Hallo zoetje, fijn dat je het wel met hem erover hebt kunnen spreken! Ik snap je gedachte heel goed , ik denk dat ook! Die tien jaar ziekte van mijn moeder waren een hel, zoiets wens je je vijand zeker niet toe!
Dank je sabrina! En het is zeker gepast! Je moet proberen zoveel mogelijk bewust van haar te genieten dat heb ik te weinig gedaan van mijn moeder omdat ze tien jaar lang heeft gestreden. Ik dacht ze zal er altijd wel zijn ze vecht zo hard. Vraag haar zoveel mogelijk dingen doe zoveel mogelijk met haar, zo ben ik in 2009 een aantal trouwjurken gaan passen met haar in een bruidswinkel, gewoon om de herinnering te hebben gedaan met mijn moeder, ik was toen nog geen eens mets mijn huidige vriend. Ik weet niet of je het kent maar er bestaat een boek mam vertel eens! En in dat boek kan je moeder een hoop herinneringen en foto's opschrijven, ook over vroeger, ik heb er veel aan, mijn moeder heeft het helemaal vol geschreven, misschien een idee? Ik kan goed begrijpen dat het moeilijk is en ik hoop dat ze het Nog mee mag maken jullie eerste kindje, probeer haar zoveel mogelijk erin te betrekken, mijn zus was toen de tijd ook zwager van haar eerste kindje en heeft mijn moeder de naam al verteld, negen maanden na haar bevalling stierf ze. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat het gauw raak is! Blijf dromen en blijf hopen, hou vol en geniet van je moeder!
Thnx voor de lieve woorden.... Boek "mam vertel eens" heeft ze inderdaad! Dat gaat een heel waardevol boek worden.
Hoi Allemaal, Ook ik heb 2 jaar geleden mijn moeder verloren aan de gevolgen van longkanker. Na een aantal jaar vechten heeft ze strijd verloren. Dit was op 5 dec, toevallig had ik die dag nog getest of ik zwanger was. In de hoop om haar snel het goede nieuws te kunnen vertellen, waardoor ze hopelijk weer wat positiever werd. Helaas.....ik was toen nog niet zwagner. Nu heb ik een dochter van 1 jaar en 1 week. Af en toe is het inderdaad lastig om zonder je moeder (oma) achter dingen te komen. Heb ik bepaalde kinderziektes gehad? Mijn vader weet het allemaal niet. MIjn moeder had zo graag oma geweest....dit heeft ze altijd geroepen. Helaas was ik niet de snelste. Wordt dit jaar 35. 2011 was een belangrijk jaar voor ons en daarin miste ik mijn moeder ontzettend. Wij hebben een dochter gekregen en zijn in dat jaar getrouwd. Voor iedereeen heel veel sterkte met het verwerken van jullie verdriet. Groetjes ShyGirl Ps...ik wis niet dat dat dat boek bestond anders had ik het graag aan mijn moeder gegeven.
@ shygirl: Wat vreselijk, zo zal het ook bij mijn gaan, ik heb wel een uitgebreid babybooek van mezelf die mijn moeder helemaal heeft volgeschreven daar kan ik wel wat uithalen gelukkig. Ik weet zeker dat ze vast meekijkt van boven het is alleen helaas niet genoeg hè. ben je al bezig voor een tweede? Jammer het is een mooi boek, ik weet niet of je er wat van vindt maar hoe denk je over een medium?
Wow had ik ook maar zon boek gehad, wat een mooi idee en een mooie herinnering. Sabrina, helemaal niet raar of ongepast dat je hier reageert. Het is onwijs heftig wat je meemaakt. Wij zijn met de pil gestopt toen mijn schoonmoeder longkanker had in de hoop dat het snel raak zou zijn en ze een soort van steuntje in de rug zou hebben. Helaas heeft ze in dcember de strijd verloren en ben ik (nog) niet zwanger. Hier dus geen oma's, maar alleen opa's. Ik zie mijn moeder wel nog echt als oma, en baal ontzettend dat dat nooit gaat gebeuren. Ze had het namelijk echt geweldig gevonden!
