Ik denk dat je moet doen waar jij je prettig bij voelt. Het een is niet beter/slechter dan het ander. Ik voelde mij beter bij Rapley, omdat ik het een goede aanvulling vond van borstvoeding. Het idee van zelfcontrole over wat en hoeveel hij eet/in zijn mond stopt sprak mij heel erg aan. Daarnaast vindt ik dat hij zelf moet ontdekken wat hij wilt eten en wat hij lekker vindt. Ik bied dan ook altijd meerdere dingen aan, dan kan hij zelf kiezen wat hij wilt eten. Ja, het wordt wel een knoeiboel en hij speelt veel met het eten, maar dat is helemaal niet erg. Ik denk dat dat juist bijdraagt aan het ontwikkelen van plezier voor eten en voeding en natuurlijk de fijne motoriek. De eerste keer vond ik een beetje eng, hij kokhalsde veel. Maar daarna ging het al heel erg snel beter. Hij eet nu al best veel (peer/banaan/meloen/broccoli/bloemkool/(zoete)aardappel/wortel/sperziebonen/tomaat/brood/rijstwafel) en dat gaat heel erg goed. Hij eet de ene dag meer dan de andere dag, maar als je volledige borstvoeding of flesvoeding geeft maakt dat niets uit. Sommige kindjes eten pas met ruim 1 jaar een substantiele hoeveelheid vaste voeding en groeien als kool. Nieuwe groenten en fruit vindt hij soms moeilijk, maar ik merk dat als ik het blijf aanbieden hij het uiteindelijk toch gaat proeven en uiteindelijk eten. Mijn zoontje heeft al veel tanden voor zijn leeftijd (7), maar ook zonder tanden gaat het prima hoor. Gewoon rijp fruit of zacht gekookte/gestoomde groenten worden prima vermalen. Voor kokhalzen hoef je echt niet bang te zijn. Het is jammer dat veel mensen dit samen zien gaan met Rapley, want op misschien de eerste paar keer na, kokhalzen ze nauwelijks. Als je kindje dit veelvuldig blijft doen, dan is hij nog niet klaar voor Rapley en als je het mij vraagt uberhaupt nog niet voor vaste voeding. O, en trouwens, het idee van Rapley kun je ook prima combineren met geprakte voeding. Het belangrijkste van het idee van Rapley is dat kinderen zelf controle hebben over wat zij in hun mond doen (dus niet voeren met een lepel). Je kunt je kindje ook met zijn handen geprakte voeding laten eten of later zelf leren eten met een lepeltje. Het idee van stukken is ook dat kinderen al vroeg in aanraking komen met 'echt' eten. Dus meteen leren hoe het eruit ziet, wat de textuur is, etc... en de ontwikkeling van de fijne motoriek. Succes met je beslissing!
Tja, misschien heb ik dan gewoon wat kindjes in mijn omgeving die er erg slecht in zijn. Maar het is ook niet alleen dat hoor. Het voelt voor mij gewoon niet goed, ik vind de overgang van alleen melk naar grote stukken voedsel, zonder 'tussenfase' niet prettig aanvoelen. Prima dat er mensen zijn die dit wel doen, het is gewoon niet mijn ding. Een geleidelijke overgang voelt voor mij natuurlijker.
Ik wilde heel graag rapley-en maar helaas ons mannetje niet, hij kon het gewoon niet toen hij 6 maanden was en ook niet toen hij 8 maanden was. Veel problemen met stukken gehad en hij kon pas met 1 jaar een stukje brood eten, dus uiteindelijk is het geen rapley geworden
En er is natuurlijk een heeemel breed verschil tussen rapley en glad gepureerd. Zoals: - een kind gewoon stukken geven, zonder een bijbehorend methode; - stapsgewijs wennen aan vast voedsel; - eten voorkouwen voor het kind (wordt in somalie en veel andere afrikaanse landen gedaan, niks geen stukken in de hand) - prakken en met bestek leren eten (met hulp vd ouder) Enz Het is heel makkelijk om vanuit te gaan dat alles zo zwart-wit in elkaar zit
Ook 'rapley' is niet maar één manier, alleen maar grote stukken geven. Zoals ik hier boven al svgreef, dat is een groot misverstand waar je Gill Rapley onrecht mee aandoet. Die dingen die je noemt passen prima in baby led weaning. Wij hebben trouwens nooit een methode gevolgd. We gaven gewoon eten en keken wel of ze het wel of niet aten.
Ik kan me helemaal vinden in wat Adi schrijft. Wij hebben onze zoon leren eten met gepureerd eten en dan steeds grover pureren. Al vrij snel kreeg hij zelf een lepeltje in handen om spelenderwijs mee te leren eten. Toen het gepureerde eten goed ging zijn we met eerst met fruit overgegaan op stukken eten, hij is dol op fruit en deed flink z'n best om dat in z'n mond te krijgen. Al vrij snel at hij alles in stukken en hij kan ook redelijk met bestek eten, indien nodig. Dit alles zonder 'methode', maar gewoon door diverse dingen proberen en goed naar onze zoon te kijken.
Maar wat is dan natuurlijk? Is dat iets wat de mens van oorsprong deed? Hier een beetje van beide: eerst gepureerd en vervolgens steeds wat groffer gaan prakken. Dus een geleidelijke overgang van glad, naar grote stukken. Ze eet nu prima zelf haar bordje leeg..
Haha ja als het methode noemt dan klinkt het meteen erg dwangmatig, terwijl het dat juist NIET is (sterker nog dat is de kern). Veel mensen denken bij 'rapley' alleen aan het geven van stukken maar dat is het inderdaad niet (alleen). Maar goed het blijft een discussie in de lucht want uiteindelijk doet iedereen wat het beste voelt en past bij het kindje en zo zou het ook moeten zijn.
