Bevalling van mijn zoon 05-08-2008 Maandag avond 04-08 om 20.40 zat ik met mn man op de bank te kletsen en toen zei ik, het lijkt wel of ik wat voelde knappen! Toen maakte mijn man een grapje waar ik erg hard om moest lachen en toen sprong ik op van de bank omdat ik wat voelde lopen. Ik richting toilet en mijn man er achter aan met de vraag zouden het je vliezen zijn en verlies je veel vocht? Dus toen deed ik mijn t-shirt omhoog en het was net of ik in mijn broek had geplast die was doorweekt en de hele gang was nat dus het was in ieder geval duidelijk, mijn vliezen waren gebroken dus wij keken elkaar aan lachend van "en nu?" ik ben ff lekker gaan douchen en heb nog eea in huis klaar gelegd en ben mijn bed ingedoken met het idee dan zal ik morgen vroeg wel naar de vk bellen. Om 23.00 uur ong. kreeg ik een beetje menstruatie gevoel dat kwam en weer ging en om 00.00 uur wist ik zeker dat ik weeen had, ze kwamen niet om de 3 minuten maar wel zeer regelmatig, steeds om de 2,3,4 of 5 minuten en ze hielden ook al vrij snel een minuut aan dus om 02.00 uur toch maar naar de vk gebeld, die was er om 02.45 uur ong. en heeft even aangekeken hoe de weeen waren en toen is ze toch maar gaan kijken of ik al ontsluiting had en toen had ik 4 cm dus dat ging al hartstikke snel. Ze zou om 06.00 uur weer terug komen en als er iets was mochten we eerder bellen. Nou tegen een uur of 5 zei ik tegen haantje bel nog maar een keer want ik voel volgens mij een persdrang, toen ze kwam had ik nog geen persweeen maar al wel 8 cm ontsluiting dus toen is ze gebleven. Na een tijdje kreeg ik ook echt persdrang maar die moest ik tegen gaan omdat ik nog geen 10 cm. had en dat is raar, heel onnatuurlijk en je kunt het haast niet wegpuffen! Ik had al snel 9 cm. alleen die laatste cm. die kwam niet duurde erg lang allemaal en ze probeerde nog om het een beetje los te masseren zodat dat laatste randje weg zou gaan maar dat lukt niet goed en toen kwam er elke keer een kwart cm. bij per 20 min. Dus na een lange tijd persweeen ophouden had ik eindelijk 10 cm en mocht ik persen........ Maar toen werden m'n weeen steeds minder, we hebben nog van alles geprobeerd, ben nog op de baarkruk gegaan maar de weeen waren te zwak dus toen moesten we naar het ziekenhuis. In de hoop dat de rit naar het ziekenhuis lekker hobbelig zou zijn en de weeen weer wat actiever zou maken anders zou ik in het ziekenhuis een infuus krijgen om de weeen te activeren. Zo'n rit met 10 cm en persdrang is geen pretje dus ik was blij dat ik er was. En toen was het al snel best hectisch. Een hoop witte jassen om me heen, ik moest in de beugels met de benen en ze gingen een klein beetje bloed tappen van mijn zoon zn hoofdje om te beoordelen hoe het was met hem, hartslag werd bij gehouden en ik kreeg een infuus om de weeen actiever te maken maar het wilde allemaal niet zo. Toen kwam de gyn kijken en zei dat er snel actie ondernomen moest worden en dat hij 'm met de vacuum ging halen omdat hij niet goed lag met zijn hoofdje. Dan zou hij er met 3 x proberen moeten zijn zei de vk dus ik was super opgelucht! Nou toen zat dat ding er op en was het wachten op een wee, iedere wee moest ik 3 x persen en dan ging de gyn 3 x trekken dus ik alles op alles en heb me suf geperst ook al waren de weeen niet zo sterk. Helaas kwam hij niet na die 3 x en hadden we een eigenwijze gyn die het 6 weeen heeft geprobeerd, bij de 6e wee zei hij tegen een verpleegster dat ze moest drukken op mijn buik dus 3 man sterk, ik persen de gyn trekken en de verpleegster ging met alle geweld op mijn buik duwen en toen was hij er eindelijk om 09.39 uur, hij bleek met zijn kruin voor de uitgang te hebben gelegen en hij had ook nog de navelstreng om z'n nek dus hij was er met geen mogelijkheid uitgekomen zonder hulp. Toen ze me aan het hechten waren (ergens in het verhaal heb ik nog een knip gehad, weet alleen niet waar?) kwam de gyn nog even langs en zei dat we geluk hadden dat het nog was gelukt omdat het anders een keizersnede was geworden nog en ik was ook erg blij dat het niet zover was gekomen want dan heb je bijna een hele bevalling gehad en dan alsnog een keizersnede Gelukkig was alles goed met de kleine man maar omdat het zo zwaar voor hem geweest was moesten we een nachtje blijven. Hij kreeg ook meteen pijnstilling voor zijn hoofdje want die was helemaal kapot en daar heeft hij nog wel een paar dagen last van gehad en een paar dagen pijnstilling voor gekregen. Toen de vk. voor controle kwam zei ze nog dat ze zo met me te doen had omdat ze zei dat hij er met 3 x proberen zou zijn en dat de gyn maar door ging met proberen. Ze had echt er naast gestaan met de gedachte nu moet het een keizersnede worden want normaal gesproken proberen ze niet meer als 3 x dus ik was blij dat deze gyn dat wel deed, al had ik zo te doen met mn mannetje. Al met al was het best heftig maar dat besefte ik me pas achteraf door de reacties van iedereen, voor mij was het nog wel mee gevallen helemaal als er een knap kereltje naast je ligt, dan vergeet je alles! Op mijn man heeft het iets meer indruk gemaakt maar die heeft het allemaal zien gebeuren natuurlijk, het schijnt wel een heel naar iets te zijn zo'n vacuumpomp en hij zag al die artsen om me heen maar overleggen en van alles onderzoeken dus toen de kleine op mijn buik lag was ie zo opgelucht en emotioneel dat ik 'm na een tijdje moest vragen om eens te kijken of het een jongen of een meisje was maar toch een jongetje zoals we dachten, 3560 gram en 52 cm schoon aan de haak!
