Ja klinkt als een enorm lieve en goede moeder, die haar kind geeft wat het nodig heeft. Jouw kind voelt zich vielig en geliefd en dat is het enige wat telt. Niet de verwrongen manier van denken die men in de Westerse samenleving heeft ontwikkeld. Omdat sommige mensen zich niet realiseren dat het ouderschap niet stopt om 19:00 uur, maar dat het de taak van de ouders is om 24?7 zo goed mogelijk voor hun kind te zorgen. En wat mij betreft (en slecht vele gerenommeerde onderzoekers op het gebied van neurobiologie, psychiatrie, antropologie, sociologie etc.) betekent dit dat je je kind altijd dicht bij je houdt. Angsten die kinderen hebben zijn heel normaal en heel logisch als je je verdiept in de evolutie en biologie van de mens. Dat leer je niet af door je kind weg te leggen en hun wil te breken door het te laten huilen (want chapeau zeg, je kind is ongelukkig en leert dan mama toch niet komt, dus stopt het met huilen, is je doel dan bereikt?!) maar door het bij je te houden en het vanuit een veilige omgeving kennis te laten maken met de wereld. Daar krijg je geen verwende, afhankelijke kinderen van. Maar sterke, zelfverzekerde en intelligente mensen die weten dat ze op papa en mama kunnen vertrouwen en zo, stap voor stap, leren dat ze dit uiteindelijk zelf kunnen. Zo en dan ga ik nu lekker bij mijn zoon en man in bed liggen. Héérlijk! (oh en voor de oncreatieve zielen onder ons die zich afvragen waar wij dan seks hebben: op de bank, de keukentafel, de wasmachine, in de auto... Met een beetje fantasie kom je ver hoor en dat maakt je relatie nog leuker ook dan steeds maar dat saaie bed in te duiken...)
En ik dacht toen ik dit berichtje las nog dat je een grapje maakte. Maar jij kunt dus echt lachen om het feit dat een kind in z'n eentje huilt? Een schande!!
Tjonge, wat ben jij snel op je teentjes getrapt!! Jíj bent volgens mij degene die denigrerend is en anderen woorden in de mond legt (manipuleren)...! Anderen 'missen enig inzicht in..', 'weten niet beter..' Omdat ze het anders zien dan jij? Want jouw opvoeding is toch beter? Alleen slapen is 'ronduit slecht'. Je beschrijft jouw kind toch als volmaakt? 'Leuk op alle fronten'. Wat is daar denigrerend aan? Na alles wat er uit jouw mond rolt, mag ik dat niet eens zeggen en krijg ik vervolgens ook nog zo'n tirade?
Ik ben het er wel mee eens dat kleine kinderen verwend kunnen worden en manipuleren, maaaaaaar ik vind het geen probleem als mijn kind bij ons in bed slaapt. Vooral niet als hij bang is of ziek zoals nu. En ik smelt idd van hoe hij dan tegen me aankruipt en zichtbaar geniet. Geborgenheid geven is toch iets waar je je kind mee mag verwennen tot op het bot.
Jezus Christus zeg! Ooit van sarcasme gehoord? Ze zei 'jouw volmaakte kind', om aan te geven dat ze niet gelooft dat jouw kind perfect/volmaakt is, zoals geen enkel kind.... En jij vind dát al walgelijk? En je wordt dáár al agressief van? Heb je enig idee hoe erg je jezelf daarmee voor schut zet?
Vlinder, je gaat hier echt te ver. Zoals jij ook wel dondersgoed weet, is het voor de meeste mensen hier (in de Westerse wereld, zoals je het zelf zo mooi zegt) normaal om je kind in een eigen bedje, op een eigen kamertje te leggen. En als het huilt, om het niet meteen op te pakken, maar om het héél eventjes te laten huilen. Niemand hier heeft het over het kind links laten liggen en uren laten huilen. Sterker nog, zelfs bij CB's wordt aangeraden om een wekkertje te zetten, eerst een minuutje, dan iets langer, enzovoorts. Zodat het kindje leert, dat ook al is mama nu niet in de kamer, ze is wel dichtbij. Het zal toch eens zijn dat je net in bad ligt of op de wc zit, of de luier van een ander kind aan het verschonen bent... dat je niet a la minute je kindje op kunt pakken!!! Wat ik wilde zeggen is: De meeste mensen hier hebben een andere mening dan jij over je kindje altijd bij je hebben en waar het moet slapen. Om nou meteen te zeggen dat dit een verwrongen manier van denken is en dat het een schande is als een moeder zegt dat ze haar kindje bewust even laat huilen, vind ik echt te ver gaan. De meeste mensen hier respecteren jouw keuze ook om je kind altijd bij je te hebben en het bij je in bed te laten slapen. Voor zover ik heb gelezen valt niemand je aan op die keuze. Waarom dan toch zo agressief? Het lijkt er nu héél sterk op, dat iedere moeder die andere keuzes maakt dan jij, als slechte moeder wordt bestempeld. Ik hoop niet dat dat je bedoeling is.
