Kan je een burn out hebben zonder dat je het zelf zo ervaart? Ik zal het even kort uitleggen: Ik werk sinds september bij een werkgever waar regelmatig mensen uitvallen. Het is een pittige baan. Veel werkdruk, emotioneel zwaar (hoewel ik dat zelf niet zo ervaar), je moet aan hoge verwachtingen voldoen. Nou ben ik altijd al snel ziek geweest, mijn weerstand is niet super. Maar sinds ik daar werk is het echt vreselijk, ik ben elke maand wel een keer ziek en dan ook direct een week gevloerd. Griep, luchtwegeninfectie, buikgriep etc. Nou zijn de nachten hier ook nog steeds drama, ik ben dus vaak wakker 's nachts. De afgelopen weken kreeg ik in lichte mate last van hartkloppingen en duizelingen, als ik bijvoorbeeld even lekker op de bank zat begon het ineens maar stopte ook weer vrij vlot. Nou zijn die hartkloppingen eigenlijk erger geworden sinds ik 2 weken geleden buikgriep kreeg. Daarvoor was ik al flink verkouden. Ik heb ruim een week last gehad van buikgriep. Ben er net weer vanaf. Maar eergisteravond werd ik weer ziek. Koorts, keelpijn, misselijk. Dat is inmiddels weer over ?). Nu dus constant hartkloppingen en duizelingen, voel me erg slecht. Als ik ga zoeken op internet (jaja, ik weet het), vind ik eigenlijk veel over stress, burn out etc. Verstandelijk kan ik me daar iets bij voorstellen. Drukke baan met veel stress, weinig slaap, combi werk/gezin, veel ziek. Maar ik voel het niet zo.. Wel dat ik me rot voel door die hartkloppingen en ik maak me vooral druk nu ik wéér ziek ben (kan dus niet, kom in de knoei met mijn werk.. clienten wachten op dingen die ik af moet hebben anders komen er dingen in de knel etc.). Maar ik heb steeds zoiets van: als ik nou maar gewoon kan werken, dan krijg ik het af en dan komt het wel goed. Herkent iemand dit? Zit ik nou keihard in een ontkenningsfase ofzo? Ik ben nu trouwens constant aan het proberen de huisarts te bereiken, die is alleen steeds in gesprek. Ga dus heus wel naar de huisarts, maar ben ook benieuwd of iemand zich herkent in dit. Kan natuurlijk ook goed zijn dat ik gewoon iets van bloedarmoede heb ofzo, wil ook graag bloed laten prikken.
Ik denk eerder uitgeput dan burnout. je zou kunnen kijken of je weerstand omhoog kan. vitamine preparaten en vlierbessensiroop (die vooral) halen. denk dat al je je lijf weer goed mee krijgt je weer een heel eind bent.
Ik zou idd eens kijken of je je weestand een handje kan helpen. Hopelijk kan je de ha snel bereiken. Overigens herken ik je klachten wel maar ik herken bij mezelf dan wel weer een (lichte) burnout. Alleen al de gedachte aan werk (of nu zelfs een dag thuis met de kinderen) geeft mij al hartkloppingen. En ik heb niet het idee dat als ik maar weer aan het werk kan het het wel oplost. Ik denk dat dat een belangrijk verschil is. Dus er is goede hoop voor je haha.
Ik vind het niet klinken als een burn out. Wel als misschien wat teveel aan stress icm te weinig slaap. Een burn out ben je echt opgebrand bijna letterlijk. En kan het je al extreme stress opleveren als je ook maar het idee hebt dat je wat moet doen.
Hm ok, bedankt meiden. Ik denk ook dat het met mijn weerstand te maken heeft. Ik kom er gewoon niet bovenop. Wat mij extra stress geeft omdat ik mijn werk dus niet af krijg, moet me weer ziekmelden etc. Heb net de huisarts te pakken gekregen, had de assistente ervoor. Ze zei direct dat het klonk alsof ik een beetje overspannen was. Te weinig slaap, drukke baan, veel ziek, hartkloppingen.. Ik zei dat ik begreep dat ze dat dacht maar dat ik wel graag lichamelijke dingen uit wou sluiten. Begreep ze. Ik kan vanmiddag terecht, wel bij een vervanger maar ok. Heb mijn teamleider ook gebeld. Die zei dat ik eerst maar met de huisarts moest praten en idd lichamelijke dingen uitsluiten. In elk geval niet druk maken om het werk en rust nemen.
