Ik ben 6 Maart bevallen en had van te voren heel stoer gezegd dat ik gelijk visite wilde en dat ik het allemaal gezellig ging vinden. Ook ik was gewaarschuwd voor de 4e dag, maar dacht pfff dat overkomt mij niet. Nou echt wel en flink ook. Maar dit kwam inderdaad voor een groot deel doordat iedereen veel te veel druk om me legde. Nadat er zaterdag (na een hoop gepush) ineens 7 mensen op bezoek waren en ik compleet overstuur was, met als gevolg een compleet overstuur kindje, heb ik tegen iedereen die daarna wilde komen gewoon gezegd per keer maar 1 persoon/stel en niet langer dan een uur. Daar hield iedereen zich gelukkig wel aan. Want overdag kon helaas bijna niemand dus moest het vaak toch in de avonden. maar ook dit niet iedere avond want wilde ook zo graag rust. Ik weet wel, bij een eventuele tweede, laat ik me nooit meer ergens toe overhalen terwijl ik eigenlijk niet wil. Dus dames, vooral je eigen gevoel volgen, mensen die echt belangrijk zijn die komen echt wel op jouw tijd
Ik ook niet Cindy, heb geen kraamtranen gehad, tenminste niet zo letterlijk op de 4e of 5e dag. Ik was daar denk ik te flabbergasted voor
Nou, was ook niet precies de 4e dag eigenlijk vanaf dag 1 tot denk ik einde week 2 geduurd. Bleek erg emotioneel te zijn
pfff ik kijk er ook tegenop.. ik wil eigenlijk eigen gezinnen (ouders broers en zussen) de eerste week en meer niet, dan op bepaalde dagen erna de rest met afspraak.. dus ook dagen er tussen laten dat je even geen bezoek hebt enzo. Verder idd niet in de avond. Ben ook zo bang dat ze je kindje pakken en op schoot nemen en een vinger in de mond steken ofzo.. oh dat vind ik zo goor.. ik hoop dat ik de balls heb om dat soort dingen dan ook te zeggen..
Nee ik heb die tranen niet gehad...bij de eerste werd ik geleefd de eerste tijd hahaha...de tweede keer was ik veel relaxer!
Owww wel... 4e dag huilen als een klein kind bij mijn moeder. Compleet over de rooie... hhihi Nu "lach" ik wel, maar was echt niet grappig toen. Had toen ook al 4 dagen/nachten niet geslapen, dus op zich wel logisch dat je dan een keertje breekt...
Oh ja, kraamtranen. Bij mij werd dat eerder kraamhysterie Meteen op de eerste dag kwam er hordes bezoek, van uiteraard onze ouders en broers en zussen, tot ooms en tantes en zelfs buren van mijn ouders! Dat was echt niet normaal, maar ik durfde er toen niets van te zeggen. Dat ging zo 5 dagen door, tot mijn zoontje ziek werd en opgenomen moest worden (hij had een te hoog bilirubinegehalte en moest een paar dagen onder de lamp) toen mensen bij thuis komst weer zo de deur plat liepen (zoals mijn schoonmoeder die binnen liep toen mijn hechtingen verwijderd werden en niet eens weg ging maar gewoon bleef staan kijken en buren die niet eens klopten en mij al kolvend op de bank aantroffen), ben ik echt geflipt en heb mensen letterlijk weggeschreeuwd. Nou opgedonderd allemaal! :x Nu heb ik iedereen van tevoren gewaarschuwd: je belt van tevoren, je komt wanneer ons dat uitkomt en je gaat na max. een uur weer weg. Klinkt heel onaardig, maar zo hey, stelletje blije mafketels. Het is onze kraamtijd en die baby blijft heus nog wel even klein. Ik vermoed dat wij een hele rustige kraamtijd gaan krijgen dit keer
Ow sorry, moest wel heel eventjes klein beetje lachen.. Zie het echt al zo voor me, helemaal rood van woede al die mensen wegschreeuwen. En dat al die mensen dan heel bedeesd weggaan... hihihihi. Maaar dit is idd niet normaal nee... Goed dat je het voor deze keer anders in de planning hebt!
Ja achteraf kan ik er ook wel om lachen hoor En die arme mensen die zich van niks bewust waren en net op het verkeerde moment binnen kwamen hihi. Mijn man schrok zich trouwens ook echt te pletter, die dacht dat het noooiiit meer goed zou komen met mij en mijn gehuil. Zielig!
Ik vind dit een hele goede uitspraak die je hier doet. De rest heb ik even weggeknipt, maar deze uitspraak is zo goed, dat ie eigenlijk wel onder de aandacht gebracht mag worden. Persoonlijk denk ik er zo ook over. Ik hoef niet zo nodig de eerste weken te komen...
