Even heel in het kort de voorgeschiedenis. Na mijn vorige bevalling in 2005 ben ik psychisch ingestort. Het was een hele heftige periode van 1,5 jaar met een zware depressie, paniekaanvallen (hyperventilatie) en een angststoornis. Met behulp van medicatie en therapie ben ik er weer enigzins bovenop gekomen. Mijn huwelijk heeft het destijds niet overleefd en een scheiding was ook onvermijdelijk. Mijn ex en ik kunnen nu gelukkig wel goed door 1 deur en zorgen samen voor onze prachtige dochter van inmiddels 6 jaar. Sinds 2 jaar ben ik weer gelukkig met mijn huidige vriend en op dit moment 36 weken in verwachting van beeb nr. 2. Bewust voor gekozen en allebei ook heel erg blij mee. Door heel veel steun en liefde van mijn vriend was ik niet zo bang om weer terug te vallen in een depressie of wat dan ook. Alles voor de baby is klaar, wij zijn er klaar voor dus laat maar komen! Maar.... eind vorige week kreeg mijn vriend buikgriep, of tenminste dat dachten we. Totdat afgelopen donderdagavond de pijn niet meer te houden was en ik hem naar de huisartsenpost heb gebracht. Daar aangekomen gelijk goed geholpen door de huisarts die meteen een conclusie kon trekken, dit is geen buikgriep. Mijn vriend was overduidelijk heel heftig aan het hyperventileren. De buikpijn, het overgeven, de diarree (sorry..) waren tekenen van stress... Dit had ik dus niet aan zien komen. Wat een zorgeloze paar laatste weken van de zwangerschap hadden moeten worden zijn nu veranderd in stressvolle dagen en slapeloze nachten. Ik zorg voor mijn dochter van 6, voor het huishouden en probeer mijn vriend zoveel mogelijk te ontlasten i.p.v. andersom. De angst dat ik dit totaan en na de bevalling allemaal niet ga trekken is groot. Helemaal omdat de bevalling opzich al een hele spannende gebeurtenis is. Hierdoor ben ik me gaan afvragen of een keizersnee in ons geval niet "beter" is. Ik weet het echt even allemaal niet meer. Sorry voor het lange verhaal maar ik hoop dat jullie tips en adviezen hebben want ik ben nu een beetje ten einde raad.
Ik zou zeker niet om deze reden voor een keizersnede kiezen. Je hebt nl lichamelijk meer tijd nodig om te herstellen..en je moet 3-4 dagen in het zg blijven..pas na een werk of 5 mag je weer wat zwaarder tillen etc..traplopen mag je de eerste tijd eigenlijk niet eens..
Zelf veel moeite mee gehad dat ik de eerste periode zo weinig kon..vergis je dus niet in de nasleep van een keizersnede!
Denk ook niet dat je om deze reden een keizersnede kan krijgen. Kun je geen hulp vragen aan familie of vrienden? Dat geeft ms wat lucht.
Dankjewel voor jullie reacties! De "keuze" voor een keizersnee is misschien inderdaad wat ver gezocht. De reden hiervoor was meer dat je weet dat het een bepaalde tijd duurt en ik iig geen nacht slaap oversla door een bevalling. Nu ik er zo over nadenk is dat onzin want ik heb niet stilgestaan bij de nasleep van een keizersnee :-S. Het zou ook niet heel handig zijn met mijn dochter van 6 om een aantal weken niet of minder mobiel te zijn. Dus, als het mogelijk is, dan maar gewoon bevallen. Pfff ik vind het wel moeilijk om er nu zo tegenop te zien terwijl ik er vorige wek nog zo naar uit keek
hiervoor een keizersnede? dan kun je helemaal niet voor ze zorgen,want het is lichamelijk zwaar! duurt wel een paar weekjes,en de pijn is veel.....spreek uit ervaring. en je kunt toch niet kiezen voor een keizersnede,doen ze toch niet zomaar!
@diaan, je hebt helemaal gelijk je kan in Nederland niet kiezen voor een keizersnee. Het is niet mijn bedoeling om het zo over te laten komen (zo staat het er wel sorry). Ik was alleen op zoek naar tips en adviezen zodat ik zelf niet meer zo negatief aankijk tegen de komende periode. Dat ik daarbij niet heb nagedacht over het verloop van eenzware buikoperatie is dom maar ik ben wel blij dat ik hier heb gepost omdat er gelukkig mensen zijn die mij met beide benen op de grond kunnen zetten. Morgen mag ik gelukkig weer naar de verloskundige en kan ik iig vast aangeven dat zowel ik als manlief niet zo lekker in ons vel zitten. Veel erover praten helpt wel gelukkig. Het enige wat ik wil is psychisch sterk genoeg zijn om de kleine spruit alles te bieden wat hij of zij nodig heeft.
Wat je wel zou kunnen doen, is een bevalplan maken. Je hebt het allemaal al eerder meegemaakt, dus je zult best goed aan kunnen geven wat je liever wel en niet wilt. Je kunt dit plan met de vk doornemen, om te zien in hoeverre je wensen reëel zijn. Bij een makkelijke bevalling, is er vaak best veel mogelijk. Maar ik had ook een paar 'wat als' dingen in mijn bevalplan staan. Bijvoorbeeld: Als onverhoopt een keizersnede nodig is, wil ik dat mijn man steeds bij de baby is (voor zover medisch mogelijk). Jouw gezondheid en die van je baby gaan voor. Dus soms zijn bepaalde dingen niet mogelijk. Maar het gaf mij wel rust om van te voren over dingen na te denken en te weten dat hier zoveel mogelijk rekening mee werd gehouden. Verder zou ik zeker proberen hulp in te schakelen bij de praktische dingen, tot de bevalling en eventueel nadat de kraamhulp weg is. Heeft je vriend stress door de zwangerschap / bevalling of door andere redenen? Is er iets te doen om zijn stress en zorgen te verminderen? Bijvoorbeeld tijdelijk minder werken als het probleem daar ligt. Of heel goed met jou en de vk doorspreken wat hij kan verwachten bij een bevalling, als dat hetgeen is waar hij zich druk om maakt.
