Vooral dat heb ik ook ja... Ik voel me totaal onsexy, onaantrekkelijk als ik afgewezen word. Hij zegt wel dat het niet aan mij ligt als ik het vraag. Maar als ik extra m'n best doe er mooi uit te zien, hem te verleiden, op een zaterdag avond na een heerlijk romantisch etentje uit samen - geloof ik er geen drol van.
Oww dat je afgewezen voelen vind ik, naast de moeilijkheid om zwanger te raken, het allermoeilijkst. je gaat -volgens mij is dat iets des vrouws- toch denken dat het aan jou ligt. Ik ben dik, was ik al toen hij mij leerde kennen, maar een zwangerschap heeft mijn lijf nog lelijker gemaakt dan ik het al vond. Na bevalling deden we het best weer vaak, het is echt pas van later tijd dat het minder gebeurt. Nu heb ik gister toch mijn verdriet en onzekerheid besproken met hem. Hij bekende ook dat ie gewoon heel veel stress heeft, hij is bang geen werk te vinden ( is nu werkloos thuis) dat ie weer veel hyperventileert. Ik vond het fijn dat we weer even zo open konden praten. Had echter een gevolg wat ik niet had voorzien: midden in de nacht, wilde hij toch zijn best doen, ook al was ie zelf niet echt opgewonden en hyperventileerde hij zelfs. Het liep dus ook uit op niets, ook al deed hij ontzettend zijn best. Ik voelde ook aan dat dit niet goed was, dus ik reageerde ook niet zo goed (lichamelijk gezien dan). Ik vond het ook wel erg dat ie vond dat ie het doen moest. Dat is nie tmijn optzet geweest. Ik begrijp nu wel, dat ie heel veel van me houdt, om het toch te willen forceren. Maar ik werd er ook wel triest van.
Ah, da moeilijk Hellen, dat dat gebeurd is. Snap wel dat je er even triest van wordt. De eerste keren dat ik met mijn man dit beprak ging hij ook 'verplicht' vrijen. Dat is geen succes! Ik vind het wel heel erg dat jullie het jezelf zo aantrekken. Begrijp dat heel goed, heb het zelf ook. Maar toch als ik het weer lees van anderen vind ik het triest. Elke vrouw zou zich mooi moeten voelen... Ik kan er ook de ene keer beter mee omgaan dan de andere keer. Wij hebben gelukkig gister weer eenkeer gedaan. Vond het erg fijn! Best wel een opluchting, kan ik er altijd weer even tegenaan. Maar ben wel heel erg bezig nu met, we zijn er absoluut nog niet.. Zwanger worden van 1x seks in de maand wordt heel moeilijk, hoe fijn die ene keer ook is!
Dat is het hem dus ook nog eens. Hij heeft ons tot zijn 45e gegeven om te pogen nog een brusje te krijgen voor onse dochter. Volgende week wordt ie 44. Dus als je dat weet en 40 bent (zoals ik) is elke maand super kostbaar! En als er dan niet op de goede momenten gesext wordt, is zo'n maand meteen verloren. Het blijft lastig!
oh meiden zo herkenbaar. In 2009 ook al bijna 2 jaar van de pil af geweest en toen nauwelijks een maand waarbij we echt kans hadden op een zwangerschap. Toen helaas weer moeten beginnen met de pil (zware pijnstillers ivm hernia/herniaoperatie) en nu sinds begin januari weer gestopt. Manlief heeft voor de zoveelste keer beterschap belooft en ook ik kan alles doen maar nog gebeurt er niks. Vorige maand maarliefst 1x geklust en dat was het voor dit jaar.....hij vind het alleen prettig om elkaar oraal en met de hand te bevredigen. "echte" sex vind hij op de een of andere manier niet fijn. Hoop maar dat het snel verbeterd want dit is om gek van te worden. Voor jullie heb ik dan ook geen tips of adviezen. Heb er helaas zelf ook last van. Wij zijn trouwens 27 (ik) en 32 (hij)
Wij hebben dezelfde vriend,mijn vriend is 43 en ook een erg laag libido. Ik heb ermee moeten leren leven maar af en toe zit ik er ook nog erg mee hoor,, vind het best moeilijk als je eigen vriend je gewoon niet wil om het maar zo te zeggen. Ik doe dit nu 3 jaar en heb die stijd opgegeven. Wij hebben ongeveer 1 keer per maand seks, of minder.