Hoi Sunshine, Ik ben 3 jaar geleden mijn moeder verloren (toen ik 24 was). Ze is geheel plotseling overleden aan een hartaanval.... Het kwam echt als een shock. Ik begrijp zo goed wat je voelt, het gemis van een moeder is niet op te vullen. Dit zijn zulke belangrijke momenten in je leven! Ik had ook een hele sterke band met haar, dat maakt het gemis nog erger. Ze heeft gelukkig 3 keer oma mogen worden, wat was ze trots op die kleintjes! Het doet me veel verdriet dat ze (als het ons gegeven is), onze kleine nooit zal leren kennen. En inderdaad, al die dingen die je nog aan haar wilt vragen, dat is soms zo moeilijk! Wij hadden al langer een kinderwens, maar ik kon me er echt niet toe zetten de eerste tijd nadat ik haar kwijt ben geraakt. De gedachte alleen al dat ik het zonder haar moest doen, dat kon ik echt niet. Het valt me nu ook nog best zwaar, maar wachten heeft geen zin.... Ik zal haar altijd blijven missen! Ik ben mijn moeder erg dankbaar voor alle liefde en zorg die ze me heeft gegeven, hopelijk zal ik ook zo'n moeder voor onze kinderen kunnen zijn. Ik vind jouw instelling heel mooi, waarom zou je wachten? Je weet als geen ander dat het geen gegeven is dat we allemaal oud worden, dus als het goed voelt: ga ervoor! Heb je veel steun aan je vriend? Ik las dat hij je moeder niet heeft gekend, is dat moeilijk? Ik zag dat je ook een zus hebt met een kleine, hoe is jullie band? Misschien dat ze jou ook kan ondersteunen in deze tijd? Met vragen beantwoorden? Lieve meiden, ik vind het heel bijzonder dat jullie dit allemaal met elkaar delen! Het leven is soms zo oneerlijk..... Hopelijk kan iedereen een manier vinden om er mee om te gaan, hoe moeilijk het soms ook is. En ik geloof ook echt dat al onze lieve moeder/vaders met ons mee kijken en enorm trots zijn!!
Hee meiden.. wat fijn jullie te lezen!! Heel vervelend dat we allemaal in een soortgelijk schuitje zitten... maar fijn het te kunnen delen!!! Vlak voor mijn 10e verjaardag is mijn vader overleden. En op mijn 22e (niet ver voor mijn 23e...) in 2007 is ook mijn moeder overleden aan de gevolgen van longkanker (wat een hel)... ruim 2 jaar heeft ze gevochten. Na het verlies van mijn vader, hield ik het niet voor mogelijk dat ook mijn moeder iets zou kunnen overkomen (naief eigenlijk wellicht, maar wie verwacht zijn ouders nou zo vroeg te verliezen??). Ze was mijn beste vriendin, of nog meer, want zo'n vriendin heb ik verder niet! Deelde alles met haar... Zou ook zo graag een eventuele zwangerschap (en nieuw kleinkindje) met haar delen.. Ook ik heb het boek "Mam vertel eens" wat echt een super waardevol boek voor me is. Helaas is het voor een groot deel leeg omdat ze er de tijd en puf op het laatste echt niet meer voor had. Ze is overleden op de dag dat mijn zus zou trouwen... stonden we daar met de hele fam... zus in dr jurk... echt een drama, maar tevens zo mooi omdat we met z'n allen waren... Sterkte meiden en vooral ook veel liefde en geluk gewenst
Hoi zoe, Dank je voor je bericht. Eigenlijk had ik gehoopt dat er hier niet zoveel meiden op zouden reageren omdat dat dan zou betekenen dat die gene nog haar vader of moeder zou hebben helaas ben ook jij dus er een van. Gelukkig is ze nog drie x oma mogen worden helaas niet van jou 1e kindje ... Ik had die gedachte ook maar ik kwam anderhalf jaar geleden na een relatie van vijf jaar (die zo fout was) mijn ware liefde pas tegen, hij is 30 en ik 24. Beiden wilden we het vorig jaar september al heel graag. Ik heb toen nog even gewacht omdat ik in februari 2011 een gebroken rug had door een ongeluk. Ik durfde het door de pijn in mijn