Oke, ik heb een kwestie waarvan ik niet echt weet hoe ik er mee om moet gaan. Toen ik ongeveer 6 weken zwanger was, hoorde ik van mijn broer ineens dat zijn vriendin ook zwanger was! Zij was 4 weken en ze waren heel blij. Helaas heeft zij met ongeveer 6/7 weken een miskraam gehad en is dus het kindje verloren (dit hoor ik allemaal via mijn broer). Inmiddels ben ik 20 weken zwanger en alles gaat helemaal goed gelukkig. Nu heb ik de vriendin van mijn broer sinds mijn zwangerschap niet meer gesproken of gezien, nog nooit een felicitatie gehad of de vraag hoe het gaat. Ze liked of reageert niet op echo foto's op Facebook, niks. Twee weken geleden hoor ik van mijn moeder dat ze mijn broer het huis uit heeft gezet omdat ze het even allemaal niet meer weet en na wil denken oid. Mijn broer moest dus noodgedwongen weer bij onze moeder gaan slapen zonder spullen. Nou, na twee dagen wilde ze praten en mocht hij toch terug komen. Nu las ik vorige week ineens op Facebook (ja wtf idd) dat ze over twee weken gaan trouwen! Er waren al eerder trouwplannen voor de mk en hij had mij toen al als getuige gevraagd. Nou, diezelfde dag toch nog wel belde mijn broer dat ze toch gingen trouwen en met de vraag of ik die en die dag kon en waar het was (ze trouwen gratis zeg maar). Nu ben ik dus getuige, allemaal leuk en aardig (zal me er overheen zetten dat ik het er niet mee eens ben, ze kennen elkaar trouwens nog geen jaar). Maar nu zat ik een beetje op Facebook te kijken en zag ik dat ik ineens geen vrienden meer met haar ben op Facebook... en verrek, mijn vriend ook niet meer Ze heeft ons dus verwijderd. Ik denk dat dat is omdat ze het niet leuk vind om te lezen dat alles hier zo goed gaat met de zwangerschap. Maar kom op..? Zo gedraag je je dan toch niet als volwassen vrouw? Ik snap dat ze het er moeilijk mee heeft maar als ze niks van mijn kind wilt weten, hoef ik niks van haar te weten. Ze wordt notabene wel de tante! En nu moet ik daarvoor gaan getuigen volgende week? Pff ben er helemaal opgefokt van... Ik weet dat het een erg warrig verhaal is maar ik schrijf dit echt helemaal gefrustreerd!
Kan je haar niet opbellen om te vragen hoe het zit. En het dan vooral bij jezelf houden dat jij het gevoel hebt dat er iets niet zo lekker id communicatie gaat?
Ik zou naar ze toegaan en er over praten. Hoe moeilijk het ook is. Het is wel je broer en ik neem aan dat je wel graag contact met hem wil behouden. Succes en sterkte in elk geval.
hmm ik heb ook zo`n schoonzus en ja die kon het niet verkroppen, tis heel zuur maar respecteer het voor zover het kan, hebben wij ook gedaan, tis uiteindelijk helemaal goed gekomen, maar geef haar wat ruimte, tis heel pijnlijk, ik kan er over mee ptraten. ik zelf heb me nooit verstopt voor zwangere mensen, maar kan wel snappen dat het heel confronterend is om het allemaal te zien op face, tevens had je ook naar haar kunnen gaan na de miskraam,en je medeleven betuigen, ipv je druk te maken over een feicitatie, sorry dat ik zo hardt klink, maar denk dat zij dit soort verwijten richting jou hebt, en jij andersom, tijd voor een goed gesprek dus.
Ik ken haar eigenlijk uberhaupt amper, zag haar alleen met mijn broer er bij. Maar moet ik er begrip voor hebben dat ze niks over mijn zwangerschap/kindje wilt weten? Ik heb dat namelijk niet. Dit zou ook niet zo'n gezelliog forum zijn als iedereen zo dacht. Tuurlijk is het moeilijk en hartstikke kut maar ook al gaat het bij jou mis, dan wens je een ander toch nog steeds het beste? Voel me echt op mijn ziel getrapt en dat komt denk ik omdat dit nu om mijn kindje gaat.
ik vind dat je wel erg de schuld bij haar neerlegt.. je zegt dat je sinds jou zwangerschap niks van haar hebt gehoord. Ik vind dat als zij dan een miskraam krijgt en jij dit van je broer hoort.. jij haar ook had kunnen bellen, of beter nog, er heen kunnen gaan om haar te troosten. Je laat het zelf ook afweten, en dan is het wel erg makkelijk om de schuld op een ander af te schuiven... ik zou zeggen, ga er heen en praat eens face to face.. als jullie dat al niet eens doen, dan is het raar als je wel verwacht dat ze op jou foto's gaat reageren vind ik...
