Mocht je het willen proberen, zorg dan dat je dus een Magnesium Citraat gaat gebruiken. Je kunt dit bestellen via internet, maar ook de DA drogist verkoopt citraat van Solgar (zònder calcium, calcium krijgen ze vaak wel genoeg binnen via de voeding). Alles bij Etos en Kruitvat is magnesium die nìet goed wordt opgenomen (laat je niets wijsmaken) Tabletten zijn heel groot, maar je mag ze in heel kleine stukjes breken/snijden of zelfs malen in bijvoorbeeld een vijzel.. Overigens slikken wij het zelf nu ook. Ik neem ze 's avonds voordat ik ga slapen en slaap er heerlijk op. Ook zit ik al een jaar aan de antidepressiva en ben aan het afbouwen. Te kort aan magnesium kan dus ook depressieve gevoelens teweeg brengen (en nog veel meer), dus ik hoop dat ook ìk geholpen ben met dit supplement. Het loont in ieder geval om je eens te verdiepen in "magnesium tekort". Voor mij is er een wereld open gegaan
Oh, ik zie dat je dochter al 9 is. In dat geval mag ze gewoon 1 heel tablet. Mijn zoon is 7 en mag eventueel ook een heel tablet.. Maar als je jezelf er in verdiept, zul je zelf ontdekken hoeveel je zou moeten gaan geven. Des te ouder, des te groter het te kort, des de meer de behoefte....
Even mijn reactie. Ik werk op een basisschool, maar reageer hier ook voornamelijk vanuit mezelf. Ik heb zelf ooit de stempel ADD gekregen. Ik kon me niet concentreren op school. Ik was toen wel wat ouder (17). Ik heb Ritalin gekregen en dit 2 jaar geslikt. Ik werd compleet gek van dit spul. na 2 jaar dus een second opinion gehad en er werden mij 2 vragen gesteld: Wat vind je heel leuk om te doen? Dat was tekenen. Kun je dat ook heel lang achter elkaar doen? Ja! De desbetreffende psychiater was razend dat ik die diagnose had gekregen en klakkeloos 2 jaar Ritalin (in zijn woorden vergif) heb geslikt. Als ik het werkelijk zou hebben zou ik me ook niet kunnen concentreren op dingen die ik echt heel leuk vind om te doen. Er waren bij mij hele andere factoren waarom ik me minder kon concentreren ; miste interesse / uitdaging, faalangst / pesterijen op school / hooggevoeligheid etc etc. Het was daarna ook gewoon over. Was 1 van de betere leerlingen op het MBO én HBO. Ik merk dat ik zelf soms ook in mijn werk me eraan irriteer hoe snel een kind ritalin krijgt. Zo had ik een leerling in de groep die met 7 jaar 2 tabletten slikte per dag (ik werd al gek van 1). Ja, dat kind werd er wat rustiger van (meer verdoofd)... maar dat kind had een helse thuissituatie waar het ook echt onmogelijk zou zijn normaal op te groeien. Dit was in het regulier onderwijs. Ik heb ook gewerkt op een ZMOK waar kinderen zaten met ADHD en autisme en daar zag ik wel dat het echt nodig was, maar zag wel degelijk verschillen tussen die kinderen en de kinderen die ik nu zie in het regulier die de diagnose krijgen. Ik vind dat er echt zeer terughoudend opgetreden moet worden met Ritalin en de diagnose ADD / ADHD. Puur mijn persoonlijke mening. Met alle diagnoses trouwens. Ik vind het frapant dat ik in een groep van 30 leerlingen tegenwoordig onderhand 75% leerlingen heb zitten met diagnoses.
@meissie: de vraag is natuurlijk.. komt dat doordat ouders nu eerder naar een dokter stappen.. en werd je vroeger gewoon de straat op geschopt om uit te razen... en daarna een vakopleiding ipv een theoretische leerweg? of komt het nu vaker voor? Ik denk.. dat het eerste best wel een flinke invloed heeft.. (niet alles.. maar toch) Plus de huidige maatschappij waarin men bij voorkeur zn kind voor de tv parkeert ipv bomen klimmen, fietsen, verstoppertje.. Als je geacht word heel de dag stil te zitten en van nature meer een doener bent.. kan ik me zo voorstellen dat het op een gegeven moment uit de hand loopt qua het niet-kunnen stilzitten. hier overigens ook geen voorstander van ritalin. het is tenslotte gewoon een soort van speed maar dan via de apotheek. en waar we allemaal weten dat dat niet gezond is proppen we het wel in onze kinderen. en natuurlijk zijn er die het er echt beter op doen.. maar de mogelijke bijwerkingen zijn ook niet gering..