rug niet aan, ook dacht ik het is nog te vroeg zo snel en kort samen maar het voelt zo goed en waar moet ik op wachten, we hebben allemaal geen garanties in het leven dat heb ik wel gezien met het leven van mijn moeder en nogmaals als ik zo oud mag worden als haar ben ik al op de helft van mijn leven zij is namelijk maar 52 geworden, daar ga ik niet van uit maar het maakt je wel een stuk bewuster ervan. Ook ik had een supergoeie band met mijn moeder, ze was mijn vriendin en had alles in de gaten , vaak hoefde ik niets te zeggen als iets me dwars zat, ze wist alles al. Je hebt gelijk het wachten heeft geen zin, je zult haar elke seconde van de dag idd blijven missen. Ik heb veel steun aan mijn vriend, ook hij heeft het er moeilijk mee haar nooit gekend te hebben. Gelukkig hebben we veel fotos en filmpjes van haar gemaakt zodat ik dat allemaal kon laten zien, zelfs de crematie is gefilmd. Ik zou gewoon de goedkeuring van haar willen hebben dat hij oke is, ik weet dat hij oke is maar ter bevestiging. Ik ben wel al een stuk of 6 x bij een medium geweest heel erg bijzonder, alhoewel ik erg nuchter ben in dat soort dingen. Mijn band met mijn zus is gelukkig sinds haar kleine en het overlijden van mijn moeder alleen maar sterker geworden, voor die tijd was het niet al te best maar gelukkig heb ik haar en ben ik heel erg blij met haar, ze steunt en helpt me goed met advies. Ik vind het ook heel bijzonder met jullie dit te delen. Ik zie dat je ook net bent begonnen hihi en in ronde drie zit? Succes en sterkte meis!
Hoi Amona, wat fijn dat je je verhaal deelt en wat verschrikkelijk zo vroeg al je beide ouders te hebben moeten verliezen!! Ik snap wat je bedoeld, er is maar een soort vriendin en dat is je moeder. Mooi boek he "Mam vertel eens", jammer dat het niet helemaal vol geschreven is maar gelukkig wel voor een deel. Ook jij veel sterkte en succes gewenst, hoop dat het gauw raak is voor je!!
De scherpe kantjes zijn er gelukkig vanaf, maar het gemis blijft en is af en toe sterker dan ooit, afhankelijk van wat ik doe of meemaak. We wonen niet in Nederland en mijn mans familie woont ook weer in een andere land (niet zo 1-2 te bereizen in een weekendje) dus dat maakt het gemis van ouders om ons heen soms wel groter... voor hem op een andere manier als voor mij maar toch. Hebben hier niet zo'n grote bekenden kring en vraag me weleens af hoe dat allemaal moet met een kleintje in de toekomst, maar ben ervan overtuigd dat we dat samen goed kunnen plannen Denk dat ik tijdens eventuele zwangerschap m'n moeder wel extra zal missen. Kan af en toe erg boos worden als ik merk dat iemand met een moeder daar geen goede band mee heeft, of als ik moeder en dochter gezellig samen zie winkelen, dat steekt! Maar ook daar gaan gelukkig de scherpste kantjes vanaf... Maar het gemis blijft. Hoop dat je snel zwanger bent meis en dat het vooral een lichtpuntje van geluk mag zijn, ondanks het gemis. Er is ook een boek moeder zonder moeder ofzo heet dat, kheb het al in de kast, maar nog niet gelezen, wellicht is het mooi en een aanrader voor jullie... Maar kheb het dus nog niet gelezen Liefs