Bevalling van mijn dochter 05-04-2011 04-04 ben ik met precies 41 weken gestript, ik had toen zon 2-3 cm ontsluiting en de vk die er bekend om stond nogal hardhandig te strippen zei dat ze me goed kon strippen dus ze had goede hoop. Ik had die dag lichte weeen om de 8 minuten vooral als ik lag zodra ik in beweging kwam viel het weer wat weg dus ik was het op een gegeven moment goed zat! Ik ben om een uur of 23.00 naar bed gegaan en werd af en toe wakker van een wee. Om 2 uur ben ik uit bed gegaan en heb een beetje in de keuken gerommeld omdat de weeen wel sneller kwamen toen, zo om de 3 minuten. Om 3 uur de vk gebeld en mijn vriendinnetje de kraamhulp. Om 3.45 uur was iedereen hier, incl. een stagiare vk. Toen ze gingen kijken hoe het met mijn ontsluiting stond had ik 5 cm en gingen ze m'n vliezen breken, de weeen werden langzaam heftiger en toen ik persdrang kreeg zat ik helaas nog maar op 8 cm en het laatste stukje wilde weer niet, net zoals bij mijn eerste bevalling. Dit was een behoorlijke teleurstelling want ik had bij die eerste persweeën gehoopt dat ze zouden ropen "ja hoor, pers maar". Helaas En aangezien het bij mijn zoon ook zo ging bleek waar ik bang voor was waar; mijn meisje lag er ook niet goed voor en bleek ook een sterrenkijkertje/kruinligging. Na enige tijd persweeën wegpuffen en weer het randje te hebben weg gemasseerd had ik 10 cm en op m'n zij waren de persweeen best heftig maar als ik ging liggen om daadwerkelijk te persen waren ze weer te zwak. Ik heb van alles geprobeerd, op de baarkruk, op m'n zij, op handen en knieen, staand maar ons meisje wilde niet zakken en het voelde weer precies zoals bij de eerste alsof ik alles op eigen kracht moest doen... Toen de vk zei dat ze het nog een kwartier wilde aankijken en dan knopen ging doorhakken zei ik, dat ik dan liever direct naar het ziekenhuis ging want ik had er geen vertouwen in... De ambulance kwam en ik mocht met loeiende sirenes mee. De rit naar het zkh was hobbelig en heel akelig! Daar werd direct een ctg aangelegd en ook bloed getapt uit haar hoofdje om te kijken of ze nog in goede conditie was om zelf te proberen of dat ze haar gingen halen. Door die ambulance rit wat eigenlijk 1 lange perswee was door de spits was ze nog wel een heel eind naar beneden gezakt. Ik was om 8 uur in het ziekenhuis en om 8.15 kwam mijn man binnen met beide vks en die zeiden dat ze dit nog niet gezien hadden thuis dus het had wel wat gedaan. De vacuum stond wel weer klaar omdat in het zkh het hartje wat onrustiger was maar thuis deed ze het steeds heel goed dus ik kreeg een knip en met superbegeleiding van de gyn die het nog even mijzelf wilde laten proberen is ze er toch nog op eigen kracht uitgekomen! Om 08.40 uur was ze er! Later hoorde ik dat de OK ook al klaar stond dus ondanks de teleurstelling dat het 2 x niet thuis lukte was het een opluchting dat ze er toch uit was gekomen, en dat nog wel op mijn eigen verjaardag, wat een cadeau; Mijn mooie meisje van 3930 gram en 54 cm. Toen ze op mijn buik lag ben ik even helemaal gebroken en heb heel hard liggen snikken dat ik mijn lieve moeder niet kon bellen om te zeggen dat ze weer oma was geworden omdat mijn moeder in mijn zwangerschap is overleden aan de gevolgen van uitgezaaide borstkanker. Maar tegelijk vond ik het heel bijzonder dat ik ben bevallen op mijn eigen verjaardag. Dat mijn moeder en ik op dezelfde dag zijn bevallen van een dochter. Omdat beide kindjes niet goed voor de uitgang lagen wil ik in de toekomst als er ooit nog een 3e kindje mag komen niet meer thuis bevallen/beginnen. Er is geen medische indicatie om niet thuis te mogen bevallen maar waarschijnlijk dalen ze door de stand van mijn bekken op deze vreemde manier in en is er grote kans dat een 3e weer verkeerd ligt. We zullen het zien (of niet)
Mijn bevallingsverhaal die ik heb geschreven 4 maand na Jayden's geboorte. Ik ben bevallen op 28 augustus 2010. Ik was toen 1 dag overtijd. De weeen begonnen om half 4 's nachts. Ze waren nog erg onregelmatig maar toch voelde ik wel aan dat dit het was. Ze kwamen eerst nog om het kwartier en al gauw om de 10 min. Ik heb nog tussen de weeen door een beetje kunnen slapen tot ongeveer een uur of half 6 toen de weeen sterker werden. Ik ben naar beneden gegaan en wat rondgelopen ondertussen de weeen opvangen. Ik verloor vocht en dat was niet helemaal helder dus maakte me een beetje zorgen. M'n vriend heeft de verloskundige gebeld en die kwam om 11 u om te kijiken hoeveel cm ik had en het was geen vruchtwater maar een deel van de slijmprop die ik aan het verliezen was. Ik zat op 2 cm. De verloskundige is weer weggegaan en kwam rond een uur of 2 weer. De weeen werden al weer iets sterker en ook regelmatiger om de 4 a 5 min. Ik zat op 4 cm. Toen heeft de verloskundige om 15 u de vliezen doorgeprikt en toen ging het opeens heel erg snel. In 1 uur tijd zat ik op de volledige ontsluiting en kreeg ik persdrang. Daarna is onze zoon Jayden om 17.06 geboren en was geschat op 52 cm en woog 4240 gram! Dolgelukkig waren we dat alles goed is gegaan en we een gezonde zoon hebben gekregen! Het herstel van mij ging in het begin nog wel moeizaam omdat ik veel bloed heb verloren, maar Jayden doet het super!
