Het is allemaal zo herkenbaar en ik moet zeggen dat al jullie verhalen wel wat losmaken in me.... Dit weekend ben ik wel anders gaan nadenken over mezelf en het eten. Ik weet dat ik hulp nodig heb, maar denk al jaren dat ik het wel zelf kan. @badpakken: ik heb eigenlijk altijd bikini's gehad, omdat ik een badpak op de een of andere manier nog onflateuzer vond staan. Nu zie je ook badpakken met soort rokjesrand er omheen, heeft iemand die toevallig?? Dit weekend bij mijn ouders geweest, die lieve mams van mij bedoelt het goed, maar had dus allerlei lekkere grote koeken gehaald. Roze koeken, appelkoeken, enz....Dus heb ik weer veelte veel gegeten. Wel veel gewandeld gelukkig!! En nu het beter weer wordt, voel ik me ook wel wat energieker. Oh, en mijn mannetje heeft dit weekend bij mijn ouders voor het eerst doorgeslapen!!!!!! Vandaag zijn we weer thuisgekomen, hopelijk doet hij dit nu hier ook!
Wat flink dat je je problemen herkent, erkent en erover durft te praten, dat is stap 1, goed gedaan! Als je een emotie-eter bent, dan moet je eerst de emoties aanpakken waardoor je dit eetgedrag vertoont. Het steeds wat lekkers snoepen is secundair. Je kan wel gaan lijnen of iets, maar als het emotionele aspect blijft bestaan en niet opgelost wordt, zal je op gegeven moment weer in je oude patroon vervallen. Ik zou gewoon contact opnemen met een psycholoog, misschien moet je voor een verwijzing eerst naar de huisarts.
ik herken het wel wat je schrijft. ikzelf ben niet te dik absoluut niet, maar ik heb geen goed eetgedrag. zo kan ik weken op shakes leven waardoor ik dus flink afval en als ik dan iets heb wat tegenzit eet ik alles wat ik maar kan vinden. ik woog toen ik mn man leerde kennen zo een 56 kilo, dun dus voor mn lengte. door de jaren heen kwam er steeds meer bij tot ik bijna 76 woog. dus 20 kilo erbij. tijdens de zwangerschap super gezond gegeten en na de bevalling woog ik 64 kilo. had ook geen tijd om te eten. maar nu afgelopen december ben ik in het zkh opgenomen geweest, hoop stress en huppakkee in een maand tijd zat er 8 kilo bij!! en overdag als ik me verveel of als mn dochter een zeurdag heeft dan weet ik de snoepkast goed te vinden. begint sochtends al met chips, een glaasje cola, een koek, stukje chocolade, droptoffee. en dan smiddags naar de winkel, croissant of worstenbroodjes of ik maak een tosti. dan smiddags weer snaaien en avonds met het avondeten dan maar wat compenseren. maarja dan eet ik dus niet de goede dingen. ik weet zo goed hoe het wel moet, maar ik kan mezelf niet weerhouden om naar de snoepkast te lopen, erg he. wegen; ook zoiets 2x per dag sta ik erop.. lukt het lijnen goed dan mag ik van mezelf wel iets lekkers . lukt het niet goed dan ben ik boos en pak ook iets lekkers. ik vind van mezelf dat ik niet moet zeuren over mn gewicht maar krijg nu toch moeilijk mn broeken dicht en mn lovehandles worden ook steeds dikker. dus ja ik herken je verhaal. tip? ga naar je huisarts... weightwatchers of een ander begeleidings instituut. zij kunnen je helpen met je eetprobleem. succes iig.
Nou dat vind ik ook! Ik vroeg me echt af of er uberhaupt wel reactie kwam op mijn topic, en als ik nu zie hoeveel meiden er reageren, dan vind ik het wel fijn om herkenning te vinden!