Ik zag al een beetje op tegen de kraamvisite, maar dat is er na het lezen dit topic niet beter op geworden Ik zie met name op tegen de familie. Ik heb heel erg het idee dat ze zich overal mee bemoeien en inderdaad zomaar mijn kind pakken ed. Ik wil ook geen BV geven waar zo maar iedereen bij is, vooral in t begin niet. En ik zie de familie echt niet uit zich zelf de slaapkamer uit lopen. Ik denk echt dat ik heel duidelijk moet gaan zijn, en hoop dat ik dan dus inderdaad niet te lullig uit de hoek ga komen. Ik kan erg direct zijn. Maar of die directheid in mijn kraamtijd ook tactvol is..... Ik zie minder op tegen bezoek van vrienden en familie. Die hebben denk ik toch wel meer verstand.... Bovendien heb ik op ons kaartje staan dat er gebeld moet worden voor een afspraak. Ook familie wil ik niet zomaar aan de deur hebben. Maar ik zie er best wel tegenop dus!
Alle kraamvisite-fouten die in dit topic langs zijn gekomen, heb ik in mijn kraamtijd meegemaakt. Ik vond het de hel op aarde, en kan echt zeggen dat ik niet heb genoten van die tijd (al kwam dat niet alleen door de visite). De twee dingen die ik het allerergst vond: - mijn schoonfamilie is erg groot, waardoor wij ze een week na de bevalling in één keer hebben uitgenodigd, als een soort kraamfeest. Dan waren we daar in één keer vanaf. Ik lag boven, de visite zat beneden en manlief pendelde met/zonder baby heen en weer tussen mij en de visite. Op een gegeven moment liep ik de babykamer in waar mensen stonden te praten, zag ik ineens een wildvreemd wijf met MIJN kind in haar armen staan. Ik kende die hele griet niet, ik werd wild!! Bleek het achteraf de nieuwe vriendin van aanhang van de familie te zijn. Ik kan nog razend worden als ik daar aan terugdenk. - toen mijn zoon een week of 4 oud was, had ik een zeer slechte dag. De borstvoeding ging ruk, en de cv deed het niet door werkzaamheden (midden in de winter). Ik was alleen thuis en lag met hem in ons bed, te janken. Stonden ineens mijn schoonouders onaangekondigd voor de deur. Zij aanbellen en aanbellen, maar ik deed niet open. Hoorde ik ineens de voordeur opengaan, kwamen ze gewoon binnen! Het is echt een wonder dat ik toen niet ben ontploft (ben erg op mijn schoonouders gesteld en wil ook geen ruzie met ze), maar dat heb ik achteraf wel bij mijn man gedaan. Oh wat was ik woest.
Wauw, sommige mensen zijn echt te erg zeg . Het enige wat ik nog als tip mee kan geven, die ik hier niet voorbij heb zien komen is de volgende: Onze jongste is in december vorig jaar geboren (Tussen Sinterklaas en de Kerst in.) We kregen in het begin heel veel telefoontjes van vrienden/familie om ons te feliciteren en dan wachtte ik eigenlijk op de vraag wanneer het uit zou komen om op kraamvisite te komen en dan werd er gezegd: We bellen in het nieuwe jaar wel om een afspraak te maken om langs te komen. Dat voelde zooooo rot. Alsof onze jongste niet belangrijk genoeg was als derde kindje. Dat heeft me veel pijn gedaan (zeker omdat de telefoontjes in het nieuwe jaar pas in februari kwamen). Dus mijn tip is: als je belt om te feliciteren probeer dan gelijk een afspraak te maken voor een bezoekje. Dat kan best wel een afspraak zijn die wat later is.
Als ik dit zo lees ben ik zo blij dat wij een kraamborrel hebben gegeven ongeveer 3 weken na de geboorte. Hierdoor hadden wij de eerste drie weken alleen de mensen die heel dicht bij ons stonden! En tijdens de kraamborrel had ik ervoor gezorgd dat mijn ouders en schoonouders allemaal een taak hadden zodat ik me met de visite kon bezig houden en mijn dochter was zo slim om de hele tijd heerlijk in de box te slapen dus ook geen gezeur van vast houden hihihi. Dit keer gaan we het weer net zo doen! Ik vond het fantastisch en ja het is dan 1x heel druk, maar daar kon ik me goed op instellen en we hadden begin+eind tijd op de uitnodiging gezet dus toen het einde was hebben we de mensen die dat niet in de gaten hadden op de tijd gewezen en dat ze moesten gaan! Heb zo van alle visite kunnen genieten. En de mensen die niet op de borrel konden die konden een afspraak maken voor na de kraamborrel en zeker niet ervoor!