hierbij mijn bevallingsverhaal Donderdagnacht (29september) rond 2 uur werd ik wakker met wat buikpijn. Ben toen naar beneden gegaan en ben in de bank gaan zitten/hangen..Rond half 5/5uur ben ik even onder de douche gaan staan met het idee als ze wegzakken is het valsalarm. En ja ze zakte na het douchen ook weg dus terug in de bank gaan zitten/hangen. Nog even achter de pc gaan zitten om beetje op internet te kijken. Tot ik rond half 8 weer buikpijn kreeg toen ben ik gaan timen..Om de 4a5 min..Mijn ouders gebeld ( die zijn gelijk gekomen) Manlief wakker gemaakt, toen heb ik rond 9 uur naar de verloskamers gebeld in het ziekenhuis ik moest het nog een uurtje aankijken en dan terug bellen als ik het niet vertrouwde. Om 10.15 terug gebeld naar de verloskamers gebeld en gezegt dat ik toch even langs wilde komen. Rond 10.30/10.45 waren we in het ziekenhuis, ben toen aan de ctg gelegd voor 45min ongeveer. Toen kwam de verloskundige rond 11.30/11.45 terug en zei we zullen eens kijken of je ontsluiting hebt, toen zei ze ik heb heugelijk nieuws ( ik dacht ik mag naar huis) Je hebt 5 cm ontsluiting we gaan je vliezen breken..Ik gelijk "wat gaan jullie doen? me vliezen breken?" ja zei ze je gaat vandaag nog bevallen. Na het breken van me vliezen rond 11.45/12.00 uur kwamen de weeen korter op elkaar en waren iets heftiger..Rond half 1 kon ik niet meer en moest persen :O maar dat mocht natuurlijk nog niet. Dus op de bel gedrukt kwam ze kijken zat nog een klein randje. Ze ging haar collega halen en kwam terug ( nou het leek wel een eeuwigheid te duren ) Rond 12.45 kon ik het helemaal niet meer tegen houden dus weer op de bel gedrukt, bij de volgende perswee mag je gaan mee persen zeiden ze. om 12.50 mocht ik dan eindelijk gaan persen ( heerlijk gevoel) en om 13.12 is onze zoon geboren.
Vrijdag 20 mei was ik uitgerekend en zondag 22 mei kreeg ik behoorlijk last van voorweeën. Die nacht ben ik om 4 uur mn bed uit gegaan omdat ik niet meer kon slapen van de zeurende pijn in mn rug, maar had nog niet het idee dat er die dag iets zou gebeuren.. Heb 's middags nog even gelegen en de nacht erop werd ik om 2 uur wakker van verschrikkelijke pijn in mn rug.. Ik ben het bed uit gegaan en heb 2 uur lang de tijd en tussenpozen in de gaten gehouden.. De weeën kwamen binnen 5 minuten en hielden soms 1,5-2 minuten aan. Heb mijn man verteld dat ie maar niet moest gaan werken en om 6 uur hebben we de verloskundige gebeld. Ze kwam om 8.00 en toen bleek ik helaas nog maar 1 cm te hebben en om 12.00 zou ze terugkomen. Om 12.00 had ik nog steeds maar 1 cm en vertelde ze dat de bevalling dus nog niet begonnen was. En de weeën deden nu al zo zeer, hoe moest dat dan als ze echt zouden beginnen.. Er werd me geadviseerd om te gaan slapen en om 19.00 te bellen hoe het ging en evt. kon ik in het zh overnachten met pijnstilling en een roesje.. Om 19.00 gebeld dat het echt heel pijnlijk was en dat ik niet kon slapen en dan graag de nacht in het zh wou doorbrengen, omdat ik omviel van de slaap. Om 21.00 kwam de vk en bleek ik 4 cm te hebben, zh ging dus niet door en om 24.00 zou ze weer komen. Om 24.00 had ik 7 cm en zijn ze gebleven, het zou niet lang meer gaan duren. Inmiddels was ik uitgeput en trok de pijn niet meer.. Wou alleen nog maar slapen. Om 1.38 zijn mijn vliezen gebroken, toen had ik 8cm.. Een uur later nog steeds, moest maar gaan douchen, dat zou vast helpen.. Niet dus.. Uiteindelijk om 3.50 met de ambulance naar het zh gebracht ivm niet vorderende ontsluiting en vermoedelijk sterrenkijker, daar een ruggenprik en weeënopwekkers gekregen.. Om 7.30 had ik nog steeds maar 8cm en dacht de gyn het neusje en de ogen van mijn dochter te voelen en zou een natuurlijke bevalling niet mogelijk zijn en als hij de OK zou bellen, zou ik om 8.00 terecht kunnen voor een ks.. Wat was ik blij.. Eindelijk zou dan de bevalling achter de rug zijn.. Op 25 mei om 8.51 is mijn dochter met een ks geboren..