Ik wil dit stukje even met jullie delen: Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - Columns - Woede Ik las het toen mij werd verteld dat ik ECHT iets moest doen aan het bij papa en mama in bed slapen (door cb). 4 dagen van mijn leven waar ik nog steeds een verschrikkelijk gevoel bij heb. Ik ben zo blij dat ik na die vier dagen gezegd heb dat cb, schoonouders, eigen familie en de hele buitenwereld mn rug op konden... Verder geen commentaar. De kleine slaapt nu lekker in zijn eigen bedje en als hij 's nachts wakker wordt mag hij lekker bij ons: is allemaal heel natuurlijk (zonder gehuil!) gegaan (14 maanden). Blijf gewoon naar je gevoel luisteren: dat geldt voor zowel voor als tegenstanders! Als het maar goed voor jou voelt toch?
Er is een groooot deel van de mensheid ind e Westerse wereld die wle anders over zulke slaappatronen denken. Ik heb niets gehoord over kookwekkers en laten huilen, iig. niet door instanties. Maarja, ik was zelfverzekerd, als er al iets over gevraagd werd zei ik gewoon hoe ik erover dacht en als ze moeilijk zouden doen, zouden ze hoog en laag kunnen springen, maar laten huilen was en is voor mij geen optie. Scheelt misschien ook dat mijn ouders absoluut niet van de wekkers/laten huilen etc. waren toen ik en mijn zusjes klein waren. En ik heb me daardoor heel veilig gevoeld als klein kind. Ik wist dus ook niet beter of ik gaf borstvoeding, liet niet huilen en kinderen sliepen bij ons. Mijn man komt uit het tegenovergestelde, flesvoeding (nee, geen discussie hierover aub, is een voorbeeld), alleen op de kamer, in slaap laten huilen. Maar, mijn man wilde het per se anders doen, en als onze kinderen huilden, was het bij ons. Op de arm, borst etc. in de tijd van krampen. Urenlang soms, ja. Maar dat was snel over. Na die paar dagen durf ik opecht te zeggen dat wij onze kinderen bijna nooit meer hebben horen huilen. Soms zeggen mensen, kennissen daar weleens iets over: goh ben blij dat mijn kind nu eindelijk, dit of dat zus of zo doet, want ja, als baby huilde hij constant, en ik maar beneden zitten met tegenzin luisteren naar mijn baby. Ik herken het niet dus, want zodra ik er een hoorde, ging ik er gewoon naartoe. Het ligt dus compleet aan wat je gewend bent, hoe je mss. zelf opgevoed bent en wat je gevoelens erbij zijn. Ik wist van meet af aan, zodra ik zwanger was, dat ik het zo zou aanpakken, en anderen doen het dus precies omgekeerd.
Amen! Ik heb 8 weken de halve nacht met mijn dochter gelopen en ik was gewoon op. Heb inderdaat het minuutje huilen en steeds iets langer aangehouden en in 2 dagen sliep ze na de voeding gewoon door. Als ze nu uit bed komt dan krijgt ze een knuffel en een kus maar gat wel haar eigen bedje weer in. Ik slaap zelf voor geen meter als ze bij mij ligt omdat ze door het hele bed beweegt en ik kan met slaap gebrek geen goede mama zijn. Dat iemand kiest voor een kindje in hun bed moeten ze zelf weten maar heb het fatsoen om ieder die eigen keus te laten maken.
Ik denk ook dat er dingen door elkaar gehaald worden hier. Een paar minuutjes 'laten huilen' om te horen of het serieus is, is wat anders dan urenlang laten huilen 'omdat het zo hoort'.
In die vier dagen dat ik probeerde onze kleine alleen te laten slapen heb ik hem nooit uren laten huilen (idd 1 minuutje, dan er naar toe dan weer weg etc etc.), maar voor mij voelde het wel als uren . Ik heb helemaal niets tegen mensen die het anders doen dan ik maar een opmerking dat ik mijn kind een slechte gewoonte aan zou leren, slecht gedrag in stand zou houden of zelfs geen zelfverzekerdheid zou meegeven om gelukkig alleen te slapen vind ik nogal misplaatst. Voor het eerst in een wereld, alles is nieuw, dat hoeft inderdaad niet eng te zijn, maar ik vind niet dat mijn kindje dat allemaal alleen tegemoet had moeten treden. Ik heb juist het idee dat ik door er op die manier voor hem te zijn wel zelfverzekerdheid meegeef. Dat stukje over laten huilen snijdt mij door het hart. Ik vind daar veel in terug over hoe ik over het moederschap en moederinstinct denk. En het doet mij heel erg veel pijn dat er door de westerse wereld zo tegen bepaalde zaken aangekeken wordt. Ik zou willen dat ik zo zelfverzekerd had kunnen zijn toen ik net moeder was, maar ik was verschrikkelijk onzeker. Gelukkig heb ik naar mijn gevoel geluisterd. Heb ik mijn kindje nooit hoeven laten huilen en die 4 dagen dat ik een poging heb gedaan hem alleen te laten slapen beschouw ik als een waardevolle les: Luister ALTIJD naar je eigen gevoel, wat een ander ook zegt. Maar dit is hoe ik erover denk. Ik denk niet dat iemand die het anders doet het slechter doet. Zoals ik al zei: je moet naar je eigen gevoel luisteren, daar heeft je kindje meer aan.
