Ik ben pas 22 weken, maar ik zie nu al op tegen mijn kraamtijd. Ik wil dolgraag ons kindje vast kunnen houden, maar al dat 'gedoe' eromheen mogen ze van mij overslaan. Ik was na de bevalling van onze dochter emotioneel nogal van de kaart en snel overprikkeld. Ik had totaal geen behoefte aan bezoek, ook niet van ouders en goede vrienden en zat helemaal in mijn eigen wereldje. Ik wilde alleen zijn met ons kindje en mijn man. De kraamzorg was, in tegenstelling tot wat ik verwacht had, mijn houvast. Ze was nuchter en kon goed relativeren. Bezoek was net zoals ik ook emotioneel en ik was daar hypergevoelig voor en trok dat op dat moment niet. Elke keer als er iemand kwam trok ik me samen met mijn dochter terug op de slaapkamer onder het mom kolven, buidelen, aanleggen, fingerfeeding etc. (borstvoeding kwam niet goed op gang) en dat was natuurlijk een goed excuus. Het liefst zou ik de eerste weken op een onbewoond eiland doorbrengen samen met man, dochter, nieuwe baby en kraamzorg. Alleen vind ik niet dat het kan maken om opa's, oma's hun nieuwe kleinkind te laten zien. Eén van de oma's wil weer een huisje in de buurt boeken, zodat ze elke dag kan langskomen om te helpen *help!*. Toen ik zwanger was van de eerste leek me dat zo fijn, maar nu? Brrr.... Bij de eerste is alles nieuw en misschien heeft het daar mee te maken? Dochter was ook nog een huilbaby, we sliepen in wisseldiensten en ze is twee keer een week opgenomen geweest. Dat hielp misschien ook allemaal niet mee om rust te krijgen.... Ik ben benieuwd of jullie je kraamtijd de tweede keer anders hebben beleefd en of jullie tips hebben?
Mijn enige tip is eigenlijk: Doe vooral hoe jij en je man het zelf willen! Een kraamweek maak je maar 1x (per kind ) mee en dat zou iets heel bijzonders moeten zijn. Bij onze 1e hebben wij ons ook nogal laten overompelen door het hele gebeuren, woonkamer zat de hele dag vol met mensen die 'gezellig' tot 's avonds laat bleven zitten, misschien ook wel een beetje mijn eigen schuld omdat ik de hele kraamtijd gewoon beneden in de woonkamer liep. Ik herstelde heel snel van beide bevallingen en heb bij de 1e geen moment op bed gelegen. Daar heb ik bij de 2e ook wel van geleerd, dan ging ik bewust wel naar boven zodat de kraamvisite niet bleven hangen. Bezoek hebben we bewust afgehouden, en ja, ook opa's en oma's lieten we minimaal langskomen. Het heeft wel even wat scheve blikken gekost, maar uiteindelijk begrepen ze het toch ook wel weer. En zeker omdat je al een kleintje rond hebt lopen maakt het deze kraamweek ook weer anders. het is voor zo'n kleintje echt wel even een pittige tijd, zo'n nieuw broertje of zusje. Ook daarom hebben wij ervoor gekozen om elke dag een middag of avond niemand langs te laten komen zodat we in alle rust alle tijd hadden voor onze oudste dochter.
Ik vondt de eerste keer ook erg vermoeiend en zwaar. Ook merkte ik goed dat niet iedereen even verstandig is als je op kraambezoek komt. De tweede keer vondt ik het heel anders! Je weet nu wat op je afkomt en je wordt veel minder geleefd. Ook had ik geleerd van de eerste keer en heb lekker rustig aan gedaan de eerste tijd. Dus als jij nu al weet dat je meer rust wilt en meer wilt kunnen genieten.....dan moet je dat nu al goed aangeven bij iedereen. Dat de mensen die dicht bij je staan graag willen langskomen....prima....een normaal....maar niet elke dag toch? Hier kwamen ze bij de eerste wel elke dag! Nou bij de tweede liet ik het niet toe hahahaha...dus kom op voor jezelf!
Bezoek denkt ook alleen maar aan zichzelf (want ZIJ willen de BABY zien) zelfs toen ik de eerste week in het ziekenhuis lag met mijn dochtertje erg ziek op de kinderafdeling kwam er onbegrip omdat ik geen zin had in bezoek van familie die de kinderen meenamen omdat die kinderen baby's zo leuk vonden. Toch geweigerd! Ik heb haar lekker zelf vastgehouden (toen het eindelijk kon!) en ook dat bracht onbegrip, jammer dan. Nu nog is mijn kindje geen attractie voor andermans plezier! Lekker egoistisch zijn hoor in die kraamtijd, dat mag!
