Hoi meiden, Als ons eerste kleintje in het najaar geboren wordt, wil ik proberen borstvoeding te geven. Alleen, ik zie er een beetje tegenop. Alle vriendinnen in mijn omgeving zijn al heel snel gestopt omdat het zo'n zeer deed en het niet lukte. Daarnaast houd ik er helemaal niet van als er gefrummeld wordt aan mijn borsten . Ik weet niet wat dat is, maar ik word er gewoon kriebelig van. Ook als mijn eigen man eraan zit . Ik kan me dus niet voorstellen dat ik het straks prettig ga vinden om borstvoeding te geven... Maar ik wil het wel graag! Gewoon omdat het de beste basis is voor ons kindje. Bij mijn moeder lukte het niet om ons bv te geven. Ze had wel heel veel stuwing, maar er kwam geen druppel melk uit. Is er een verhoogde kans dat het bij mij dan ook niet gaat lukken? Zijn er meer meiden die deze twijfels hadden, maar bij wie het uiteindelijk wel helemaal goed ging? Hebben jullie misschien nog tips? Alvast bedankt!
Ik had er een gruwelijke hekel aan als iemand aan mijn borsten kwam en was ook bang dat ik dit niet fijn zou vinden bij mijn kleintje. Als mijn mannetje nu bij me drinkt vind ik het zoooo fijn als hij lekker ligt te kriebelen met zijn handjes!! Intiemer kan je niet zijn met je kindje!! De eerste weken zijn gewoon NIET leuk. Het duurt lang en is gevoelig/pijnlijk. Daar moet je even doorheen. Daarna is het alleen maar gemakkelijk Geen echte tips maar gewoon voor 100% ervoor gaan en er rekening mee houden dat het begin "zwaar" is!! Niet te snel opgeven en daarna word het vanzelf steeds makkelijker!!
Ik hou ook niet van gefrut aan mijn borsten maar als mijn meisje dit doet geniet ik alleen maar! Heerlijk. Gevoel. Ik vond voor het eerst bv geven een gek gevoel maar wel een geweldig gek gevoel!
Bedankt voor jullie reacties! Het klinkt misschien heel stom wat ik nu zeg, maar het lijkt me zo vreemd om je borsten ineens voor iets anders te gebruiken dan als onderdeel van (seksuele) intimiteit . Het lijkt me zo raar dat een kindje daar straks aan 'hangt'. En daar dus ook aan frunnikt, haha. Maar misschien ben ik inderdaad wel compleet overdonderd (positief) als ons kleintje er straks is. Ik weet in elk geval dat ik niet te snel moet opgeven. Kolven is ook een optie, maar wederom, het lijkt me zo vreemd! Zelfs wel een beetje genant... Als ik ooit foto's zie van borsten die gekolfd worden. Letterlijk een melkkoe (niet beledigend bedoeld )! Maar ja, gewoon over die gene heen stappen en bedenken dat het voor een goed doel is.
Ik hou ook totaal niet van gefrunnik aan mijn borsten. Als mijn man eraan zit, word ik ook helemaal kriebelig. Krijg al kippenvel als ik eraan denk Ik heb bij borstvoeding geven niet een ontzettend WAUW wat prachtig gevoel, maar ik vind het wel prima. Mijn beide dochters zijn trage drinkers, dus ik voel me al gauw een beetje gebonden als ik maar op de bank zit te voeden... Gelukkig kan ik m'n iPad gebruiken tijdens het voeden, heb ik tenminste wat te doen Qua gevoel in mijn borsten/tepels: het doet me totaal geen pijn en ik voel er eigenlijk weinig van als ze drinken. Soms voel ik de toeschietreflex, maar ook niet altijd. Als je baby goed aanhapt zou het geen pijn moeten doen. Zorg voor goede begeleiding en voorlichting! En dat kriebelige gevoel heb ik dus totaal niet bij borstvoeding! Het is echt niet te vergelijken met wanneer je man eraan zit.