TS: Ik heb een tijd geleden ook een topic geopend over het zelfde onderwerk.. Hoi meiden, Ik heb best een tijd nagedacht of ik hier een topic over zou starten omdat ik advies nodig heb,en je dit nou eenmaal niet aan mensen vraagt die je kent. Om maar met de deur binnen te vallen, mijn vriend heeft een onzettend laag libido ,:lees haast GEEN Libido. Hierdoor wijst hij mij vaak af, mijn zelfvertrouwen ligt dus echt te rusten 10 meter de grond in. Ik heb met mijn vriend vele gesprekken hierover gehad, waar altijd het zelfde uit voort komt, hij zegt stress te hebben door ons financieele plaatje. Wij hebben inderdaad veel schulden op het moment uit zijn vorige relatie en ja wij krijgen veel aanmaningen dit geeft mij natuurlijk ook stress en ik probeer hem daar zoveel mogelijk in te steunen en te helpen. Ook komt uit het gesprek dat hij er gewoon geen zin in heeft hij kan rustig maaaaaaaaanden zonder seks! Wat ik ook doe hij krijgt die aandrang om seks te hebben gewoon niet, er zijn geen plekjes op zijn lichaam waarmee ik hem kan opwinden :lees ECHT helemaal niks! Leuk setje aantrekken werkt niet,niks wat ik doe werkt! Wel krijgt hij een erectie als ik bepaalde dingen doe maar hij voelt daar gewoon niks bij, zelfs met een erectie is hij niet opgewonden. Dit gaat mij erg dwars zitten, ik voel me niet aantrekkelijk meer, als ik naar mezelf in de spiegel kijk denk ik bah, gadver! Dit is niet begonnen toen ik zwanger was maar al lang daarvoor en het sleept maar aan. Seks op comando kan hij wel om het dan maar zo te zeggen en hij komt ook wel klaar, daarom lukte zwanger worden wel. Onze relatie lijd hier onder, Daarom heb ik mijn vriend gevraagd naar de dokter te gaan en het uit te laten zoeken want hij zegt er ook mee te zitten maar je raad het al, hij zou bellen maar dit doet hij niet, hij steld het maar uit maar zegt zelf het ook niet prettig te vinden. Dat hij zich ongemakkelijk zou voelen als hij naar de dokter zou gaan snap ik ook wel heel goed, maar ik voel me ook al een hele tijd ongemakkelijk en wil dit zo niet meer. Hij zegt mij wel aantrekkelijk te vinden, ook zegt hij dat het niet aan mij ligt, maar ik begin echt te twijfelen nu, zou hij dit zeggen om er maar vanaf te zijn? Mischien is het zijn leeftijd? Ik ben 22 hij 42,, ik probeer overal te zoeken wat het kan zijn. In het begin als hij me afwees dacht ik ach komt vast wel goed, Toen alleen maar verdriet, En nu verdriet en word zelfs kwaad in mezelf, ik weet dat dit niet goed is, ik uit mijn woede niet naar mijn vriend omdat ik denk dat dat alleen meer averechts gaat werken. Wel weet hij dat dit me pijn doet. Herkent iemand dit? Ik voel me zo alleen in dit alles omdat ik het idee heb dat mijn vriend het allemaal wel goed vind! Als dit zo door gaat zal onze relatie op de klippen lopen want ik wil me ook gewild voelen, en ja daar hoort voor mij ook seks bij. Ik moest dit even kwijt en bedankt voor het lezen meiden. http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/261858-mijn-vriend-heeft-onzettend-laag-geen-libido-sexdrive.html
Tja.."gelukkig" dat meer mensne dit herkennen. Maar lastig blijft het wel. Emotioneel, want je voelt je afgewezen, relationeel, je mist de intimiteit en als je zwanger wilt worden, kán het technisch gezien wel als je tot 1 x per maand komt, maar je kansen zijn aanzienlijk kleiner. Immers: dan moet je het wel precies goed timen. Ik zit nu na een VMK en weet dus niet eens hoe deze cyclus gaat, maar ik zie nu alweer op tegen mijn vruchtbare dagen en dat ik dan weer om sex moet gaan vragen....zó moeilijk en triest tegelijk...
