Tjah, het kan altijd beter natuurlijk hihi... Kheb natuurlijk ervaring in de kinderopvang en weet het allemaal wel een btje hoe en wat, maar bij je eigen kind is het toch heeeeeeeeeel anders en soms ook verdomd lastig om vol te houden en strikt te blijven... maar het moet! Komt wel goed schatje zegt manlief vaak haha... Ongi is trouwens alweer voorbij hier, heerlijk! Dinsdagavond begon het heel licht en vanaf woensdag iets meer t/m gisteren, dus een kleine 3 dagen... had normaal altijd wel 5/6 dagen, dus ben benieuwd hoe het in de volgende ronde gaat... als die tenminste nog gaat komen Trusten!
Pffff, krijg weer kippenvel als ik dit lees. Het klinkt allemaal prachtig hoe het geregeld is voor haar afscheid, maar wat is het ontzettend zwaar om dit te moeten doen. Het gaat ook allemaal zo snel. Vorige week rond deze tijd wist je nog helemaal niet dat het foute boel was en nu... ik vind het zo erg! Knuf!
wel mooi als je zelf dingen ervoor kan maken. Vraag me ook af tot hoever het nu ook echt doordringt bij zluke kleintjes.
Het is ook erg snel, de laatste dagen zijn voorbij gevlogen, en tegelijkertijd tergend lang geweest. Nu is het ineens ook heel zakelijk, je regelt en regelt en regelt, zoekt en ontvangt informatie.. Straks is het zover en dan komt de hele gevoelswereld weer aan bod. Ik weet niet hoe ik met lege handen en een lege buik rechtop het ziekenhuis uit kan komen zonder om te vallen. Maar een mens kan veel dragen, uiteindelijk komen we hier doorheen. het si alleen zo verdomde zwaar.. Voor mijn gevoel ben ik hier al weken over aan het doorzagen, terwijl het nog zo vers is allemaal..
hoe weet je eignelijk dat de inhoud te klein is? ik bedoel, zou niet weten hoe groot dat dat zou moeten zijn. En wat ga je daarna met de urn doen, thuis houden?
Toch wel behoorlijk! We hebben om te beginnen Lila verteld dat de baby in mama's buik heel erg ziek is. De eerste keer luisterde ze niet, leek het, na navragen of ze het gehoord had kwam er een korte 'ja' terwijl ze verder rondkeek en geen oogcontact maakte. De dag erop vroeg ik weet je nog dat mama vertelde dat de baby in mijn buik erg ziek is? Toen keek ze met een pruillip naar beneden en zei aangeslagen "ja..." Daarna ging ze weer spelen. Ik heb Prulleke gesproken op MSN. Haar jongste was ook 2 toen het gebeurde, en die komt nu nog thuis met tekeningen met sterretjes en de namen van haar broertje en zusje erbij..
lila, je zaagt niet! misschien is het nu ook maar goed dat het "zakelijke" je gevoel even overneemt zodat je alles kan regelen.
Er staat een gewicht tabel bij. We willen de urn een mooi plekje geven hier in de woonkamer. Het wordt dan ook geen urn die direct op een urn lijkt. We vinden zelf deze héél mooi: http://crm.legendcorporation.nl/media/catalog/product/cache/17/image/7208d5bff8416b78302e3a9b889731f5/s/o/soul_bird_urns_messing_urnen_brass_urn_1.jpg Maar die is dus te klein..
mijn exbaas heeft ook een kindje moeten laten gaan met de 24 weken en hun andere dochter was ook 2 en ze heeft het vaak over haar kleine zusje wat nu een sterretje is in de hemel. Ze krijgen het wel mee! Lijkt me erg moeilijk omdat je nu tuurlijk je eigen verdriet hebt en dan nog z,n kleintje wat ook de nodige zorg en aandacht nodig heeft.
Lieve lila heftig om nu een datum te hebben...aan de andere kant weet je nu wel waar je aan toe bent. Lijkt me zo moeilijk, vooral omdat Juli goed laat weten dat ze er is. En wat jezelf al zegt, die pilletjes die je moet nemen, lijkt me ook wel raar... Ook denk ik dat Lila het wel door heeft, misschien nog niet helemaal wil geloven maar wel beseft. Heel mooi dat je samen met je moeder wat spulletjes kan maken voor jullie kleine meisje Juli en dat je Lila vraagt een knuffeltje te geven. Lieverd heel veel sterkte de komende dagen, jij denkt dinsdag aan ons en wij allemaal aan jou!! De kaarsjes zullen branden!! Dikke knuffel
Maar lieverd, dit is pas net rauw op je dak gevallen, daar is niks 'zagen' aan. Dat moment van met lege handen en lege buik zitten, daar zou ik ook het allermeeste tegenop zien. Als er niks meer te regelen is en je allerlei gevoelens zal hebben. Gevoelens zo groot en pijnlijk dat je eigenlijk niet weet of je ze wel kunt verdragen. Blijf praten en schrijven over al die dingen, er is werkelijk niemand hier die het ooit zal zien als 'heb je haar weer'. Echt niet.
Lijkt me ook zwaar ja.. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat boekje rustig aan haar kan voorlezen. Als ik nu naar haar kijk dan zie ik er zo tegenop om dat praatje te gaan houden over Juli!
Lilalief, je hoeft je echt niet bezwaard te voelen. Het is heel wat wat je allemaal door moet maken en als je bij ons je hart wil lucht is dat echt geen probleem. Het lijkt me heel lastig om het aan Lila te vertellen, maar het is denk wel goed voor haar. Ze beseft toch ook dat er van alles aan de hand is en zal dat ook moeten verwerken. Al lijkt me dit wel een hele moeilijke leeftijd. Ze snappen veel, maar toch ook weer niet echt goed. En die pillen, heftig zeg. Dat lijkt me wel heel moeilijk om die in te nemen zeg. Probeer voor nu toch nog te genieten van Juli, nu zo nog bij jullie is. Hoe dubbel en moeilijk dat ook zal zijn.