Kolven vind ik daarentegen verschrikkelijk. Dan heb je niet als troost zo'n mooi baby'tje om verliefd naar te staren, nee, dan heb je een borst/tepel die in een kolf wordt gezogen... Ik ga wel kolven, omdat ik vanaf 6 weken wil oefenen met flesjes. Nu nog kijken of ik dat ding nog ergens kan vinden... Hoop niet dat ik hem heb weggegooid uit frustratie Wat betreft je moeder en borstvoeding: volgens mij is zoiets niet erfelijk? Het hangt er ook maar net aan of zij destijds goede begeleiding heeft gehad, hoe jullie dronken etc. Ik zou vooraf gewoon naar een borstvoedingsinfoavond aan. En na de geboorte: ga er voor 100% voor! En als het niet lukt, hoef je je echt niet te schamen als je overstapt op de fles. De kraamperiode is los van de borstvoeding al pittig genoeg. Mijn 2e dochter huilde VEEL vanaf dat ze een week oud was. Na 3 dagen bijna non-stop huilen, troosten, voeden (bleek de enige manier om haar stil te krijgen), huilde ik zelf met haar mee en hing ik huilend aan de lijn met de huisarts. Begrijp me niet verkeerd, ik was megablij dat ik borstvoeding gaf, want anders had ik echt niet geweten hoe ik haar stil moest krijgen. Maar bij mij ging de borstvoeding pijnloos. Als het wel pijn had gedaan of echt moeilijk zou gaan, had ik zonder twijfel gestopt. Je kunt niet alles tegelijk aan! Dus ga ervoor, maar bepaal zelf tot wanneer je het trekt. Jij kent je eigen grenzen het best.
Ik lees even mee. ik ga ook borstvoeding geven maar alleen omdat het het beste is voor het kindje. Het geeft mij gewoon een heel raar gevoel dat ik een kind aan mijn borst laat zitten. Heb ook altijd geroepen ik ga nooit borstvoeding geven maar nu ik zwanger ben vind ik, eerst proberen dan kan je altijd nog nee zeggen.
Bedankt voor je uitleg en openheid Babyproject! Daar heb ik veel aan. Wat een leuke naam heeft je jongste dochter!!
je komt er pas achter als je het probeert het is idd zwaar maar er zitten behalve dat het goed is voor je kindje nog veeeel meer vordelen aan hoor , je hoef geen schepjes te tellen , flesjes af te wassen en snachts neem je je kindje lekker bij je zonder eerst je hele huis door te moeten om n flesje te maken
Zo erg is kolven nou ook weer niet hoor.... Je moet er alleen niet zo bij stil staan dat je aan het kolven bent, maar wel erbij stil staan dat je melk maakt voor je kleintje! Dan valt het allemaal wel mee is mijn ervaring...
Mocht je nou na de bevalling toch tegen problemen aanlopen net als je moeder, dan is mijn gouden tip: bel een lactatiekundige. Ziekenhuispersoneel, drie verloskundigen en de kraamverzorgster hebben mij geholpen bij de borstvoeding. Toch was het een drama! Overproductie, mega stuwing, tepelkloven, blaren, niet goed aanhappen, tepelhoedjes, verstopte melkkanaaltjes en uiteindelijk een borstontsteking. Na anderhalve week ben ik ten einde raad naar een lactatiekundige gegaan en voila, na een consult van twee uurtjes was binnen een paar dagen alles opgelost. Inmiddels voed ik al bijna twee maanden en het gaat super! Met de juiste hulp kun je heel ver komen. Goed dat je het ondanks je twijfels toch wilt proberen! Het is mij in ieder geval alle moeite wel waard geweest
Idd bij problemen op tijd aan de bel trekken! Hier ging het ook niet helemaal vanzelf maar heb het niet als zwaar ervaren. Kleine lag gewoon lekker de hele dag naast mij dus kon aanleggen wanneer ze maar wilde. Moest eerst ook kolven en bijvoeden maar dat was maar 1,5 dag, had haar op dag 3 aan de borst. Het zwaarst vond ik de weken dat ze bijna continu wilde drinken, dat was de enige manier waarop ik haar stil kreeg. Maar ze bleek allergieen te hebben dus het had z'n oorzaak en toen ze 8 weken oud was, ben ik op dieet gegaan. Dat is voor jezelf even erg omschakelijk maar na een maand was ik dat ook wel gewend. Kolven vond ik niet erg. Deed het thuis al regelmatig dus was het wat gewend toen ik weer moest werken. Tijdens werken was het even wennen, aangezien ik in de kraamzorg werk en boven op de babykamer zat te kolven. Maar alles went en heb het niet als een belasting gevoeld. Het is even investeren maar na een paar maanden vond ik het echt leuk. Elke keer een big smile als ze had gedronken en hebben samen ook veel lol gehad tijdens het voeden. Rond 5 maanden rolde ze bijv. bij me weg (voedde ik liggend op bed voor slapen gaan), ging ze op handen en knieen zitten en probeerde ze lachend van bovenaf te drinken en een lol dan ze dan had! Ze heeft hier uiteindelijk 23 maanden gehad en ik vond het het leukste denk ik toen kon praten over de borstvoeding.