Je hebt absoluut gelijk. Ik wilde ook niet per definitie een vergelijking maken met vroeger en nu. Maar vind wel dat alle partijen op moeten letten en dus ook allen verantwoordelijk zijn. In plaats van eens te kijken naar de zaken die jij noemt bijvoorbeeld krijgt een kind een labeltje en een doosje pillen mee naar huis. Ik noemde het voorbeeld ookal van het kind wat in een helse thuissituatie zit. Als ik naar dat kind kijk zie ik geen kind met zomaar concentratie problemen of gedragsproblemen, maar ik zie een kind dat niet met zijn emoties heeft leren omgaan. Hij krijgt Ritalin, maar verder geen therapie. Ik ben om die reden vrij fel als het om kinderen en Ritalin gaat. Deze situatie staat natuurlijk los van het verhaal van TS, maar ik kan het toch nooit laten om even te waarschuwen dat er over Ritalin niet te licht gedacht moet worden.
@meissie: ik geloof dat we het wel met elkaar eens zijn het is gewoon rommel.. en het kan best schelen.. maar het is niet iets waar je per definitie gelukkig van word. maar dat verschil tussen vroeger en nu.. tja dat zet bij mij toch weleens vraagtekens hoor ben oprecht nieuwsgierig hoe het nou precies tot stand is gekomen dat we het toen "nooit" hadden en nu halve klassen vol. Misschien is het gewoon onze verwachting die is veranderd..
Ik denk ook dat voeding ermee te maken heeft. Vroeger zat er lang niet zoveel 'rommel' in ons eten ivm met nu. Simpele limonade zit al bomvol met kleur, geur, zoet en smaakstoffen. Zelfs zoiets gezonds als brood zitten allerlei conserveermiddelen en E-nummers in, je wordt er hor en dol van.. Wij proberen er hier bewust op te letten. Broodbeleg, limonade, snoep probeer ik allemaal te kopen zonder toevoegingen. Zoveel mogelijk koken zonder zakjes, fruit heel goed wassen en eventueel schillen. Joghurt ipv vla etc.. En daarbij helpt die opgefokte maatschappij ook zeker niet mee. Er is nergens meer tijd voor. Om rond te komen moeten de meeste ouders allebei een baan hebben. Kinderen lijken wel op een club te mòeten, tijd om te relaxen is er heel weinig.. Mijn zoon probeert op een simpele doordeweekse dag weleens met vriendjes af te spreken, nou dat ik moeilijk hoor. Tennis, voetbal, naschoolse opvang, knutselen in het clubgebouw noem maar op. De kinderen van tegenwoordig hebben zo'n ongelooflijk volle agenda, dat kan nooit goed zijn..
Hmm wij koken ook zo min mogelijk met pakjes bevalt prima en kost weinig extra tijd eigenlijk... Alleen 's winters eten we vaker wokmixen... uit een zakje dus. maar dan wel van de wat exotischere merken over het algemeen. en inderdaad.. hier ook altijd drukdruk... en afspreken is lastig.. want net als onze dochter zitten meeste kindjes uit de klas ook een middagje bij opa/oma.. of hebben gescheiden ouders.. weinig clubjes nog.. maarja kleuters. Dat komt nog wel vrees ik.
Ook heel herkenbaar. Ik zag het op het werk ook. Kindjes komen 'smorgens om 7 uur bij de voorschoolse opvang, worden om 7 uur 's avonds weer opgepikt door een au pair. Zien hun ouders met name in het weekend wanneer ze mee worden gesleept naar de sportvelden. Ik moet zeggen dat ik er ook gevoelig voor ben, omdat ik er zelf last van heb. Van die drukke maatschappij. Men legt gewoon veel druk op je hier. Niet alleen qua werk, maar ook op persoonlijk vlak. Ik merk ook in mijn werk dat kinderen die ook niet goed meekomen heel erg naar mij trekken en dat ik over het algemeen ook sneller doorzie dat er andere dingen spelen (wellicht vanwege mijn eigen verleden dat ik het idee had nooit te voldoen); - collega vind een kind lastig en brengt het bij mij.. ik hoeft maar 3 minuten door te vragen om erachter te komen dat het kind net zijn oma heeft verloren en opstandig is omdat hij zijn verdriet al dagen verbergt. Kijkt mijn collega dan echt naar dat kind? Nee, want die heeft het te druk met zichzelf, omdat ze geen orde in haar klas kan houden. - collega brengt Turks kind naar mij want die zou niet intelligent zijn, want hij praat niet. Ik doe een spelletje met hem op zijn niveau en goh.. hij praat over van alles en nog wat! Ga ik daarna observeren bij het kind in de groep en merk ik dat het kind een vrij negatieve benadering krijgt van mijn collega. - kind zou niet kunnen rekenen en moet bijles hebben bij mij. Komt in tranen binnen want ze wil niet rekenen. Na 4 dagen constateer ik dat het kind gewoon ernstige faalangst heeft omdat de anderen lachen als ze een fout maakt. Druk dat de kop in en het kind haalt fantastische scores en zegt ineens: "Juf, mag ik alsjeblieft weer met je mee om te rekenen? Dat vind ik zo leuk!" Als ouders bij ons kritische vragen stellen roept iedereen: "Die ouders van tegenwoordig.. die worden steeds lastiger." Maar goed, ík kan het ze in ieder geval niet kwalijk nemen.