waarom zoveel commentaar over de eventuele opvoeding van die vader en op elkaar? m'n oudste dochter lag ook bij mij in bed .. heeft ze een gedaan tot ze ongeveer een jaar was en erna afgebouwd kan jullie zeggen , ze is nu 12 en ze heeft er geen enkel trauma aan overgehouden ze is gewoon heel erg lief en helemaal geen manipulator , integendeel mocht dit een filmpje zijn van dat kind , dat 3 minuten aan het huilen is .. dan zou er weer commentaar zijn over het feit dat je dat kind zo niet laat huilen 't is ook altijd wat .. waarom altijd zoveel discussie over opvoeding, iedereen doet toch wat hij/zij denk dat het beste is voor je kind er is heus nog geen enkele crimineel geweest die zei, is mijn schuld niet maar vader kwam toen ik baby was bij mij liggen .. het ligt daaraan hier nam m'n mannetje haar uit bed en ging met haar in de zetel zitten, stond een 1persoonzetel in haar kamer voor de borstvoeding vaak hoorde ik ook na een paar minuten .. euhm schat, ik zit vast geloof ik dat het kind over de vader kruipt is vrij normaal, kind wordt rustig van de hartslag, niet meer niet minder
Ik zie geen verschil tussen een minuutje laten huilen en een uur laten huilen. feit blijft dat een kind zich in die ene minuut en dat ene uur onveilig voelt. Een gevoel dat gemakkelijk weg te nemen valt door je kind bij je te houden. En dat de kookwekkermethode door het cb wordt aangeraden, is officieel tegen de richtlijnen in. Dit had de richtlijn moeten worden, maar na protest van o.a. het NIP (Nederlands Instituut van psychologen) is deze richtlijn van tafel geveegd. Omdat het NIET kindvriendelijk is. Dus als het cb mij dat aan zou raden, zouden ze een klacht aan hun broek krijgen. En ja, ik reageer fel, omdat hier mensen zijn die mijn methode ook belachelijk maken. Door het dom te noemen, manipulerend, alsof het kind de baas is en dat als er problemen ontstaan, het dan je eigen schuld is. Want als je je kindje apart te slapen legt en je slaapt slecht, dan is dat sneu voor de ouders. Maar als je je kindje bij je in bed neemt en je slaapt slecht, dan heb je dat zelf veroorzaakt. De omgekeerde wereld! Een kind hoort, zeker de eerste maanden, 'slecht' te slapen. En ik zeg slecht tussen aanhalingstekens, omdat men dat er zelf van gemaakt heeft. Het is heel natuurlijk voor een kind om wakker te worden 's nachts. O.a. om te voeden, maar ook om zich te voeden met de liefde en toewijding van de ouders. En wat mij betreft is die hunkering naar liefde en aandacht net zo legitiem als de hunkering naar voedsel en veiligheid. Als je dat je kind bewust ontzegd, ja, dan vind ik dat slecht ouderschap. Zou willen dat ik er iets anders van kon maken.
denk dat je iets genuanceerder moet zijn! Mijn dochter van 2,5 huilde altijd als ze in bed lag, al vanaf dat ze klein was. in het begin pak je haar eruit troosten etc. Tot je doorkrijgt dat ze hoe dan ook huilt als ze in bed ligt. als je haar er steeds weer uit haalt troost en dan weer teug legt geef je haar niet de kans om ( voor haar is dit de manier om de dag te verwerken) het zelf te doen en moet ze steeds opnieuw beginnen! Als ze nu huilt is het voor ons geen optie om haar eruit te halen want dan blijft ze het doen. Dus ja wij laten haar dan 10 min huilen... dus ik denk dat dat ieder voor zich en hun eigen kind is
Maar het is toch logisch dat ze weer gaat huilen wanneer je haar terug legt? Dat zou mijn zoontje ook gedaan hebben. Het is geen kwestie van steeds opnieuw beginnen, maar met je kindje in het grote bed gaan liggen, wachten tot ze diep slapen en dan stiekem wegsluipen (en hopen dat hij niet wakker wordt ) en anders met je kindje in de draagdoek of in je armen houden tot je zelf gaat slapen. Sommige mensen vinden dat teveel werk, maar ja, een kind is nu eenmaal veel werk en de verzorging ervan stopt niet omdat het bedtijd is en papa en mama tijd voor zichzelf willen. Dan had je niet aan kinderen moeten beginnen.
nee is het de moeite niet waard? Is het weer een bepaalde mening die geld en de rest doet het niet goed? Jammer is dat toch dat er zoveel topics zo moeten eindigen. En mijn dochter is echt niet bang als ze op bed ligt, voelt zich niet verlaten, nee die verwerkt de dag op haar manier, verbreken wij dat, moet ze weer opnieuw beginnen
Nee dat werkt niet bij onze dochter! Die heeft dat nodig om alleen tot rust te komen! Dus ook op ons bed ligt ze dan te huilen. Heeft niks te maken met dat ik lui ben en zelf een fijne avond wil hebben.