Zaterdag 6 augustus, 41 weken en 5 dagen zwanger, ?s morgens zijn Stefan,Selena ik en oma naar het ziekenhuis geweest voor controle en een ctg,alles was weer goed,maandag nog een keer voor ctg en dan dinsdagmorgen met 42 weken zou ik ingeleid worden. ?s middags om 15 uur heeft de verloskundige me voor de 3e keer gestript,ik had de hele tijd al een klein beetje harde buiken maar niet echt met regelmaat. 0pa kwam ook zaterdagmiddag en bleef ook slapen. Om 21 uur zaten we met z?n 4en televisie te kijken en kreeg ik toch steeds een beetje meer last van harde buiken dus toch maar even de tijd opnemen. Om 23.30 werden ze steeds regelmatiger dus maar even de verloskundige gebeld. Ze was er om 23.45,ze ging me even onderzoeken en ik had nu 3-4 cm. Yessss het gaat beginnen! We spraken af dat ze om 01.30 nog een keer kwam kijken hoe het was en dan naar het ziekenhuis. We probeerden samen nog wat te slapen (wat natuurlijk niet lukte) en om 01.30 was de verloskundige er weer, had nog steeds 4 cm dus ze ging mijn vliezen breken om de weeën wat krachtiger te maken. Zij ging vast naar het ziekenhuis en wij konden nog even onze spullen bij elkaar zoeken,Selena en opa nog een dikke kus gegeven en op naar het ziekenhuis. Onderweg in de auto werd het al wat heftiger,elke keer moest ik de weeën al wegpuffen,bah wat een rit! Iets na 2en waren we in het ziekenhuis,en heel toevallig precies in dezelfde kamer waar we ?s ochtends de ctg hadden gehad. De verloskundige kwam om half 4 nog een keer kijken hoever het was en ik had nog steeds maar 4 cm ? Ze ging het overdragen aan de verloskundige van het ziekenhuis omdat de ontsluiting niet vorderde en de weeën wel steeds pijnlijker werden. Al snel moest ik helaas alsnog aan het ctg en infuus met weeopwekkers. Om 05.15 kwam de verloskundige voor inwendig onderzoek en had ik nog steeds maar 5 cm,toen heeft ze m?n vliezen gebroken (wat de vk dus niet goed had gedaan!) ik kreeg gelijk zoveel ondraaglijke pijn dat ik vroeg of ik pijnstilling mocht maar ze zei als je om half 6 nog geen persdrang hebt krijg je wat voor de pijn ok. Ik moest eerst maar even douchen. Dat leek me dus helemaal niks maar het moest maar even want dat was ook pijnstilling zei ze. Samen met Stefan en mama ging ik naar de douche,de weeën werden al heftiger en pijnlijker en ik kon het niet meer wegpuffen zo snel kwamen ze achter elkaar. Daar was dus de weeenstorm,na 10 min douchen kreeg ik ineens persdrang,dit kan toch helemaal niet dacht ik? Ik heb nog maar 5 cm?! 5cm in 10 minuten kan toch niet? Maar toch heel snel weer naar het bed toe en de vk geroepen,ze ging voelen en ze zei je ja mag zo meepersen. Wat een opluchting!! Ik ben er bijna nog even doorzetten! Na 6 minuten en 3 persweeen was ik er bijna,de vk zei weten jullie wat het is? Nee nou dan mogen jullie zelf kijken,ze zei nog 1 keer persen meid!! En daar was ze dan,ik mocht haar zelf aanpakken! Ze huilde gelijk,wauuwwwwww wat is ze mooi!!!!!!!!!!!! En wat is het? Stefan keek en zei, een meisje?? Haha helemaal verbaasd! Ik vroeg gelijk ben je niet blij haha natuurlijk was hij blij,heeeeeeel blij maar iedereen had een jongentje verwacht,zo apart. Daar was onze lieve mooie kleine Rosanne dan, wat was ze mooi en lief en klein ons tweede meisje.. Hoera Selena is grote zus geworden!! Ik werd gehecht en Rosanne mocht lekker bij mama op de buik liggen,daarna ging de verloskundige de controles doen bij Rosanne,ze woog 4340 gram! Toen mocht papa Rosanne de kleertjes aan doen. Daarna mochten we proberen haar aan te leggen en wonder boven wonder dronk ze gelijk aan mijn borst,wat heerlijk zeg,dat was Selena helaas nooit gelukt. Ik mocht nog even douchen en de controles en alles was helemaal goed dus om 9 uur mochten we al lekker naar huis. Onderweg fantseerden Stefan,mama en ik al hoe Selena zou reageren,als ze maar niet boos of jaloers doet! Toen we bijna thuis waren zagen we Selena en opa en Roxy (de hond hihi) al buiten staan op ons te wachten. Selena riep baby baby Sanne Sanne! En ging meteen kijken! We gingen samen naar binnen en Selena zat op de bank met ons en Rosanne en ze was zo blij en riep Sanne,mijn zussie! Lievelieve baby en gaf haar lieve kusjes. Dit hadden we echt niet verwacht,zoooo lieff!!! We huilden met z'n 4en van geluk!!!!
