Eens. Nu was er een boze vader, maar denk dat er meer ouders zijn die hun kids op hun donder gegeven hadden en dan had 't topic hier waarschijnlijk niet eens gestaan.....
ik vind het trouwens helemaal niet erg als mensen mijn kinderen ergens op aanspreken hoor, want die kinderen horen daar gewoon niet met messen te spelen maar ik vind wel dat het eerst fatsoenlijk geprobeerd moet worden !
wat wil je hier nu mee zeggen?? Dat het mesje niet onder een wapen valt, omdat het lemmet kleiner is dan in dat artikel staat?? Mijn vuist valt officieel ook niet onder een wapen, maar als ik goed raak heeft dat hetzelfde effect als een pistool.. ( niet dat ik dat zomaar doe, voordat heel zp denkt dat ik 1 of andere aso ben)
Wel /geen wapen.... Sorry, maar dat is toch totaal niet belangrijk? Messen zijn geen speelgoed en horen niet in een speeltuin.
in het begin zijn er meiden geweest die steeds zeggen dat het "wapenbezit" is en nu laat ze alleen zien dat dat niet zo is
Even een andere redenatie van mij hoor. Maar zijn wij als moeders vaak niet TE beschermend geworden. Niet alleen in dit geval met mesje spelen? Maar ook bijvoorbeeld jongetjes die en fikkie stoken. Kan me nog heugen hoe me vader zat te vertellen dat hij als jochie van een jaar of 8/9 met zijn vriendjes indiaantje speelden.( natuurlijk heeft hij toen op zijn donder gekregen van mijn oma, met de ouderwetsen matteklopper) Ook zo als t.s heb ik wel eens z.n verhaal aan de hand gehad. In de stad bij de bruggen waren kinderen in het water aan het springen. Met een sterke onderstroom. ( met bordje niet zwemmen hier levensgevaarlijk) dan ben ik ook nog wel zo wel om te zeggen. Jongens kunnen jullie niet lezen. En als jullie nog springen breng me dan naar je papa of mama kijken of ze het idd zo fijn vinden dat je met je leven speelt.
Ik denk dat ik eerst de jongens had aangesproken, als ze daar niet naar hadden geluisterd gevraagd waar hun ouders zijn en als ze daar geen antwoord op hadden gegeven, naar de receptie gegaan. Ik vind niet dat 8 jarigen met scherpe messen horen te spelen (mijn 8 jarige nichtje heeft mij laatst meegeholpen met champignons snijden, met een plastic mes) en als ouders dat wel vinden kunnen, dan lekker in hun eigen achtertuin. En dus ook niet op een camping (ook al moesten ze op de kampeerplaats blijven).
De broer en zussen van mijn man waren toen mijn man zo'n 7 jaar oud was ook een fikkie aan het stoken. Het ging fout en mijn man heeft een week in het ziekenhuis gelegen met een verbrand bovenbeen. Ik vind dat mijn schoonouders veel te makkelijk zijn geweest (het was in de achtertuin en ze vonden het goed), spelen met vuur vind ik gewoon not done.
hmm, nee ik vind van niet. Ik vind dat ze vroeger te roekeloos waren, want ik ken die verhalen natuurlijk ook. Misschien zeggen ze dat over 20 jaar ook wel over ons, maar dat geeft niet.