Hey Sunshine, Ik snap dat je wat minder reacties had gehoopt, het verbaast mij ook..... Wel heel fijn om het met elkaar te kunnen delen, je begrijpt als geen ander hoe het is en wat je voelt. Wat fijn dat je je ware liefde bent tegen gekomen, je weet ook meteen dat het dan goed zit! Ook heel bijzonder dat je vriend zo met je mee leeft en dat je samen naar foto's en filmpjes kunt kijken. Hij zal haar ook leren 'kennen' door jouw verhalen en ervaringen. Kan me voorstellen dat je het heel erg jammer vind dat hij haar nooit "echt" heeft gekend, vooral omdat ze zo belangrijk voor je was. Pfff 52... dat is toch geen leeftijd! Mijn moeder is 56 geworden, ook geen leeftijd. Leeft de moeder van jouw moeder nog? Mijne helaas niet meer, die is ook niet super oud geworden (67) . Hoe is de band met je vader als ik vragen mag? Ik merk dat deze ook heel erg is verandert, niet positief helaas.... Het lijkt soms wel alsof je je vader ook bent verloren.... Best moeilijk..... Wel fijn dat je zo'n enorme goede band met je moeder had, er zijn zat mensen die dat niet kunnen zeggen. Het gemis wordt daardoor wel alleen maar groter natuurlijk, je hebt zoveel dat je mist! Waar ik vooral tegen aan loop is dat ik het mis dat er iemand is die onvoorwaardelijk van je houd en toch altijd trots op je is. Je partner is er ook voor je, maar toch anders. De band tussen moeder en kind is zo diep. En inderdaad, ze hebben ook alles door die moeders , is echt het moederinstinct denk ik. Wij hebben geen film van de begravenis, wel foto's en geluidsopname. De foto's kan ik wel naar kijken, maar de opname vind ik zo moeilijk om naar te luisteren. Mijn broer is ook al een paar keer bij een medium geweest, ik wil zelf ook wel maar iets houd me tegen. Ik ben net als jij denk ik heel nuchter, maar toch ben ik ervan overtuigd dat er meer is dan wat er op de aarde is. Heb jij dat ook? Geeft me soms wel een fijn gevoel, dan is ze toch niet helemaal weg.... Wat fijn dat jij en je zus een betere band hebben gekregen, het had ook anders kunnen lopen natuurlijk. Dat weet je van te voren nooit. Hopelijk blijft dat ook zo! Wij zijn inderdaad ook net begonnen hihi, dit is nu de officiele 2e ronde (1e was nadat ik ben gestopt met de pil). Vind het best wel spannend!! Mijn moeder was altijd meteen zwanger zodra ze stopte met de pil, ik hoop zo dat ik dat ook heb!! Dinsdag is mijn NOD, hopelijk test ik dan positief!! Meis, hele fijne dag vandaag!! Liefs!
Mijn vriend en ik willen over anderhalve maand proberen voor ons eerste kindje beginnen. Mijn moeder is 5 jaar geleden overleden aan longkanker. Ik was toen 16 jaar. Het is allemaal vrij snel gegaan, ze kwamen erachter dat ze ziek was en toen zeiden de dokters al dat ze nog maar 3 maandjes te leven had. En 3 maanden later was ze overleden. Als ik dat zo lees ben ik blij dat verdere ellende mijn moeder en familie bespaard is gebleven en dat ze niet zo heel lang ziek is geweest. In 2010 raakte ik onverwachts zwanger en kreeg met 8 weken een miskraam, maar op dat moment had ik het wel erg moeilijk ermee dat mijn moeder er niet was. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat worden als ik in de toekomst hopelijk weer zwanger raak. Me moeder wilde altijd ook zo graag oma worden, en het idee dat mijn kinderen nooit mijn moeder echt zullen kennen is erg pijnlijk. Heel veel sterkte allemaal hopelijk zijn we allemaal snel zwanger, en zal het ondanks de moeilijkheden toch een mooie tijd worden!
Dat hoop ik ook.. Dat het een soort van "motivatieboost" is, als ze hoort dat we zwanger zijn! Ze is soms best negatief en depressief.. Ze zou het heerlijk vinden als we zwanger zijn... maja.. Helaas vandaag ongesteld geworden, na 4 dagen overtijd :x Best heftig allemaal... soms kan ik best verdrietig en jaloers worden als ik een gezinnetje gezellig met opa en oma zie wandelen. Natuurlijk voor hen blij dat ze dat allemaal hebben, maar of ik dat zelf ga meemaken is een onzeker beeld. Zowiezo is mn vader er niet, die zie ik niet meer... Denk dat dat voor iedereen waarvan de ouders er niet meer zijn, meer zal tellen!