Op 30 januari was ik 40 wk+1 zwanger. Tijdens de zwangerschapsyoga, gaf de lerares herhaaldelijk aan dat je voor 37 wk geen voetmassages mocht krijgen. Omdat dit de bevalling zou opwekken. Aangezien onze kleine op zich wel mocht komen, wilde mijn vriend kijken of de voetmassage werkt of niet. Omstreeks 11:00 gaf hij mij een voetmassage. Tijdens de lunch voelde ik het rommelen onderin mijn buik ongeveer om de 10 min. Maar ik was in de veronderstelling dat de eerste weeen om het uur zouden komen(weet ook niet waar ik dat ook alweer vandaan heb gehaald). Dus dacht dat het geen weeen waren. Dus we zijn de hele middag nog wezen shoppen op koopzondag. Toen we om 17:30 thuis waren, belde ik mijn schoonvader om te feliciteren met de verjaardag van zijn vriendin. Hij vroeg hoe het ging en ik legde uit dat het wat ongemakkelijk voelde in mijn buik zo om de 5 min. Hij raadde aan om alvast het ziekenhuis even te bellen. Zo gedaan, mochten we meteen komen in het ziekenhuis. Daar werd vastgesteld, dat ik al 4 cm ontsluiting had en ik kon er nog allemaal om lachen...echt pijn deed het nog niet. We mochten blijven, maar ik vroeg of we niet nog even naar huis konden om te eten. Dat was goed, maar moest me om 19:00 weer melden (we wonen 3 min van het ziekenhuis). Na het eten, volgde de weeen elkaar sneller en duidelijker aanwezig op. Besloten om dus meteen maar weer naar het ziekenhuis te gaan. Mijn ouders gebeld, (wonen 3 uur bij ons vandaan) zodat ze naar ons toe konden komen. Om 19:00 in het ziekenhuis inmiddels 6cm ontsluiting. 2 cm erbij in 1 uur tijd. Toen mijn ouders er waren omstreeks 22:30 schoot het alleen niet erg meer op. Dus kreeg ik wee opwekkers toegediend. Binnen 10 min werden de weeen ineens heel intens en ik had erge rugweeen. Dus mijn vriend moest om de minuut met zijn vuisten keihard in mijn onderrug duwen. (Volgens de verloskundige ging mijn lichaam toch zelf de weeen opwekken, want het middel slaat vaak pas na een uur aan). Tegen half een 's nachts kreeg ik persdrang. Volgens de verloskundige was er nu 10 cm ontsluiting, dus mocht ik gaan persen. Na 20 min mocht ik mijn zoontje in mijn armen nemen. Alles is ontzettend voorspoedig gegaan. En ik vond debevalling uiteindelijk best wel meevallen.
Ik ben 21 maart bevallen van ons ventje. om 19.00 uur braken mn vliezen, toen ben ik nog ff gaan douche, heb nog mn benen geschoren haha. Toen rond 20.30 begonnen de weeen, al gelijk sterk en regelmatig, om de 2,3, 4 minuten. om 22.00 de verloskundige gebeld die was er om 22.30. ik had al 4 cm ontsluiting. ze zou rond 23.45 terug komen. Maar om 23.15 kreeg ik al persdrang dus weer gebeld en ze kwam gelijk. ze had gevoeld en ik had bijna volledige ontsluiting, zat nog een klein randje, dat ook al snel weg was. ik mocht gaan persen. Helaas ging het niet goed. de baby zat niet goed voor het geboortekanaal en zijn hartslag daalde steeds. Ik moest dus naar t ziekenhuis. Dat was erg rot met persweeen. In het ziekenhuis is hij om 01.15 geboren met behulp van de vacuumpomp en een knip. was toch wel een vlotte bevalling. Hij is 3770 gram en 53 cm. Was toch een mooie ervaring om dan je kindje op je buik te krijgen.
Ik ben 4 maart bevallen van Jayden. S nachts om 02.30 begonnen de weeen, niet heel heftig ofzo dus ben maar gaan douchen en liet mn vriend verder slapen. Ik moest in het ziekenhuis bevallen maar twijfelde nog steeds om te bellen. Uiteindelijk toch maar gebeld en rond 05.00uur was ik in het ziekenhuis. De verloskundige wilde meteen voelen of ik al ontsluiting had, omdat ik er nog redelijk rustig bij lag. Eenmaal gevoeld vertelde ze dat ik al 6cm ontsluiting had!! Mn vriend en ik keken elkaar met grote ogen aan. We konden het niet geloven. Vanaf toen werden de weeen steeds heftiger. Uur later had ik 9cm en half uurtje kreeg ik persdrang. Na 6minuten persen had ik mn zoontje om 06.37 op mn buik. Kort verhaal, maar meer kan ik er ook niet van maken
Dinsdag ochtend ben ik ingeleid door middel van cycotec een hormoonpil wat zorgt dat je baarmoedermond zacht wordt en een beginnetje moest maken. Het duurd een tijdje voordat het ook werkte. Ik kreeg geen gel of infuus omdat ze bang waren voor complicatie's. Woensdag mijn medicatie opgehoogd met 50 mg extra, en donderdag weer. Donderdag begonnen de weeen in de middag iets op te zetten in vorm van veel pijnlijke harde buiken ook had ik een ontsluiting van dik 2 cm en mijn baarmoedermond was aan het vervagen. Die ochtend heeft de verloskundige mij gestript. Johan en ik zijn s'middags wezen wandelen in het rozarium, hoogzwanger hihi maar ja je moet toch de tijd om hebben. De ween werden om half 7 iets heftiger dus ik ben onder de douche gegaan hier kwam ik om half 8 onder weg. Ernaar kreeg ik enorm last van rug weeen, die dingen zijn enorm KUT! om weg te zuchten. Gelukkig had ik mijn steun en toeverlaat bij me die gezellig mee ging puffen in de hoop dat ik rustig bleef. En dat lukte. Rond half 10 werd het erger en erger, dus johan gaf mij een warme kruik tegen de rug dit was erg lekker kan ik je vertellen. 