te voorzichtig of niet... een kind moet zichzelf leren kennen ,wat kan ik en wat kan ik niet... en die gaat grenzen verleggen of niet, en het is uiteindelijk hoe je als moeder zijnde daar tegenover staat, ik bedoel , mijn 3 broers konden alles behalve omgaan met vuur... als ze al een aansteker zagen dan gingen ze indd fikkie poken enzo, dus mijn ouders wisten gewoon dat ze de aanstekers goed bij zich moesten houden, maar ze wisten ook dat mijn zusje en ik er WEL afbleven, en anders alleen even zouden vasthouden en er geen gekke dingen mee gingen doen, dus als mijn broers niet thuis waren lette ze er een stuk minder op dan als ze er wel waren, het ligt gewoon aan het kind tot in hoeverre je denkt dat je kind ergens mee om kan gaan, denk niet dat het te maken heeft met dat we tegenwoordig TE voorzichtig zijn,
Ik blijf er ook bij dat omgeving heel veel uitmaakt. Een kind dat in een landelijke omgeving opgroeit, krijgt andere ervaringen en vaardigheden mee dan een kind dat in een stedelijke omgeving opgroeit. Bijv kinderen die op een boerenbedrijf opgroeien. Die gaan vaak van kleins af aan al mee op die enorme tractors, lopen tussen de koeien, moeten oppassen dat ze niet in zo'n vieze gierkelder vallen, etc. Als je niet weet hoe zo'n leven eruit ziet omdat je in een stad woont en dus een heel ander leven hebt, kun je ook niet zeggen waar een kind van 8 wel of niet mee zou horen te kunnen omgaan. Als ik elke keer dat ik een mesje bij me had was gevallen (waar sommigen hier bang voor zijn), had ik allang onder de littekens gezeten. Maar dat is me nog nooit gebeurd. Tuurlijk, ik heb wel eens een ander ongelukje gehad, maar wie niet? Niet dat mijn ouders het oke vonden dat ik ging rennen met een mesje op zak. Maar dat is iets wat kinderen doen. Ik moest bijvoorbeeld heel goed oppassen in het drukkere verkeer toen ik naar de middelbare school ging, was duidelijk minder vaardig dan de meeste kinderen uit de stad wat uitkijken en opletten in het verkeer betreft en had grotere kans op een ongeluk als ik niet heel voorzichtig fietste in het begin. Zo ontwikkelen alle kinderen zich anders.
Klopt helemaal. Mijn man komt van de boerderie,en die moest al met zn 6 jaar mee hooi gaan laden.Hij moest dan de trekker besturen. En kippen laden brr,hij liep altijd met gevaarlijk werktuig rond.
Ik heb niet alle reacties gelezen hoor, maar ik zou de messen niet afgepakt hebben. Wat waren ze ermee aan het doen dan? Ik vond het vroeger (vanaf 'n jaar of 7) heel leuk om met een mes in een stokje te snijden/kerven of er een punt aan te snijden. Kon ik uren mee bezig zijn. En of dat met m'n eigen zakmesje was (van opa gekregen) of met een aardappelschilmesje, dat maakte niet uit. Als ze er iets gevaarlijks mee aan het doen waren, zou ik misschien alleen gevraagd hebben of het van hun ouders mocht, maar ik denk eigenlijk dat ik me er sowieso niet mee bemoeid zou hebben...
Hahaha hier een zelfde soort verhaal, kindjes waren in de speeltuin takjes aan het snijden maar hadden ook mijn zoontje bedreigd. Hij kwam huilend thuis dus manlief er heen. Messen ingenomen en gezegd dat ze ze alleen terug kregen als ze met hun vader of moeder kwamen. 1 van de 3 moeders was verrast dat haar kind een mes had, de andere 2 waren boos dat mijn man ze had afgepakt. "ze waren alleen maar takjes aan het snijden". Nou mevrouw... Dat was niet het geval ze bedreigde mijn zoontje. Dat kon echt niet zei de vrouw, ze zijn pas 6 dan doen ze zoiets niet! Mijn man heeft haar toen gezegd dat hij de volgende keer de politie zou bellen.
Ik vind de reactie niet raar. Al had ik er vermoedelijk zelf niets meer mee gedaan dan vragen of dat wel mocht. Met messen spelen vind ik sowieso een rare gewoonte. Messen zijn geen speelgoed waar je mee gaat lopen zwaaien. Wat de leeftijd betreft: kinderen zin in mijn ogen groot genoeg om ergens mee te spelen als ze dat op een normale manier en volgens de geldende regels doen. Die jongetjes moesten bij de caravan blijven en daar hadden ze lak aan. Kennelijk zijn ze dan nog niet verantwoordelijk genoeg om ermee te spelen. Je peuter van 2 die bij al het moois dat ie ziet het zich gelijk wil toe-eigenen zal er maar op af lopen! Tuurlijk moet je als ouder op je hebberige peuter letten maar je verwacht geen messendragende jongetjes op de camping.
Te beschermd tegenwoordig?? Mijn vader heeft 4 broers en echte kwajongens en deden ook veel van dat soort dingen stiekem maar peer als opa erachter kwam dan kregen ze een flink pak slaag en evt een koude douche erachteraan dus werd echt niet gepikt ofzo echter als opa er zelf bij wad mocht er best wat geëxperimenteerd worden en dat is hoe het ook hoort onder begeleiding.... En wat betreft op boeren bedrijven dit gebeurd vaak jarenlang onder begeleiding die worden echt niet zo losgelaten ofzo hoor hihi