mja ik vind altijd vrrassend wat je met een heel klein beetje aandacht kunt bereiken en eigenlijk nog verrassender.. dat een ander dat dan niet heeft kunnen bedenken dus. maar dat lost natuurlijk niet alle problemen op bij ons op school komt er regelmatig een juf in de klas voor 1-op-1 dingetjes met de kleuters en toch weigert dochterlief ook daar te laten zien wat ze kan... (en geloof mij.. dat heeft ze niet slechts bij 1 juf zeer vakkundig laten zien helaas.. en tja.. die juffen trappen er gewoon in)
overigens worden ouders ook steeds lastiger... maar dat zijn niet de ouders die hun kind om 7 uur dumpen om ze 12 uur late pas weer op te halen. dat zijn die paar ouders die WEL betrokken zijn hun kinderen en school..
Ik ben sowieso al geen voorstander van een kind zonder pardon op medicatie te zetten! Vader van mijn dochter slikt zelf ritalin en vindt dat zij dat ook maar moet doen (over mijn lijk). Ik heb graag dat ze buiten speelt en dat doet ze ook veel. Als het echt slecht weer is mag ze van mij wel eens tv kijken en dan kijkt ze liever masterchef dan tekenfilms. Ik ben nu bijna 22 weken zwanger en hoef nog maar 1 examen af te leggen voor ik klaar ben met school. Mijn dochter ging alleen naar de bso en vso als het niet anders kon. We zijn beide erg blij dat de nu elke dag na school thuis is. en ik hou me erg vast aan 12 uur slaap per nacht voor haar. Bij haar vader gaat ze rond 9 uur naar bed en zit ze de hele dag achter de nintendo DS en tv. Maar ja de Raad van de Kinderbescherming vindt dat hij het super doet Mijn vriend werkt veel en we proberen bij elke mogenlijkheid met zn 3en te eten. Ik vindt het erg belangrijk dat mijn dochter opgroeit als een evenwichtig persoon en spreek leraren ook aan als ze haar behandelen als : OCH MEISSIE, je hebt ADHD... Ze had door alle bezoeken en onderzoeken bij de ggz echt het idee dat ze anders was dan andere kinderen. Vond ik zo sneu. Heb haar uitgelegd dat ze net als alle andere kinderen is maar ze gewoon soms iets harder moet werken. het belangrijkste vindt ik dat er voor haar een ritme,structuur,duidelijkheid is en ze kan begrijpen wat adhd betekend voor haar.
@ Jamietje.. Je doet het perfect zo te lezen. Jammer dat je een stuk uit handen moet geven aan iemand waarmee je qua opvoeding niet helemaal op 1 lijn zit. Ik zit niet in de situatie maar kan me wel wat erbij voorstellen. Ik ben nu zwanger van de eerste en merk wel dat ze bij de schoonfamilie wat andere dingen prima vinden dan ik bij de kleinkinderen. Ben ook benieuwd hoe dat straks is. In ieder geval heb je al goede praktische tips gehad en het belangrijkste doe je al.. met je kind erover praten waarom die 'andere behandeling' er is en dat het niet erg is. Ik heb dat op school vaak met kindjes die moeten blijven zitten en dat heel vervelend vinden. Als ik dan zeg: Nou, weet je..misschien is het nu niet zo leuk, maar het voordeel is dat jij in je volgende klas alles voor de 2e keer hoort en dan dus alles al veel beter weet en sneller begrijpt. Dan kun je de juf ook af en toe wel met dingen helpen. Dan glunderen ze helemaal en is het toch niet zo erg als ze dachten. Het kind zelfvertrouwen geven is het belangrijkste. Maar toch.. ik spreek vanuit het onderwijs, maar weet ook nog niet hoe ik het straks doe als het mijn eigen kind betreft met iets dergelijks.
Even een update... Gister eindelijk voor het eerst bij de begeleider van het GGZ te zijn. Gesprekje gehad, wat advies gehad.. al trok ze het wel heeeeel erg ver terwijl mijn dochter alleen concentratieproblemen heeft. Gister samen met dochter een dagritmebord gemaakt. En een boek besteld dat ons kan helpen: Addaisy. Want omdat ze adhd heeft zonder hyperactiviteit wat het toch idd meer add volgens die vrouw. nu even afwachten,boek komt vandaag binnen.