Ik was in die tijd doodziek door de zwangerschap, kon alleenmaar op bed liggen. Ik heb haar 100x sterkte gewenst via mijn broer, mijn moeder en de sms. Tuurlijk is het confronterend, daar heb ik alle begrip voor maar ik ben het al niet eens met de trouwerij en nu nog dit... Moet ik dan volgende week daar gezellig staan doen...
Het gaat me ook echt niet alleen daar om trouwens, gewoon de hele situatie met dat trouwen... Het gaat allemaal zo raar en niemand is echt blij en ik vind het gewoon moeilijk om daar dan voor te gaan getuigen.
Tsja ik weet t ook niet zo goed... Zit zelf ook in zoon soortgelijke situatie... Schoonzus is al 2 jaar bezig... En ook niks gefeliciteerd... En eerste reactie was zelfs dt ze het stom vond want hadden pas een half jaar en geen huis enzo.. Toen ik 8 weken was waren we op vakantie en hebben we t er wel een soort an over gehad alleen ze zei toen zelfs dt ik en zij blij mocht wezen dat ij nog geen dikke buik had.. Anders had ze niet tegen me gepraat../ Na die opmerking was ik er een beetje klaar mee En ze is nog 1 keer meegweest naar een ctg.. 3 weken na de geboorte kwam ze eens langs en nu 1 x een belletje gehad of ze kon komen maar toen kwam het niet uit... Tsjaa.. Het is geen ramp.. Als ze gewoon erover zou praten... Dat ze het moeilijk vind bv ofzo Maarja ik laat der maar gewoon gaan... Heb dus niet echt tips voor je
Tsjaa maar je moet wel begrijpen dat jij er eigwnlijk geen reet mee te makeb heeft of dat je broer wel of niet trouwt... Dat moet hij lekker zelf weten.. En je heb self ja gezegd om te getuigen... Dan had je nee moeten zeggen Of he zegt gewoon niks, zet je pokerface op en wees blij voor je broer
Normaal zou ik het er ook gewoon bij laten, maar ze gaan volgende week trouwen waarbij ik moet getuigen... Dat voelt gewoon niet goed. Twee weken geleden heeft ze mijn broer nog het huis uit gezet:S
Ik ben het eerlijk gezegd ook wel een beetje eens met muis en dobbel. Natuurlijk is het niet leuk als mensen niet meeleven met jouw zwangerschap. Maar als je een kindje hebt verloren of het niet lukt om zwanger te worden het het ook zeer pijnlijk om geconfronteerd te worden met een zwangerschap. Dat ze niets laat horen wil nog niet zeggen dat ze het jou niet gunt. Misschien kan ze het gewoon niet aan. Vrienden van ons kunnen geen kinderen krijgen. Ze hebben jaren in het proces gezeten om te adopteren. Toen onze dochter geboren werd zijn ze niet op kraamvisite geweest. Dat vond ik niet leuk en ik was eigenlijk wel een beetje teleurgesteld, ook al vermoedde ik dat het hiermee te maken had. Zij hielden een blog bij over het proces en toen er een keer een nieuw bericht verscheen, heeft mijn man hen eens opgebeld. Ze vertelden dat ze het even niet aankonden om met een gelukkig gezinnetje te worden geconfronteerd. Ik heb me over mijn gevoel heengezet, omdat ik niet eens kan beginnen mij voor te stellen hoe diep hun verlangen en verdriet ging. (Ze hebben onlangs een zoontje geadopteerd!) Ik zou zeggen: het gaat er niet om wie meer erkenning verdient van de ander. Jullie worden schoonzusjes en je moet het de rest van je leven nog met elkaar doen! Zet je over je gevoel heen en ga zonder verwijten het gesprek aan. Ik zou dat nog voor de trouwerij doen, zodat de lucht daarvoor geklaard is.