Ik zal morgen inderdaad eens met mijn vk bespreken wat er voor ons mogelijk is om vooraf vast te leggen in een bevalplan ja, heel goed idee dankjewel. Mijn vorige bevalling is thuis begonnen, met 4 cm zijn de vliezen gebroken maar daarna constateerde de vk al snel dat de hartslag van de kleine daalde en wegviel. Dus met spoed naar het ziekenhuis waar ze is geboren met flinke knip en vacuumpomp. Ze is daarna nog beademd en moest nog 4 nachten blijven. Door het snelle handelen heeft ons meisje er gelukkig niks aan over gehouden maar heftig was het wel. Ik vind het dan ook moeilijk om iets van te voren vast te leggen helemaal omdat ik weet hoe snel iets anders kan lopen dan je verwacht. Maar ik zal zeker iets op papier gaan zetten voor mijn eigen gemoedsrust. Wat betrefd de stress van mijn vriend, kan aan veel dingen liggen. Hij werkt 5ploegen dienst, dus vrij onregelmatig. Ons huis is flink verbouwd (extra kamer op zolder). En hij is onlangs begonnen met een opleiding tot brandweerman waar ie per direct mee gestopt is natuurlijk want dat was echt teveel van het goede. Hij zegt zich zelf niet druk temaken om de bevalling maar ik heb het idee dat ie dat meer zegt voor mij.
Hallo Je hebt volgens het landelijk indicatie protocol zowiezo recht op meer kraamzorg uren. depressie na vorige zwangerschap is al 10 uur extra. weg vallen van mantelzorg is ook 4 uur, helaas moet je er bij je kraambureau wel even op aan dringen en anders je verzekering inschakelen dat je die uren ook krijgt. Verder kun je eens over een Doula na denken dit is iemand die zowel jou als je partner emotioneel ondersteund. De kosten zijn best behoorlijk maar als dat een probleem is zou je een doula in opleiding kunnen vragen dan betaal je vaak alleen de onkosten.
Kan je niet voor de laatste weken kijken of je schoonmaak hulp kunt krijgen bijvoorbeeld? Ik kan me heel goed voorstellen dat het zo veel te zwaar voor je is. Kan familie helpen met het huishouden?
Hallo lieve dames! Bedankt voor jullie reacties. Ik wist niet van die extra uren kraamzorg dus heb direct gebeld met het bureau en de verzekering en de aanvraag is in behandeling dus ben benieuwd! Mijn vriend heeft vannacht nog 1 nachtdienst en dan hoeft ie volgende week maandag pas weer te werken dus die heeft lekker een paar dagen rust. Wat mij ook weer een hoop rust geeft. Gisteren hebben we een goed gesprek gehad met de vk. We laten de bevalling maar gewoon over ons heenkomen wanneer de kleine zich aandiend. Ik mag, vanwege medische indicatie, in het zh bevallen en er gaat een goede vriendin mee die mij en vriendlief kan ondersteunen als dat nodig is. Mijn ouders wonen helaas niet in de buurt maar mijn lieve mama komt me morgen en dit weekend helpen in huis. Schoonmams heeft een hoop babywas meegenomen.. Wel jammer dat ik dit zelf niet kan doen maar het is nu beter om zoveel mogelijk uit handen te geven. En ik heb met mijn ex afgesproken dat onze dochter in de meivakantie een weekje bij hem logeert, lekker een hele week uitslapen voor mama mits de kleine het nog even volhoud in mijn buik.. Nu ben ik vooral moe van het geregel allemaal maar met alle hulp dalijk hoop ik dat ik wat rust kan vinden.
er zijn al heel veel dingen genoemd waar je denk ik wel wat mee zou kunnen. maar ik wil vooral jou even een compliment geven omdat ik vind dat je het zo goed doet! je onderkent het risico, je bedenkt wat je zou kunnen helpen en je probeert het ook meteen te regelen, super! heel veel sterkte met de laatste loodjes en ik hoop dat jullie samen kunnen genieten straks als de kleine er is, zonder gestress of depressieve gevoelens...
dat is per perwsoon verschillend denk ik ik heb ook een keizersnede gehad maar na 2 dagen liep ik alweer de wond deed wel iets zeer maar niet gignantisch mocht eingelijk ook al na 2 dagen naar huis mar omdat me zoontje opgenomen moest worden werden dat er 5 en eenmaal thuis heb ik alles met hem gedaan. dus zo kan het ook
Ik heb een geplande keizersnede gehad bij mijn 2e...nou NOOIT meer als het aan mij ligt...wat een lange nasleep en wat een pijn aan die wond. Ik kan het niemand aanraden hoor.... En dat terwijl de 1e bevalling (dochter) een bevalling from hell was....
nou over het algemeen is een keizersnede zwaarder en pijnlijker dan een goed lopende natuurlijke bevalling. er zullen altijd uitzonderingen zijn,maar niemand kiest denk ik toch voor een zware buikoperatie? ik had ook graag normaal gewild hoor,maar na 20uur rug weeen ,maar 6cm ontsluiting,baby gepoept en te lage hartslag,en sterrenkijker, toch maar laten halen. mischien dat dat ook meespeelt,ben je toch al wel een tijdje bezig geweest.