begrijp ik uit wat jij zegt dat......(herhaal wat ik denk dat zij bedoeld). Dan denk ik even na en bedenk of het terecht is of niet, geef dan mijn mening. Soms is het gewoon zoals het is en dan heeft een ander dat te accepteren. En uiteindelijk willen we toch allemaal ons leven ingericht zoals we er zelf het blijste mee zijn, kom zeg, alsof pietje gaat zitten leven voor jantje
Hangt er compleet vanaf, hoe die kritiek gegeven word. En hoe goed onderbouwd die is. Kritiek kan iedereen geven, maar waarom ze iets vinden, kunnen ze meestal niet uitleggen. Net zoals mensen heel snel kunnen roepen, dat ze iets op een andere manier zouden doen als jij of ik. Okay, geef me maar een voorbeeld dan, hoe zou jij het aanpakken. Voorbeeld blijft dan ook uit. Kom dan ook niet aan met zulke uitspraken.
Het hangt er ook vanaf wie het zegt. Als mijn moeder zegt: "goh heb je het wel eens op die manier geprobeerd, dat vind ze misschien prettiger" Dan is het heel anders dan dat een buitenstaander zegt: "Wat erg dat jij dat zo doet, echt slecht" Ik kan veel van mijn moeder hebben, hoewel ik erg eigenwijs ben en er alleen uitpik wat ik interessant vind. Maar andere mensen hoeven mij helemaal niet te vertellen wat en hoe ik iets moet doen. Vooral mensen die je bijna niet ziet of spreekt. Dus wie het zegt, en hoe het gezegd wordt is echt belangrijk. Zo vind mijn moeder me best een zeikerd over eten. Ik wil gewoon niet dat ze allemaal suikers naar binnen krijgt die ze niet nodig heeft nu ze zo klein is. En soms zegt mn moeder er wat over, en soms weet ik het wel en vind ik het irritant. Dan zeg ik dingen als: "Gelukkig is het mijn kind, als jij het zelf wilt bepalen moet je zwanger worden." Of iets dergelijks. Meestal wel een grapje erin verwerkt.
zulke opmerkingen als `Goh wat een overdreven reactie`, uit een ander topic, vind ik ook niet echt leuk, niet echt aardig. Alsof je jezelf heel wat vindt en je bent het toevallig niet met mij eens. Maar blijkbaar ben je juist onzeker?
dit vind je topicverziekend? het gaat toch over het onderwerp? het is maar net hoe je het leest waarschijnlijk want ik bedoelde het niet slecht.
Ja dit vind ik topicverziekend, het gaat hier niet over jou en haar. Zij reageert hier gewoon normaal. Als je iets dwars zit, zoek dat dan uit waar het hoort of prive, mijn mening.
ja sorry ik reageer ook een beetje fel geloof ik. Ik heb zelf ooit last gehad van iemand die mij ging aanvallen op dingen die ik ergens anders had gezegd of dat erbij haalde, daarmee alles uit zijn verband trok. Ik kon nergens meer relax reageren of ze kwam achter me aan, daarom vind ik dat nooit zo tof als ik dat bij anderen zie gebeuren.