Ja.. papa's zijn de rots in de branding dan hé.. Ik had zo enorm veel steun van hem, hij was echt mijn houvast toen even. Ik denk dat ik het nu anders beleef. Ik hoop het enorm...
Ik heb erg genoten van mijn kraamtijd (voor het grootste deel dan), maar ik kon ook nogal 'goed voor mezelf opkomen' zoals de kraamzorg dat zei. Dat is ook mijn tip ben assertief, en als dat dan misschien niet lukt is het inderdaad goed van je dat je nu al aangeeft wat je wilt en wat niet, ik heb bij de eerste ook tegen mijn moeder gezegd dat ik niet wist of ik het fijn zou vinden als ze langer bleef (ouders moeten ook van verder komen). Uiteindelijk maakte het me niets uit. Maar gewoon het feit dat je weet dat er duidelijke afspraken zijn en je je niet bezwaart hoeft te voelen als je meer rust wil/nodig hebt, maakt het (voor mij ieg) allemaal al meer ontspannen. Verder kunnen papa en de kraamzorg grote hulp hierin zijn. Ik vind persoonlijk ook dat je best heel duidelijk je wensen kenbaar mag maken. Vorige keer was het allemaal te veel en nu wil je het anders.(punt) Die mensen die heel vlug zouden 'moeten' mogen komen, zijn ook de mensen die het dichts bij je staan en van wie je dus ook echt mag vragen en verwachten rekening met je te houden. Wat is er nou belangrijker voor dat kleintje straks dan dat het goed gaat met mama? Niet meteen de kaartjes op de bus doen wil ook wel eens helpen. Niet bij iedereen natuurlijk maar veel mensen wachtten bij ons toch tot ze dat binnen hadden. Ik hoop dat je een hele fijne kraamtijd hebt deze keer en dat jullie lekker met zijn viertjes kunnen genieten.
Ik heb hier inderdaad ook over nagedacht, maar familie komt dan natuurlijk alsnog en een paar weken later vond ik bezoek juist wel weer erg leuk. Ik heb vooral (veel) tijd nodig om weer op aarde te landen. Ik ben het helemaal met je eens dat papa de rots in de branding moet zijn. We hebben het hier gisteren over gehad en hij geeft aan dat hij 100% achter me staat en dat we het gaan doen wat voor mij goed voelt. Hij vond het achteraf gezien ook best heftig dat ik zo vreselijk emotioneel en somber was de eerste weken en gaat me nu nog meer steunen. Dana en Danielle jullie ook alvast veel succes met jullie kraamtijd! We weten nu wat ons te wachten staat en zijn daardoor hopelijk beter voorbereid. Mimi ik ben nu al hard bezig met assertief zijn en papa en de kraamzorg mogen de eerste weken namens mij assertief zijn. Voor het geval ik weer verander in een onderdanige en emotionele kraamvrouw . En bedankt ik hoop dat we inderdaad héérlijk gaan genieten met zijn vieren.
ja als je een kraamfeest houdt blijft de rest wel weg denk ik zo.... dan heb je niet een half jaar later nog kraambezoek hahaha... Fijn dat je man je begrijpt zo hoort het ook! Meiden allemaal een fijne kraamtijd gewenst hoor......geniet nog maar even van je buikje
Ik heb er niet echt ervaring mee, ik heb met de 2e geen kraamtijd gehad. Maar ik denk dat een kraamfeest dan een goed plan is. En je ouers en s-ouders moet je gewoon even laten komen, desnoods echt een half uur. (mijn ouders kwamen met de eerste ook een half uur terwijl ze er anderhalf uur voor moesten rijden enkele reis )
Het half jaar later kraambezoek vond ik dan wel weer leuk. Lastig persoon ben ik ook . Alleen de eerste weken wilde ik emigreren naar het onbewoonde eiland. Vooral door een aantal familieleden die moeite hebben met grenzen.... Ik ga zeker nog even genieten van mijn buikje. Ik mag nog even
hahahahaha.....en ach de tweede keer valt het zo erg mee Maar jij bent de vrouw die net een kind op de wereld heeft gezet dus jij bent dan toch echt de baas......dus
whahah gewoon nu alvast 10x opzeggen per dag en kijk jezelf aan in de spiegel dan geloof je het zelf op het eind hahahaha.. Kom op nu ....zeker ben jij dan eens even de baas.... En gewoon nu vaak aangeven dat het de eerste keer wat was tegengevallen en je het nu echt wel anders wilt...
Oeh sommige dingen die ik lees, daar krijg ik echt de kriebels van. Ik heb van te voren duidelijk gemaakt dat ik in alle rust wil wennen aan ons eerste kind en dat ik begrijp dat iedereen hem graag wilde zien en dat we daar een kraamfeest voor zouden geven. Natuurlijk mochten de opa's en oma's langskomen maar wanneer wij dat aangaven. Resultaat; super heerlijke rustige kraamweek waarin ik me kon storten op de borstvoeding die geweldig op gang kwam. Ik heb er niemand over gehoord dat wij het zo hebben aangpakt. Omdat het al duidelijk was heb ik in mijn kraamweek ook niet assertief hoeven te zijn.. Misschien egoistisch oid maar dat zij dan maar zo. In eerste instantie gaat het mij om het geluk van mijn gezin. Ik had absoluut geen behoefte om gastvrouw in mijn eigen huis te spelen. Ik moet er dan ook wel even bijzeggen dat ik snel overprikkeld ben normaal toen ik net bevallen was, was dat helemaal erg.
fijn dat het zo gegaan is chocotof.....misschien heb jij ook wel een fijne familie die dit begrijpt....vaak geef je het wel goed aan maar als de kraamweek er is loopt het vaak heel anders omdat sommige familieleden denken dat ze ergens recht op hebben he...
Ja, was dat maar zo.. Helaas niet vandaar dat ik van te voren al zo op mijn strepen ben gaan staan. Ik bedoel ook meer; dat werkte in mijn situatie om dat van te voren doen. Misschien ook bij anderen zeg maar.
Ik heb het net zo beleefd als bij de eerste, gewoon je gevoel volgen, als het niet fijn voelt dat niet doen. Ik had het bij de 2e wat meer moeite mee om haar uit handen te geven, bij de ene wel bij de andere niet, bij de eerste deed ik het dan maar voor hun plezier maar bij de 2e meer mijn gevoel gevolgd daarin, jammer de bammer. Ook hebben wij de eerste dagen visite af gehouden puur voor de oudste om ook te wennen aan de situatie en niet om te hoeven gaan met ook nog eens allemaal visite.
Nou ik heb het gister subtiel duidelijk proberen te maken aan mijn familie, krijg ik als antwoord: "dat maken we zelf wel uit, dat kun je niet maken". Als ik nu al zulke antwoorden krijg dan maar mijn man opleiden tot assertieve beschermheer (wat ie absoluut niet is). Ongelooflijk dat ik me daar nu druk om moet maken, mijn man heeft zo'n houding van, ach laat ze toch ze zijn nou eenmaal zo en je doet er toch niks aan. Het wordt helaas weer net als de vorige keer, 's nachts niet slapen vanwege een hongerige baby en overdag niet slapen omdat ik bang ben dat mijn familie wat flikt.