ACh luckymommy: Wat een verhaal! EN je hebt dattopic al zo lang geleden geopend! Is het nog steeds niet verbeterd. Heb even geen tijd je hele topic te lezen, alleen de eerst bladzij is nog gelukt. Maar ben je naar de HA geweest? Ik zal later je topic nog eens doorlezen... @Hellen: Heftig voor je dat je op ziet tegen je vruchtbare dagen. Dat is echt niet leuk! sterkte meis!
Ja wij zijn na de dokter geweest en alle bloeduitslagen waren prima, Medicijnen neemt hij niet dus dat kan het niet zijn. De dokter gooit het op stress,, ach wat het ook is het doet zeer .Het is ook meer mijn probleem dan die van hem want ik mis het.Hij niet. Dat maakt het MIJN probleem. Ik heb ontzettend verdriet hierom gehad door de jaren heen en nog steeds wel hoor. Er zullen genoeg mensen zijn die denken,, och mens waar maak je je druk om, Mensen die zeggen dat sex niet het belangrijkste is hebben of zelf voldoende sex of weten niet hoe het voelt om niet begeerd te worden door je eigen partner. Het brengt heel veel verdriet, onmacht, laag zelfbeeld etc. met zich mee. Mensen zullen denken als je het zo erg vind wat doe je dan nog bij die man? Nou omdat er onder dit grote probleem wel een hele lieve man zit waar in onzettend van hou. Helen: ik snap waar je vandaan komt ik sta er dan ook van te kijken dat ik nu gewoon zwanger ben van de tweede! Kun je er niet rustig met hem over praten? Of werkt dat bij hem ook niet, want ik heb gemerkt hoe meer ik laat zien dat ik ontervreden ben des de meer druk ik hem weg.
Dat is dus ook moeilijk: hij voelt de druk alelen maar toenemen als ik erover praat. Ook al is het alleen om mijn gevoel te kunnen uiten en eventueel te denken in een oplossing. Of om hem te laten praten over wat er is. Recentelijk leidde dat er dan ook toe dat ie het koste wat kost probeerde, maar dat mislukte, dus dat stapelt de stress dan alleen nog maar hoger op en bij mij gaf het, naast een hoop onvervulde gevoelens, ook nog eens een schuldgevoel. Moeilijk blijft het
Nou..ik heb hem gister dus maar laten weten dat mijn ei er spoedig aankomt en gezegd dat hij maar moest weten wat ie met die wetenschap deed. In de hóóp natuurlijk, dat ie zijn best zou doen voor een klein klusmomentje. Maar helaas. Ik vond hem om 4 uur 's nachts beneden slapend voor de tv. Of dat was omdat ie gewoon in slaap was gevallen of om mij te vermijden weet ik natuurlijk niet, maar het was wel een rot moment. Ik heb ook slecht geslapen, hoor. Naïeve ik werd bij elk geluidje wakker om dat ik wilde horen (hoopte te horen) dat ie naar bed zou komen. Maar nee dus. Nou ja...als ie vanavond -als ie dan al niet te laat is, ik heb soms turbo eitjes die supersnel springen- ook nog geen zin kan maken, is deze maand al voorbij voor mijn NOD in beeld komt. Bah..ben er even goed naar van...
Dikke knuffel Hellen! Echt niet leuk zo! Is het een idee om vandaag te proberen het leuk te hebben? Bijvoorbeeld lekker eten saampjes en saampjes in bad met kaarsjes aan. Trek je een mooi setje aan en gaan jullie samen naar bed. En in die tijd hem wat verwennen, laten weten dat je hem waardeerd en geniet van het samen zijn.. Ik hoop zo dat het wat positiever mag worden bij jullie!
Ik heb nieuwe hoop voor deze ronde. Lief heeft kennelij mijn wanhoop aangevoeld, want ik werd vannacht nog even wakker gemaakt voor een potje klussen. Temp is nog niet omhoog, eens kijken of de ovutest lichter of donkerder is zometeen.... Duim je mee voor me?