Ik ben normaal behoorlijk assertief, maar in mijn kraamtijd absoluut niet. Ik was gewoon zo vreselijk emotioneel en ik kon helemaal niet uit mijn woorden komen. Ik probeer nu de mensen al een beetje voor te bereiden dat ik geen zin heb in lange bezoeken. Veel familie komt van ver weg en daardoor vinden ze ook dat ze lang mogen blijven, mogen mee-eten etc. Ook het continue vasthouden van de baby wil ik niet meer hebben. Ik heb het al één keer laten vallen, maar dat viel niet in goede aarde. Even een paar minuten als directe familie prima, maar meer niet. Ik heb dat de vorige keer ook veels te veel toegestaan met als resultaat niet alleen een overprikkelde mama, maar ook een overprikkelde baby. Ik heb ook al bedacht dat we niet direct iedereen gaan bellen. De vorige keer lag ik nog in mijn blote kont op de verloskamer met een plas bloed op de grond toen mijn moeder en stiefvader onaangekondigd binnen kwamen huppelen. Ze zaten notabene al twee dagen in de kantine van het ziekenhuis te bivakeren. Vast lief bedoelt, maar dat was echt teveel. Ik was net bevallen, gehecht, de kinderarts was nog bezig en ik was helemaal overdonderend door wat ik net had meegemaakt. Ik merk dat ik weer hartstikke boos wordt over hoe het toen gegaan is en dat ik me zo heb laten overrompelen.
Hier ook een heel andere kraamtijd.. Sowieso al omdat ik fysiek zoveel beter door de tweede kwam (totaalruptuur1e keer). En omdat mijn 2e zoontje niet zo'n zware start had. Toch denk ik dat het veel scheelt dat je toch een beetje beter kunt inschatten wat je wil. Ook raak je niet direct in paniek als iets even anders gaat. En ik kon makkelijker voor mezelf opkomen omdat ik gewoon beter wist wat ik deed. Mijn 1e viel aardig af, tot 9,5%, en was flink geel. De kinderarts heeft hem toen opgenomen op de neonatologie om zijn drinken op gang te krijgen. De tweede viel nog erger af, tot 11,5%. Maar nu was ik thuis, en zag dat er weinig mis was met hem. Gewoon veel meconium luiers. Nu kon in (samen met de kraam) veel rustiger nadenken wat ik wilde dat er gebeurde. Ik denk dat we de oudste op die manier ook wel op gang hadden gekregen ipv 3 dagen gescheiden liggen..
Bij de eerste was het inderdaad heel intensief en je wordt echt geleefd. Bij de tweede weet je al beter wat je wel en niet wilt. Ik heb per dag maar 1 of 2 keer visite toegelaten en in de middag ging ik ook écht rusten. Ik gaf de baby aan de kraamhulp en ging ongestoord een paar uurtjes liggen. Bij bezoek gaf ik de kleine alleen aan opa's, oma's en tantes de baby. Voor de rest mocht niemand haar vasthouden. En kleine kinderen hoefde ik ook niet in mijn kraamweek. Dan wordt het al gauw te druk voor de kleine en als ik om kraambezoek ga, weet ik ook beter dan om mijn zoon mee te nemen. Bedenk van tevoren wat er de eerste keer niet wenselijk was en maak duidelijk een lijst met hoe je het wel wilt hebben deze keer. En laat dat ook aan de kraamverzorgster weten, dan kan zij je daarbij steunen.
Onze dochter was ook 12% afgevallen plus nog wat opstartproblemen, waardoor we 5 dagen moesten blijven. Ik merkte dat dit ook wel impact had. In het ziekenhuis word je ook behoorlijk geleefd en het is er echt nooit stil!
Dat ja, alles gaat maar door. En dat gevlieg naar de neonatologie, kolven, verpleegkundige die echt hun best doen, maar die emoties vliegen door de kamer en je kop.. de tweede keer was ik 2 uur na de bevalling thuis, en die avond alleen nog een uurtje opstart-kraam. Dan heb je al direct de kans om samen op gang te komen.. Dat gaf veel meer rust... Mijn familie komt van verder, die kwamen dus niet diezelfde dag. De ene de dag erna, de andere de dag daarna.. En verder weinig bezoek de eerste week..
Mijn familie komt ook van ver, maar vonden het een goed idee om met zijn allen een vakantiehuisje op 5 minuten afstand van het ziekenhuis te huren. Ik ben ze dat voor deze keer echt uit het hoofd aan het praten. Inderdaad het gaat maar door in het ziekenhuis. Als je net lag te slapen kwam er weer iemand binnen met een thermometer, koffie/ thee, kolf, hysterische kamergenoot met huilende baby, kinderarts, gynaecoloog etc. Ik hoop deze keer ook zo snel mogelijk thuis te zijn en lekker de rust van thuis heb.
ik vind niet dat je alleen maar kan doen wat je zelf wilt en egoisisch mag zijn in je kraamtijd sorry. Het is niet alleen jouw kind maar ook jouw ouders/schoonouders kleinkind en ik vind het logisch dat zij de kleine ook snel willen zien en de eerste week ook een paar keer. Een huisje dichtbij lijkt me wat veel van het goede. Maar je kan toch afspraken maken. De ene dag jouw ouders een uurtje, volgende dag je schoonouders en de dag erna niemand en dan weer opnieuw. Vrienden en rest van de familie (tenzij broers/zussen) kunnen wel even wachten. Maar om de dag een uurtje met de ouders/schoonouders lijkt me toch wel op te brengen.
