Ja dat snap ik ook niet zo goed maar ik zal de eerste zijn die ze eraan helpt herinneren straks In de kraamtijd met mijn dochter durfde ik zelfs niet meer te gaan slapen overdag omdat ik dan zeker wist dat 1 van de opa's en oma's haar weer uit haar bedje zou plukken, vreselijk.
ja dat is zoooooo niet nodig dan he verschrikkelijk! Mijn moeder ging weer eens voor de 11000000ste keer haar zielige levensverhaal vertellen terwijl het toch echt om mij ging even die week...en zelfs dat gunt ze me niet:x Maaaaaar genoeg geleuter...hahahah ik heb er nu nooit meer last van want heb geen contact meer.....aaaaaaahhh wat een verlichting
Oh meid, wat moet dat een moeilijke stap zijn geweest, daar is vast veel aan vooraf gegaan, geniet van je meisjes
Het maakt ook nog wel verschil of je bij iemand komt die een eerste kindje heeft gekregen, of bij iemand die al meerdere kinderen heeft. Bij je eerste kindje is het allemaal zó indrukwekkend en nieuw, dan heb je aan jezelf nog genoeg. Heel veel drukte is dan al gauw niet prettig.
ja echt wel maar nu heb ik rust het heeft lang geduurd tot ik er echt achter kwam hoe ze was....is toch je moeder....maar nu is het beter zo.. Soms ben je beter af zonder je ouders....
Ik vind kraamvisite ook helemaal niet zo leuk... Wel van mensen waar ik altijd al een leuk contact mee heb, goede vrienden en naaste familie. Maar al die mensen die je normaal amper ziet... Tsja, het is niet voor niks dat we ze normaal niet zo vaak zien
Dat doen wij deze keer dus ook niet! Alleen naar de mensen die we het afgelopen jaar ook echt weleens gezien hebben en dan niet toevallig een keer bij iemand anders op een verjaardag. Gewoon, mensen die interesse getoond hebben in ons. Ik begrijp niet wat al die anderen ineens kwamen doen de vorige keer! Er zitten helaas wel twee verplichte kaartjes bij, één voor die oom en tante die we alleen maar zien als ze over hun computer komen zeiken en één voor mijn zus die me wel smst maar als ik haar in het echt tegenkom geen woord tegen me spreekt. Maar dat wordt een te grote rel als we die twee niet uitnodigen dus dat doen we dan maar, voor de lieve vrede. Maar mijn oom die ik nooit zie en waar ik zelfs nooit op zijn verjaardag uitgenodigd wordt (niet eens zijn vijftigste verjaardag!) die krijgt geen kaartje hoor. Geen zin in. En daar heb ik dan die discussie met mijn oma wel voor over.
Alleen gaat het bij kraambezoek niet om wat jouw dochter wil, maar wat voor de nieuwe baby en ouders prettig is. Daar heb je het alweer, mensen die hun eigen belang voor het belang van de kraamvrouw stellen. Er vroeg nog iemand of kraambezoek eigenlijk wel leuk is... Ik vond het vreselijk! Moest heel erg wennen aan het moederschap, kon na de keizersnee niet op of neer en de zorg voor mijn kindje putte me volledig uit. Het liefst had ik zelfs de opa's en oma's nog buiten de deur gehouden, maar dat kon ik natuurlijk echt niet maken. Telkens als ze geweest waren (en dan waren ze nog hartstikke lief ook) moest ik eerst een uur huilen en was daarna helemaal kapot. Om toch enigszins tegemoet te komen aan de wens van de ooms en tantes om de baby te zien heb ik 'm meegenomen naar de verjaardag van mijn vader, na een week of 6. Toen mocht iedereen naar hartenlust kijken en aaien en waren ze tevreden.
