In juni kennen mijn vriend en ik elkaar 6 jaar. Voor het eerst sinds de komst van Dennis gaan we dan samen een weekendje weg, Dennis is dan dus 1,5 jaar. Nu heb ik er heel veel zin in en kijk er enorm naar uit maar aan de andere kant weet ik nu al dat ik Dennis heel erg ga missen. Ik ben er ook echt wel aan toe, een keertje geen rekening te hoeven houden met de kinderen (Dennis en 't zoontje van m'n vriend van 12 jaar) en de dieren, gewoon eens lekker niets hoeven te doen en alleen maar gezellig samen zijn. Mijn zus en haar man komen dat weekend bij ons in huis (zij wonen in Friesland, wij in Zeeland) en zij heeft al 2 jongens grootgebracht (ze is 11 jaar ouder en heeft al tieners in huis dus) dus ik vertrouw er helemaal op dat dat goed gaat, daar ligt het dus niet aan. We gaan van vrijdag t/m zondag, dus 2 nachten. In een hotel, zo'n 200 kilometer verderop, dus het is niet het einde van de wereld, maar toch.... iedere keer als ik er aan denk krijg ik zo'n steek in m'n maag. M'n vriend zegt steeds dat ie niet kan wachten en dat het nu nog zo lang duurt (week of 10) maar ik denk dan steeds; gelukkig dat het nog even duurt, heb ik nog de tijd om me erop voor te bereiden. Nu vroeg ik me af of meer moeders daar last van hebben gehad toen ze voor het eerst zonder de kleine weggingen, zat je toen steeds nerveus met je telefoon naast je en zat je steeds met je gedachten bij je kindje of kon je het gemakkelijk naast je neerleggen en gewoon genieten? Ik wil me namelijk geen 'ontaarde' moeder voelen (ben ik niet, dat weet ik wel maar het gevoel is toch dat je je kind 'achterlaat' en ik vraag me echt af of hij ons ook heel erg zal missen) maar ook geen overbezorgde moeder die niet eens 2,5 dag zonder haar kind kan. Ervaringen graag! *edit* Het is niet zo dat we Dennis nooit eerder hebben toevertrouwd aan anderen hoor, hij gaat 2 / 3 keer in de week naar een gastouder en ook m'n schoonouders hebben wel eens een dagje opgepast, maar dit is voor het eerst dat we ook 's nachts niet bij hem zijn.
Ik weet nog heel goed toen ik onze kleine voor het eerst een nachtje liet slapen bij oma! Ik was de dagen aan het aftellen en had ook die steek in mn buik als ik eraan dacht! Ik moet zeggen dat het me 100% is mee gevallen, mijn moeder hield me per sms op de hoogte en ik vertrouw mij moeder ook helemaal 100%. Je moet wel het gevoel hebben dat je Dennis in goede handen achterlaat en dat heb je zo te lezen! Je kunt ook voorstellen om elke middag even te bellen hoe het gaat ?
Heel erg herkenbaar hoor! In dec zijn wij 1 nachtje weg geweest omdat we toen 10 jaar bij elkaar waren. Kleine bij mijn ouders, geen probleem, zij vond het geweldig, mijn ouders ook enb vertouw ze ook volledig. Wij hebben ook genoten van het nachtje weg maar..... 's ochtends aan het ontbij konden we alleen maar over onze dochter praten en na het ontbij zijn we lekker weer naar huis gegaan. Vind er gewoon niks aan, zonder mijn dochter wakker worden enzo... We hebben het wel eens vaker gedaan, bruiloft en bij een feestje in duitsland waarbij ik de kleine gewoon niet mee wilde nemen (alleen maar stress en druk voor de kleine) maar kan haar echt niet missen hoor. Hoewel ik dan best plezier heb enzo maar toch... Moederhart blijft altijd bij mijn dochtertje... Het is heel normaal denk ik dat je je zo voelt. Probeer er toch gewoon van de genieten en laat je zus je op de hoogte houden. Komt goed, het is ergens ook wel lekker even samen weg. Enne, mannen hebben er over het algemeen gewoon minder moeite mee dan vrouwen. X
Bedankt voor de reacties meiden. Pfff.. ik ben blij dat ik niet de enige ben met dat 'rare' gevoel. We hebben gisteren geboekt dus het is op 't moment nog even het gesprek van de dag, de komende weken zal het wel wat minder worden met dat gevoel waarschijnlijk en zo een paar weken van te voren wel weer aanzwengelen! Mijn zus houdt me inderdaad op de hoogte maar ik wil haar ook de kans geven om te genieten van haar neefje, dat heb ik tenslotte ook gedaan met haar zoons toen die klein waren, ik heb héél veel opgepast destijds en zoveel ziet ze hem niet doordat ze 3 uur van ons vandaan woont. Dus ik wil ook niet ieder uur aan de telefoon hangen (gaat ook niet gebeuren als 't aan m'n vriend ligt denk ik) om te vragen of ie wel goed heeft gegeten en geslapen etc. Ik had dit jaren geleden ook al met onze hond die wilde ik beslist niet naar een pension brengen als m'n ex en ik met vakantie gingen, hij ging dus praktisch overal mee naar toe of als 't voor een nachtje was ook naar m'n zus. En toen is ook altijd alles goed gegaan dus ik ben ervan overtuigd dat het nu ook goed gaat komen, maar toch. Haha!!!
mama eigen hoor! mama`s hebben het er veel moeilijker mee dan papa`s. Van mij hoeft het ook niet zo nodig en ik hield het altijd graag af of nam de kinderen mee. Maar kleintjes worden groot en tegenwoordig regelt dochter haar logeerpartijen met oma zelf . Zoonlief blijft nog lekker thuis bij mama, komt vast ook een tijd dat hij zelf de telefoon pakt....
Haha, van de hond is ook herkenbaar . Maar als ik jou was zal ik gewoon met je zus afspreken dat je bijvoorbeeld elke middag of avond ff belt hoe het gaat. Gewoon om jou weer gerust te stellen en ff om te horen of de kleine zich vermaakt. En zo te horen vertrouw je, je zus voor de volle 100% dus ga straks lekker genieten! Dat rare gevoel blijft tot de dag en de dagen erna geniet je des te meer van je zoon! Groetjes!
IK had er geen probleem mee eigelijk... Maar dat komt omdat ik toen die tijd nog bij me ouders in zat samen met me zoontje en vriend... dus beetje andere situatie... Maar ik had toen een begravenis en me zoontje is druk en kan niet stil zitten dus had ik hem ff een half dagje na me tante gebracht ooh wat had ik hem toen gemist.... was blij dat ik hem rond 1 uur weer had en ik had hem maar 3 uurtjes niet gezien... UIt ervaring van mij en andere weet ik wel als ze de oppas niet goed kennen dat ze vaak eenzaam zijn gaat erl over maar toch voor ouder is het niet leuk... Omdat je zus uit friesland komt en jullie uit zeeland lijk het mij dat je kindje je zus nog neit goed kent... laat ze een dag eerder komen dus donderdag zodat je kindje eraan kan wennen terwijl je er nog bij bent... ALS mogelijk is... dan gaat het ook een stuk makkelijker als je straks weggaat...