Je moet het maar gewoon proberen: we kunnen jou niet voorspellen hoe je het gaat ervaren! En je een gevoel uitleggen via het geschreven woord is ook heel moeilijk; je moet het ervaren. Kolven heb ik een bloedje dood aan; ik vind het vrouw-onwaardig, bah! Nee, voeden is fijn met je warme zachte kindje tegen je aan dat geniet van jouw melk en je met zijn grote ogen dankbaar aankijkt en je borst, gezicht of haar streelt.
Goed punt. Vergeten de kanttekening te maken dat 90% van de moeders veel gemakkelijker kolven dan ik deed. Sommige mama's kolven fulltime en vinden dit prima. Als je zo 200cc kolft binnen no time, zal je het wel prima vinden. Mijn eigen kolfervaring (alleen bodempjes kunnen kolven...) schijnt weinig representatief. Maar ik noemde het vanwege het gevoel, het gedoe aan je borsten zeg maar. Het kolven gaf me dus wel een beetje dat kriebelige gevoel.
vergeet niet dat er voor jouw ook een significant lange termijn gezondheidsvoordeel inzit! Je verminderd namelijk bij jezelf de kans op baarmoederhals- eiertstok- en borstkanker en loopt minder risico op ostheoporose na d overgang. daarnaast vind ik het zelf een geweldig idee dat ik ook na 9 maanden in mijn buik nog compleet veranwoordelijk ben voor de groei van mijn kereltje. Ook een voordeel is dat je je kindje beschermd tegen ziekten. Mijn man en ik hebben vlak na de kraamweek een zware buikgriep gehad maar E had nergens last van. Kraamweek hier was trouwens ook gekloot met kolven vingerfeeden en tepelhoedjes met overproductie maar ondertussen loopt het perfect!
Grappig dat jij daar dus een ander beeld bij hebt. Ik vind het juist heel vrouw-waardig als je op die manier je kindje je melk kunt geven (en alle positieve aspecten die daarbij horen) en dat de kolf kan helpen om de BV goed op te starten. Helemaal vrouw-waardig als je weer lekker je leven kunt oppakken (werken), zonder het goede van de BV op te hoeven geven. GRTZ. "(Wo)men are disturbed not by things, but by the view which they take of them."
Ik zeg IK VIND en wat jij daar weer van vindt, interesseert mij niet. Dag 1 is mijn halve linkertepel afgerukt omdat ze me in het zh daags na een loodzware bevalling van een week terwijl ik bij aan het komen was van PE en een spoedkeizersnede aan een dubbele elektrische kolf lieten hangen voor tien minuten terwijl ik nog geen drup productie had. Zo ziek en zwak als ik was, nog meer pijn, want wat deed het een PIJN!! Vrouw-onwaardig dus IMO zo'n akelige machine aan je borst!! Iedereen zei dat het niet ging lukken en ach, we zijn bijna 3 jaar verder! Ja, een BLOEDJE DOOD dus!!! Dat is mijn mening en die was niet bedoeld als grappig! Oh trouwens; ik ben mijn leven nooit verloren, ik heb er alleen 1 gebaard en die heeft mijn leven alleen maar verrijkt!
Oei ZG.. ik geloof niet dat iemand je probeert te overtuigen van een andere mening. Soefdeboef heeft alleen een andere mening. Goed dat deze naast elkaar kunnen bestaan. Nergens wordt afbreuk gedaan aan jouw gevoel, jouw ervaring, jouw mening. Ze vind jou mening ook niet grappig maar het feit dat je het zo anders ziet dan zij. Dat mag. Niet aangevallen voelen.. het is geen aanval (knuf!) Ik vond kolven vreselijk maar oh zo blij dat ik dat tijdens de ziekenhuisopname van mijn dochter voor haar kon doen. A little of both worlds