Ik heb twee jaar geleden een burn-out gehad... En daar ging een jaar regelmatig ziek-zijn en pijntjes hebben vooraf. Ik herkende het ook niet als zijnde een burn-out ( in het begin ), maar mijn lichaam bleek me achteraf gezien wel terug te fluiten... Ik heb dat genegeerd, ben door blijven werken en voor ik het goed en wel doorhad zat ik thuis met een burn-out... En toen ik eenmaal over het 'randje' was, voelde ik me ook letterlijk opgebrand... Het kan zijn dat je lichaam je signalen geeft dat je het rustiger aan moet doen... De dokter kan dat echter prima vaststellen... Want in je bloedwaarden kunnen ze bijvoorbeeld veel dingen vinden die soortgelijke klachten veroorzaken. Komt daar echter niks uit en blijkt alles 'onverklaarbaar'... dan wordt er meestal gekeken naar de mate van stress en hoe je 'oververmoeide' psyche de klachten veroorzaakt. Sterkte!
Ja, ik ben er ook een beetje bang voor dat dit wel signalen zijn die ik serieus moet nemen. Ik ben begonnen met deze baan toen het een contract was voor 3 maanden. Omdat ik gek werd van het thuis zitten heb ik het aangenomen, ik wist hoe zwaar de baan was (ooit stage gevolgd in dezelfde functie, zelfde organisatie). Toen kreeg ik een jaarcontract aangeboden, heb een poosje getwijfeld maar wel gedaan en met mezelf afgesproken dat als ik het gevoel dat ik het niet zou terkken weer ontslag 'mocht' nemen van mezelf. Ik heb nu dus niet het gevoel dat ik overspannen ben of een burn out heb maar wel erg goed op moet letten. Ik merk nu namelijk dat ik met name denk: 'zo snel mogelijk weer aan het werk, om het af te krijgen'. Als je er een weekje niet bent, heb je 100 mailtjes en werk wat blijft liggen. Niet fijn hoor, ik voel me namelijk ook nog eens erg verantwoordelijk. Nouja, ik zal eerst eens overleggen met de huisarts. Ze zal ws na gesprek bloedonderzoek willen doen om dingen uit te sluiten en als daar niks uitkomt ben ik toch bang dat ik een stap terug moet doen. Zou alleen niet weten hoe Ben jij er inmiddels weer helemaal bovenop?
Het zou zo mijn verhaal kunnen zijn. Bij mij begon het namelijk ook zo! Veel ziek de ene buik griep na de andere, dan weer gewone griep dan weer luchtwegen!! Steeds aan de antibiotica en inderdaad zocht ik het ook niet achter een burn out. En maar doorgaan en ik dacht ook zeker dat ik het allemaal aan kon. Mijn baan was stress vol, emotioneel zwaar soms had ook een hele verandwoordelijkheid maar ik had echt niet het idee dat ik het niet aan kon. Tot dat de dag kwam dat ik echt uitgeput was en helemaal total loss. Wat bleek een burn out en ik zag hem echt niet aan komen! Ik ben toen thuis gebleven en het ging rustig aan beter met mij. Ik zelf werd ook veel rustiger, ik werd niet meer ziek. Zelfs geen verjoudheid niks! Ik ben inmiddels thuis Mama maar ik wilde zeggen dat ik veel aan je verhaal herken. Als de kindjes straks wat groter zijn en ik weer wat uren ga werken dan neem ik onmiddelijk rust als ik weer steeds ziek word. Ook ik herkende het niet. ( Bij mij werd het in eerste instantie ook op weerstand gegooid ) Sterkte meid!
Ik wou even zeggen dat dit ook op mijn verhaal lijkt. Alleen bij mij is er ook een B12 en ijzer tekort vastgesteld. Maar zit ook wel tegen een burnout aan. Het idee alleen al dat ik iets moet doen word ik wanhopig. Sterkte voor straks bij de dokter.