Hallo meiden Ohhh wat een herkenning in jullie verhalen zeg! Hier spreekt een zeer grote emotie eter. Ik ben zo bang dat de gynaecoloog tijdens mijn eerste bezoek gaat zeggen dat hij me niet wil helpen omdat ik te zwaar ben...plaats dat ik als een gek ga proberen af te vallen.. Ik ga mijn stress wegsnoepen. Voel me helemaal niet happy maar mijn liefste schat vind me mooi zoals ik ben. Eigenlijk wil ik dat hij me niet mooi vind zodat ik goede reden heb om af te vallen, maar aan de andere kant ben ik ook super blij dat hij hoe dan ook van me houdt.
Eerlijk gezegd ben ik het hier niet mee eens. Een afslankclub kan je helpen gewicht te verliezen, maar helpt je niet van je eetprobleem af, dat zit nl. tussen de oren en daar heb je toch een of andere vorm van hulpverlening voor nodig om dat aan te pakken. Je kan in goede periodes wel afvallen, maar als er zich problemen voordoen verval je weer in je oude patroon. Je zult dus eerst de oorzaak aan moeten pakken. Iemand te 'gewoon' te veel eet/verkeerd eet en daardoor te zwaar is, kan prima terecht bij een afslankclub. Emotie-eter heet niet voor niets zo, dus eerst die emoties de baas.
Ik sta elke ochtend op de weegschaal. Op een goeie dag durf ik het 's avonds ook wel aan om te concluderen dat ik de volgende ochtend verbetering zie... Omslachtig dus. Soms kan ik niet slapen omdat ik pieker over welke kleren ik aan moet de volgende dag. Bijvoorbeeld als ik een meeting heb met alle collega's. (voor mijn beroep is dat eens per kwartaal, de rest van de tijd werk ik alleen). Ik wil dan kleding aan wat lekker zit, maar waar je niet de vetrolletjes in ziet. Probleem is dat kleding mij sowieso te strak zit, dat krijg je met een buik. Ik draag dan corrigerend ondergoed. Dus al piekerend en onzeker ga ik de nacht in. Zo akelig! Herkennen jullie dit?
Ellenore, heel herkenbaar, ik kan me er ook zo druk om maken. Gisteren heb ik het tegen en collega waar ik erg close mee ben verteld, via whatsapp, heb haar nog niet gezien. Ze wil mij helpen, aan de ene kant heel fijn aan de andere kant weet ik niet of ik het wel wil, ik kan er niet mee stoppen. Ik ben wel opgelucht dat ik het aan haar verteld heb.
@janineke: wat knap dat je het verteld hebt!! Alleen maar respect! Ik snap heel goed wat je bedoeld dat je er niet mee kan stoppen. dat is ook mijn angst... @ellenore: ik heb dat ook...kan uren voor de kast staan en dan alleen maar balen en mopperen over het feit dat er niks fatsoenlijks in de kast hangt. Ik sta voor de klas dus ik moet er altijd wel een beetje fatsoenlijk bijlopen....
Wij gaan met de pasen, met de hele vriendengroep naar een feest toe. Kan ik me nu al druk om maken, wat ik in hemelsnaam aan moet! Ik vind altijd dat andere er altijd zo op en top verzorgd zijn, met hippe kleding. En zelf heb ik dat gevoel totaal niet van mezelf. De kleding die in de mode is en ik leuk vind, daar voel ik me niet prettig in. Maar ja, ik kan ook niet altijd in die eeuwige spijkerbroek en shirt aankomen
Hallo meiden, Zoals ik eerder schreef, heb ik ook een eetprobleem. Als ik jullie verhalen lees, herken ik ook heel veel. Ik ben op dit moent ervoor in behandeling bij PsyQ en meiden...wat kan ik jullie dit aanraden. Wat een inzichten geeft me dit allemaal zeg. Je werkt met lichaamdsbeleving, grenzen stellen en je krijgt psychotherapie. Ik ben er nog lang niet, heb nog ongeveer een traject van 2 jaar voor de boeg, maar het gaat me lukken om nu eindelijk na jaren een gezonde relatie met eten te krijgen en het eten niet mijn hele leven te laten beheersen. Ik word er helemaal gek van. Maar ik kan het jullie echt aanraden. Ik betwijfel het of een eetstoornis op eigen houtje echt te overwinnen is omdat het zon in gesleten patroon is en je gedachtes zon belangrijke rol spelen in de hele stoornis....