Wat heerlijk voor je! Hoop en duim met je mee!! Wat zou het gaaf voor je zijn...! JJeejjj, en ook gewoon het idee dat jullie geklutst hebben lijkt me fijn..!
ps: ook wij hebben elkaar in eerste instantie brieven gestuurd, totdat we (met name ik) leerden te praten. En hij heeft ook wel eens heel lang naast me gezeten, me tijd gunnend om mijn verhaal te doen, omdat ik door verdriet vaak letterlijk niet kan praten. En we gaan vaker bewust samen naar bed, lekker tegen elkaar aan liggen en knuffelen en praten. Dan kan het zijn dat ik zeg geen zin te hebben omdat ik moe ben en 15 minuten laten liggen we te vrijen.
Dames, Ik lees deze post met tranen in men ogen... eindelijk heb ik gelijkgestemden gevonden. Er is bij mijn vriend borderline geconstateerd en om die "buien" in toom te houden heeft hij medicatie gekregen. Gevolg van die medicatie: zijn buien werden minder en hij werd terug wat leuker om mee samen te leven, maar het probleem was toen: hij had zin en kreeg 'm' recht, maar hij kon niet klaar komen. Hoe hard hij ook probeerde hij kon niet... Na een tijdje was voor mij de leut er ook af omdat hij telkens in het midden van de actie stopte en een beetje zielig in bed ging liggen doen en daar lag ik dan beentjes open en teleurgesteld. Het kwam zover dat ik spontaan begon te huilen als hij dan weer wilde... omdzt ik wist op wat het weer ging uitdraaien. We hadden deze situatie uitgelegd aan de DR en heeft andere medicatie gekregen. dit maal het gevolg: hij is weer de man waarop ik verliefd ben geworden, maar nu heeft hij quasi geen zin meer... Ik kan er gewoon echt van huilen. heb er al veel voor gehuild. Ik ben een jonge meid die zin heeft in haar vriend en telkens ik me naar hem keer om hem wat te verleiden wordt ik afgewezen. Ik heb nu echt totaal geen zin meer om aanstalten te maken want voel me zo zielig als ik vraag voor seks. Ik vraag het gewoon niet meer. Zelfs tongzoenen met hem wil ik bijna niet meer omdat ik zin krijg van zulke dingen. Ben die teleurstellingen keer op keer beu... het doet zoveel pijn... ik weet dat hij me graag ziet, maar soms wil ik in een hoek kruipen en eventjes van de wereld verdwijnen.
Ja dat je jezelf zielig gaat vinden en niet aantrekkelijk meer, dat herken ik hoor. De afgelopen week ging ik ook tweemaal huilend naar bed omdat ie nu niet alleen geen aanstalten maakte, maar ik ook nog in mijn vruchtbare dagen zat. Uiteindelijk heeft ie uitt eigen beweging dan wel een goede poging gedaan. Ik merk dat ik me meteen weer vrolijker voel, meer vrouw, gewild. Ik snap dat je je teleurgesteld voelt. Het blijft een heel lastig probleem!
Ach, arme diabolique! Wat naar en heftig voor je! Ik begrijp je hoor, arme meid! Het is echt niet leuk om afgewezen te worden! Dikke knuffel! Ik ben net ook afgewezen, maar heb geen zin om me er druk over te maken dus wil het van me afschrijven en vergeten. Ik heb namelijk een fantastische dag gehad, lekker naar de duinen geweest, in de zon gelegen en met een vriend en vriendin lekkere dingen gegeten en yoga gedaan enzo. Super gezellig! Toen ik thuis kwam was mijn vriend ook net thuis, dus ik dacht Jeejjj, samen douchen! Vind dat altijd heerlijk maar hij wil niet. We hebben het er even over gehad, hij had nog dingen te doen dus hij wilde niet lang. Dus ik zei, is goed, gewoon gezellig samen douchen en weer eronderuit.. Prima, afgesproken. Ging ik vast naar de badkamer, onder de douche gaan staan. Kwam hij gewoon niet!!! Zo, en nu ga ik weer genieten van deze heerlijke dag!