Mooi verwoord! Mensen denken idd alleen maar aan het geven van stukken, maar dat is eigenlijk slechts een bijkomstigheid. Zoals ik al zei,gaat het erom dat je je kindje volledig zelf de controle geeft over wat hij in zijn mond stopt en opeet. En volledig het idee van 'een kind heeft zoveel voeding nodig' loslaat, omdat je het aanvult met borstvoeding of kv.
NatuUrlijkmis voor mij: zoals je het normaal gesproken eet, en niet vermomd als iets dat het niet is. Dus een aardappel of wortel wel geprakt (stamppot eet ik normaal gesproken ook wel) maar niet zo glad gepureerd dat het bijna net zo vloeibaar is als melk. Want Het IS geen melk en je moet het qua structuur ook niet als melk gaan vermommen.
Natuurlijk eten betekent voor mij: eten zoals de natuur het bedoeld heeft, eten zoals we ontworpen zijn. Een kind van +6 maanden kan gewoon zelf eten en ja; dan het liefst stukken, geen gepureerde prut of geprakte hap. Ik wou al 'Rapley gaan doen' voordat ik wist dat dat zo heette. Gill Rapley heeft het wiel niet uitgevonden hoor, alleen een naam gegeven. En ik heb nog nooit gelezen dat zij zegt: 'geef maar prak, als het kind het maar zelf doet'. Gill Rapley stelt juist: 'vast voedsel aanbieden in vuistgrote stukken.' Maar het is geen wet van meden en perzen, dat zegt ook niemand volgens mij. Doe gewoon waar jij je prettig bij voelt. Mijn kind had meteen de slag te pakken. Ik snap heel goed als je kind na twee maanden nog geen hap zelf gegeten heeft en maar blijft kokhalzen dat je dan iets anders verzint.
Een kind heeft geen kiezen nodig om te kunnen kauwen, dat doen ze lekker met hun kaakjes. (ik weet niet meer wie het vroeg, maar ik zag die vraag nog ergens langskomen) Ook een kind zonder kiezen kun je van alles aanbieden, mits het bij de leeftijd/darmontwikkeling past. Dochterlief kauwde al met veel smaak en plezier kleine stukjes speklap of kip weg toen ze niet meer dan een paar snijtanden had. Zoon mét kiezen had er meer moeite mee Persoonlijk heb ik niet zo heel veel met 'natuurlijk' als argument, maar daar mag iedereen anders over denken. Ik kijk wel naar hoe het menselijk lichaam voeding verwerkt en probeer daarop aan te sluiten, dus dat zou je natuurlijk kunnen noemen.
Ik geloof alleen niet zo dat de natuur bedoelingen zou hebben, en ook niet dat wij ontworpen zijn. Vandaar dat ik jouw definitie van 'natuurlijk' niet volg.... maar nu komen we wellicht in een religieuze discussie, en dat lijkt me niet de bedoeling
Voor jouw informatie wolven, honden, muizen, ratten, katachtigen etc doen het ook. Het is natuurlijk wel een vorm van voorkauwen, alleen kauwen zij niet maar scheuren ze. Daarna is het inderdaad opnemen in de maag en dan weer terug laten komen (maar goed, een wolf heeft niet zoveel gelegenheid om het eerst te kauwen en daarna in een bakje te doen en 10 km verder op weer te geven). Ik heb juist niet het vergelijk gemaakt met herkauwers vanwege een heel ander spijsverteringssysteem maar veel zoogdieren voederen hun jongen met teruggegeven voeding tijdens de speenperiode (te jong om zelf te vangen en te scheuren maar oud genoeg voor iets anders dan melk.. goh, het zijn net mensen) In de prehistorie en ook nog veel later was het heel gebruikelijk om kinderen voorgekauwd voedsel te geven. Hoe je de definitie van 'natuurlijk' omschrijft hangt er dus maar vanaf wat je zelf prettig vind. Feit is dat voorgekauwd eten heel normaal is.... en dat een stukje brocolli ook heel normaal is. Goh, volgens mij is de conclusie dat het één niet beter is dan het andere.. als ouder kies je voor datgene je het prettigst vindt.
Tsja; ontworpen, geschapen, gecreëerd, verworden; vind er maar eens een goed woord voor. Ik geloof zeker dat de "Moeder Natuur" bedoelingen heeft; waarom planten wij ons anders voort en geven we borstvoeding om maar eens een paar voorbeelden te noemen? Dat is de kern van de mens die er gelukkig nog niet uitgeëvolueerd is. Wij veranderen en de natuur verandert mens ons mee, maar bepaalde zaken blijven natuurlijk; hoe we ons voortplanten en voeden dus bijvoorbeeld.
Niet alleen in prehystorie hoor. Ik heb hier nederland met eigen ogen gezien hoe Somalische moeders het eten kouwden, weer terug spugden in de hand en dan aan de baby gaven. Bij navraag vertelden ze dat het zo 'hoort'. Laatst moest ik hieraan denken toen ik hetzelfde zag gebeuren bij een stam in 'groeten uit rimboe'. En die volkeren staan toch een stuk dichterbij de natuur dan wij. Niet dat ik ze na wil doen of zo..
Op zich is voorkauwen helemaal zo gek nog niet. Door het kauwen komen de enzymen uit jouw speeksel bij het voedsel wat het makkelijker verteerbaar maakt voor het kind. Iets wat bij puree veel minder gebeurt omdat je dat gewoon inslikt. Niet dat ik ooit de behoefte gehad heb trouwens
En je kan je kind ook gewoon een stronkje broccoli, stuk peer of broodkorst geven om op te kauwen, dan komen die enzymen ook vrij. En dan als toetje nog een slok moedermelk die ook spijsverteringsenzymen bevat en voilà.