Oh ik zou er zo klaar mee zijn...juist mijn zus zou ik niks sturen dan geen respect voor mij...nou dan heb ik geen respect voor jou. Alleen om de vrede te bewaren? Doet zij dat dan ook...nee toch? Zo irritant die familieruzies he......van je familie moet je het hebben Maar idd alleen mensen een kaartje sturen waarvan je wilt dat ze komen anders moet je ook niet vreemd opkijken als ze opeens bellen om lamgs te komen toch
Nee inderdaad daar zijn wij ook achtergekomen . Het wordt vaak als een soort uitnodiging gezien hè? Ik zou mijn zus het liefst ook niks sturen hoor, het is alleen, ik moet met haar samen de kerst en dat soort feesten door. Dat soort dingen vieren we vaak bij mijn ouders en tussendoor zien we elkaar daar ook weleens wanneer we gewoon op visite gaan. Ik wil er dan gewoon kunnen zitten zonder me opgejaagd te voelen. En ik wil het mijn ouders ook niet aandoen dat ze zich rot voelen bij dat soort dagen. Dus we hebben besloten dat we haar voor de echt verplichte dingen een uurtje dulden en zo bovenstaande ellende voorkomen. En met die oom en tante van manlief geldt eigenlijk hetzelfde, we hebben geen zin in gezeik van schoonpa en -ma hierover. We zien die mensen sporadisch en zij hebben het idee dat we close familie zijn, wij zien ze liever gaan dan komen. Maar de zus van schoonma krijgt geen uitnodiging, die zien we echt nooit en die willen we op zo'n gelegenheid ook niet zien. Ik moest me vorige keer nog net niet voorstellen (ze waren ook op onze bruiloft geweest). En daar komt discussie van met schoonma, maar bij deze tante kunnen we gerust zeggen dat we haar nooit zien en er dan nu ook geen zin in hebben.
@Ratatosk ik snap je maar frustrerend he dat jij dan maar moet toegeven .. maar ja soms moet er iemand maar volwassen zijn he....
Is dat zo? Ik zie een geboortekaartje meer als een kennisgeving dat we een kindje hebben gekregen... Wij zetten er ook geen rusttijden/telefoonnummer/verzoek om te bellen voor bezoek op.... Degene die we langs willen hebben hebben ons nummer wel, de rest stuurt maar een kaart. Gewoon een vraag hoor...
Oh jee, ik krijg nu al schrik En ik heb nog 6 maand te gaan Ik wil gerust streng zijn, en ik weet zeker dat de vrienden dat helemaal niet erg gaan vinden ook niet, maar ik weet nu al dat de familie daar hélemaal anders op gaat reageren. Heb echt al scenarios in mijn hoofd van 'wat als dit en dit', echt niet leuk. Ik vertrouw mijn eigen familie namelijk echt niet, ik weet dat dat verschrikkelijk klinkt, maar mijn moeder is bijvoorbeeld nooit nuchter. En ik moet daar dan een pasgeboren baby aan geven? Aaah, ik krijg er nu al grijs haar van. Iemand tips voor zo'n situatie? Wat is eigenlijk de etiquette voor de ouders zelf naar onbeleefde gasten toe? Momenteel ga ik voor baby zelf vasthouden, streng durven zijn, we gaan de familie ook enkel tijdens de bezoekuren in het ziekenhuis laten komen, zeggen dat ze moeten verwittigen.. En ik ben helemaal niet bang om een 'ja maar het is ook wel ons kleinkind/whatever' te beantwoorden met 'ja en ik ben de moeder, en hij/zij ligt nu lekker hier' Alleen is mijn man dan weer iemand van de lieve vrede te bewaren, en hij zou baby dan nog afgeven om geen ruzie te maken, maar dan leren ze het natuurlijk nooit. Ok, andere kant dan even Als ik en mijn man zelf op visite gaan, dan gaan we meestal na de ziekenhuis periode (in België lig je daar twee of drie dagen, en dat zijn altijd de familie-overrompel dagen), en altijd na een telefoontje. Ik probeer ook altijd een kadootje voor de mama mee te brengen. Baby bewonderen is leuk, maar ernaar vragen om vast te houden doe ik echt nooit. Al heb ik het vreemd genoeg vaak voor dat ze baby dan in mijn armen duwen Mmmm, baby geur *edit* Oh, en in België is het geboortekaartje echt wel een uitnodiging hoor, meestal staat het ziekenhuis er zelfs op met kamernummer en bezoekuren, en de telefoon van papa om te bellen. Kamernummer gaan wij er wel gezellig aflaten. Dat mogen ze niet zomaar vrijgeven in het ziekenhuis, of wel?