Ik denk dat het daar vooral inzit.. Als ze netjes om de dag een uurtje zouden komen. Maar zo te horen wil de familie er compleet bij zijn. Daar zou ik ook niet blij van worden... Dan zou ik ook zeggen, je kunt of mijn idee volgen( en dat is echt niet onredelijk, een uurtje om de dag), of je komt maar niet.. Mijn familie kwam wel een halve dag, maar die hielpen mee met lunch maken en gingen met de oudste spelen in de speeltuin. Vrijwillig
Bij mijn dochter is m'n moeder iedere dag langs geweest (zondag/maandag ziekenhuis, dinsdag naar huis gegaan). Schoonma is alleen op zondag geweest, schoonpa en vrouw zijn op donderdag geweest. Mijn zus en zwager, en stel goede vrienden ook op zondag, en natuurlijk mijn ouders als eerste na de geboorte. Deze keer ben ik dus ook geneigd om met name de schoonouders zoveel mogelijk af te houden, dus ja, die komen net als bij dochter 1 keer, en dan verder niet. En ja, ze mogen de kleine even een paar minuutjes vasthouden, maar dan wil ik die kleine weer terug. Ik wil nu gewoon meer rust, en vooral ook tijd om onze dochter te laten wennen enzo.
Kun je niet opschieten dan met je schoonouders...? Lijkt me zo gemeen dat je ouders wel vaker mogen langskomen maar je schoonouders niet?
Als ik een tweede zal krijgen zou ik het ook anders doen. Wij komen beide uit een groot (8 en 9 kinderen) gezin. Waar er weer veel van zijn getrouwd. We hebben samen meer dan 40 neefjes en nichtjes. En die wilden ook allemaal komen en sommige zussen meerdere keren die eerste week! Heel begrijpelijk want hun zusje was bevallen. Maar wat vond ik het zwaar! De eerste dagen ging het wel en was ik helemaal op de roze wolk! Maar na 3 a 4 dagen stortte ik in. Ik werd gek van alle visite, kindje waar ik aan moest wennen en die veel huilde, kraamtranen etc. etc... Ik heb daarom na een halve week besloten een week lang geen visite te ontvangen, dus ook geen ouders of broers of zussen. Dat was heerlijk! We konden allebei wennen aan ons meisje en hadden rust! Dat zou ik volgende keer weer doen! Top! Dus doe waar je je goed bij voelt! Het is jouw kindje en jouw kraamweek! Als jij rust wilt dan neem je rust! En goed dat je dat nu al aangeeft!
Ik heb besloten dat alle ouders (drie paren i.v.m. gescheiden ouders), overgrootouders en broers en zussen de eerste twee weken niet meerdere keren hoeven langs te komen. Eén keer en maximaal 30-45 minuten vind ik genoeg. Dit betekent alsnog dat ik bijna elke dag bezoek heb vanwege een grote familie en dat vind ik op te brengen. Meerdere bezoeken per dag namelijk niet. Van mij hoeft bezoek helemaal niet de eerste weken en dit lijkt me dan een prima compromis. Kom ik ze nog enigzins tegemoet, ondanks dat ik weet dat een aantal er niet mee eens zijn. Overigens gaat het hier niet alleen om mij, maar ook op mijn dochter en de nieuwe baby. Ook voor hen vind ik het niet wenselijk dat er de hele dag bezoek is. Mijn dochter reageerde er in de kraamtijd zeer slecht op en ik wil herhaling voorkomen. Egoistisch of niet, mijn gezin gaat voor. Ik merk dat ik door zo reactie alleen maar vastbeslotener wordt om het op onze manier te gaan doen i.p.v. wat de familie wil. Waarschijnlijk niet je bedoeling, maar dank je wel
Erg herkenbaar jouw verhaal. Ik stortte halverwege de eerste week ook helemaal in en dat kwam pas weer goed toen onze dochter 10 weken was. Inderdaad ik ga mijn rust pakken, zodat ik deze keer wel kan gaan genieten van de eerste weken zonder een emotioneel wrak te zijn. Ik vind zelf dat ik dat ook wel verdiend heb . Wat een mooie banner heb je trouwens
Inderdaad! Het is voor iedereen beter dat jij je goed voelt! Ik hoop dat je lekker van je kraamtijd kan genieten samen met je gezin!
Bij onze dochter was het niet eens mijn idee dat ze zo weinig langs zouden komen, maar bij deze hoeven ze dus niet ineens te doen of het allemaal zo leuk en interessant is, gezien dat bij onze dochter dus ook niet het geval was. Kan op zich wel overweg met m'n schoonouders, maar we zien ze sowieso niet zo vaak. Tonen weinig interesse naar ons, dus ja. En nee, in mijn ogen is dat niet gemeen. Van schoonpa en stiefschoonloeder als kraamcadeautje een appelboom gekregen, en voor d'r eerste verjaardag een rompertje. Tijdens de kraamvisite zou stiefschoonloeder even voor ons bepalen wie we geboortekaartjes moesten sturen (háár vrienden en háár familie over de hele wereld). Mijn ouders zijn de hele zwangerschap onwijs betrokken geweest, en hebben we een veel betere band mee.