22:00 een hevige rugwee, johan drukte zijn vuist in mijn rug en ineens voelde ik PLOP! en ja eindelijk mijn vliezen gebroken het begin was er! Om 23:30 zat ik op ruim 4 cm, maar nog steeds die klote rug weeen die steeds heftiger waren Ik heb geschreeuwt om pijnstilling, dus naar boven om een ruggeprik, ik kon die kerel wel kussen. Eindelijk wat minder pijn ik vernam ze nog wel maar langer niet zo heftig. Goed uit te houden daarna ben ik als een roos in slaap gevallen en heeft de vk mij wakker gemaakt om half 4 om te voelen hoever ik was, 7,5 cm! Ong een uur later kwam ze terug en ging ze weer toucheren en jaja 10 cm! Maar chalina was nog niet voldoende naar beneden dus ik mocht heel zachtjes mee persen, moeilijk met een ruggeprik maar het lukte aardig. 5:30 Werd mijn ruggeprik uitgezet toen ze mooi naar beneden kwam, heftig en wat een oerkracht wat je voelt. 6:30 het meest erger moment van de bevalling, chalina had haar hoofdje gekeerd en kon het bekende bochtje naar buiten niet maken. En had 2 optie's een KS of Ik moest op mijn linkerzijde liggen en mijn hevige persweeen weg zuchten! EEN HEL! Ik heb het uitgeroepen dat dit mij niet ging lukken. Ondertussen moest ik aan de zuurstof omdat ik geen lucht kreeg en begon hyperventileren, Maar toch doorgaan want een ks wou ik niet, ik was zover en ik wilde normaal bevallen. Gelukkig hield de gynaecoloog die mijn bevalling over nam absoluut niet van keizersnede's. Dus ik greep de kans. Naar een halfuur kwam ze weer en ze had goed nieuws, chalina lag er goed voor! en Ik mocht verder persen en ik kan je vertellen dat was zo fuckin lekker dat ik actief mee mocht doen. Al met al duurde het persen 38 minuten en werd ik geholpen met vacuumpomp (schade een boel hechtingen). En toen gebeurde er iets wonderlijks mijn meisje werd op mijn buik gelegt en ik had het niet eens door dat ik klaar was. Van dat moment ben ik ook alles kwijt en johan heeft mij het moeten vertellen. Chalina werd gewogen 4055 gr, apgar score werd gedaan 10,10,10 en alles dikke prima. Toen werd chalina aan de borst gelegt en ze hapte gelijk goed en begon stevig te zuigen, erg bijzonder heb vrijdag en zaterdag de hele tijd gehoord dat ze een natuurtalent was. Dag later werd ze gemeten 51 cm schoon aan de haak. Mijn droom werd eindelijk werkelijkheid
corina wat een verhaal haha en dat KUT en fuckin lekker hihi vind het heel geen taal gebruik voor jou XD
haha priscilla soms gebruik je die woorden gewoon want er is gewoon weg geen andere betekenis ervoor op dat moment
De bevalling op 9 augustus 2011. De dag voor de inleiding was ik zenuwachtig en voelde het anders dan normaal want ja .Ik zou binnenkort mama zijn en mn kleine meisje in mijn armen kunnen sluiten en dat is natuurlijk niet zomaar iets! Mijn zus kwam die avond naar ons toe en bleef slapen omdat ook mijn zus bij de bevalling zou zijn en ik me s morgens om 7:00u moest melden bij de verloskamers. Die nacht heb ik ondanks de zenuwen lekker kunnen slapen en gingen we rond 5:30 uit ons bed. Voordat we weg gingen belde ik naar de verloskamers om te vragen of er plek was. Stiekem had ik gehoopt dat het vol zat en ik dus nog niet zou bevallen. Maar dat was niet het geval (Sterker nog er was niks te doen!) en moest ik er toch aan geloven. Natuurlijk moest mijn kleine meisje er toch een keertje uitkomen. Na het belletje naar de verloskamers pakten we de spullen en vertrokken we richting het ziekenhuis om 6:40. Ik was vol van zenuwen & wist niet wat me te wachten stond. Eenmaal daar aangekomen om 7:00u werd ik naar de verloskamer gebracht en aan de ctg gelegd. Op dat moment had ik 2cm ontsluiting & een verweekte bmm. En het duurde maar en het duurde maar ..Wat duurt een uur dan lang. Ik vroeg me om de minuut af waar de vk toch bleef! Om 8:00u kwam dan eindelijk de verloskundige de kamer binnen lopen. Wat was ik blij toen ik haar binnen zag komen(In de verloskundigenpraktijk waren in totaal 9 verschillende verloskundigen maar de verloskundige die ik had was veruit de leukste!). Ze vertelde me dat de baby een electrode op het hoofdje zou krijgen om haar hartslag exact bij te kunnen houden. Door het plaatsen van de electrode zouden mijn vliezen automatisch breken. En dat gebeurde ook, opeens voelde ik het warme water lopen. We praatten nog wat en toen zei de verloskundige ach bij een eerste duurt