Ja zo irritant :S. Ik snap sowieso niet wat ze nog wil komen doen want volgens mijn man verandert de lucht in puur ijs wanneer wij twee in één kamer zijn. Ze zegt ook geen woord tegen me. Vreemd persoon! Ik zag het ook vooral als kennisgeving maar dat werd door de meesten toch anders geïnterpreteerd. Wij zetten er wel iets van een rust-hint op in verband met verre familie die nog weleens een hele dag wil blijven zitten. Snap ik wel, ze moeten ver rijden, maar vooral de eerste weken heb ik echt mijn rust hard nodig, ik vind het voeden (ik wil borstvoeding geven) de eerste tijd zo intensief en ik moet dan nog herstellen van de bevalling natuurlijk. Ik herken jouw gevoel wel hoor, ik kan me er ook zo druk over maken en dan heb ik nog redelijk toerekeningsvatbare familie . Met je moeder wordt het denk ik lastig. Je zou haar kunnen zeggen "Sorry mam, maar als je gedronken hebt geef ik de baby niet". Dat vind ik een hele plausibele verklaring want ik zou een dronken persoon mijn baby ook niet geven! Maar ik weet dus niet wat er dan tussen jou en je moeder gebeurt, dat moet jij zelf beoordelen. Wat vind jij onbeleefde gasten? Je zou netjes je grenzen aan kunnen geven. Ikzelf vind dat wel heel moeilijk als ik zelf nogal kwetsbaar in mijn kraambed lig.
In mijn omgeving zijn geboortekaartjes ook echt een uitnodiging vrees ik, of tenminste zo wordt het wel gezien. Wat lees ik trouwens veel angst naar familie toe terwijl vrienden zich meestal keurig gedragen. Ik heb dat ook met mijn familie, ik hoop dat ze ons dit keer in onze waarde laten en niet alleen aan hun eigen gevoel denken en dat hoop ik ook zeker voor jullie allemaal!
Wij sturen niet iedereen een kaart en wij gaan ook niet iedereen vertellen dat we zwanger zijn. De tamtam (mijn moeder) zal haar werk wel doen. Maar niet iedereen in de familie zullen we een kaart sturen. Het heeft ook te maken met hoe veel interesse in ons is getoond in de afgelopen jaren. Ik houd niet zo van dat schijnheilige gedoe. Ze bellen niet, komen nooit langs en dan moet je ze uitnodigen, omdat er een baby is geboren.
Het probleem is dat mijn moeder helemaal geen probleem hééft, en iedereen die dat wél beweert die wordt meteen dooe mijn vader in complete razernij uitgescholden voor leugenaar. Dus ja, even zeggen 'nee je bent zat' is niet meteen de rustige oplossing Ik ga ze sowieso niet afgeven, en maar hopen dat ze belt voor ze op bezoek komt, zodat ik zeker kan zijn dat de baby bij mij ligt, en niet per toeval nét bij een vriendin op schoot, want dan kan ze weer beginnen eisen. Goh, onbeleefde gasten bedoel ik dan mensen die baby doorgeven aan iemand anders, weigeren terug te geven, uit je armen willen trekken... of gasten die zonder te verwittigen langskomen, lang blijven plakken.. Geboortekaartje; hier (in België) is het ook écht wel een uitnodiging hoor. Je stuurt geen kaartjes naar mensen die je niet op kraamvisite wilt. Je stuurt toch ook geen 'wij gaan trouwen' naar mensen die je dan achteraf geen uitnodiging stuurt? Maar ik ben ook niet zo voor dat hypocriet gedoe, dus voor mij is het makkelijk. Mensen die we op bezoek willen krijgen een kaartje. Wij gaan niet naar alle tantes die we één keer per jaar op het familiefeest zien iets sturen, dan blijf je gewoon bezig. *edit* Heb het net nog even opgezocht; etiquette gewijs is het blijkbaar zelfs onbeleefd om mensen die je niet goed kent of niet vaak ziet een kaartje te sturen, familie inclusief. Dit kan namelijk gezien worden als gehengel, aangezien een geboortekaartje een soort van verplichting oproept (bezoek, kado, felicitaties). Voila, meteen een beschaafd excuus als familie eist dat je er iedereen eentje stuurt @Dana: vervelend he, ik merk ook zo hard op hoe familie vaak net degenen zijn die de grenzen overstappen. Ik heb er geen problemen mee om op mijn strepen te staan, maar ik ben dat geruzie gewoon zo beu altijd.