Dat kan ja, maar als ze het kunnen gebruiken dan ben ik al blij, ik stel me er in ieder geval voor open dus kunnen ze hun best doen.
Maar er mag best over gediscussieerd worden hoor. Wie weet gaan mensen die geen donor zijn het dan van de andere kant zien, en besluiten ze alsnog donor te worden. Je kunt van gedachten veranderen....
Mee eens! Ik ben door een topic ( geloof 2 jaar terug ) Om gegaan en ben heel blij dat ik het gedaan heb!
Jeetje, ik krijg eerlijk gezegd wel een beetje de rillingen als ik lees dat mensen bang zijn voor donatie omdat er dan gesneden moet worden! Begrijp niet zo goed hoe je dat dan voor je kunt zien: een kind, vader, moeder etc wiens leven gered kan worden, maar nee ik ben bang voor het snijden?? Sorry, maar met de beste wil van de wereld, kan ik niet begrijpen dat zo'n angst opweegt tegen het redden van een leven!
Ok, dan zal ik ook mijn reden vertellen waarom ik het niet ben. Ik huiver bij het idee van open gemaakt worden na mijn dood brrrr. Ook met ontvangen heb ik moeite. Ik voel me er helemaal niet prettig bij. Vreemd idee.
Ik ben donor ja. Hier ben je standaard donor, tenzij je bezwaar tekent. En dat doe ik niet. Ben ook bloeddonor trouwens. Moet er altijd wel een (half) dagje voor vrij nemen de volgende dag, maargoed da's ook het ergste niet!
Ik ben donor geworden toen een hele goede vriend van ons is gestorven Ongeveer 2 jaar geleden is het nu,.... ....zo maar.... krijgt hij een bloedprop in zijn hoofd.... foute boel... en die is geknapt. 's morgens met spoed opgenomen in het ziekenhuis, 's middags is hij al gestorven. 36 jaar, vrouw, dochtertje van toen 1,5jaar... Er werd op zijn begravenis verteld dat en hij heeft 2 mensen 'ontzettend' kunnen helpen!!! Met welke organen en het verhaal erachter....Zo mooi!! Gelijk daarna zijn wij (vriend en ik... en zowat de hele vriendengroep) donor geworden. Ohja, en ik heb me nu ook aangemeld als bloeddonor. Ga dus binnenkort eens in de 6 weken bloed geven.
Trouwens, mij is altijd verteld dat als je een keer bloedtransfusie hebt gehad dat je dan geen bloeddonor kan worden, is dat tegenwoordig nog steeds zo ?
Ik wil na de bevalling bloed gaan geven, maar over mn organen doneren ben ik nog niet uit. Ik blijf twijfelen, maar heb voorlopig NEE ingevuld.
Ik ben donor, van mij mogen ze alles hebben na mijn dood. Als ik mensen daar mee kan helpen graag. Heb het zelf niet meer nodig dan.
Ik kan mensen heel goed begrijpen die er een beetje moeite mee hebben. Dat heb ik eigenlijk ook, maar toch zie ik het als een soort van morele plicht, en daarom ben ik ook al jaren geregistreerd als donor. Hartstikke goed natuurlijk dat mensen willen doneren. Maar ik heb deze discussies wel eens uit de hand zien lopen omdat er weinig begrip is voor de mensen die het niet willen (en wel kunnen). En dat vind ik niet zo sympathiek.
Ik ben ook donor, bloed en organen. Voor mij maakt het niet uit welke organen ze willen gebruiken, ik heb ze na mijn overlijden niet meer nodig. Ik heb met mijn partner en familie gesproken over welke organen ze liever niet wilden weggeven en hier zijn we niet uitgekomen, dus ik heb de keuze gemaakt om mijn nabestaande te laten beslissen welk organen ze weg willen geven. Mijn ogen worden zowiezo niet gedoneerd.
Ben het al sinds ik mocht. Heb er een keer een gesprek met mijn vriend over gehad en die wilde dat ik wel wat uitzonderingen deed. Dus vanaf toen: Uitzondering van huid en hoornvliezen. Voor de rest mogen ze alles van me hebben, ik heb er niks meer aan en kan het leven van een ander er mee redden. Mijn eigen vriend is het niet, en ik kan dat niet begrijpen....