de bevalling gemiddeld 11 uur dus dat zal nog wel eventjes duren . Gelijk zakte de moed me in de schoenen (Niet dat ik die op dat moment droeg). Moest ik dan nog zo lang wachten op mijn meisje? Moest ik nog zolang pijn gaan lijden? De verloskundige vertrok en zei dat ze tegen de middag terug zou komen. Enkele minuten later kwam de verpleegkundige om het infuus aan te sluiten. Na lang zoeken naar een ader is het toch in één keertje gelukt te prikken. Ik kwam aan de weeën opwekkers en een kwartier later zei ik tegen mijn moeder: Ik heb het gevoel alsof ik elk moment ongesteld ga worden! Waarna mijn moeder me erop wees dat dat het begin was en dat het weeën waren. Ondertussen kwam er een verpleegster binnen die met het eten rondging. Ze kwam binnen en had haar linker oog compleet naar links staan & het andere oog stond recht omhoog .Zo iemand waarbij je niet precies weet naar wie diegene nou eigenlijk kijkt. Ze vroeg wat we wilden eten en of we ook een gekookt eitje wilden. En die wilden we wel! We hebben een super lekker ontbijtje gehad. Al snel werden de weeën heftiger en op een gegeven moment was ik het liggen wel eventjes zat. Ik ben op een stoel gaan zitten wat best wel even prettig was maar dit was echter van korte duur aangezien de verloskundige kwam kijken hoe het er voor stond met de ontsluiting. Het was op dat moment 12:30u en ik hoopte stiekem dat het inmiddels 5/6 cm was. Maar niets was minder waar .Wat een domper .Het was 3/4 cm! En dat terwijl ik begon met 2 cm pffft wat een tegenvaller. Niet veel later was de pijn niet meer te houden en heb ik gevraagd om pijnstilling. Ik kreeg toen een of ander middel aangesloten op het infuus en dat kon ik zelf om de 5min activeren door op een knop te drukken. Het haalde niet alle pijn weg maar de scherpe randjes waren er zo wel vanaf en zo was het erg goed vol te houden. De weeën waren nog wel zo aanwezig dat ik ze weg moest puffen. Het goedje werkte echter maar ongeveer 3 min dus ja dan duren die andere 2 min lang aangezien je toch echt 5 min moet wachten tot je weer op de knop kunt drukken. Ondertussen zijn mijn zus & moeder even naar het winkeltje in het ziekenhuis gegaan en kwamen terug met verse sinaasappelsap en voor mij twee bananen. Om 14:20 kwam de verloskundige terug om te bepalen hoeveel ontsluiting ik nu had. Toen zat er schot in de zaak want ik had op dat moment 6/7cm. De verloskundige vertrok weer.....Maar nog geen 2 minuten later was de pijn niet meer te houden. De pijnstilling werkte niet meer en werd omhoog gezet maar ook dat hielp niet meer & na een paar weeën die extreem heftig waren kreeg ik de drang om te persen. Er werd me gezegd dat als ik ze niet volledig meer kon weg puffen ik voorzichtig mocht persen. De verloskundige moest een gynaecoloog bellen aangezien ze op dat moment de enige verloskundige was die dienst had en er iemand naast mij ook lag te bevallen. Ondertussen kwam de verpleegkundige met haar broodjeskar nog eens langs terwijl ik daar lag te creperen van de pijn. Dit keer nam ik niet eens de moeite om te kijken tegen wie ze het nou eigen had en riep: Neee! Ik hoef niks! Snel daarna kwam de verloskundige terug ze voelde hoever ik nu was en wat was ik blij toen ik hoorde dat ik volledige ontsluiting had en bij de eerst volgende perswee alles mocht geven. Om 14:30 begon ik met persen. Het persen vond ik een ramp en ik was terughoudend aan het persen. Na iedere perswee gleed mn meisje weer een stuk terug. De verloskundige vroeg me wanneer ik voor het laatst geplast had .Dat was inmiddels wel eventjes geleden. Ze zei me dat ik gekatheteriseerd moest worden. Het plas bleef maar stromen en stromen zo vol was mn blaas! De persweeën kwamen en gingen .Ik werd moe. De verloskundige zei nog: Kom op! Er ligt hiernaast nog iemand te bevallen en als je snel bent beval je eerder. Ondertussen had mijn zus een koud washandje voor me gepakt en schreeuwde ik dat ze me moesten inknippen! Dit ging ook gebeuren omdat ik begon te bloeden van binnenuit en dus dreigde uit te scheuren. In een perswee werd de verdoving gezet en de perswee erop knipte ze. Daarna heb ik nog één keer flink geperst en daar was ze dan mijn kleine meisje kwam ter wereld om 15:16u precies. Het duurde echter erg lang voor mijn gevoel voordat ik haar op mn borst kreeg. Achteraf blijkt dat de navelstreng één keer om Lauren haar nekje zat. Ik werd gehecht (dat vond ik nog erger dan heel de bevalling en dat was het enige moment dat ik heb gevloekt), gedoucht en daarna kon ik eindelijk uitrusten en genieten. Al met al is het me erg meegevallen. En wat ben ik trots op mijn Lauren. Ik heb trouwens gewonnen van de vrouw die lag te bevallen op een van de andere kamers!