Heb even gezocht op PsyQ maar helaas zitten ze hier niet in de buurt. Heb even de zelftest gedaan en daar kwam wel uit dat er problemen zijn. Denk inderdaad wat zegt over het overwinnen op eigen houtje dat dit moeilijker is dan iedereen denkt....ik houd het mezelf ook steeds voor omdat ik dan geen hulp hoef te zoeken. Tussen vinden dat ik het zelf moet kunnen, en het ook daadwerkelijk alleen en zelf doen, zit een groot verschil. Heb hier wel een overwinning geboekt vandaag! Vanmiddag komen mijn collega's nog voor mijn verjaardag op bezoek. Ik had gisteren al cupcakes gebakken en wilde vandaag de topping nog afmaken. Alleen die topping is compleet mislukt. Dus nu heb ik alleen nog maar de cupcakes. Ik was helemaal sjachie en was geneigd om de cupcakes zelf maar op te eten en gewoon gebak te halen in de winkel zometeen. Maar....ik heb het niet gedaan!! Ik ga zo naar de winkel iets van glazuur of zo halen en dan probeer ik er nog maar iets van te maken! Ik heb geen enkele cupcake op (alleen gisterenavond eentje met mijn man samen bij de koffie)
Hoe gaat het met ullie? Hier niet zo goed, van de week was mijn weegschaal kapot, paniek want ik moet weten wat ik weeg. In mijn pauze gauw een nieuwe gekocht. Vandaag nog even met mijn collega gepraat, ik vindt het aan de ene kant fijn dat ik er over kan praten met haar, aan de andere kant niet. Ze vindt dat ik er mee op moet houden, ze zegt dan, kijk eens in de spiegel je ziet er goed uit, maar ik zie alleen maar de vetjes, niet leuk zo.
Ik modder ook al zo'n 15 jaar met eten. Vroeger was ik mager, toen dik (ben ik ook in behandeling geweest bij psyQ voor BED). Daarna ging het even goed, toen kreeg ik weer een eetstoornis die bestond uit een afwisseling van anorexia en bulimia. Vorig jaar woog ik 82 kilo. En toen ben ik eindelijk eens gezond gaan nadenken. Ik wil niet meer lijnen of diëten want dat resulteert altijd in eetgestoord gedrag. Dus mijn doel was hardlopen en geen al te vette troep. En nu ben ik een jaar verder en bijna 10 kilo kwijt. Zodra ik me toch weer ga voornemen om niet te snoepen ga ik juist snaaien. Ik heb me er bij neergelegd dat ik nooit uberslank ga worden en vind dat prima. Ik stoor me eigenlijk nooit aan dikkere mensen. Mensen hebben nu eenmaal verschillende gewichten en vormen. Dat maakt iemand niet minder als mens. Eigenlijk is het te zot voor woorden dat iemand doodongelukkig is met zichzelf omdat diegene niet in maat 36 past. Als ik zo terug kijk denk ik wat zonde dat ik me zo druk heb gemaakt al die jaren en niet gewoon heb genoten!
@janineke, fijn dat je weer een weegschaal hebt een luisterend oor is goed en ze zou het vast goed bedoelen. Ze beseft alleen niet dat het jouw strijd is en dat ze er niet veel aan kan doen. Hier gaat het ook even niet lekker. Net als mamamadelon zou het voor mij ook beter zijn om te kappen met geforceerd lijnen, maar gewoon de knop om zetten. Maar waar zit toch die verhipte knop!!
Hoho! Ik heb geen knop omgezet hoor ik loop om de dag hard maar snoep nog steeds hoor. Alleen sta ik niet meer midden in de nacht te frituren . Ik heb mezelf geaccepteerd met een Voller figuur en ik weeg nu ook al een tijd hetzelfde.