Voor mij was er ook niks aan de hand totdat ik ineens zag dat ze mij en mijn vriend had verwijderd. Sorry hoor maar eerst nodig je ons uit voor je feestje en daarna geef je zo'n signaal af. Nu hecht ik heus niet zoveel waarde aan facebook maar dat is toch raar?
Ik begrijp de gevoelens van je schoonzus ook maar al te goed. Vorig jaar januari is onze dochter overleden in de buik bij 33,4 weken zwangerschap. De tijd die daarna aanbrak was net een hel... Het keiharde voor ons was dat er om ons heen een babyboom ontstond. De één na de ander raakte zwanger en beviel in 2011. Ik voelde zo'n boosheid. Ook al gunde ik het de anderen wel, maar we wilden ook zo graag en moesten ons meisje missen! Maar ik ben er wel heel open over geweest, heb vaak kenbaar gemaakt dat ik het er moeilijk mee had, wanneer een ander zwanger was. Ik kon die bolle buiken en zwangere vrouwen niet zien. We waren ook al bezig sinds januari 2009. Nu ben ik weer zwanger en het gaat goed gelukkig... En nu heb ik het idee dat ik aardig genezen ben van de pijn van het zien van andere baby's en zwangeren. Dus ik zou zeggen: probeer de andere kant ook te begrijpen. Het is vreselijk pijnlijk als je je kindje verliest, wat het termijn ook is... Ik zou ook voordat de bruiloft is een gesprek met ze aangaan en dingen uitpraten. Want dit lijkt me ook niet goed.
De situatie is eigenlijk ook te complex om hier precies neer te zetten... Ik bedoel het heus niet zo als velen van jullie denken en ik snap dondersgoed hoe kut het voor haar geweest moet zijn! Ik vroeg me meer af hoe ik het aan moest pakken omtrent de trouwerij.
Dat ben ik helemaal met je eens. Ongeacht of het netjes was geweest jou te feliciteren of niet, en of jij haar persoonlijk je medeleven had moeten betuigen of niet.. Het gaat er bij mij niet in dat je iemand als getuige op de bruiloft wilt hebben en haar vervolgens gaat verwijderen op Facebook. Maar hoe dan ook, ga het gesprek persoonlijk aan, daar bereik je het meeste mee.
Meid als jij getuige bent voor je broer geef je daarmee wel aan dat je het eens bent met hun huwelijk. Als je daar niet 100% achter kan staan zou ik eens met je broer praten. En met zijn vriendin over de hele ontvrienden/zwangerschap etc. Maar als jij twijfels hebt bij het huwelijk zou ik het zeker eerst bespreken met degene voor wie je getuigt voordat ik zomaar mee zou gaan. Het is misschien maar een formaliteit maar ik had het persoonlijk erg gewaardeerd als mijn zus het rechtstreeks in m'n gezicht had gezegd in plaats van achter m'n rug om. (en zij heeft voor mij wel getekend)
Ja maar weet jij ook waarom zij je broer even er uit had gezet. Ik bedoel mischien heeft hij wel wat geflikt. En ik zou getuigen puur omdat je broer je heeft gevraagd. Je schoonzus is je schoonzus het hoeft niet je beste vriendin te zijn hè. En ik snap haar idd wel als jij alles via JE BROER. Doet dan kont dat niet persoonlijk over op haar. Een mk doet wat met je hoor! En dat jij dan 2 weken verder bent dan dat zij nu zou zijn. Sorry ik zou ook moeite hebben om daarmee geconfronteerd te worden. En facebook is facebook is ook niet echt realistisch mischien heeft ze het niet eens in de gaten dat jij er niet meer tussen staat. Al met al vind ik je een beetje een drama queen grappig bedoelt hè
Ik weet wel waarom ze dat heeft gedaan, dat zeg ik ook in mijn verhaal. Dit heeft ze ook zo gezegd tegen mijn moeder. Het is niet leuk je broer helemaal in tranen te zien omdat ze het effe niet weet. Oja en een week later horen dat ze gaan trouwen. Maar goed moeten ze zelf weten maar ik ben wel van mening dat als ik getuig ik het er wel helemaal mee eens moet zijn. Tja misschien voor jou een drama queen, ik wil graag dat mijn broer gelukkig wordt. Ze hebben notabene pas net iets meer dan een half jaar een relatie.