Wat leuk om te lezen hoe de bevalling bij jullie is gegaan! Ik ben zaterdag 18-02-12 bevallen van mijn eerste kindje, een meisje. Vrijdagavond 17 feb was ik aan het eten bij m'n ouders, (zoals elke vrijdag, want mijn vriend werkt dan tot 21:00 uur) na het eten had ik wat lichte ongi krampen. Mijn vriend was tegen 21:40 uur thuis, ik vroeg aan hem of hij het bad aan wilde zetten, zodat ik even kon ontspannen. (Nog niet bewust van het idee dat het wel eens kon beginnen, want ik was 's ochtends nog op controle geweest, en er was nog niks..) Vriendje zette het bad aan, en ik ging nog even plassen. Maar het bleef maar stromen. Ik wilde niet geloven dat m'n vliezen waren gebroken. Ik vriendje weer roepen, mop.. ik denk dat m'n vliezen zijn gebroken, maar ik weet het niet zeker. (dit was om 22:00 uur) Ik belde m'n moeder, mam, ik denk dat m'n vliezen zijn gebroken, maar ik weet het niet zeker. het ruikt zoet, en het is wittig.. Oooh nu komt er ook een slijmprop te voor schijn.. Mama: Nou ga maar snel naar het ziekenhuis dan.. Oohh nu heb ik ook nog eens buikpijn. Nou opgehangen, vriendje belde z'n ouders ( zij moeten 3 uur rijden om bij ons te zijn ) Ik bleef nog een paar min. op de wc zitten, omdat ik niet alles vies / nat wilde maken. Vriendje legde ondertussen een vuilniszak en een handdoek op de stoel in de auto. Spullen in de auto. Toen toch maar geluisterd en naar de auto gelopen. Rond 22:30 uur lag ik in het ziekenhuis aan de ctg, en bleek ik al op 4 cm te zitten. De weeen bleven komen, en een half uur / 3 kwartier later zat ik al op 7 a 8 cm. Nog even snel naar de wc. Toen ik weer op bed lag kreeg ik toch wel het gevoel dat ik echt moest persen. weer voelen, en jah 10 cm ! de eerste 2 persweeen durfde ik eigenlijk geen kracht te zetten. Maar bij de 3e perswee was mijn dochter geboren, het was toen 0:30 uur. Mijn dochter is geboren in 2,5 uur. En dat voor een eerste kindje.
In de nacht van 19 op 20 januari is onze 2e dochter geboren. Rond middernacht gingen m'n vriend en ik naar bed. Was nog niet zo moe, dus nog even een Denksportboekje erbij genomen, terwijl m'n vriend al in dromenland lag. Plots voel ik om half 1 een kramp thv m'n schaambeen. Ik vraag me af of het begonnen is, en voor de zekerheid noteer ik het tijdstip. Volgende kramp is rond 0h40 - ok, 10 min later is redelijk. En plots is het om de 6 à 7 minuten. Rond 1h wek ik mijn vriend en zeg hem dat het begonnen is. Een milliseconde later stond hij al naast zijn bed Ik vraag of we nog even moeten wachten of het geen vals alarm is, maar hij wil geen risico nemen, want we moeten zijn ouders bellen om te zeggen dat we onze dochter brengen. Terwijl ik de laatste spulletjes inpak, rijdt hij de auto voor en om 1h20 zijn we vertrokken richting ZH. Ik bel even m'n ma om te zeggen dat het begonnen is. In de wagen komen de weeën al sneller: om de 3 minuten! Ik zeg m'n vriend dat hij eerst mij aan de Spoedafdeling moet afzetten en daarna onze dochten bij z'n ouders brengen. Zo gezegd, zo gedaan. De man aan de incheckbalie had niet veel haast, maar ik voelde die weeën elke keer maar opkomen. Om 1h45 lag ik aan de CTG en bloeddrukmeter. De vpk zegt dat ik na een halfuurtje moet bellen, tenzij er iets verandert. Om 2h05 komt mijn vriend toe, en meteen erna breken mijn vliezen. Dus maar meteen op het belletje gedrukt! De vpk bekijkt de CTG en ziet wel weeënactiviteit "maar het is nog niet wat we nodig hebben". Ze besluit toch even te controleren en kijkt me verbaasd aan: ik heb volledige ontsluiting! Ze vraagt of ik geen persdrang voel, en op dat moment is het niet het geval. Ik moet dan TE VOET naar de verloskamer en het moment dat ik van het bed afkom, heb ik het gevoel dat de baby er elk moment kan uitvallen. Het waren de langste 10 meter in mijn leven die ik moest afleggen! In de arbeidskamer dan op het bed gaan liggen. Ik had nog steeds mijn wintertrui aan - had nog geen tijd gehad om deze uit te doen en ik kon in deze fase van de bevalling niet verdragen dat iemand me aanraakte, dus het was dubbel puffen! Ondertussen werd de gyn van wacht (toevallig mijn eigen gyn) opgebeld. "Nog even mevrouw, over een halfuurtje heb je je baby in je armen". Ik gluur even naar de klok en zie dat het 2h12 is. Is spreek mezelf moed in dat ik om 2h42 m'n kindje heb, want het nu toch wel hevig geworden! Iets voor half 3 kan ik het niet meer houden en wil ik meepersen. Na de eerse keer staat het hoofdje al! Ik moet even wachten op de volgende wee en van het ogenblik dat ik ze voelde opkomen, duw ik uit volle kracht en meteen daarna was onze baby er! De gyn kwam toen net de kamer binnen - heeft niet eens ons kindje kunnen opvangen We wisten op voorhand het geslacht niet, en waren de eerste moment ook te overweldigd om ernaar te vragen, tot een vpk zei dat het een meisje was! Het was heftig, maar exact 2 uur na de eerste wee was onze dochter er. Ik weet nog steeds niet welke bevalling ik de voorkeur geef: deze die kort maar hevig was, of de eerste die een badbevalling was en die 8 uur duurde van het breken van de vliezen tot de uitdrijving...