Hier ligt het er aan. Hij is er altijd voor mij en mijn zoontje. Maar ook zijn werk is heel belangrijk en zijn voetbal. Maar goed ik gun hem dat van harte want hij belt zijn voetbal ook wel eens af om dan wat met mij en ons zoontje te doen zonder dat ik daar om vraag
Dat lijkt me inderdaad dus heel erg. Fijn dat je man dit ziet Mijn vader werkte tot we naar de middelbare school gingen wisseldiensten, dus of hij kon ons naar school brengen, of hij was s middags lekker vroeg thuis. Ook in de weekenden was hij met ons bezig ipv met werk. Mijn vriend echter heeft dit nooit gehad, een onstabiele thuissituatie, ouders die continue de hort op waren, scheiding etc. Dus het is ook wel verklaarbaar vanuit zijn kant (nu kan hij immers wel voor zichzelf kiezen, als kind niet), maar ik ben met zulke andere normen en waarden opgevoed, dat dit nu dus botst.
Werk gaat voor, want zonder geld kunnen we niet leven Dan wij en dan komt zichzelf pas...... In een noodsituatie staan wij uiteraard voor op t werk,maar als we een dag gepland hebben staan en hij moet ineens werken ja dan is dat helaas pech voor ons.......
Hier is het wel beter geworden . Ik heb hem ook uitgelegd dat ik met twee kids meer hulp verwacht en ook meer 'aanwezigheid ' dus ook leuke dingen doen met zijn vieren. Maar hier verdwijnt hij ook nogal eens op zaterdagmiddag, haha! Gaat even wat ophalen en uiteindelijk komt hij pas uren later terug. Gaat ie een biertje drinken bij een vriend. Geen probleem hoor, maar wel dat ie dat niet even zegt van tevoren. Verder wordt hij nog steeds niet enthousiast van de kinderboerderij of het bos, maar gaat wel mee. Tja, ons leven is nu eenmaal veranderd en vind best dat hij zich kan aanpassen. Doe ik ook.
Oei, moeilijk onderwerp. Mijn man werkt heel erg veel, en dat gaat voor het gezin. Maar door zijn werk kunnen wij wel fijn wonen en leuke dingen doen. Mijn man is een wielrenfanaat, dus dat gaat voor alles, en de agenda wordt erop aangepast. Als er een koers is, gaat die voor alles, ook voor de visite die er is In het weekend staat hij als laatste op, gaat dan een paar uur sporten, uitgebreid douchen en dan rond een uur of een is hij er weer voor ons, tenzij er wielrennen is. Maar in "gewone" weekenden, doen we minimaal een leuk ding, samen uit eten, samen uitgebreid lunchen, bioscoop, pretpark oid met het gezin. Nou moet ik wel eerlijk zijn dat we bijna elk weekend ook wel gasten/ slapers hebben, dus het is altijd wel druk en gezellig.
Hoofdzakelijk gaat het gezin voor. Mijn vriend sportte errrrgggg veel voordat Jesse er was. Echter sinds Jesse er is gaat hij voor en is hij niet meer wezen sporten...
mijn (bijna) ex plaatst altijd zichzelf op de eerste plaats. dat is ook 1 van de redenen dat we nu in scheiding zitten. heb hem vaak een grote egoist genoemt, maar daar reageert die niet op. een keer iets voor jezelf doen is goed, maar ik vind dat als het er echt toe doet, dat je gezin/ je kinderen op de eerste plaats moeten komen!
Ja, die ken ik En ook bijna alle voetbalwedstrijden, bah dat vind ik echt niks. Zo vaak naar AMsterdam op zondag of door de week. Nu ben ik nog alleen, maar vraag me af hoe dat gaat als we een kindje mogen krijgen...
Hmm dat zou ik allemaal ook niet zo kunnen waarderen eigenlijk. Vooral het negeren van een verjaardag van de kinderen vind ik niet kunnen. Wat zegt hij dan als je het er dan met hem over hebt? Ik vind het verder ook wel een beetje eenzijdig klinken. Hij neemt wel erg veel ruimte voor zichzelf zo. Lekker natuurlijk, maar in een gezin niet helemaal realistisch. Heb jij wel dingen voor jezelf? Iedereen heeft recht op iets voor zichzelf, hij mag gaan sporten, maar jij mag ook dingen doen. En daarnaast moet er ook tijd zijn voor jullie samen en tijd voor jullie als gezin.
Hier gaat het allemaal naar wens voor iedereen, gelukkig. Mijn man heeft in principe elke zondag een wedstrijd en zegt dat liever niet af, dat vind ik prima, ik kan dan ook alleen met de kinderen naar een verjaardag als dat zo uitkomt, geen problemen mee. Als er iets belangrijks is of als ik het graag wil zegt hij het wel af. Verder traint hij (andere teams en zelf) 1 keer per week, leuk voor hem en voor ons een extra zakcentje, prima dus. Ik ben veel thuis en vind dat ook niet erg, vind het wel lekker . Voor zijn sport is hij soms wel een avondje extra weg, voor zijn gewone werk overdag houdt hij gewoon zijn werktijden aan.
Ik denk dat het ook een beetje aan jezelf ligt. Ik herken het wel een beetje namelijk. Mijn man werkt 40 uur per week, gaat 2 avonden trainen en elke zondag een voetbalwedstrijd waar je eigenlijk bijna je hele dag wel mee kwijt bent. Toen we nog maar 1 kind hadden ging ik zelf ook gemakkelijk weg 's avonds als manlief ging trainen ofzo, maar nu we er 2 hebben (de oudste wat ouder wordt en we met de jongste nogal aan het sukkelen zijn geweest) doe ik dat niet meer zo gemakkelijk. En zeker wanneer ik de hele dag met de jongens bezig ben geweest, had ik af en toe zoiets van: Ja hoor, ga maar weer weg.. Ik zal het wel weer allemaal alleen doen Voel me ook schuldig om de jongens weg te brengen als het eigenlijk niet nodig is ofzo. En op de avonden dat manlief thuis is, heb ik zoiets van: ja, dan blijf ik ook maar thuis anders zien we elkaar helemaal zo weinig! Zeker nu ik weer aan het werk ben (onregelmatige diensten). Maar weet je, ik heb het gewoon nodig om wat meer onder de mensen te zijn. Dus ik moet nu van mezelf gewoon wat vaker eens een avond weg gaan naar een vriendin ofzo. Man is bereid om eens een avond niet te gaan trainen. Dus ik hoef het maar te vragen in principe Nu ben ik dus vorige week 2 avonden weg geweest. 1x met de jongste erbij en 1x lekker alleen en heb ervan genoten! Moet dit gewoon vaker doen en zelf mijn verantwoordelijkheid hierin nemen en mijn wensen uiten. Goed voor jezelf zorgen is ook belangrijk!