Oke dat maakt het idd nog moeilijker, dat je niet je naaste familie vlakbij je hebt. Ik had dat ook in het begin heel erg, ik werkte in een kledingwinkel en zag vaak winkelende moeders en dochters en dan dacht ik , dat kan ik noooooit meer, waarom? Maar ik heb het van me afgezet, ik heb een mooie tijd met haar gehad, zeker veel te kort maar het was niet meer eerlijk haar hier te houden door de pijn. Het gemis zal idd altijd blijven maar is minder scherp en een manier leren om er mee om te gaan. Ik hoop het ook en ook voor jou! Komt goed, vertrouwen en hoop! Oh dat ken ik niet, heb het net gegoogled en ga het zeker kopen! dank je voor de tip!!
Het is zeker fijn met elkaar het te delen, ik herken veel dingen die je zegt. Dat is het zeker niet maar jou moeder ook niet, pff ook de moeder van mijn moeder leeft niet meer die is ook maar 55 geworden, mijn moeder vond dat erg zuur, zei ze ook ik word nog geen eens ouders dan mijn eigen moeder. De band met mijn vader is ook altijd heel goed geweest totdat hij een nieuwe vriendin kreeg, 3mnd na mijn moeders dood. Het is nog wel goed maar anders, shit om te zien dat hij gelukkig is met een ander. Het gaat nu iets beter sinds een half jaar maar ervoor voelde het alsof ik ook mijn vader kwijt was, hij worstelt ook met zijn gezondheid en maakte het mij en me zus totaal niet makkelijk, we moesten zijn vriendin na drie mnd zien anders werden we verstoten, we hebben het tot een 9 mnd weten uit te stellen, we wilden hem niet kwijt maar daar hebben we spijt van, zo zijn er nog zoveel dingen meer gebeurd, en uiteindelijk eeen goed gesprek gehad en daar drong wel het een en ander tot hem door. Soms is het net alsof hij denkt dat zijn kinderen zijn mee gestorven met zijn vrouw. En wat ik ook heel erg vind is dat hij zoveel andere dingen doet die hij nooit met mijn moeder wilde doen. Ik kan heel goed naar fotos kijken en de film, het herinnert me weer hoe ze was, soms ben ik dat even kwijt. Ik zal je adviseren het te proberen, het is heel bijzonder en er moet iets zijn, ze wist mij dingen te vertellen die niemand anders weet. Of ze het bij jezelf vandaan haalt of bij de overledene daar ben ik niet helemaal uit, ik houd er maar aan vast dat het bij me moeder vandaan komt. Maar verder is erg stil rondom haar, we hadden afgesproken dat ze zou gaan spoken in huis, ik zie der nooit, voel der nooit en hoor der nooit. Was het maar waar, ben zo op zoek dat ze nog bij me is maar tervergeefs. De laatste tijd stop ik het weg, ik wil niet mee verdrietig zijn en elke avond huilen in me bed, ik moet nu leven en heb het haar beloofd dus zonder haar ook te kunnen. Spannend, ik hoop het zo voor je dat het positief word!!! Mijn moeder miste een chromosoom waardoor ze 8 miskramen tussen mij en me zus heeft gehad, ik ben hier op getest en met mij was er niets aan de hand, mijn zus heeft ook een mk gehad voordat ze haar kindje kreeg, helaas dus hoop dat het niet zo gaat bij mij!!
Jij ook heel veel sterkte wareliefde21, komt echt goed, hoop dat het gauw weer raak is voor jullie. En er is denk ik beide wat voor te zeggen, mijn moeder heeft tien jaar er nog bijgekregen voor ons was dat heel fijn, ze kon ons nog opvoeden voor haarzelf minder door alle pijn, dat had haar wel bespaard mogen blijven en daarom had het korter mogen duren. Het valt niet mee he, ik vind in ieder geval van niet.